ตอนที่ 226 เสริมพลังโจมตี
สายตาของถังเทียนจับจ้องอยู่ที่ร่างแสงสีฟ้า พลังสมาธิของเขาเข้มข้นสัญชาตญาณของเขาอยู่ในระดับสูงสุด และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรอบๆตัวของเขาสะท้อนชัดอยู่ในใจเขา
ตอนนี้แหละ!
ถังเทียนถูกยั่วโมโห ทุกๆเซลล์ในร่างของเขาตื่นตัวและรอบด้านดูเหมือนจะช้าลง
อากาศที่โฉบลงมาม้วนเป็นมวลอากาศช้าๆเหมือนกับฝุ่นผงที่กำลังร่วง ตามมาด้วยความผันผวนของอากาศที่เปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อยไม่จำกัดเวลา แรงเสียดทานของขาที่แหวกอากาศทำให้เพิ่มความร้อนขึ้น ทุกอย่างเป็นภาพช้าเหมือนกับว่าค่อยๆ วาดขึ้น
ถังเทียนเข้าใจบางอย่างได้คลุมเครือ
กล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกายของเขาปรับตัวโดยสัญชาตญาณขณะที่สั่นมือที่ถือโล่ตะลุยเลือดลดลงต่ำ ขณะที่เขาค่อยๆ โน้มตัวไปข้างหน้า
ขาโลหะน้ำเงินปรากฏเข้ามาในคลองสายตาเขาทันที
มันค่อยๆเอียงลาดลงมาใส่โล่ตะลุยเลือด เพียงแค่เอียงโล่ก็เผชิญกับขาโลหะน้ำเงินทันที
ปัง!
การระเบิดของพลังที่น่าทึ่งได้ปะทะใส่โล่ตะลุยเลือดและกระแสความอุ่นก่อตัวเป็นเส้นสายน้อยๆนับไม่ถ้วนแผ่ลามเข้าไปในร่างของถังเทียนผ่านโล่ตะลุยเลือด ร่างของถังเทียนชะงักเหมือนกับว่ากระแสความอุ่นนับไม่ถ้วนฉีดเข้าใส่ร่างและกระดูกของเขาในชั่ววินาที
กระแสความอุ่นนั้นเข้มข้นและถังเทียนรู้สึกเหมือนกับว่าทั่วร่างของเขา เหมือนถูกไฟลวก แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่พลังชอนไชผ่านร่างของเขาและผ่านมาเข้าไปในพื้นดิน ถังเทียนเซไปสองสามก้าว
เมื่อเขาขยับขา ถังเทียนก็ถอนออกมาจากสภาพซาบซึ้งทันที กระแสความร้อนลวกฉับพลันทำให้รู้สึกเหมือนร่างกายเจ็บปวด รู้สึกอึดอัดมาก ถังเทียนสูดลมหายใจทันที เขาเก็บสีหน้าอาการแต่ก็พยายามผ่านไปให้ได้
หลังจากถอยไปได้เจ็ดแปดก้าวในที่สุดถังเทียนก็ตั้งหลักยืนหยัดได้ เขาสูดอากาศเข้าไป และตระหนักรู้ในความเปลี่ยนแปลงนั้น เขามีเหงื่อโชกราวกับว่าเขาเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ
แฮก แฮก แฮก
ถังเทียนตาโตมองดูปิง มือของเขาไม่สามารถยกได้แล้ว
ปิงอยู่ภายในพยัคฆ์ฟ้าจ้องมองถังเทียนอย่างว่างเปล่า เขาไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง ถังเทียนป้องกันเอาไว้ได้
เป็นไปไม่ได้
ปิงรู้สึกท้อแท้ขณะที่เขายืนซึมเซาอยู่กับที่ชั่วขณะ
พลังเตะนั้นไม่ธรรมดาแต่เรียกว่าเตะล้างเมือง เหมือนอย่างนัยยะชื่อของมัน การเตะนี้เคยใช้ทำลายเมือง ด้วยพลังขาของยอดฝีมือมันสามารถใช้ทำลายเพื่อเปิดประตูเมืองได้นี่เป็นวิชาต่อสู้ในมวยปล้ำระดับกลางของอาวุธจักรกล และมีชื่อเสียงมากเพราะความเร็วของมัน
ปิงต้องการจะแสดงให้ถังเทียนเห็นความแตกต่างเรื่องพลังระหว่างพวกเขา เนื่องจากเขาพอใจมาก ปิงต้องการสยบความภูมิใจของเขา แต่...
ตลอดอาชีพครูฝึกทหารของเขา ไม่มีใครที่ไม่ได้ฝึกฝนพิเศษจะสามารถต้านรับลูกเตะล้างเมืองได้ เตะล้างเมืองของปิงทำได้สมบูรณ์แบบ หากท่านต้องพูดถึงจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวก็คือสถานะปราณแท้ของเขาที่ลดลงไป แต่ในระดับพลังเดียวกันลูกเตะล้างเมืองของปิงเป็นวิชาระดับสูงแน่นอน
แต่....
ปิงจ้องดูถังเทียนอย่างว่างเปล่า หลังจากนั้นชั่วครู่ อาการสะท้านใจค่อยๆ จางหายไป
เจ้าเด็กนี่เกิดมาเป็นนักสู้อย่างแท้จริง!
ปิงที่สงบลงได้ในตอนนี้แค่นเสียง “ข้าคิดว่าเจ้าถอยไปเพียงหนึ่งก้าวนะ หนุ่มน้อยชาวฟ้า!”
ถอยไปเพียงหนึ่งก้าว....
ปิงหน้าแดงด้วยความละอายกับคำพูดที่น่าอายของเขา นักสู้ที่ไม่ใช่ระดับเดียวกันสามารถต้านรับท่าเตะล้างเมืองได้โดยไม่ถอย แม้แต่ยอดฝีมือของทหารดาบโล่ก็ยังทำไม่ได้
โชคดีที่ยังมีอาวุธจักรกลที่ปิดบังหน้าของเขา
“อีกครั้งหนึ่ง!”ถังเทียนตะโกนออกไป เขาไม่ยอมแพ้ความจริงเขาไม่พอใจตนเองที่ถอยไปมากกว่าหนึ่งก้าว
หนุ่มชาวฟ้าสามารถถอยได้เพียงหนึ่งก้าว!
ปิงรู้สึกเพิ่มความกดดันและปวดหัวยิ่งขึ้น จะเป็นอย่างไรถ้าเจ้าหมอนี่ทำได้จริงๆ?
แต่นั่นเป็นไปไม่ได้เรื่องผิดปกติอย่างนั้นจะเกิดขึ้นได้ยังไง?
ปิงปลอบใจตนเองให้หายอาย แต่เขาตอบสนองทันที โอว..ทำไมเราต้องมาปวดหัวกับเรื่องแบบนี้ด้วยมีแต่พวกไม่รู้จักผ่อนปรนเหล่านั้นที่รู้สึกกดดันและยึดมั่นผูกติดกับเรื่องเหล่านี้
ข้าเป็นคนที่ไม่รู้จักผ่อนปรนหรือ?
โอว ไม่ข้าเป็นขุนพลวิญญาณที่ไม่รู้จักผ่อนปรนใช่ไหม?
แน่นอนว่าไม่
ปิงกลับคืนสู่ความมั่นใจและกล้าทันทีเขาเริ่มพูดคุยโว “ลูกเตะระดับต่ำอย่างนั้น ทหารคนไหนก็ทำได้ ถ้าเจ้าไม่สามารถป้องกันท่าเตะนั้นได้นะหนุ่มน้อย ถือได้ว่าเจ้ายังอ่อนหัด”
ขลุ่ยวิเศษที่ยืนอยู่ด้านข้างได้ยินสิ่งที่เขาพูดก็รู้สึกเลื่อมใสทันทีสำหรับเขาแล้ว เขาไม่สามารถรับท่าเตะล้างเมืองทั้งสองครั้งนี้ได้ นั่นคือท่าเตะที่รวดเร็วดุจสายฟ้ารุนแรงราวกับแผ่นดินถล่มทลายวิทยายุทธแบบนั้นทหารในกองทัพดาวกางเขนใต้สามารถใช้ออกได้ทุกคน
ทรงพลังเหลือเกิน
ถังเทียนถูกปิงหลอก เขาฮึดสู้กลับหลังจากได้ยินเช่นนั้น “เอาอีก! ข้าเพิ่งจะอุ่นเครื่องไปเท่านั้น ฮื่ม,ตอนนี้หนุ่มชาวฟ้าจะเอาจริงแล้ว! ป้องกันลูกเตะของลุงนั่นงานกล้วยๆ สำหรับข้า”
ปิงสมใจทันที โอกาสกดขี่เจ้าเสี่ยวถังเดี๋ยวนี้มีไม่ค่อยมากนัก!
“จริงหรือเปล่า?” ปิงผู้เจ้าเล่ห์ได้ไม่มีขีดจำกัดเริ่มวางมาด“เจ้าสามารถป้องกันได้หรือ? ข้าไม่เชื่อเจ้า, ข้าสงสัยว่าถ้าเจ้าฝืนทนรับอีกนิด เจ้าจะอยู่ในสภาพน่าอนาถจนต้องไปหลบมุมร้องไห้แล้วข้าจะทนให้เจ้ารับกับเหตุการณ์แบบนั้นได้ยังไง”
ทันใดนั้นถังเทียนปลดปล่อยพลังนัยน์ตาเขาเป็นสีแดง เขากัดฟันกล่าว“มาเลย, ถ้าข้ากลัวลุง อย่างนั้นข้าจะไม่ขอใช้ชื่อถังเทียน”
“งั้นข้าไม่เกรงใจล่ะ!” ปิงกล่าวด้วยความรู้สึกภูมิใจเต็มที่
เจ้าเด็กนี่ถูกหลอกได้ง่ายจริง,ที่ยอมให้ข้าได้เล่นงานเขา ฮ่าฮ่าฮ่า! ปิงหัวเราะในใจอย่างบ้าคลั่ง
“เข้ามา!” ถังเทียนจ้องเขาด้วยความโกรธ
ปัง!
ถังเทียนกระเด็นอีกครั้ง
ครั้งนี้ปิงใช้กำลังมากกว่าเดิม พลังเตะเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
ผ่านไปยี่สิบวินาที ในที่สุดถังเทียนก็สงบได้ขณะที่ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาอีก นัยน์ตาเขาแทบมีไฟพวยพุ่งขณะจ้องมองปิง เขากัดฟันพูดเสียงรอดไรฟัน “เอาอีก!”
ปัง!
เขาปลิวออกไป!
ปัง ปัง ปัง......
แฮก แฮก แฮก
ปิงหอบหายใจ เขาเหนื่อยจนแทบทนไม่ไหว แม้ว่าพลังจากท่าเตะล้างเมืองจะประหลาดก็ตามแต่ก็กินปราณแท้มหาศาลเช่นกัน การเตะต่อเนื่องถึงสามสิบครั้งทำให้ปราณเที่ยงแท้ของเขาลดลงต่ำมาก
เมื่อเห็นถังเทียนตัวสั่นเหมือนตะแกรงร่อนเขาก็ยังพยายามลุกขึ้นมา ปิงไม่ยิ้มอีกต่อไป
เจ้าเด็กตัวแสบนี่.....
สามารถฟันฝ่าอุปสรรคได้จริงๆ....
ขาของปิงสั่นเล็กน้อย การขาดความแข็งแกร่งและความรู้สึกเจ็บปวดในขาของเขาทำให้ขาของเขาอ่อนปวกเปียกเหมือนกับฝ้าย
“ขออีกครั้ง!” เสียงตะโกนของเขาเหมือนกับร้องไห้เนื่องจากที่เบื้องหลังของโล่ตะลุยเลือด ถังเทียนกำลังสั่นไปทั้งตัวสั่นมากยิ่งกว่าปิง สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวเหยเก แต่ในดวงตายังไม่แสดงความท้อถอย แต่เหมือนมีไฟลุกโชนต่อเนื่อง
ปิงกัดฟันขณะวิ่งเข้าหาถังเทียนและใช้ท่าเตะล้างเมืองอีกครั้งหนึ่ง
ปัง!
โล่ตะลุยเลือดป้องกันท่าเตะได้ แต่ร่างของถังเทียนยังคงยืนหยัดมั่นไม่ถอยเลยแม้แต่น้อย
ปิงตะลึง!
ถังเทียนก็ตะลึงพอกัน
แต่ในเวลาอันรวดเร็วถังเทียนก็ตะโกนด้วยความยินดี “ข้าป้องกันได้แล้ว! ข้าป้องกันได้แล้ว!”
แต่....
คลื่นระลอกแล้วระลอกเล่ากระจายเข้าไปในมือและเท้าของเขาพลังจากโล่ตะลุยเลือดโคจรเข้าไปในร่างของเขาในช่วงเวลานี้เหมือนกับพลังตื่นขึ้น ทุกนาทีที่พลังไหลเวียนจะเกิดเสียงดังปังทันที
เหมือนสายน้ำนับหมื่นสายไหลกลับเข้าสู่แหล่งของมันรวมเป็นทะเล!
กระแสความอุ่นน้อยๆนับไม่ถ้วน ทำให้หัวถังเทียนร้อน ทั่วร่างของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานโล่ตะลุยเลือดในมือของเขาพุ่งเข้าโจมตีใส่พยัคฆ์ฟ้าทั้งที่ไม่ได้คิดไว้เลย
โล่ในสายตาที่เขาเห็นขยายใหญ่อย่างรวดเร็วปิงจำได้ทันที โล่ที่เขาเตะใส่อย่างบ้าระห่ำนั้นก็คือโล่ตะลุยเลือด
ไม่ดีแน่!
หัวใจเขาเต้นผางด้วยความตกใจ แต่น่าเสียดาย เขาเหมือนธนูที่ยิงออกไปจนสุดล้าแล้วไม่มีทางที่เขาจะหลบได้ขณะที่เห็นโล่ตะลุยเลือดพุ่งใกล้เข้ามาทุกที
แคล้ง!
เสียงโลหะกระทบกันจนทำให้คนทั่วไปรู้สึกเสียวฟันได้ โล่ตะลุยเลือดเป็นเหมือนแมลงวันตัวน้อย ขณะที่พยัคฆ์ฟ้าเป็นเหมือนแมลงวันยักษ์ แต่ความจริงก็คือแมลงวันยักษ์กลับถูกแมลงวันน้อยกระแทกใส่ปลิวกระเด็นตามแรงระเบิดทันที
เหมือนกับปืนใหญ่ที่ถูกยิงออกไป เขากลายเป็นรังสีแสงสีฟ้า
ตูม!
ตลอดทั้งร่างของพยัคฆ์ฟ้าปะทะกระแทกใส่ผนังเต็มที่รอบตัวเขาเกิดรอยร้าวรูปใยแมงมุมโดยรอบ
ขลุ่ยวิเศษจ้องมองภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าเขาอย่างว่างเปล่า เขาได้แต่ตะลึงงันทำอะไรไม่ถูก พลังถึกของถังเทียนเหนือจินตนาการของเขาจริงๆ และทำให้เขารู้สึกหวั่นใจลึกๆ ทุกครั้งที่เขาคิดว่าถังเทียนจะไม่สามารถทนได้ แต่เรื่องเช่นนั้นไม่เกิดขึ้น เจ้าเด็กนี่มักตะเกียกตะกายกลับลุกขึ้นมาได้
เขาสั่นไปทั้งตัว ยืนก็แทบจะไม่อยู่ แต่เขาไม่ยอมพ่ายแพ้
ทนทายาดอะไรปานนั้น!
แต่..
พลังโจมตีที่ถังเทียนเพิ่งใช้ออกไป...ขลุ่ยวิเศษมีความรู้สึกว่าเป็นพลังที่มาเหนือเมฆจริงๆ นี่ นี่ นี่มัน....
พลังโจมตีที่น่ากลัวอะไรเช่นนั้น
เมื่อคิดว่าเขาคือขุนพลวิญญาณผู้คงแก่เรียน ในเวลานี้เขารู้สึกว่าทุกอย่างที่เขาได้พบมาเป็นเพียงความรู้ผิวเผิน โลกทัศน์ของเขาช่างคับแคบนัก เขาไม่ได้ใช้สมองอย่างเพียงพอ
ขลุ่ยวิเศษยืนงงนิ่งอยู่กับที่ราวกับกลายเป็นหิน
ถังเทียนเองยังคงตะลึงจากผลของการปะทะจนแทบลืมหายใจ เขามองดูโล่ตะลุยเลือดในมือของเขาอย่างซึมเซากับผลสะท้อนที่คาดไม่ถึง
เมื่อครู่นี้ มันมันระเบิดพลังออกมาได้จริงๆ!
“มัน...เสริมพลังได้ยอดมาก!” ถังเทียนพึมพำ “ข้าจะเรียกว่านี่ท่าโจมตีเพิ่มพลัง”
ขลุ่ยวิเศษที่ตอนแรกตะลึงอยู่เมื่อได้ยินชื่อท่าโจมตีเสริมพลัง เขามองดูปิงอย่างเห็นใจสหายผู้นี้คงไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าเป็นการเสริมพลัง...
นี่จะสร้างอับอายให้กับตัวเองหรือเปล่า? ช่างเถอะ...
หนุ่มชาวฟ้าไม่อาจประเมินได้อย่างแท้จริง ในอนาคตเขาคงไม่สามารถเรียนรู้จากท่านได้โดยตรง แต่การเรียนรู้ของเขาจะทำให้ไม่กระทำซ้ำผิดพลาดเหมือนกับคนรุ่นก่อน
ขลุ่ยวิเศษยืนคิดเงียบๆอยู่ที่เดิม
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าทำได้สำเร็จ!”
ถังเทียนโห่ร้องตื่นเต้น ขณะที่เขาหัวเราะกึกก้องไปทั้งค่ายทหารใหม่ ขลุ่ยวิเศษอดยิ้มไม่ได้
*****************************************************************
วันต่อมา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า, น้องถัง”
อู่กวงหัวเราะลั่นมาแต่ไกลขณะที่ร่างห้าร่างปรากฏออกมาคล้ายกับลูกธนูที่ยิงออกมาอย่างเกรี้ยวกราดเข้ามาที่กลุ่มคนทันที
“เป็นไปตามคาด มีแต่น้องถังที่ใจกว้างมากจริงๆ เจ้าเด็กขี้เหนียวจิ่งหาวเกือบจะทำให้ข้าอดอยากตายเสียแล้ว” อู่กวงสะพายดาบหักหันมองไปรอบๆและพูดอย่างดุดัน “น้อยชาย, บอกข้ามา เราจะไปฆ่าใคร!”
รังสีฆ่าฟันของสี่คนเพิ่มขึ้น พวกเขาวิ่งมาตลอดทั้งคืนแต่ทั้งห้าคนยังมีพลังเหลือเฟือ ไม่มีวี่แววเหนื่อยล้าปรากฏอยู่บนใบหน้าพวกเขาแม้แต่น้อย
เซี่ยชิงมองดูพวกเขาด้วยความตกใจกลัว พลังในปัจจุบันของเขายังแข็งแกร่งไม่พอและแม้จะเตรียมใจนานแล้วแต่เมื่อได้เห็นนักสู้ระดับสวรรค์วิถีห้าคนปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา ราศีที่แผ่ออกจากตัวพวกเขาก็ยังทำให้เขาใจสั่น
ความเยือกเย็นความสงบและการเก็บอารมณ์ความรู้สึกของพวกเขา รังสีฆ่าฟันแรงกดดันที่อันตรายและแข็งแกร่งครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดทันที
“ก่อนอื่นเราจะจ่ายเงินมัดจำครึ่งหนึ่งก่อน ที่เหลือจะจ่ายให้หลังจากงานสำเร็จแล้ว” ถังเทียนไม่พูดอะไรต่อไปล้วงการ์ดสกุลเงินดวงดาวออกมาห้าใบ เมื่อถังเทียนยังเป็นเด็กเขาได้ศึกษาเรียนรู้วิธีการของพวกนักเลงข้างถนนและเขารู้ว่าคนพวกนี้จะไม่แสดงท่าทีตื่นเต้นจนกว่าจะได้เห็นเงิน
เป็นไปตามคาดทั้งสี่คนนัยน์ตาเป็นประกายทันที สายตาที่พวกเขามองถังเทียนกลายเป็นมิตรทันที
อู่กวงตื่นเต้นยิ่งกว่าและรีบถูมือทันที “ยังเป็นน้องเราฉลาดที่สุด”
กำลังใจในการทำงานของพวกเขาเพิ่มขึ้นทันที
ถังเทียนโบกมือเหมือนตอนที่เป็นจอมเกเรประจำโรงเรียนในครั้งก่อน เขานำคนออกไปอย่างกล้าหาญ “เคลื่อนขบวน!”
*******************************************
