2076 - มีเดิมพัน

2076 - มีเดิมพัน

ทันใดนั้นเด็กหนุ่มผมทองก็ตะโกนออกมา ดวงตาของเขาเป็นประกาย จ้องมองอย่างทะลุปรุโปร่ง

เขายืนอยู่ที่นั่นกับผู้ติดตามของเขา ดวงตาของเขาจ้องมองมาที่สือฮ่าวราวกับว่าเขากำลังจับตาเหยื่อของตัวเอง ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาพร้อมที่จะลงมือแล้ว

ชื่อของเขาคือจินซู ตระกูลของเขาตั้งอยู่ในตั้งอยู่ในเมืองราชาพานซึ่งเป็นตระกูลอมตะที่แท้จริง

ในขณะเดียวกัน น้องสาวของเขาก็ยิ่งแต่งงานกับอัจฉริยะที่แปรปรวนสวรรค์พานยี่ซึ่งเป็นทายาทของราชาพาน

อัจฉริยะแปรปรวนสวรรค์พานยี่เป็นบุคคลที่ดุร้าย เขากล้าต่อสู้กับราชาอมตะน้อยของตระกูลเอ๋าตัวต่อตัว ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ด้อยกว่าเอ๋ากานเลย!

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉินหลินและไป๋เจ๋อรู้สึกปวดหัวมากเมื่อต้องเผชิญกับราชาปีศาจผู้นี้ ทุกคนไม่กล้ายั่วยุเขาภูมิหลังของคนผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป

“องค์ชายจินซูอย่าได้สร้างความลำบากให้กับเราอีกเลย” ไป๋เจ๋อที่สวมชุดขาวเดินขึ้นไป เขาใช้คำพูดอย่างระมัดระวัง ถ้าไม่จำเป็น เขาคงไม่เต็มใจที่จะปะทะกับคนเหล่านี้จริงๆ

“อย่ากังวล ข้าก็ไม่ต้องการสร้างความยุ่งยากให้กับพวกเจ้า” ฉินหลินตอบกลับอย่างมีเสน่ห์

“ไป๋เจ๋อ มีบางอย่างที่เจ้าไม่สามารถขัดขวางได้ สถานะของเจ้ายังไม่เพียงพอ” จินซูกล่าวพร้อมกับมองไปที่เด็กหนุ่มชุดขาวเด็กหนุ่มชุดม่วงรวมไปถึงคนอื่นๆอย่างดูถูก

เขาค่อนข้างสุภาพอยู่แล้ว ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงไม่มีความอดทนมากขนาดนี้ เป็นเพราะเด็กชุดขาวและคนอื่นๆกลายเป็นผู้สูงสุดตั้งแต่อายุยังน้อย นี่จึงเป็นการให้เกียรติชนิดหนึ่ง!

พวกเขาล้วนเป็นบุคคลที่มีความหวังที่จะเป็นผู้อมตะที่แท้จริงในอนาคต ดังนั้นแม้แต่ผู้คนระดับสูงก็ไม่เต็มใจที่จะเห็นพวกเขาตาย

อีกทั้งยังมีคนไม่น้อยที่ต้องการผูกมัดพวกเขาไว้ด้วยการแต่งงาน

“องค์ชายซูครั้งนี้เมื่อเราเข้าสู่ดินแดนอมตะไม่เพียงแต่เราได้รับคำสั่งจากตระกูลเอ๋าเท่านั้น แต่ยังมีราชโองการของตระกูลพานด้วย มิฉะนั้นเราจะไม่มีทางมาที่นี่ได้” เด็กหนุ่มชุดขาวไป๋เจ๋อเตือน

“โอ้ อย่างนั้นหรือ? ข้าก็ไม่คิดสร้างเรื่องยุ่งยากให้กับพวกเจ้าเพียงต้องการพูดกับเขาสักคำเท่านั้น” จินซูกล่าว

“จินซู ขอเตือนเจ้าว่านี่คือคนที่พี่สาวคนนี้สนใจ” ฉินหลินมีรอยยิ้มบนใบหน้า ดวงตาของนางเหมือนกับจันทร์เสี้ยวมีเสน่ห์น่าดึงดูดใจมาก

“สนใจหรือ แค่สนใจ? ฮาฮา…” จินซูหัวเราะเสียงดัง

“อย่าได้สร้างปัญหาให้เขาไม่เช่นนั้นพี่สาวคนนี้จะหักขาเจ้า” ฉินหลินเยาะเย้ย

จินซูหัวเราะทันที

“ข้ารู้ดีว่าสหายในอ้อมอกของเจ้าเคยเป็นศัตรูคู่แค้นกับราชาอมตะน้อยของตระกูลเอ๋า แต่ในเมื่อเขาประสบความพ่ายแพ้ไปแล้วเจ้าจึงคิดอยากจะแก้แค้นแทน? ไม่ต้องห่วงข้าก็ไม่มีความรู้สึกดีต่อตระกูลเอ๋าเช่นกัน”

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรในตอนนี้เขากำลังฟังทุกคนพูด เพื่อศึกษาความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงของพวกเขา

“เจ้าหนูข้าได้ยินมาว่าต้นสารพัดเต๋าอยู่ที่เจ้า เสนอมันมาให้ข้าด้วยความเคารพแล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป รวมถึงจะรับรองที่อยู่ของเจ้าให้อยู่ในเมืองแห่งนี้ไม่ต้องกลับไปสู่อาณาจักรยากจน” จินซูกล่าว

สือฮ่าวไม่ได้ให้ความสนใจกับเขา เขาเพียงมองไปรอบๆเมืองอันยิ่งใหญ่นี้ด้วยความสนใจ

“ตระกูลเอ๋าต้องการเมล็ดพันธุ์สวรรค์ที่ยอดเยี่ยมนี้ ส่วนตระกูลจินและตระกูลพานก็ต้องการมันเช่นกัน หากเจ้ามอบมันให้ข้าเจ้าจะได้รับผลประโยชน์มหาศาล!” จินซูแนะนำ

สือฮ่าวมองเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม ความสัมพันธ์ระหว่างคนเหล่านี้เป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน มีสายสัมพันธ์ทุกประเภท

“น้องชาย ข้ากำลังคุยกับเจ้าอยู่หรือว่าเจ้าหูแตกไปแล้ว? รีบมอบมันออกมา!” จินซูตะโกน เขาเห็นว่าสือฮ่าวไม่ได้สนใจเขาตลอดเวลามันทำให้สีหน้าของเขากลายเป็นดุร้ายทันที

สือฮ่าวยังคงสงบอย่างสมบูรณ์ เขามองดูคนรอบข้างและพูดว่า

“เจ้าเด็กผมสีเหลืองนี่ใคร? เขามาส่งเสียงพูดพล่ามอะไรที่นี่”

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ ทุกคนก็ตกตะลึงรวมทั้งผู้ติดตามของจินซู พวกเขาทั้งหมดมึนงงไม่พูดอะไร ในตอนนี้ราวกับว่าพวกเขามองเห็นผีในตอนกลางวันแสกๆ

ในขณะเดียวกันฉินหลินก็หัวเราะออกมาด้วยความสนุกสนาน

“ฮ่าฮ่า… เจ้าเด็กผมเหลือง ช่างพูด ฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!”

ไป๋เจ๋อและคนอื่นๆพูดไม่ออกทันที ผู้ชายคนนี้กล้าหาญเกินไปหรือเปล่า? เขาเพิ่งเข้าสู่ดินแดนอมตะ! แต่กลับกล้าปะทะกับราชาปีศาจน้อยทันที?

ทั้งห้าคนรู้สึกปวดหัว พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับฮวงได้ แต่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดไปแล้ว จินซูที่อีกฝั่งจะปล่อยให้เรื่องนั้นไปได้อย่างไร

ผมเหลือง? จมูกของจินซูเกือบจะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ มีคนกล้าเรียกเขาแบบนี้จริงๆ!

ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่เกลียดที่สุดคือการเรียกเขาว่าคนช่างพูด เรื่องนี้ผู้ชายทุกคนล้วนยอมรับไม่ได้!

เจ้าเด็กคนนี้คงเคยกินถุงน้ำดีของราชาอมตะลงไปจริงๆ การที่มาเยาะเย้ยเขาแบบนี้นั่นเป็นเพียงเร่งความตายให้ตัวเองเท่านั้น!

“เจ้าหนู เจ้ากล้า!” จินซูกล่าวผ่านฟันที่ขบแน่น

เขาโกรธมากจริงๆคำพูดของฮวงเป็นสิ่งหนึ่ง แต่สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือลักษณะท่าทางที่ไม่แยแสราวก็ว่าไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาต่างหากที่ทำให้เขาโมโห

“พวกเจ้าเชิญข้ามาที่อาณาจักรเซียนอย่าบอกนะว่าแค่ต้องการให้ข้าฟังเจ้าคนไร้สาระนี้พูดจาเรื่อยเปื่อย” สือฮ่าวถามไป๋เจ๋อและคนอื่นๆ

ไป๋เจ๋อ เด็กหนุ่มผมสีม่วง จื่อคุนและคนอื่นๆตกตะลึง ปากของเจ้าคนผู้นี้สามารถทำให้คนคลั่งใจตายได้จริงๆ

จินซูรู้สึกโกรธจนถึงที่สุด เขาหัวเราะอย่างเหี้ยมเกรียม นี่เป็นครั้งแรกจริงๆที่มีคนกล้าท้าทายเขาถึงขนาดนี้

ฉินหลินหัวเราะอย่างไม่รู้จบ รูปร่างของนางโอนเอนไปมาอย่างงดงามมันทำให้สายตาของผู้คนที่มองดูอยู่ด้านข้างต่างก็หลงใหล

“เจ้าหนู เจ้าช่างกล้าเสียจริง!” จินซูชี้ไปที่สือฮ่าว

แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของสือฮ่าว เขาตั้งใจจะลงมือแล้ว

ไป๋เจ๋อรีบก้าวไปข้างหน้และผลักเขาออกไป ในเวลาเดียวกันจื่อคุนก็หยุดจินซูโดยกล่าวว่า

“องค์ชายซู เจ้าต้องเข้าใจว่านี่เป็นคนที่ราชาพานออกราชโองการให้พวกเรานำไปพบพระองค์ หากท่านกล้าขัดขวางหรือลงมือทำร้ายเชื่อว่าท่านจะหลีกหนีโทษไม่พ้น!”

การแสดงออกของจินซูกลายเป็นจริงจัง ปกติแล้วถ้าไม่มีใครสังเกตเห็นเขาก็อาจสร้างปัญหาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามหากเขาเริ่มการต่อสู้อย่างจริงจังที่นี่จะต้องเกิดปัญหาร้ายแรงแน่นอน!

ในอดีตมีผู้อมตะสองคนเคยต่อสู้กันที่เมืองนี้ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ถูกราชาพานฆ่าทิ้ง

“ไม่ใช่ว่าที่นี่ก็มีสนามต่อสู้เหรอ? หากมีความขัดแย้ง เราสามารถไปที่นั่นเพื่อจัดการเรื่องต่างๆได้!” จินซูยิ้มอย่างร้ายกาจ เขามองไปที่สือฮ่าวและพูดว่า

"เจ้าหนูเจ้ากล้าหรือไม่?"

“ถ้าคนที่เกี่ยวข้องไม่ต้องการไปก็ไม่มีใครบังคับเขาได้” จื่อคุนกล่าว

“ทำไมข้าต้องลดตัวลงไปจัดการเจ้าด้วย” สือฮ่าวไม่ได้มองเขาตรงๆด้วยซ้ำ

จินซูรู้สึกโกรธมากในวันนี้ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? เขามาจากดินแดนเบื้องล่างนั่นเป็นเพียงสถานที่ที่ยากจน แต่เขากลับกล้ามาแสดงความโอหังที่เมืองนี้ ช่างไม่รู้จักความเป็นความตายจริงๆ

เขาโกรธมากจนต้องหัวเราะออกมาเพื่อกลบเกลื่อน

“น้องชายข้าพบว่าเจ้ามีความคล้ายคลึงกับข้าเป็นอย่างมาก หากพวกเราลงมือต่อสู้กันแล้วการแสดงออกของเจ้าไม่เลว ข้าจะนับเจ้าเป็นพี่น้อง!”

ไป๋เจ๋อและจื่อคุนเริ่มพูดไม่ออก แม้กระทั่งสิ่งนี้องค์ชายตระกูลจินก็ยังพูดออกมาได้ นี่แสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกโกรธแค้นจริงๆต้องการระบายอารมณ์กับฮวงอย่างถึงที่สุด

สือฮ่าวไม่เห็นคุณค่าของความเมตตานี้โดยกล่าวว่า

“เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นคนชั่วช้า ใครคือคนประเภทเดียวกันกับเจ้า? คนอย่างข้าถูกลิขิตให้เป็นราชาอมตะย่อมไม่ต้องการเสียเวลาไร้สาระให้กับตัวประกอบเล็กๆน้อยๆอย่างเจ้า”

“เจ้าหนู เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” จินซูรู้สึกว่าเจ้าเด็กคนนี้ยั่วยุเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

ในความเป็นจริงตอนแรกที่เขาพบกับฮวงในวันนี้เขาอดรู้สึกไม่ได้ว่าฝ่ายตรงข้ามมีความตรงไปตรงมาเหมือนกันกับเขา ดังนั้นหากลงมือต่อสู้กันเขาก็ไม่คิดจะทำรุนแรงมากไปนัก แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว

“ถ้าเจ้ากล้าเข้าสู่สนามประลองพวกเราก็มาเดิมพันกันเป็นอย่างไร

หากข้าพ่ายแพ้ข้าจะมอบสมบัติสวรรค์ชั้นเซียนมากมายให้กับเจ้า หากเจ้าพ่ายแพ้เจ้าก็มอบต้นสารพัดเต๋าให้ข้าถือว่ายุติธรรมหรือไม่?” จินซูกล่าว

เขาอารมณ์เสียและต้องการจะล่อใจสือฮ่าว อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าคนที่มีอารมณ์แบบนี้มักจะไม่หวั่นไหวกับของรอบกาย

ถึงกระนั้น สิ่งที่คาดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงก็คือดวงตาของเด็กเหลือขอคนนี้เป็นประกายขึ้นทันที

“สมบัติสวรรค์ชั้นเซียน? บอกข้าอีกสักหน่อย!”

ทุกคนพูดไม่ออกทันที

คนผู้นี้ไม่ใช่ว่ามีปณิธานอันแข็งแกร่งหรอกหรือ เหตุไฉนเขาจึงเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้?