บทที่ 148 พุ่งทะยาน
“ข้าซื้อมา!”
ซุนม่อตอบกลับไม่มีประโยชน์อะไรกับการปกปิดเรื่องเหล่านี้
“เจ้าซื้อมันเหรอ”
อี้เจียหมินขมวดคิ้วและประเมินซุนม่อเป็นไปได้ไหมว่าผู้ชายคนนี้รวย? แม้ว่าไม้กระถางแบบนี้จะไม่มีราคาสูงเกินไปแต่ก็ไม่ถูก
“เจ้าซื้อมาจากไหน?”
เซียวหงถาม
“ออกจากประตูสถาบันไปทางขวา อีกไม่กี่ถนนก็มีร้านดอกไม้”
เมื่อครูหรือเพื่อนร่วมชั้นมีวันเกิดมักจะต้องให้ช่อดอกไม้หรือของอะไรทำนองนั้นเพื่อแสดงความนับถือ จึงมีร้านดอกไม้มากมายที่หน้าประตูสถาบัน
ซุนม่อได้สุ่มเลือกไม้กระถางนี้
“อาจารย์ซุน ถ้าเจ้าไม่อยากพูดก็ลืมไปเสียทำไมต้องมาหลอกพวกเราด้วย”
การแสดงออกของเซียวหงไม่พอใจนางเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวและเป็นผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ดังนั้นนางจึงมีความรู้สึกเหนือกว่าเป็นปกติเมื่อเทียบกับครูที่เพิ่งจ้างใหม่อย่างซุนม่อ
น้ำเสียงของนางเมื่อพูดกับซุนม่อนั้นเย็นชาอย่างสิ้นเชิง
“ข้าพูดความจริงและไม่เพียงแต่ท่านไม่เชื่อข้า แต่ท่านก็ยังกล่าวโทษข้าทำไม?”
ซุนม่อโต้กลับทันทีว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องคุยกัน!”
โอวววว!
เมื่อได้ยินซุนม่อกล้าโต้เถียงเซี่ยวหงทุกคนก็ตกใจทันที พวกเขาจ้องไปที่ซุนม่ออย่างตะลึงงันพวกเขาได้ยินมานานแล้วว่าคนผูนี้มีปากคอเราะร้ายและกล้ามาก
"ร้ายกาจตามที่คาดจริงๆเจ้าหมาดำซุน!”
เจียงหย่งเหนียนหน้ามุ่ย แม้ว่าเขาจะเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาวแต่เขาก็จะไม่ตอบโต้ แม้ว่าเซียวหงจะพูดกับเขาในลักษณะนี้ เป็นเพราะมันไม่คุ้ม
เกาเฉิงและตู้เสี่ยวมองซุนม่อด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากอย่างไรก็ตาม ในที่สุดความรู้สึกของพวกเขาก็กลายเป็นความอิจฉาพวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะมีโอกาสแสดงท่าทางหยิ่งผยองได้สักครั้ง!
ในสำนักงานนี้เซียวหงมักตำหนิเกาเฉิงและตู้เสี่ยวเพียงเพราะความอาวุโสและสถานะที่สูงพวกเขาไม่สามารถต่อต้านนางได้และทำได้เพียงยิ้มเท่านั้น
"เจ้าว่าไงนะ?"
เซียวหงจ้องมองดูเหมือนไก่ชนที่ต้องการจิกใครสักคน
"ไม่เอาน่ะ! ไม่เอา!อย่าทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้!”
เซี่ยหยวนพยายามกอบกู้สถานการณ์อย่างรวดเร็วโดยเปลี่ยนหัวข้อ
“อาจารย์ซุน อักขรยันต์วิญญาณบนต้นไม้ในกระถางนี้คืออักขรยันต์รวบรวมวิญญาณใช่ไหม?”
"ใช่!"
ทัศนคติของซุนม่อต่อพี่สาวคนนี้ยังดี
เมื่อได้ยินคำตอบที่แน่นอนของซุนม่อเซี่ยหยวนก็ยิ้ม จากนั้นนางก็ถามกึ่งหยอกเย้ากึ่งหยอกเย้า
“เจ้าไม่ใช่คนที่วาดเองใช่ไหม?”
"ข้าวาดเอง!"
แน่นอนว่าซุนม่อไม่ปฏิเสธ
ในสถาบันฯการถ่อมตนจะไม่ได้รับความเคารพอย่างใด แต่ความสามารถของผู้นั้นจะได้รับการยอมรับยิ่งซุนม่อโดดเด่นมากเท่าไร คนอื่นก็จะยิ่งให้เกียรติเขามากขึ้นเท่านั้น
"เป็นไปไม่ได้!"
อี้เจียหมินร้องออกมาราวกับว่าเขาได้เห็นเทพธิดาที่เขาหลงใหลถูกขอทานทำให้แปดเปื้อน
“เจ้ารู้ไหมว่าการวาดยันต์รวบรวมวิญญาณบนใบไม้นั้นยากแค่ไหน?เจ้าวาดมันเหรอ?? โอ้อวดเกินไปแล้ว”
“แน่นอน ข้ารู้”
เมื่อเห็นว่าอี้เจียหมินโกรธเคืองอย่างไรซุนม่อยิ้ม
“มันก็จริงที่มีปัญหาอยู่บ้างแต่ก็ไม่เป็นไรหลังจากฝึกฝนอีกสองสามครั้ง”
“นี่เป็นปัญหาเกี่ยวกับจำนวนการฝึกฝนหรือไม่?”
อี้เจียหมินรู้สึกว่าซุนม่อกำลังดูถูกการศึกษายันต์วิญญาณ
"เจ้ามันเป็นคนโง่เขลากล้าหาญจริงๆ นะ ถ้าเจ้าพูดแบบนี้ เจ้าสามารถหัวเราะเยาะงานยันต์วิญญาณในแคว้นจงโจวทั้งหมด เจ้าเป็นคนที่ไม่เข้าใจเรื่องทั่วไป , สมควรที่จะเป็นครูสอนยันต์วิญญาณด้วยหรือไม่?”
ไม่มีทางที่อี้เจียหมินจะอดกลั้นไม่โกรธ ซุนม่อเป็นคู่หมั้นของอันซินฮุ่ย ยิ่งกว่านั้นเขามีหัตถ์เทวะและจำนวนคนที่เข้าชั้นเรียนของเขาได้ทำลายสถิติไปแล้ว
แค่สามข้อนี้เอง อี้เจียหมินก็มีแรงกระตุ้นที่จะทุบหัวซุนม่อและตอนนี้ซุนม่อก็เริ่มทำให้หัวข้อที่เขารักมากที่สุดเสียไป
อี้เจียหมินหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้มาเป็นเวลา20 ปี เมื่อเขาเห็นต้นไม้ในกระถางนี้ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงเช่นกัน
เขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถไปถึงระดับนี้ได้แม้ว่าเขาจะให้เวลาตัวเองอีกสิบปีอย่างไรก็ตาม หากคิดว่าซุนม่อกำลังบอกว่าเขาเป็นคนวาดภาพเหล่านี้เป็นไปได้ไหมว่าเขาคืออาจารย์ยันต์วิญญาณระดับบรรพบุรุษผู้กลับชาติมาเกิดเหรอ?
หากอี้เจียหมินเชื่อคำพูดของซุนม่อมุมมองของเขาเกี่ยวกับโลกนี้จะพังทลาย ยิ่งกว่านั้นเขาจะจมดิ่งลงไปในความรู้สึกต่ำต้อยอย่างยิ่งความพากเพียรอย่างหนักทั้งหมดที่เขาใช้ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาสูญเปล่าหรือไม่?
“อาจารย์อี้ โปรดระวังความเห็นของเจ้าด้วย!”
ซุนม่อขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง
“ถ้าเจ้าทำไม่ได้ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นทำไม่ได้!”
“งั้นก็วาดให้ข้าสักต้นสิ!”
อี้เจียหมินลั่น!
“ข้าควรจะวาดเพียงเพราะเจ้าขอให้ข้าวาดเหรอ?เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?”
ซุนม่อเยาะเย้ยเขาต้องไม่อ่อนข้อ มิฉะนั้นทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นคนขี้ขลาด เขาควรอวดลิ้นฟันที่คมของเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้ระวังกันบ้าง
อี้เจียหมินต้องการจะทะเลาะต่อไปแต่ถูกโจวซานอี้ดึงกลับมา
“พอได้แล้ว หยุด!”
“อาจารย์ซุนทำไมเจ้าถึงคิดวาดภาพนี้”
เกาเฉิงมีแนวโน้มว่าจะเชื่อซุนม่อท้ายที่สุดมันน่าอายจริงๆ ถ้าเรื่องโกหกแบบนี้ถูกเปิดเผย อย่างไรก็ตามมันก็ยังดีกว่าสำหรับเขาที่จะสืบเสาะสิ่งต่างๆ
"เพิ่มสมรรถภาพทางกายให้กับนักเรียนของข้า!”
คำตอบของซุนม่อดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาแต่ทุกคนก็ตกตะลึง
“เจ้า… เจ้ากำลังบอกว่ากระถางต้นไม้สองสามต้นที่เจ้ามอบให้นักเรียนทุกคนมีอักขรยันต์รวบรวมวิญญาณติดอยู่ด้วย”
พานอี้ประหลาดใจ
"แน่นอนมิฉะนั้นจะไม่น่าเบื่อเหรอ ที่เดินเตร่ไปรอบๆ ขณะถือกระถางต้นไม้? คิดว่าไม่เหนื่อยเหรอไง?”
ซุนม่อหัวเราะ
คนอื่นยิ้มไม่ออกความเงียบปกคลุมทั่วทั้งสำนักงาน
แม้แต่คิ้วของเซียวหงก็ยังขมวดคิ้วแน่น
อี้เจียหมินหน้าซีดเผือดทำให้เขาดูซีดอย่างน่ากลัว เป็นเพราะไม้กระถางเพียงต้นเดียวอาจเป็นเรื่องบังเอิญแต่ถ้ามีหลายต้น สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องจริงแล้ว
คิดว่าซุนม่อมีความเชี่ยวชาญอย่างลึกซึ้งในด้านยันต์วิญญาณ?ไม่น่าเชื่อ!
ทุกคนประเมินซุนม่อด้วยสายตาไม่รู้ว่าควรพูดอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหัวใจของพวกเขารู้สึกคันจนยากจะเกา หลังจากคิดถึงประโยชน์ต่างๆที่ต้นไม้กระถางจะนำมาให้
“ฮ่าฮ่า อาจารย์ซุนเนื่องจากเจ้าเป็นคนวาดต้นไม้ในกระถางนี้ มันจึงทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น เจ้ายินดีจะแยกส่วนมันและขายให้ข้าสักชิ้นไหม”
พานอี้พูดขึ้น
“ข้าไม่ขาย!”
ซุนม่อปฏิเสธอย่างชัดเจน
“เอ่อ!”
พานอี้รู้สึกไม่สบายใจและอยากจะถามว่า(เจ้ารู้จักวิธีรักษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลหรือไม่เจ้ามีความฉลาดทางอารมณ์เป็นศูนย์หรือไม่)
“ต้องเป็นเพราะมันยากมากที่จะวาดยันต์วิญญาณบนต้นไม้กระถางแบบนี้ที่ทำให้อาจารย์ซุนไม่เต็มใจที่จะขายมันใช่ไหม?”
คราวนี้เกาเฉิงพยายามกอบกู้สถานการณ์สถานะของเขาไม่สูงพอแต่เขาทำได้เพียงมุ่งหน้าเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับซุนม่อ
ติง!
+20คะแนนความประทับใจที่ดีจากเกาเฉิงเป็นกลาง (27/100)
“ไอ้คนประจบประแจง!”
พานอี้จ้องไปที่เกาเฉิง
"ไม่เป็นไร!"
เนื่องจากมีคนพูดแทนเขาซุนม่อจึงไม่สามารถพูดตอบโต้อย่างรุนแรงได้ อย่างไรก็ตามมันไม่ยากเลยสำหรับเขาที่จะทำเช่นนี้ เนื่องจากเคล็ดการวาดภาพของเขานั้นใกล้เคียงกับระดับบรรพบุรุษ
ทั้งเจียงหย่งเหนียนและเซี่ยหยวนมีไหวพริบและคิดทันทีถึงประเด็นสำคัญซุนม่อไม่ได้นำอะไรติดตัวไปด้วยเมื่อเขามาที่สถาบันจงโจวเกี่ยวกับไม้กระถางก็แพร่ระบาดในไม่กี่วันนี้เช่นกันซึ่งหมายความว่าซุนม่อสามารถสร้างงานดังกล่าวได้ภายในวันเดียว
“เขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ!”
สายตาที่พวกเขามองซุนม่อเปลี่ยนไปมีความเท่าเทียมกันมากขึ้น
นี่คือความเคารพให้เกียรติที่ได้รับจากความสามารถของตน
แน่นอนว่าไม่มีใครพูดถึงการค้นพบนี้แต่พวกเขาวางแผนที่จะคบหาซุนม่อเป็นการส่วนตัวเพื่อดูว่าพวกเขาสามารถซื้อไม้กระถางจากเขาได้หรือไม่
ติง!
+20คะแนนความประทับใจจากเจียงหย่งเหนียน เป็นกลาง (21/100)
+30คะแนนความประทับใจที่ดีจากเซี่ยหยวน การเชื่อมต่อสัมพันธ์เริ่มต้นขึ้น เป็นกลาง(30/100)
“+30 ทันทีรวดเดียวเชียวเหรอ?”
ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจกับคะแนนความประทับใจของเซี่ยหยวน(นี่มันมากเกินไปหรือเปล่า เราเพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้งก็เป็นแฟนคลับข้าไปแล้วเหรอ?)
“เซี่ยหยวนกับเจ้าอยู่ในกลุ่มเดียวกันตั้งแต่เริ่มต้นนอกจากหัตถ์เทวะและความเชี่ยวชาญในยันต์วิญญาณแล้ว นางรู้สึกว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะนางยังต้องการขอความช่วยเหลือจากเจ้าและโดยธรรมชาติแล้วสิ่งเหล่านี้จะทำให้เกิดคะแนนความประทับใจที่ดีเป็นจำนวนมาก”
ระบบอธิบาย.
"ข้าเข้าใจ!"
ซุนม่อจัดอุปกรณ์การสอนของเขาหยิบกระถางต้นไม้แล้วออกจากสำนักงาน
อี้เจียหมินยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวอยากจะคว้าไม้กระถางนั้น
ปัง
ซุนม่อเดินออกไปและประตูก็ปิดลงอย่างไรก็ตามทุกคนยังคงเบียดเสียดกันอยู่รอบโต๊ะของซุนม่อ ต่างก็มีความรู้สึกซับซ้อน
“ซุนม่อจะพุ่งทะยาน!”
เจียงหย่งเหนียนรู้สึกค่อนข้างอารมณ์ดี
“หยุดไม่ได้หยุดไม่ได้ เด็กสมัยนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!”
โจวซานอี้ส่ายหัวรู้สึกมีอารมณ์ในขณะเดียวกัน เขามีความรู้สึกว่าด้อยกว่าเล็กน้อยคนแก่อย่างเขาเสียเวลาชีวิตไปหลายปีจริงๆ !
ติง!
+15คะแนนความประทับใจที่ดีจากโจวซานอี้ เป็นกลาง (16/100)
ตู้เสี่ยวแอบเหลือบมองอี้เจียหมินนางรู้สึกอยากหัวเราะเมื่อเห็นผู้ชายคนนี้ ซึ่งปกติจะหยิ่งยโสและดูถูกคนอื่นใบหน้าซีดเซียวและพ่ายแพ้
อี้เจียหมินเพิ่งจะพูดอะไรนะ?ซุนม่อทำได้แค่วาดอักขรยันต์รวบรวมวิญญาณ? เขาเป็นมือใหม่?ด้วยความสามารถของเขาในการวาดอักขรยันต์รวบรวมวิญญาณบนต้นไม้เขามีสิทธิ์ที่จะอยู่บนแท่นบรรยาย
ยิ่งกว่านั้นยันต์รวบรวมวิญญาณของเขายังถูกวาดมาอย่างดีดังนั้นยันต์วิญญาณอื่นๆ ก็คงไม่เลวเช่นกัน!
ติง!
+30คะแนนความประทับใจที่ดีจากตู้เสี่ยว เป็นกลาง (40/100)
คราวนี้ตู้เสี่ยวเดาผิดนอกเหนือจากยันต์รวบรวมวิญญาณ ซุนม่อรู้จักเพียงยันต์วิญญาณเต่าดำที่เขาเพิ่งเรียนรู้อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยลองวาดมันมาก่อน
อี้เจียหมินเดินโซเซขณะที่เขาเดินไปที่ประตูหากเขายังอยู่ที่นี่ต่อไป เขาคงตายด้วยความอึดอัด ขณะที่เขากำลังจะออกไปเขาได้ยินคำพูดของเซี่ยหยวน
“ฟังคำที่อี้เจียหมินพูดไม้กระถางนี้วิเศษมาก นี่หมายความว่าทักษะยันต์วิญญาณของซุนม่อถึงระดับที่ลึกล้ำแล้วใช่ไหม?”
ริมฝีปากของโจวซานอี้กระตุก
“ข้าไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะมหาคุรุเฮ่อหยวนจินได้หรือไม่แต่ข้ากล้าพูดว่าเขาจะได้รับชัยชนะอย่างง่ายดายกับอี้เจียหมิน!”
อี้เจียหมินดูราวกับว่าเขาสูญเสียความหวังทั้งหมดทันทีและเขารู้สึกหวิวๆความเจ็บปวดแผ่ขยายออกมาจากหน้าอกของเขา นี่เป็นความอัปยศอย่างมาก
.....
หยิงไป่อู่คุ้นเคยกับการเป็นอิสระตั้งแต่ยังเด็กและรวดเร็วในการทำสิ่งต่างๆนางจัดการทุกอย่างในเวลาเพียงสองวันแล้วมารายงานตัวที่โรงเรียน
“ให้ข้าแนะนำเจ้าทุกคนนี่คือศิษย์ส่วนตัวคนที่หกของข้าและยังเป็นศิษย์น้องคนเล็กของพวกเจ้าด้วย”
ซุนม่อแนะนำนางให้ทุกคนรู้จัก
“สวัสดี ศิษย์น้องเล็ก!”
ในฐานะศิษย์พี่ใหญ่หลี่จื่อฉีเป็นคนแรกที่ทักทายนาง
ซวนหยวนพ่อเหลือบมองหยิงไป่อู่แล้วหันหลังให้ เจียงเหลิ่งพยักหน้า ขณะที่ ถานไถอวี่ถังประเมินนางด้วยความสงสัย
“อาจารย์ เหตุผลที่ท่านทุบตีหยางไฉจนตายในห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ก็เพราะเห็นแก่นาง?”
ทัศนคติของถานไถอวี่ถังมักจะเลอะเทอะอยู่เสมอ
หยิงไป่อู่ไม่พอใจและจ้องไปที่เขาแม้ว่านางจะไม่พูดอะไร แต่ความหมายของนางชัดเจน (เจ้ามีปัญหากับข้าไหมถ้าใช่พูดออกมาเถอะ!)
หยิงไป่อู่จะไม่ลังเลใจเพียงเพราะว่าถานไถอวี่ถังป่วย
ลู่จื่อรั่วต้องการทักทายหยิงไป่อู่แต่หลังจากเห็นวิธีที่คนหลังทำ นางกลัวมากจนตัวสั่นและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซุนม่อ
“เอาล่ะทุกคนจะเป็นครอบครัวเดียวกันตั้งแต่ตอนนี้ อย่าทะเลาะกัน!”
หลี่จื่อฉีพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาแต่นางก็ถอนหายใจด้วยความเศร้าในใจ ดูเหมือนว่าอาจารย์ของพวกเขาจะพานักเรียนที่มีปัญหาเข้ามาอีกคนนิสัยของนางดูดื้อรั้นมากกว่าของซวนหยวนพ่อ
ไม่มีปัญหาในการสอนบทเรียนซุนม่อจะต้องตอบคำถามของพวกเขาแล้วปล่อยให้พวกเขาฝึกฝน
หลังเลิกเรียนหลี่จื่อฉีก็เข้ามาหาเขาพร้อมยิ้ม
“อาจารย์ อาจารย์เดาสิว่าทำไมข้าถึงมีความสุขนัก”
“เจ้ายกระดับพลังแล้วเหรอ”
ซุนม่อยิ้มจำเป็นต้องเดาหรือไม่? เขาจะค้นพบหลังจากการสำรวจอย่างรวดเร็วด้วยเนตรทิพย์ของเขา
ติง!
การแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นพร้อมกัน