12
บทที่ 12
[คุณได้สังหารออร์คหมาป่าทุ่งหญ้า ]
[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]
[เลเวลอัพ ]
[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ทั้งหมดได้รับการฟื้นฟู ]
‘ตั้งนานแล้วเพิ่งอัพมาเลเวลเดียว ...’
“ช้า !!ช้าเกินไปแล้ว !!”
ฮยอนอู รู้สึกไม่พอใจกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่อย่างมาก เลเวลของเขาเลื่อนระดับช้าเกินไป ทั้งหมดเป็นเพราะเขาไม่มีทีมที่สามารถไว้ใจได้ หากเขามีนักรบ หรือนักเวท ร่วมทีมกับเขา เขาจะสามารถล่าออร์คได้เร็วกว่านี้อีกมาก ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้ดังเข้ามาในหู
บึ้มมมม !!
มันฟังดูเหมือนกับเสียงระเบิด
‘นักเวท !!’ ฮยอนอู รีบพา ทังอี ไปยังทิศทางของเสียงที่ได้ยินทันที ไม่ไกลจากตำแหน่งเดิมของเขามีผู้เล่นนักเวทกำลังร่ายสกิลใส่ออร์คอยู่ตามลำพัง
“เขามาล่าคนเดียวเหรอ !?” ฮยอนอู รู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นโซโลเพลเยอร์คนอื่นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขามาถึงทางเหนือของป่าดำ ระหว่างที่เขากำลังดูการล่าของอีกฝ่ายเขาก็พยักหน้าเบา ๆ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมนักเวทคนนี้ถึงออกล่าคนเดียว
รวดเร็ว ทรงพลัง อาชีพนักเวทในอารีน่าเป็นอาชีพที่แข็งแกร่งอย่างมาก มันไม่เหมือนกับเกมคอมพิวเตอร์สมัยก่อนที่นักเวทแทบไม่ต่างไปจากอาชีพไร้ประโยชน์ เพราะแต่ละครั้งที่จะใช้สกิลออกมาจำเป็นต้องร่ายสกิลนั้นชั่วขณะ อีกทั้งสกิลที่ปล่อยออกมายังไม่สามารถสร้างความเสียหายได้มากนักอีกด้วย แต่นักเวทคนนี้สามารถร่ายสกิลได้เร็ว อีกทั้งพลังทำลายจากสกิลของเขายังน่าประทับใจอีกด้วย เพียงแค่นี้ ฮยอนอู ก็สามารถบอกได้ว่าผู้เล่นคนนี้สามารถกลายเป็นโปรแกรมเมอร์ได้หากเขาตั้งใจจะทำแบบนั้น
‘ฉันควรชวนเขาเข้าทีมดูดีไหม ...’
อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ยังคงลังเลว่าจะชวนอีกฝ่ายร่วมทีมกับเขาหรือไม่ หากได้นักเวทคนนี้ร่วมทีมมันจะทำให้การล่าของเขารวดเร็วมากยิ่งขึ้น ค่าประสบการณ์ และไอเทมที่จะได้รับก็มากขึ้น สุดท้ายคือเลเวลของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากกว่าตอนนี้แน่นอน
ฮยอนอู ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะก้าวตรงไปยังนักเวทคนนั้นทันทีที่การต่อสู้ของเขาจบลง
.....
เมสัน นักเวทที่ต่อสู้กับออร์คเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้าเพียงลำพังนั่งลงพักผ่อนหลังจากการต่อสู้จบลง แต่ทันใดนั้นเขาก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าพุ่งตรงมายังทิศทางของเขา
ตึก ตึก ตึก .... !!
เมสัน ยกไม้เท้าในมือขึ้นชี้ไปทางที่ได้ยินเสียง เขาเตรียมพร้อมที่จะร่ายสกิลออกไปได้ตลอดเวลา
“หือ !?คุณเป็นใคร !?”
ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อผ้าแปลก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา เมสัน จ้องมองไปยังอีกฝ่ายด้วยความระแวดระวัง
‘พระเจ้า !!ความรู้สึกนี้มัน ...’
ตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ที่น่าหัวเราะของอีกฝ่าย เขากลับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สุภาพอย่างน่าประหลาด “นายอยากจับทีมล่ากับฉันไหม !?”
“ร่วมทีม !?” เมสัน ทั้งประหลาดใจและสับสน เขาจะไว้ใจคนแปลกหน้าที่แต่งตัวประหลาดคนนี้ได้ยังไง !?อีกทั้งเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายมีฝีมือหรือเปล่า
‘แต่ว่าหากพวก PK แต่งตัวแบบนี้ ข่าวเสียหายเกี่ยวกับคนแบบนี้คงมีมาให้ได้ยินบ้างแล้ว’
ความสับสน และความกังวลของ เมสัน ค่อย ๆ ลดลงเมื่อเขาได้ลองพิจารณามากขึ้น นอกจากนี้เขายังรู้สึกลำบากเกินไปในการล่าออร์คเพียงลำพัง
“ตกลง !!ผมจะร่วมทีมกับคุณ”
“ฉัน คัง ฮยอนอู” ฮยอนอู ยื่นมือออกมาด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบของ เมสัน
“ผม เมสัน อาชีพนักเวท”
นี่เป็นการพบกันที่น่าจดจำระหว่างพวกเขา
......
ปาร์ค จุนอู คือสมาชิกกิลด์กะโหลกดำ เขาคือคนที่เคยได้รับมอบหมายให้เฝ้าทางเข้าดันเจี้ยนจากผู้บริหารของกิลด์ แต่ทว่าก่อนหน้านี้เขาได้พ่ายแพ้ในการดวลลบตัวละครให้กับ ฮยอนอู มันจึงทำให้เขาต้องสร้างตัวละครขึ้นมาใหม่ และด้วยผลงานที่เขาเคยทำให้กับกิลด์ มันจึงทำให้เขาได้รับความช่วยเหลือจากกิลด์ด้วยการพามาอัพเลเวลโดยเร็วที่สุด
ก่อนหน้านี้ ปาร์ค จุนอู ต้องใช้เวลานานกว่าสามเดือนกว่าจะเก็บเลเวลมาถึงระดับ 40 ได้ แต่ตอนนี้ด้วยความช่วยเหลือจากสมาชิกกิลด์ที่มีเลเวล 60 ถึงสองคน มันก็ทำให้เขากลับมามีเลเวล 20 ได้ภายในเวลาเพียงสามวัน
“จุนอู ดูดเลเวลแบบนี้สบายดีไหม !?” เกน หนึ่งในสมาชิกกิลด์ที่พา ปาร์ค จุนอู มาเก็บเลเวลพูด
“นี่มันยอดมาก เป็นครั้งแรกเลยที่ผมมีคนพาเก็บเลเวลแบบนี้”
“จริงเหรอ !?” เกน หัวเราะเบา ๆ ให้กับคำพูดของ ปาร์ค จุนอู
“วันนี้เราจะไปล่าออร์คเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้าทางเหนือของป่าดำ เป้าหมายของมันวันนี้คือเลเวล 25” สมาชิกกิลด์อีกคนที่ชื่อว่า ซาน พูดด้วยเสียงเรียบ แต่หากสังเกตอย่างละเอียดแล้วจะเห็นว่าน้ำเสียงของเธอปะปนไปด้วยความไม่พอใจ
“ซาน ถึงยังไงนี่ก็เป็นสิ่งที่เราต้องทำอยู่แล้ว เรามาสนุกกับมันไม่ดีกว่าเหรอ”
......
การล่าของ เมสัน และ ฮยอนอู เป็นไปอย่างราบรื่น ทั้งสองทำงานร่วมกันได้อย่างดีมากกว่าที่คาดไว้
ด้วยสกิลเล็ก ๆ ของ เมสัน ที่ใช้ในการดึงออร์คเข้ามาเรื่อย ๆ นั้น ฮยอนอู ก็สามารถล่าออร์คได้โดยไม่ขาดตอน อีกทั้งพลังทำลายของสกิลหลักของ เมสัน ยังแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ การล่าของพวกเขาวนซ้ำอยู่ในรูปแบบเดิม แต่มันกลับไม่มีความน่าเบื่อแม้แต่นิดเดียวสำหรับพวกเขา
ยิ่งได้เห็นค่าประสบการณ์ที่ได้รับ และเลเวลที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดเวลาแบบนี้ มันก็ยิ่งทำให้ เมสัน และ ฮยอนอู ไล่ล่าจนแทบจะกลายเป็นการกวาดล้างออร์คเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้าอยู่แล้ว
[คุณได้สังหารออร์คเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้า ]
[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]
[เลเวลอัพ ]
[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ทั้งหมดได้รับการฟื้นฟู ]
‘ตอนนี้ฉันเลเวล 29 แล้ว คิดถูกจริง ๆ ที่จับทีม’
“พี่ชาย นี่มันเร็วกว่าการล่าคนเดียวเยอะเลย”
“ใช่แล้ว !!ฉันเลเวลอัพแล้ว ...”
“แต่ว่านายรู้สึกไหมว่าอัตราการเกิดของออร์คช้าลง ตอนนี้แทบจะไม่เห็นพวกออร์คในบริเวณนี้แล้ว …”
ระหว่างที่การล่ากำลังไปเป็นไปอย่างราบรื่นนั้น ฮยอนอู ก็สังเกตเห็นว่าอัตราการเกิดใหม่ของออร์คลดต่ำลงอย่างน่าประหลาด
......
ขณะเดียวกันทีมของ ปาร์ค จุนอู ก็พบว่าพื้นที่ทางเหนือของป่าดำมีออร์คน้อยกว่าปกติ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วพื้นที่แถบนี้ไม่ค่อยมีผู้เล่นเข้ามาล่ามากนัก
“ซาน ดูเหมือนว่าวันนี้พวกออร์คมันจะน้อยกว่าปกติหรือเปล่า !?ดูเหมือนว่าจะมีทีมอื่นมาล่าอยู่ที่นี่เหมือนกัน ....”
“ฉันก็คิดแบบนั้น มันคงยากแล้วที่จะทำตามเป้าหมายของวันนี้ได้” ซาน กวาดตามองไปยังออร์คที่มีจำนวนเพียงไม่กี่ตัว ด้วยอัตราการเกิดที่เชื่อช้าแบบนี้มันไม่ใช่สิ่งที่เพียงหนึ่งหรือสองทีมจะสามารถทำให้เกิดสถานการณ์นี้ได้
“แต่มันเงียบเกินไปที่จะบอกว่ามีหลายทีมอยู่ที่นี่ ...”
“เอาเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหาคำตอบ เราควรล่าบ้างแล้วไม่ใช่เหรอ !?”
ทีมของ ปาร์ค จุนอู รุดหน้าเข้าไปใกล้กับหมู่บ้านออร์คมากขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้นพวกเขาก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมอัตราการเกิดใหม่ของออร์คถึงได้ช้าลงแบบนี้
บึ้มมมม !!
มันเป็นเพราะตอนนี้มีทีมอื่นกำลังล่าอยู่ที่นี่ ทีมนี้ประกอบไปด้วยนักเวท และนักรบอีกคนที่ ปาร์ค จุนอู ไม่สามารถลืมได้
“นั่น ... ไอ้สารเลวนั่น !!”
นักรบคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก คัง ฮยอนอู ที่ทำให้ ปาร์ค จุนอู ต้องถูกลบตัวละครเก่าของเขา
......
[คุณได้สังหารออร์คเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้า ]
[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]
“พอเข้ามาใกล้หมู่บ้านออร์คอัตราการเกิดของพวกมันก็เร็วขึ้นกว่ารอบนอกมากทีเดียว”
“ใช่เลย !!ผมไม่เคยเก็บเลเวลได้เร็วแบบนี้มาก่อน”
ทันใดนั้น ทีมสามคนปรากฏขึ้นด้านหน้า ฮยอนอู และ เมสัน หนึ่งในนั้นคือคนที่ ฮยอนอู รู้สึกคุ้นหน้าซึ่งก็คือ ปาร์ค จุนอู
“นายมาฟาร์มที่นี่เหมือนกันเหรอ !?” ฮยอนอู สังเกตเห็นโลโก้รูปกะโหลกสีดำบนหน้าอกของสมาชิกทีมอีกฝ่าย ทันใดนั้นเขาก็เริ่มบันทึกวีดีโออย่างเงียบ ๆ ทันที
“พวกเขาจงใจเข้ามาหาพวกเราใช่ไหม !?แบบนี้พวกนั้นคงไม่ได้อยากจะมาหาเรื่องพวกเราหรอกใช่ไหม !?” เมสัน รู้สึกกังวลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามายังทิศทางที่พวกเขาอยู่ เขาจึงรีบหันไปถาม ฮยอนอู ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
เมสัน ไม่ได้มีประสบการณ์เหมือนกับ ฮยอนอู มันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ นอกจากนี้ ฮยอนอู ยังดูแลเขาระหว่างการล่าราวกับน้องชาย ดังนั้น เมื่อมีความผิดปกติเกิดขึ้น เมสัน จึงหันไปหา ฮยอนอู เป็นอันดับแรก
“ไม่น่ามั้ง ถึงยังไงพวกนั้นก็มีโลโก้กิลด์ติดอยู่ พวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรผลีผลามหรอก เราแค่ต้องลองถามพวกเขาดูก่อน”
ไม่ช้าอีกฝ่ายก็เข้ามาใกล้
“พวกนายเป็นใคร !?รู้จักพวกเราเหรอ !?” ฮยอนอู ถามออกไปขณะที่กวาดตามองไปยังทีมของอีกฝ่าย
“แกจำฉันไม่ได้เหรอ !?แกดวลลบตัวละครกับฉันจำได้รึยัง !?”
“ดวลลบตัวละคร !?อ๋อ !!ไอ้กากคนนั้นน่ะเหรอ” ฮยอนอู ปรบมือฉาดใหญ่ราวกับเพิ่งนึกออก
“แล้วมีอะไรเหรอ !?” น้ำเสียงของ ฮยอนอู เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาแค่แสร้งทำเป็นจำ ปาร์ค จุนอู ไม่ได้
“แก !!แก !!ไม่เห็นเหรอว่าวันนี้ฉันไม่ได้มาคนเดียว วันนี้ฉันมีเพื่อนในกิลด์มาด้วยสองคน !!วันนี้แกต้องตาย !!” ปาร์ค จุนอู ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการยั่วยุของ ฮยอนอู ได้ผลดีเกินคาด
“จุนอู อย่าดีกว่าน่า ไม่งั้นพวกเราจะถูกลงโทษ” ทันใดนั้น เกน ก็ก้าวออกมาเพื่อหยุดยั้ง ปาร์ค จุนอู พร้อมกับพูดเตือนสติ
“ลงโทษ !?ลงโทษอะไร !?”
ขณะเดียวกัน ฮยอนอู ก็จ้องมองไปยังอีกฝ่ายด้วยแววตาที่น่ากลัว มันคล้ายกับว่าเพียงแค่ดวงตาของเขาก็สามารถฉีกอีกฝ่ายเป็นชิ้น ๆ ได้ในพริบตา
เมื่อเห็นดวงตาของ ฮยอนอู , ปาร์ค จุนอู ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่า
นี่คือดวงตาของนักล่า ... มันคือแววตาของผู้ล่าที่กำลังจ้องมองไปยังเหยื่อ อย่างไรก็ตาม ปาร์ค จุนอู ก็ยังไม่ยอมแพ้ ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่เพียงลำพัง ข้าง ๆ เขายังมีสมาชิกกิลด์ที่แข็งแกร่งถึงสองคน
‘ไม่ใช่เพียงแค่ความห่างของระดับเลเวลเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันยังมี เกน กับ ซาน อยู่ด้วย’ ปาร์ค จุนอู สลัดความกังวลในใจทิ้งไป และตัดสินใจที่จะล้างแค้น “เรามาดวลกันใหม่ไหม !?”
ฮยอนอู อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับคำพูดของ ปาร์ค จุนอู แน่นอนว่าครึ่งหนึ่งมันเป็นเพราะการยั่วยุของเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจจริง ๆ ก็คือ เขาไม่คิดว่า ปาร์ค จุนอู จะเป็นคนที่โง่เขลาแบบนี้
“ฉันพร้อมเสมอ ฉันเอาชนะพวกนายด้วยมือเดียวยังได้เลย”
“พี่ !!นี่พี่ตั้งใจจะทำอะไร !?สองคนข้าง ๆ นั่นดูเหมือนว่าอย่างน้อยพวกเขาก็มีเลเวล 60 แล้ว” เมสัน พูดด้วยความกังวล
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการพวกเขาทั้งหมดเอง นายไม่ต้องเข้าร่วมการดวลหรอก” ฮยอนอู พูด ปัญหาที่เกิดขึ้นเริ่มต้นมาจากเขา ดังนั้น เขาไม่มีทางปล่อยให้ เมสัน ได้มาพลอยได้รับผลพวงแน่นอน
เกน และ ซาน อดไม่ได้ที่จะตำหนิ ปาร์ค จุนอู
“จุนอู นายจะทำอะไร !?”
“พวกเราแค่มาช่วยน่าเก็บเลเวลแค่นั้น”
“ถ้านายอยากจะดวลนักก็ไปดวลคนเดียวสิ”
“อย่างนั้นเหรอ !?ถ้าฉันรายงานเรื่องนี้กับผู้บริหารกิลด์มันจะเป็นยังไง พวกนายสองคนหันหลังให้กับศัตรูของกิลด์มันจะเกิดอะไรขึ้น !?” ปาร์ค จุนอู ยิ้มเยาะให้กับทั้งสองคนพร้อมกับพูดขึ้น “ฉันว่ามันจะดีกว่าหากพวกนายทำตามที่ฉันบอก แล้วฉันจะเลี้ยงขอโทษทีหลัง”
ตอนนี้ความแค้นได้บดบังดวงตาของ ปาร์ค จุนอู จนเขาตามืดบอดไปแล้ว ‘ไม่ว่ายังไงฉันจะต้องฆ่ามันให้ได้’
เขาต้องการให้ ฮยอนอู ได้รับรู้ว่าการถูกบังคับให้ลบตัวละครมันรู้สึกยังไง
“มาดวลกัน กฎก็เอาแบบเดียวกับครั้งก่อนเป็นไง !?มันไม่ได้มากเกินไปหรอกใช่ไหม !?” ปาร์ค จุนอู พูด
ฮยอนอู ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ขณะเดียวกัน ปาร์ค จุนอู ก็เชื่อว่า ฮยอนอู กำลังกลัว เกน และ ซาน จนทำให้ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
[ผู้เล่น ปาร์ค จุนอู ส่งคำท้าดวล ]
[คุณต้องการยอมรับหรือไม่ ]
ฮยอนอู ตอบรับคำท้าดวลอย่างไม่ลังเล
“ฮ่า ๆ... นายไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยจากเมื่อสามวันก่อนใช่ไหม สงสัยนายคงอยากลบตัวละครใหม่สินะ”
[ตกลง ]
“ฉันจะปฏิเสธคำท้าดวลสิ้นคิดแบบนี้ได้ยังไง”
[ผู้เล่น ปาร์ค จุนอู ตั้งกฎการดวล ]
“สิ้นคิด !?อย่าปากดีนักเลย ฉันอยากรู้นักว่าแกจะบลัฟไปได้อีกนานแค่ไหน” ปาร์ค จุนอู พูดพร้อมกับขยับปลายนิ้วอย่างรวดเร็วเพื่อตั้งกฎการดวล
[กฎการดวล ผู้ชนะได้ทุกอย่าง ผู้แพ้ลบตัวละคร การดวลแบบหัวหน้าทีม ]
กฎสองข้อแรกยังเป็นเหมือนเมื่อครั้งที่แล้ว สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือ หัวหน้าทีมแบทเทิล นี่คือกฎการดวลที่เรียบง่าย แต่ละฝ่ายจะส่งตัวแทนของทีมตัวเองออกมาต่อสู้ทีละคน โดยที่ผู้ชนะจะต้องสู้ต่อจนกว่าอีกฝ่ายจะไม่มีสมาชิกทีมเหลืออยู่
[คุณต้องการยอมรับหรือไม่ ]
หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ฮยอนอู ปลายนิ้วของเขายื่นออกไปกดปุ่มโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว
[ตกลง ]
ไม่ว่ากฎจะเป็นอย่างก็ตาม สถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเขา และเขาก็ค่อนข้างคุ้นเคยกับมนุษย์เหมือน ปาร์ค จุนอู เป็นอย่างดี
‘ฉันต้องกระทืบเขาสักสองสามครั้งเพื่อให้เขาหลาบจำ’
“ฉันจะดวลคนเดียว”
“ฝั่งฉันมีสามคน เกน , ซาน และ ปาร์ค จุนอู”
[กำหนดสมาชิกเข้าร่วมการประลองแล้ว ]
[คัง ฮยอนอู VS ปาร์ค จุนอู , ซาน และ เกน ]
“ครั้งนี้ฉันจะทำให้แกหุบปากเอง”
“นั่นไม่ใช่คำพูดฉันเหรอ !?มันก็จริงที่ฉันเจ๋งกว่าแก แต่มันจะดีกว่าที่จะไม่เลียนแบบฉัน” คำพูดของ ฮยอนอู เสียดแทงลึกเข้าไปถึงหัวใจของ ปาร์ค จุนอู
[โปรดตั้งลำดับการดวลของแต่ละทีม ]
“เกน เป็นแรก ซาน เป็นคนที่สอง ฉันจะเป็นคนสุดท้าย” ปาร์ค จุนอู บอกกับสมาชิกกิลด์ทั้งสองคน
เกน และ ซาน พยักหน้ารับอย่างหนักแน่นให้กับคำพูดของ ปาร์ค จุนอู
“พี่ มันจะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ !?” เมสัน ถามไปยัง ฮยอนอู ด้วยความกังวล
“แค่นี้ไม่ใช่ปัญหาหรอก” ฮยอนอู ตอบด้วยเสียงเรียบ เขารู้ดีว่า เมสัน ค่อนข้างเสียใจที่ไม่ได้เข้าร่วมในการดวลครั้งนี้
[กำหนัดลำดับการดวลพร้อมแล้ว ]
[การดวลรอบแรก ]
[ผู้เล่น คัง ฮยอนอู VS ผู้เล่น เกน ]
เกน และ ฮยอนอู ก้าวออกมาด้านหน้า ทันใดนั้นม่านโปร่งแสงทรงโดมก็ครอบคลุมพวกเขาทั้งสองคนอย่างกะทันหัน