10

บทที่ 10

การล่าบอสดาร์คเอลฟ์เป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งตอนนี้ ...

“ฮีล ( Heal : เวทมนตร์ฟื้นฟู )”

คาร์ล และ ครอว์ฟอร์ด สองนักรบเข้าปะทะในระยะประชิดเพื่อหยุดยั้งบอสดาร์คเอลฟ์

“ไอ้พวกมนุษย์ พวกเจ้าช่างกล้า … !!” บอสดาร์คเอลฟ์ตวาดพร้อมกับกระโจนเข้าหานักรบทั้งสองด้วยการเคลื่อนไหวที่ปราดเปรียว

“พาวเวอร์ช็อต ( Power Shot )” เลน ใช้หนึ่งในสกิลเฉพาะสายอาชีพนักธนูของเขา

แต่ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น ทังอี ที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหน้าก็ได้ขว้างหินก้อนเล็ก ๆ กระแทกเข้ากับไหล่ของ เลน ทำให้ทิศทางของสกิลเขาพลาดไปเล็กน้อย และมันก็กลายเป็นหายนะในพริบตา

“ฉึก !!”

ลูกธนูปักลงบนไหล่ของบอสดาร์คเอลฟ์ ซึ่งมันไม่ใช่เป้าหมายที่เขาต้องการ ในเวลาเดียวกันมีดสั้นในมือของบอสก็พุ่งเข้าหาคำของ คาร์ล พร้อมกับดาบที่แทงลงบนไหล่ของเขาพร้อม ๆ กัน เลน ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารีบตะโกนเตือนไปทาง ครอว์ฟอร์ด ทันที “ถอยออกมา !!”

‘ตอนนี้แหละ’

“นายจะไปไหน !? นายต้องตายอยู่ที่นี่” ฮยอนอู พุ่งเข้ามาขวางทาง ครอว์ฟอร์ด ด้วยใบหน้าที่แขวนไว้ด้วยรอยยิ้ม

“ท...ทำไม !?”

“ทำไมงั้นเหรอ !? หากนายวางแผนที่จะลอบกัดใครสักคน นายก็ต้องแน่ใจซะก่อนว่าสามารถเอาชนะพวกเขาได้ไหม !! นี่นายไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เลยเหรอ !?”

“หลบไป !! นายหมายความว่ายังไงที่บอกว่า ลอบกัด !?”

“นั่นน่ะเหรอ !? เราจะใช้แผนโจมตีพลาด แล้วรุมโจมตีในครั้งเดียว ... นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกนายคุยกันเหรอ !?”

“.... นี่ !?” เลน เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ฮยอนอู ไม่ได้เป็นปลาที่จะถูกพวกเขาจับ แต่มันกลับกลายเป็นพวกเขาเองต่างหากที่กลายเป็นเหยื่อ

“มันเป็นอย่างที่นายเข้าใจนั่นแหละ แต่แล้วมันจะทำไมวะ !?”

แม้ว่าแผนการจะถูกเปิดเผย แต่ เลน ไม่มีทีท่าว่าจะล้มเลิกความตั้งใจของพวกเขาแต่อย่างใด เขาไม่สามารถต่อสู้กับ ฮยอนอู ในระยะประชิดได้ ดังนั้น เขาจึงไม่ลังเลเลยที่จะรักษาระยะห่างพร้อมกับระดมยิงธนูใส่ ฮยอนอู อย่างต่อเนื่อง แต่ทว่า ฮยอนอู ก็ได้สร้างความทรงจำที่ไม่อาจลบเลือนได้สำหรับเขาในพริบตา

‘อย่าได้หวัง’

เขาต้องการสังหารคนคนนี้อย่างแท้จริง

.....

เลน และทีมโฮลิคทั้งหมดเสียชีวิตด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วน

‘พวกเขาคงเลิกทำแบบนี้ไปอีกสักพักล่ะนะ’

“เสร็จแล้วเหรอเจ้ามนุษย์ !?” เสียงของบอสดาร์คเอลฟ์ดังขึ้น ตลอดเวลาที่ ฮยอนอู จัดการทีมโฮลิคทั้งหมดมันไม่ได้เข้ามาแทรกแซงแม้แต่นิดเดียว

“ทังอี บัพ !!”

“คำอวยพรแห่งป่า , จิตวิญญาณแห่งหมี !!”

การต่อสู้ที่แท้จริงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว การเคลื่อนไหวของบอสดาร์คเอลฟ์แม้ว่าจะเรียบง่าย แต่มันก็รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ ฮยอนอู ก็สามารถรับมือได้อย่างเฉียบคม โดยปกติแล้วบอสดาร์คเอลฟ์สามารถรับมือกับผู้เล่นเลเวล 50 ได้ด้วยตัวเอง แต่สำหรับคู่ต่อสู้ที่มันกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้กลับต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

บอสดาร์คเอลฟ์ไม่สามารถจัดการกับคู่ต่อสู้ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวได้ ฮยอนอู สามารถป้องกันการโจมตีของบอสได้ อีกทั้งเขายังสามารถฝากรอยแผลลงบนหน้าท้องของบอสได้อีกด้วย แม้ว่าบาดแผลจะไม่ลึกมากนัก แต่มันก็เพียงพอที่จะจำกัดการเคลื่อนไหวของบอสลงได้อย่างดี

“ไอ้มนุษย์ มันยังไม่จบ ...”

“มันยังไม่จบอะไร ... น่าเสียดายที่วันนี้นายคงจะต้องตายด้วยมือของมนุษย์คนนี้ในวันนี้” ฮยอนอู พาดดาบบนไหล่พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม

การยั่วโมโหของ ฮยอนอู ได้ผลดีเกินคาด ทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้บอสดาร์คเอลฟ์ก็กระโจนเข้าหาเขาทันทีโดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเองแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของมันช้าลงอย่างชัดเจนราวกับมันกำลังเคลื่อนที่ผ่านของเหลวอยู่ก็ว่าได้

แน่นอนว่า ฮยอนอู ไม่มีทางพลาดท่าเพราะการโจมตีที่เชื่องช้าแบบนี้ เขาเบี่ยงตัวหลบออกไปด้านข้างพร้อมกับเหวี่ยงดาบตัดแขนข้างที่ถือมีดสั้นของบอสออก

“อ๊ากกก ... !!” บอสดาร์คเอลฟ์ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ก่อนที่มันจะทันได้ทำอะไรนั้น แสงสีเงินก็วาดผ่านลำคอของมันจนศีรษะของมันขาดกระเด็นออกไปอย่างกะทันหัน

[ คุณได้สังหารบอสดาร์คเอลฟ์ ]

[ คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[ เลเวลอัพ ]

[ พลังชีวิตและพลังเวทมนตร์ทั้งหมดได้รับการฟื้นฟู ]

[ เลเวลอัพ ]

[ พลังชีวิตและพลังเวทมนตร์ทั้งหมดได้รับการฟื้นฟู ]

.....

‘2 เลเวลเลยเหรอ ... เยี่ยมไปเลย’

ในเวลาเดียวกัน ทังอี ก็กระโดดขึ้นมาบนไหล่ ฮยอนอู พร้อมกับแปะมือกับเขา นี่คือการฉลองให้กับชัยชนะครั้งใหญ่ของ ฮยอนอู

“หึหึ !!”

…..

“ได้ไอเทมมาสามชุด”

นี่เป็นชัยชนะครั้งใหญ่จริง ๆ เนื่องจากทีมโฮลิคเป็นทีม PK มันจึงทำให้พวกเขาได้รับบทลงโทษร้ายแรง หลังจากที่พวกเขาถูกฆ่า ไอเทมในตัวละครของพวกเขาจะสุ่มดรอปออกมาภายนอก แต่น่าเสียดายที่นักบวชไม่ได้ติดโทษนี้ด้วย มันจึงทำให้มีเพียงไอเทมเบ็ดเตล็ดทั่วไปดรอปออกมาเท่านั้น

‘ฉันคงรู้สึกดีกว่านี้ถ้าไอเทมทั้งหมดของพวกเขาดรอปออกมา’

ฮยอนอู ตรวจสอบไอเทมทั้งหมด นอกจากของแรร์บางอย่างแล้วส่วนที่เหลือก็แทบไม่ต่างไปจากขยะ

“หืม !? ไอเทมชิ้นนี้คืออะไรหว่า !?”

ฮยอนอู พบบางอย่างจากรายการไอเทมที่ได้รับมาจาก เลน

“โอ้ววว !! นี่มันหนังสือสุ่มสกิลระดับแรร์ใช่ไหม !?”

ฮยอนอู เคยหมายตาหนังสือสุ่มสกิลระดับแรร์อยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ทำใจซื้อมันไม่ลงจริง ๆ เพราะราคาของมันแพงมากเกินไป

‘ฉันควรเอามันไปขายดีไหมนะ !?’

ฮยอนอู ครุ่นคิดขณะที่ถือหนังสือสุ่มสกิลระดับแรร์ไว้ในมือ เขาควรขายมันเพื่อหาเงิน หรือควรเสี่ยงโชคด้วยการใช้มันเอง

“กลับไปที่เมืองก่อนแล้วค่อยตัดสินใจดีกว่า”

.....

“นายขายมันเหรอ !?” ยองชาน ถามขณะที่เขาทำความสะอาดโน๊ตบุ๊ค

“ฉันว่าฉันจะขายมันนะ ค่าธรรมเนียมมันแค่ 500 ทองเอง”

“นายนี่โชคดีจริง ๆ ว่าแต่นายไปเจอไอ้พวกนั้นได้ยังไง !?”

ฮยอยอู อธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างคร่าว ๆ ออกมา เมื่อ ยองชาน ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดเขาก็แทบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ ท้ายที่สุดแล้วคนพวกนั้นก็เลือกเหยื่อผิดคนจริง ๆ เพราะคนที่พวกเขาต้องการจะเล่นงานไม่ใช่ใครอื่น แต่คือตำนานของอารีน่า

‘น่าสงสารพวกนายจริง ๆ ที่ต้องมาเจอกับเจ้าบ้านี่ ...’ ยองชาน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารทีมโฮลิคในใจ

“นายได้อัดวิดีโอไว้ไหม !?”

“วิดีโอเหรอ !? ฉันอัดมันไว้แล้ว”

“งั้นก็ส่งมาให้ฉันเลย”

ยองชาน ตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อ ฮยอนอู ในครั้งนี้ หลังจากที่ ฮยอนอู ส่งไฟล์วิดีโอให้กับ ยองชาน แล้ว เขาก็กลับเข้าไปในอารีน่าอีกครั้งโดยปล่อยให้ ยองชาน ง่วนอยู่กับโน๊ตบุ๊คของเขาต่อไป

ยองชาน ตั้งใจที่ตัดต่อวิดีโอของ ฮยอนอู สิ่งที่เขาต้องการจะทำตอนนี้คือการโปรโมท ฮยอนอู ก่อนที่เขาจะเริ่มสตรีม หากเขาสามารถตัดต่อวิดีโอให้น่าสนใจได้บางทีมันอาจกลายเป็นแจ็คพอตครั้งใหญ่ก็เป็นได้

‘ฉันหวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น”

“อ๊ะ เจอแล้ว !!”

ทันใดนั้น รายชื่อและข้อมูลติดต่อก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโน๊ตบุ๊คของ ยองชาน

[ เอลลิสฟิล์ม ]

[ ผู้เชี่ยวชาญด้านการตัดต่อวิดีโออารีน่า ]

[ วิดีโออันดับหนึ่งในหมวดหมู่อารีน่า ]

“ค่าจ้างแพงมากทีเดียว แต่ ...”

3 ล้านวอน ... บางคนอาจคิดว่านี่เป็นค่าจ้างที่สูงมากสำหรับการตัดต่อวิดีโอเพียง 30 นาที อย่างไรก็ตาม เงินจำนวนนี้ไม่ได้แพงเกินไปเลยหากเทียบกับผลลัพธ์ที่อาจจะเกิดขึ้นได้หลังจากนี้ นอกจากนี้ เอลลิสฟิล์ม ยังเป็นหนึ่งในมือตัดต่อวิดีโอที่ดีที่สุดในเวลานี้ แม้ว่า ยองชาน จะไม่เคยเห็นตัวจริงของเขา แต่คนคนนี้คือมือโปรด้านการตัดต่อที่ทุก ๆ คนให้การยอมรับแน่นอน อย่างไรก็ตาม เอลลิส มีเงื่อนไขอื่นนอกเหนือจากค่าจ้างที่แพงกว่ามือตัดต่อคนอื่น ๆ แต่ ยองชาน ไม่ได้กังวลมากนัก เพราะเขาเชื่อว่าวิดีโอของ ฮยอนอู จะต้องดึงดูดความสนใจของ เอลลิส ได้แน่นอน

“มันคงจะคุ้มค่าล่ะนะ”

.....

เอลลิส เป็นที่รู้จักในนาม ผี ของวงการการตัดต่อวิดีโอของอารีน่า เขาคือคนที่สามารถเลือกเสียงดนตรีให้เข้ากับฉากที่กำลังเล่นอยู่บนวิดีโอได้อย่างยอดเยี่ยม ในบางครั้งเขาเลือกที่จะเปลี่ยนโทนสีของวิดีโอเพื่อให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่างออกไปจากเดิมสำหรับผู้ชม อย่างไรก็ตาม เอลลิส ไม่ได้ตั้งใจเป็นมือตัดต่อวิดีโอของอารีน่าตั้งแต่แรก แต่เดิมแล้วเขาตั้งใจที่จะเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ หรือออกแบบกราฟฟิกของเกมเสมือนจริง

อีกนัยหนึ่งก็คือ เขาต้องการกลายเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ แต่น่าเสียดายที่ความเป็นจริงมันโหดร้ายเกินไป เส้นทางที่เขาสามารถเดินไปได้ตอนนี้คืออารีน่า และตั้งแต่ที่เขาก้าวเท้าเข้ามาบนเส้นทางนี้ เขาก็แสวงหาความสำเร็จมากกว่าใครในสายอาชีพเดียวกันทั้งหมด  แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาความสนใจของเขาก็ลดลงเรื่อย ๆ เนื่องจากวิดีโอที่เขาได้รับการว่าจ้างน่าเบื่อเกินไป ‘นี่คือชีวิตที่ฉันฝันถึงเหรอ !?’

นับจากนั้นหัวใจของ เอลลิส ก็ด้านชามากขึ้นเรื่อย ๆ เขาละทิ้งปณิธาน และมองวิดีโอทั้งหมดเป็นเหมือนงานที่จำเป็นต้องทำเท่านั้น

“นี่อะไร !? PK อีกแล้วเหรอ !? มันก็แค่แข่งกันว่าไอเทมของใครดีกว่าแค่นั้น”

เอลลิส ตรวจสอบวิดีโอที่ถูกส่งมาเพื่อให้เขาตัดต่อ แต่หลังจากดูวิดีโอไปได้เพียงบางส่วนเขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมาอย่างไม่แยแส

“หืม … นี่วิดีโออะไร !?”

หลังจากที่ เอลลิส ลบวิดีโอที่เขาไม่สนใจทิ้งไป เขาก็ได้เห็นวิดีโออันใหม่ที่เล่นต่อขึ้นมา มันคือฉากการต่อสู้ที่เปี่ยมไปด้วยทักษะที่งดงาม นี่เป็นทักษะการต่อสู้ที่ เอลลิส ไม่เคยเห็นมาก่อน ... ไม่ !! เขาเคยเห็นมันมาก่อน มันคือทักษะการต่อสู้ที่เขาเคยเห็นมาแล้วครั้งหนึ่งในอดีต ใช่แล้ว !! มันคือทักษะการต่อสู้ที่เขาเคยเห็นจากวิดีโอของ เมลีก็อด !!

“ยองชาน !? มิคาเอล แนะนำเขามาเมื่อวันก่อน ...”

‘แต่เขาคือคนคนนั้นใช่ไหม !?’

ความสงสัยของ เอลลิส เกิดขึ้น และสลายไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขากำลังจมอยู่กับฉากบนวิดีโอดิบที่ยังไม่ได้รับการตัดต่อใด ๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันสร้างแรงบันดาลใจ และจุดประกายความปรารถนาของเขาขึ้นมาอีกครั้ง

“ตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะเป็นแฟนคลับของคุณ”

‘ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาดังเป็นพลุแตก !!’

วิดีโอนี้คือการตอกกลับทีม PK ด้วยทักษะการต่อสู้ของคนคนนี้มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาเปล่งประกายเหมือนกับดวงดาว ส่วนที่เหลือมีเพียงการปรับแต่งวิดีโออีกเล็กน้อยเพื่อสร้างความตื่นเต้น และน่าติดตามเท่านั้น

‘นี่มันสุดยอดไปเลย’

เอลลิส เริ่มตัดต่อวิดีโอทันที เขาแทบไม่ได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานของเขานับตั้งแต่เริ่มทำงาน นี่เป็นครั้งแรกที่มีวิดีโอที่ทำให้เขารู้สึกอยากตัดต่อมาขนาดนี้

“ใส่สิ่งนี้เข้าไปในพื้นหลัง ซูมเข้าไปแบบนี้ !! นั่นแหละ !! สมบูรณ์แบบ !!”

มือของ เอลลิส เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นวิดีโอของ ฮยอนอู ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว นี่คือช่วงเวลาของจุดเริ่มต้นที่ เอลลิส ได้กลายมาเป็นมือตัดต่อวิดีโอส่วนตัวให้กับ ฮยอนอู

.....

‘ฉันควรทำยังไงดี ....’

ฮยอนอู นั่งอยู่ในมุมหนึ่ง เขารู้สึกลำบากใจอย่างมากในเวลานี้ หนังสือสุ่มสกิลระดับแรร์ไม่ใช่สิ่งที่จะได้รับมาง่าย ๆ แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะได้รับสกิลที่ต้องการหากเขาใช้มัน แต่เขาก็ลังเลเกินกว่าจะตัดใจขายมันทิ้งไปได้ในทันทีแม้ว่าราคาของมันจะแพงมากก็ตาม เพราะหากว่าเขาได้สกิลที่มีประโยชน์ขึ้นมาจริง ๆ มันจะเป็นสิ่งที่มีค่าอย่างมากสำหรับอนาคต

ในเวลานั้น ทังอี ก็เดินเข้ามา ฮยอนอู ที่อยู่ในความลังเล

“ไอ้เจ้านาย นี่ท่านกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ !?” ทังอี ถาม

“สมมติว่าฉันมีที่ดินอยู่แปลงหนึ่ง แต่ที่ดินแปลงนี้มันถูกทิ้งไว้ให้รกร้าง ฉันไม่รู้ว่าควรจะจัดการที่ดินแปลงนี้เพื่อให้เหมาะกับการเพาะปลูกดีไหม เพราะฉันไม่รู้ว่าผลลัพธ์จากการเพาะปลูกมันจะเป็นยังไง” ฮยอนอู บอกความกังวลของเขาให้กับ ทังอี ได้ฟัง เพราะตอนนี้เขาลังเลจนต้องการคำแนะนำของใครสักคน

“แล้ว !?”

“ฉันไม่รู้ว่าควรจะขายที่ดินแปลงนี้ หรือปรับเปลี่ยนมันเพื่อให้เหมาะสำหรับการเพราะปลูกดี”

“ไอ้เจ้านาย ทำไมท่านจะต้องขายมันล่ะ !?” ทังอี ถาม

“หืม !? ก็เพราะฉันไม่รู้ว่าถ้าเพาะปลูกมันแล้วฉันจะได้ผลลัพธ์ที่ดีไหมน่ะสิ” ฮยอนอู หยุดนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ

“แล้วทำไมท่านจะต้องขายมัน !? ท่านไม่มีเงินเหรอ !?”

“.... !!”

‘ทำไมฉันจะต้องขายมันเพื่อเอาเงิน ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ได้รับเงินมาอยู่แล้ว’

ฮยอนอู เปิดหนังสือสุ่มสกิลออกอย่างกะทันหัน เขารู้ดีว่านี่คือวิธีการใช้หนังสือสุ่มสกิลเล่มนี้

[ คุณได้รับสกิลระดับแรร์ ]

[ สกิลถูกสร้างขึ้น ]

[ เลือดแลกเลือด ]

[ เลือดแลกเลือด ระเบิดด้วยจิตวิญญาณ ]

[ ประเภท : พาสซีพ ]

[ ระดับ :  แรร์ ]

[ ความชำนาญ : F ]

[ ความสามารถ : เพิกเฉยต่อการป้องกันของคู่ต่อสู้ 10% ]

…..

การเดิมพันครั้งนี้ได้รับผลตอบรับที่ไม่คาดคิด นี่คือสกิลที่แสดงผลจากความสามารถของไอเทมระดับยูนิคขึ้นไปเท่านั้น แม้ว่าในระดับของ ฮยอนอู ตอนนี้ การมองข้ามเกราะป้องกันของศัตรู 10% จะไม่เห็นผลมากนัก เพราะศัตรูส่วนใหญ่มีพลังป้องกันน้อยกว่าพลังโจมตีก็ตาม

แต่ทว่าประสิทธิภาพของมันจะแตกต่างไปจากเดิมมากขึ้นเรื่อง ๆ จากระดับที่เพิ่มขึ้น ดังนั้น มันจึงเป็นหนึ่งทักษะที่ยอดเยี่ยมแน่นอน และท้ายที่สุดแล้ว ฮยอนอู ก็ไม่ได้ต้องการเป็นเพียงผู้เล่นทั่ว ๆ ไปเท่านั้น

ฮยอนอู ปัดหน้าต่างของระบบทิ้งพร้อมกับคว้าแขนของ ทังอี ขึ้น จากนั้นเขาก็เริ่มหมุนไปรอบ ๆ ราวกับคนบ้า การแสดงความสุของเขาแทบจะกลายเป็นการทรมาน ทังอี อย่างไม่คาดคิด

“ไอ้เจ้านายบ้า !! ปล่อยข้า !!!!”

“ขอบคุณ !! ขอบคุณนายจริง ๆ ทังอี !!”

…..

ขณะที่ ฮยอนอู ได้รับรางวัลใหญ่จากการเดิมพันนั้น วิดีโอของเขาก็ได้ถูกอัพโหลดขึ้นสู่โลกอารีน่า

[ ตอกกลับพวก PK ]

การตอบรับของผู้ชมเป็นไปอย่างดุเดือด มีผู้เล่นในอารีน่านับไม่ถ้วนที่ได้รับความเดือดร้อนจากพวก PK

-ยุลแจดื่มนม : ฉันเคยเห็นพวกนี้มาก่อน นี่มันน่าประทับใจจริง ๆ

-Power Muscle King : ถ้าฉันเจอพวกนี้ ฉันจะอัดพวกมันให้เละแน่

-High Clock : สมน้ำหน้าพวกมันแล้ว

-สัมผัสแห่งความตาย : พวกนี้มันก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไม่เห็นเหรอว่าแม้แต่บอสดาร์คเอลฟ์พวกเขาก็จัดการไม่ได้ด้วยซ้ำ !?

-เซียนขี้เซา : ลองปรับความเร็วเป็น 1.5 ดู ฉันว่ามันสุดยอดมากเลย

-โอปป้าไทย : นี่ฝีมือของ เอลลิส นี่ !? ฉันว่าแล้วว่าทำไมมันถึงได้ดูดีขนาดนี้

.....

“ยอดเยี่ยม”

มีผู้เข้าชมวิดีโอถึง 150,000 ครั้ง ยองชาน พอใจกับการตอบสนองของผู้ชมอย่างมาก ดูเหมือนว่าการอัพโหลดวิดีโออีกสองสามครั้งน่าจะเพียงพอแล้ว นอกจากนี้เขายังอัพโหลดวีดีลงบนช่องของตัวเองเพื่อเพิ่มฐานผู้ชมขึ้นไปอีกด้วย

“มันคุ้มค่าจริง ๆ ฉันรู้สึกว่าค่าจ้างของ เอลลิส จะถูกไปด้วยซ้ำ”

ยองชาน ชื่นชอบวิดีโอหลังการตัดต่อมาก หากเทียบค่าจ้างกับฝีมือของ เอลลิส แล้ว ถือได้ว่านี่เป็นค่าจ้างที่ถูกมากสำหรับมือโปรด้านการตัดต่อระดับนี้

“นี่หมายความว่าเขาชอบ ฮยอนอู สินะ”

ยองชาน รู้สึกว่าทุกอย่างใกล้จะพร้อมสำหรับก้าวต่อไปแล้ว

‘แผน : การปั้น คัง ฮยอนอู ให้กลายเป็นดาว : การกลับมาของตำนานคาบช้อนเงินช้อนทอง’

มันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ...