14

บทที่ 14

“ผมขอเลือกสกิลพาสซีฟครับ”

“เจ้าจะไม่เสียใจกับสิ่งที่เลือกใช่ไหม !?”

“ครับ มันคือสิ่งที่ผมเลือก ฉะนั้นผมจะไม่เสียใจกับมัน”

ฮยอนอู เลือกสกิลพาสซีฟ ในมุมมองของเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะสามารถเก็บเลเวลได้เร็ว แต่หากเขาไม่มีสกิลที่รองรับกับความสามารถที่เพิ่มขึ้นแล้วนั้น เขาก็ไม่อาจกลับสู่ตำแหน่งเดิมในอดีตของเขาได้

“เช่นนั้นข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าเลือก”

แรคคูน พูดพร้อมกับยื่นฝ่ามือขนาดใหญ่ไปหา ฮยอนอู เมื่อเห็นฝ่ามือขนาดใหญ่ยื่นเข้ามาใกล้ ฮยอนอู ก็รีบเบี่ยงตัวหลบตามสัญชาตญาณ ทว่าเขาก็ไม่สามารถหนีมันได้พ้น เขายื่นมือกลับออกไปอย่างไม่รู้ตัวราวกับถูกดึงดูดด้วยแม่เหล็ก ทันใดนั้น พลังเวทมนตร์ของ แรคคูน ก็พุ่งลงไปที่มือของ ฮยอนอู ราวกับพายุ

“เอาล่ะ ตอนนี้ก็เรียบร้อยแล้ว”

ฮยอนอู ไม่ได้ตอบรับคำพูดของ แรคคูน นั่นเป็นเพราะเขากำลังอยู่ในความมึนงงชั่วขณะ ความสมบูรณ์แบบของพลังเวทมนตร์กำลังไหลไปทั่วร่างกายของเขาราวกับยาที่ถูกส่งไปตามกระแสเลือด มันเป็นคลื่นพลังเวทมนตร์ที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“ค .. ครับ”

[สกิลถูกสร้างขึ้น ]

[บีบอัดพลังเวทมนตร์ ]

[บีบอัดพลังเวทมนตร์ทำให้แข็งแกร่งขึ้น ]

[ประเภท : พาสซีฟ ]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ความชำนาญ : F]

[ความสามารถ : พลังเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 20%]

เมื่อ ฮยอนอู ตรวจสอบข้อมูลของสกิลที่เพิ่งได้รับมาใหม่นั้น เขาก็ต้องอ้าปากค้างทันที

‘ยูนีคสกิล !?’

สกิลที่ แรคคูน มอบให้คือสกิลระดับยูนีค อีกทั้งความสามารถของสกิลนี้ยังช่วยเพิ่มค่าพลังเวทมนตร์ สกิลที่เกี่ยวกับพลังเวทมนตร์คือหนึ่งในสิ่งที่ทุกคนในอารีน่าต่างปรารถนา

‘สุดยอด !!นี่มันสุดยอดที่สุด !!’

“อ่า .. อีกอย่าง หากเจ้าบังเอิญได้พบกับ คันคุน ข้าขอฝากคำพูดบางอย่างไปบอกกับเขา” ทันใดนั้น แรคคูน ก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ป่าดำคือบ้านของเจ้าเสมอ” แรคคูน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ มันแตกต่างจากภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามในก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

“ได้เลยครับ”

[เควสถูกสร้างขึ้น ]

[ข้อความจาก แรคคูน ]

[แรคคูน มีข้อความต้องการฝากไปถึง คันคุน ลูกชายของเขาที่หายตัวไป ]

[ระดับ : C+ ]

[เงื่อนไข : ถ่ายทอดคำพูดของ แรคคูน 0/1 ]

[รางวัล : ค่าประสบการณ์ , ของขวัญจาก แรคคูน ]

‘เขาเป็นออร์คที่ใจดีจริง ๆ’

ฮยอนอู อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้เมื่อตรวจสอบหน้าต่างเควส ขณะเดียวกัน แรคคูน ก็พูดต่อ “นอกจากนี้ บอกเจ้าหมีนั่นด้วยว่า สร้อยคอเส้นนี้ไม่มีเวทมนตร์ติดตามอยู่ตั้งแต่แรก เขาไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก”

“ครับ ผมจะบอกเขา”

ฮยอนอู บอกลา แรคคูน และ ดาแคน ก่อนจะฉีกม้วนคัมภีร์ย้อนกลับ

.....

“ฮยอนอู !!ตื่นได้แล้วเพื่อน !!” ยองชาน ปลุก ฮยอนอู ที่กำลังหลับอยู่บนโซฟา ก่อนหน้านี้ ฮยอนอู ผล็อยหลับไประหว่างที่เขากำลังดูการตอบรับของวีดีโอที่เพิ่งอัพโหลด

“อา ... โทษที ฉันง่วงมากเลย” แววตาของ ฮยอนอู ดูว่างเปล่า เขาฟาร์มเลเวลอย่างหนักหน่วงในช่วงที่ผ่านมาหลายวัน ขณะเดียวกันนั้น ยองชาน ก็ได้หยิบโน๊ตบุ๊คขึ้นมาให้ ฮยอนอู ได้ดูบางอย่าง

“ลองดูนี่สิ เห็นยอดวิวคนที่เข้ามาดูวีดีโอของนายไหม”

[ยอดเข้าชม : 176,488 ]

“แสนเจ็ด !?ทำไมมันสูงขนาดนี้” ฮยอนอู ตกตะลึงเมื่อได้เห็นยอดวิวที่สูงลิ่วขนาดนี้ เขาไม่คิดมาก่อนว่ากระแสการตอบรับวีดีโอของเขาจะยอดเยี่ยมแบบนี้

“ทีแรกยอดวิวมันไม่ได้สูงขนาดนี้หรอก แต่ฉันเอาวีดีโอของนายไปแปะไว้ในหลาย ๆ กระทู้” ยองชาน อธิบายด้วยความจริงและเรื่องโกหกอย่างละครึ่ง

“จริงเหรอ !?ขอบใจมากยองชาน” ฮยอนอู ขอบคุณ ยองชาน โดยที่ไม่รู้ความจริงทั้งหมด จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันดูความคิดเห็นต่าง ๆ เพื่อกำหนดทิศทางในอนาคต

[สวัสดี นี่คือตัวแทนของ NIKE Management]

เมื่อ ยองชาน เข้ามาตรวจอีเมลล์ระหว่างที่ ฮยอนอู ลุกไปล้างหน้านั้น เขาก็พบอีเมลล์ที่น่าประหลาดใจจนทำให้ต้องรีบร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “ฮยอนอู มานี่เร็ว !!”

“หือ !?มีอะไรเหรอ !?”

“เร็วเข้า รีบมาเถอะน่า”

ฮยอนอู รีบเดินกลับมาตามคำเรียกร้องของ ยองชาน

“ดูนี่สิ นายได้รับอีเมลล์จาก NIKE”

“NIKE!?นายหมายถึง NIKE นั่นน่ะเหรอ !?”

“ใช่ NIKE”

ฮยอนอู อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นเมื่อได้รับการยืนยันตัวตนของเจ้าของอีเมลล์ที่ถูกส่งมาถึงเขา

[ถึง : Argon]

[สวัสดีคุณ Argon ผมชื่อว่า เคล บราวน์ เป็นหัวหน้าฝ่ายขายของ NIKE Management , NIKE Management ของเราเป็นหน่วยงานที่ถูกจัดตั้งขึ้นโดยบริษัท NIKE ที่ทุกคนรู้จักเพื่อจัดการวางแผนการตลาดบนอารีน่าโดยเฉพาะ ]

[เหตุผลที่ผมส่วอีเมลล์ฉบับนี้มาหาคุณ เป็นเพราะผมสนใจผู้เล่นที่ระดับต่ำในวีดีโอ ตอกกลับพวกชอบ PK บนช่องของคุณ ]

[หากคุณสะดวกกรุณาติดต่อมาที่ : 010-XXXX-XXXX]

[อีเมลล์ : [email protected]]

.....

“เขาต้องการเซ็นสัญญากับนาย”

“ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม !?”

มือของ ฮยอนอู สั่นอย่างรุนแรงเนื่องจากความตื่นเต้น NIKE Management ถือเป็นหนึ่งในบริษัทที่ดีที่สุดในอารีน่าตอนนี้

“ฉันควรตอบรับพวกเขาไหม !?”

“แน่นอนสิวะ !!นี่ไม่ใช่แค่โอกาสทั่ว ๆ ไปแล้ว มันเหมือนกับการถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งเลยนะ !!”

“จริงเหรอ !?”

ฮยอนอู ยังคงสับสน ผ่านไปเพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้นที่เขากลับมายังอารีน่า หลายสิ่งที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้นระหว่างนั้น และนี่นับเป็นช่วงเวลาที่น่าทึ่งมากที่สุด

“งั้นฉันควรเริ่มจากติดต่อกลับไปหาพวกเขา” ฮยอนอู พูดพร้อมกับกดหมายเลขที่ถูกระบุไว้ในอีเมลล์ แม้ว่าเขาจะสามารถตอบกลับทางอีเมลล์ได้ แต่มันก็ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าเขาจะได้รับคำตอบจากอีกฝ่าย เขาไม่มีเวลาให้รอนานขนาดนั้น เมื่ออีกฝ่ายรับสาย ฮยอนอู ก็พูดภาษาอังกฤษที่เคยเรียนรู้มาในอดีตอย่างคล่องแคล่วทันที

“สวัสดีครับ !?”

-นั่นใครเหรอครับ !?

“ผมติดต่อกลับตามอีเมลล์ที่ถูกส่งมาให้ผมครับ”

-อา !!ขอบคุณมากที่ติดต่อกลับมา ผมชื่อ เคล

“ผม คัง ฮยอนอู”

-เอาล่ะ ผมจะพูดกับคุณอย่างตรงไปตรงมา ผมต้องการเซ็นสัญญากับคุณ แล้วผมก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเงื่อนไขในสัญญาของเราดีกว่าที่อื่นแน่นอน

เคล ถาม ฮยอนอู โดยตรงว่าเขาต้องการเซ็นสัญญากับ NIKE Management หรือไม่

“ครับ ผมอยากเซ็นสัญญากับ NIKE” ด้วยบุคลิกของ ฮยอนอู เขาก็ตอบคำถามกลับไปอย่างตรงไปตรงมาเช่นกัน

-ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเหรอครับ !?

“ผมอยู่เกาหลีใต้ในกรุงโซลครับ”

-โซล ... เวลาต่างกันมากทีเดียว เดี๋ยวผมจะส่งรายละเอียดสัญญาณไปให้ในเมลล์ คุณลองตรวจสอบรายละเอียดในสัญญาดูก่อน หากมีส่วนไหนที่คุณต้องการแก้ไขก็สามารถแจ้งกับเราได้ แล้วเราจะตรวจสอบให้โดยเร็วที่สุด

“ได้เลยครับ ผมจะตรวจสอบรายละเอียดของสัญญา แล้วให้คำตอบคุณทันที”

สายสนทนาเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อทั้ง เคล และ ฮยอนอู ต่างก็มีจุดประสงค์ที่ชัดเจนอยู่แล้วมันก็ไม่ยากเลยที่จะจัดการข้อตกลงระหว่างพวกเขาได้ในเวลาอันสั้น การนัดหมายเซ็นสัญญาถูกกำหนดเป็นวันเสาร์ที่จะถึงในอีกสามวันข้างหน้า

.....

เอลลิส กำลังรออีเมลล์จาก คัง ฮยอนอู หากพูดให้ถูกต้องแล้วต้องบอกว่าเป็นวีดีโอจาก คัง ฮยอนอู มากกว่า

“มาแล้ว !!ในที่สุดก็มาแล้ว !!”

ในที่สุดวีดีโอจาก ฮยอนอู ก็ถูกส่งมาอีกครั้ง เอลลิส สูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ หลายครั้งเตรียมชมวีดีโอด้วยความตื่นเต้น

‘ฉันจะจัดการตัดต่อมันหลังจากดูจบ’

เอลลิส ไม่สามารถยับยั้งความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ได้ วีดีโอของ ฮยอนอู มันเป็นสิ่งที่น่าหลงใหลสำหรับเขามากเกินไป

ความแข็งแกร่งที่ท่วมท้นในการเอาชนะคู่ต่อสู้ ...

การโจมตีที่ดุดันจนน่ากลัว ...

การเคลื่อนไหวที่เป็นเอกลักษณ์ราวกับเขาสามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ได้ ...

ทุกอย่างสมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

“บ้าไปแล้ว นี่มันบ้าไปแล้ว !!”

ในส่วนท้ายของวีดีโอ เอลลิส อดไม่ได้ที่จะขยับมืออย่างรวดเร็วเพื่อเล่นวีดีโอซ้ำอีกครั้ง เอลลิส คือมืออาชีพในการตัดต่อวีดีโอ เขาเคยดูวีดีโอมานับไม่ถ้วน แต่ไม่มีใครเหมือนกับชายคนนี้ในวีดีโอที่เขากำลังดูอยู่ อัลเลย์บอส , เอลลิส ไม่รู้ว่าสิ่งนี้หมายความว่ายังไง แต่หากนี่เป็นชื่อเจ้าของตัวละครที่อยู่ในวีดีโอแล้วนั้น อัลเลย์บอส ก็ได้กลายมาเป็นพระเจ้าในใจของ เอลลิส ทันที

พระเจ้า ... ในการต่อสู้ ... อัลเลย์บอส คือเทพสงคราม !!

“เขาส่งวีดีโอมาช้าแบบนี้ มันเป็นเพราะค่าแรงของฉันเป็นปัญหาสำหรับเขาหรือเปล่า !?”

เอลลิส ครุ่นคิดเงียบ ๆ ว่าเขาควรจะลดค่าจ้างของตัวเองลงอีกเล็กน้อยดีไหม

“ฉันอยากดูวีดีโอของเขามากกว่านี้ ...” เอลลิส พึมพำระหว่างที่เขาเริ่มตัดต่อวีดีโอ “ช่วยไม่ได้ ... ฉันจะลดค่าจ้างของฉันลงอีกหน่อย หลังจากนี้เขาอาจจะส่งวีดีโอมาให้ฉันมากกว่านี้”

......

“บอส ผมได้รับการตอบรับจากคนในวีดีโอแล้วครับ”

“เยี่ยมมาก ฉันคิดว่าเขาจะสามารถร่วมงานกับเราได้อย่างดีแน่นอน”

“ผมก็คิดแบบนั้น อา !!ชื่อของเขาคือ คัง ฮยอนอู เขาตั้งใจใช้ชื่อช่องว่า อัลเลย์บอส แต่ชื่อของเขาออกเสียงยากเกินไป ผมเลยเรียกเขาว่า มิสเตอร์จี แทน”

“มิสเตอร์จี ... ไม่เลว”

เคล พูดพร้อมกับยืนแท็บเล็ตให้ เจมี่ บนแท็บเล็ตกำลังเล่นวีดีโอตัวหนึ่งอยู่

“นี่คืออะไรเหรอ !?”

“นี่เป็นวีดีโอที่ มิสเตอร์จี จะอัพโหลดในวันพรุ่งนี้ครับ ถ้าบอสได้ดูแล้วรับรองเลยว่าบอสจะเข้าใจได้ทันทีว่านี่คือการเซ็นสัญญาครั้งใหญ่ของเรา”

เมื่อวีดีโอเริ่มเล่น เจมี่ ก็ไม่สามารถละสายตาออกจากวีดีโอได้แม้แต่วินาทีเดียว บนวีดีโอคือการดวลแบบหนึ่งต่อสามของ ฮยอนอู กับกลุ่มของ ปาร์ค จุนอู ในวีดีโอยังแสดงให้เห็นว่า ฮยอนอู มีระดับเลเวลน้อยที่สุด แต่เขากลับสามารถเอาชนะ เกน และ ซาน ที่มีเลเวลมากกว่าเขาได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนั้นวีดีโอตัวนี้ยังได้รับการตัดต่อโดย เอลลิส ที่เป็นหนึ่งในนักตัดต่อวีดีโอที่ดีที่สุดของอารีน่า มันจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ เจมี่ ไม่สามารถลดสายตาจากวีดีโอนี้ได้ นอกจากนี้เขายังแทบไม่กะพริบตาแม้แต่ครั้งเดียวจนกระทั่งวีดีโอนี้เล่นจนจบ นี่หมายความว่าวีดีโอนี้มีพลังดึงดูดอย่างมาก

“นี่เป็นวีดีโอที่แสดงให้เห็นถึงทักษะของเขาได้เป็นอย่างดี มันเหมือนกับเขากำลังบอกว่า ‘นี่คือทั้งหมดของพวกนายแล้วเหรอ’ ยอดเยี่ยมมาก” เจมี่ พูด จากนั้นเขาก็พูดถึงการตัดต่อวีดีโอแยกส่วนออกมา “ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนตัดต่อวีดีโอนี้ แต่มันยอดเยี่ยมมากจริง ๆ ที่สามารถจัดวางองค์ประกอบต่าง ๆ ได้น่าสนใจขนาดนี้”

“วีดีโอนี้ถูกตัดต่อโดย เอลลิสฟิล์ม เขาคือหนึ่งในมืออาชีพด้านการตัดต่อที่มีชื่อเสียงมากที่สุดเลยครับบอส” เคล ตอบคำถามของ เจมี่

“เขามีฝีมือจริง ๆ บริษัทของเรายังไม่มีคนที่มีความสามารถในด้านนี้ใช่ไหม!?” เจมี่ แสดงท่าทีสนใจ “ในอดีตเราเคยสร้างดวงดาวที่โดดเด่นอย่าง MJ ขึ้นมาได้ แต่ในครั้งนี้เราได้คัดเลือกผู้เล่นที่น่าสนใจในอารีน่ามาแบบนี้ มันจะได้ผลใช่ไหม!?”

เคล ยักไหล่ให้กับคำพูดของ เจมี่ จากนั้นก็พูดบางสิ่งออกมา

“ถ้า MJ เปรียบเหมือนเทพเจ้าในอดีต มันก็ชัดเจนเลยว่า มิสเตอร์จี คือเทพเจ้าในอนาคต เราจะต้องให้เขาอยู่กับเราให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม”

.....

ฮยอนอู กลับมายังอัสลาน และจุดแรกที่เขามุ่งหน้าไปก็คือโรงประมูล ตอนนี้เขามีเลเวล 32 แล้ว และเขารู้สึกว่าถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนอาวุธสักที นอกจากนี้ด้วยการขายไอเทมบางส่วนที่ได้รับมาจากการดวลแล้ว เขาก็มีเงินมากกว่า 3,000 ทอง ซึ่งเป็นเงินจำนวนมากทีเดียว

‘ฉันต้องมองหาอาวุธดี ๆ สักชิ้น’

ทังอี แบ่งค่าประสบการณ์บางส่วนไปจากเขา ดังนั้น เขาจึงต้องมองหาอาวุธดี ๆ สักชิ้นเพื่อเร่งความเร็วในการล่า และมันควรเป็นอาวุธที่สามารถนำไปใช้ได้ในพื้นที่ล่าระดับสูงมากกว่านี้ได้

“ชิ้นนี้ขาย ชิ้นนี้ด้วย ชิ้นนี้ฉันจะเก็บเอาไว้ใช้”

ฮยอนอู ลงทะเบียนไอเทมที่ได้รับมาจากการเอาชนะกลุ่มของ ปาร์ค จุนอู มาได้ในโรงประมูล กลุ่มของ ปาร์ค จุนอู มีเลเวลเกือบ 70 แล้วจึงทำให้มีโอเทมหลายชิ้นที่เป็นระดับแรร์ อย่างไรก็ตาม มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่ ฮยอนอู สามารถใช้ได้

[รองเท้ากบบึง ]

[รองเท้าที่ทำมาจากหนังกบที่อาศัยอยู่ในบึง หากสวมใส่จะทำให้รู้สึกเหมือนกับสามารถกระโดดได้สูงขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง ]

[ระดับ : แรร์ ]

[ข้อจำกัด : ความคล่องแคล่วมากกว่า 80 ]

[ความทนทาน : 200/200 ]

[พลังป้องกัน : 40 ]

[ความสามารถ : ความคล่องแคล่ว +15 , เพิ่มความสูงในการกระโดดขึ้นเล็กน้อย ]

‘เจ้านี่น่าจะมีค่าอย่างน้อย 500 ทอง’

ฮยอนอู ชื่นชอบรองเท้าคู่นี้มาก และมันยิ่งทำให้เขารู้สึกดีมากขึ้นไปอีกเมื่อเขาได้รับไอเทมมูลค่ามากกว่า 500,000 วอน มาแบบฟรี ๆ

“ฉันควรทำอะไรดีระหว่างรอไอเทมในโรงประมูลขายออก !?”

“อา !!”

ทันใดนั้น ฮยอนอู นึกขึ้นมาได้ว่ามีสร้อยคอของ ดาแคน ที่เพิ่งได้รับมาอยู่ มันเป็นเพราะสกิลที่ได้รับมาจาก แรคคูน พิเศษมากเกินไป จึงทำให้เขาหลงลืมสร้อยคอของ ดาแคน ไปขณะ เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฮยอนอู ก็หยิบสร้อยคอของ ดาแคน ออกมาจากช่องเก็บของส่วนตัว มันคือสร้อยคอที่ทำมาจากกระดูกเล็ก ๆ แต่สามารถสัมผัสได้ถึงความทนทานอย่างไม่น่า ในเวลาเดียวกัน ฮยอนอู ก็ไม่ได้ที่จะนึกถึง ดาแคน และ แรคคูน

“บรื๋ออออ”

ร่างกายของเขาสั่นขึ้นมาอย่างกะทันหันเมื่อนึกถึง แรคคูน ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของหัวหน้าเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้าจะยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเขาอย่างแนบแน่น

“ข้อมูลไอเทม”

ฮยอนอู ตรวจสอบข้อมูลของสร้อยคอ เขาเชื่อว่ามันจะต้องเป็นไอเทมระดับแรร์เป็นอย่างน้อย

“เอ๊ะ !?”