ตอนที่ 8-48 เทวทูตสี่ปีก
ราตรีนี้จันทราลอยเด่นในท้องฟ้าสาดแสงสว่างครอบคลุมทั่วพื้นที่รกร้าง
และในพื้นที่กว้างใหญ่รกร้างนี้เทวทูตสีขาวสี่ตนกำลังโฉบลงจากอากาศเยือกเย็นเหมือนกับภาพลวงตาพวกเขาโฉบเข้ามาใกล้ลินลี่ย์ทุกที
“เร็วเหลือเชื่อจริงๆ” ลินลี่ย์ประหลาดใจ
ในตอนนี้พลังรุกโจมตีของลินลี่ย์จะทรงพลัง แต่พลังป้องกันของเขาจะอ่อน พลังรุกของเขาทรงพลังพอจะฆ่านักสู้ระดับเซียนชั้นต้นได้ แต่พลังป้องกันนั้นแย่มาก แม้ว่าเขาจะสามารถฟันใส่ด้วยพลังฟันระดับเซียนแต่เขาก็ไม่สามารถรับพลังโจมตีจากนักสู้ระดับเซียนชั้นต้นได้
“ฮึ่ม...” ลินลี่ย์พุ่งขึ้นจากพื้น ด้วยความสนับสนุนจากเวทความเร็วเสียงลินลี่ย์เริ่มหลบอย่างคล่องแคล่วว่องไว อย่างไรก็ตามในเรื่องความเร็วลินลี่ย์ยังคงช้ากว่าเทวทูตทั้งสี่นี้
“ชรีคคคคค”
เสียงหวีดร้องแสบแก้วหูดังพร้อมกับร่างเลือนรางสีดำปรากฏขึ้นเป็นความเคลื่อนไหวที่เร็วมากกว่าสี่เทวทูตเหล่านั้นและพุ่งเข้าใส่เทวทูตที่ใกล้ลินลี่ย์มากที่สุด
“ตาย”เทวทูตนั้นปล่อยหมัดใส่ร่างเงาอย่างเยือกเย็น
“บึ้ม!”หมัดนั้นฉายแสงศักดิ์สิทธิ์กระแทกใส่ร่างเงาดำอย่างรุนแรง ร่างเงาดำปะทะกับพื้นแต่มันแฉลบจากพื้นอีกครั้ง และพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว
“ควั่บ!” กรงเล็บทั้งสองสยายออกตวัดใส่เทวทูตอย่างดุเดือด
กรงเล็บข้างหนึ่งกระแทกใส่หมัดของเทวทูตขณะที่กรงเล็บอีกข้างกระแทกใส่ตัวเทวทูต ร่างของเทวทูตถึงขีดพังทลายแล้ว เมื่อปะทะกับกรงเล็บที่ร้ายกาจร่างกายก็สั่นเริ่มสั่น กล้ามเนื้อเป็นระลอกเริ่มปริออก และโลหิตพุ่งออกมา
“บึ้ม!” เงาเลือนรางดำหมุนตัวรอบหนึ่งและกระแทกใส่เทวทูตอย่างดุเดือดเป็นครั้งที่สอง
แรงกระแทกนี้เพียงแต่เร่งกระบวนการให้ร่างของเทวทูตพังทลายเร็วขึ้น
พอเสียงบึ้มดังขึ้น ร่างของเทวทูตก็พังทลายโดยตรง ปีกขาวทั้งสองหายไปเหมือนกับเทวทูตสองปีกที่ตายในการสู้รบ
ลินดอนมองดูการสู้รบจากด้านหลังและจ้องมองร่างเงาดำอย่างประหลาดใจ
นางสามารถบอกได้ว่าเงาดำนั้นคือหนูเงาที่น่ารักสัตว์เลี้ยงของลินลี่ย์ แต่ตอนนี้หนูเงาตัวยาวหนึ่งเมตรแล้วไม่ใช่ขนาดยี่สิบเซนติเมตรที่พอดีมืออีกต่อไป และหนูเงาดำนั้นเร็วอย่างน่าประหลาด ไวกว่าเทวทูตสองปีกเสียอีก
บีบีเองก็ประหลาดใจเช่นกัน
“หกปีที่แล้ว ในเทือกเขาอสูรวิเศษ บีบียังมีพลังรบเท่ากับแฮรุอยู่เลย หกปีต่อมาแฮรุไม่ก้าวหน้าแม้แต่น้อย เขาถึงขีดจำกัด แต่บีบียังคงเติบโตมาตลอดหกปีมานี้ในเรื่องความเร็ว ตอนนี้บีบีเร็วกว่าแฮรุแล้ว ขณะที่พลังป้องกันแม้แต่บาร์เกอร์นักรบอมตะระดับเซียนเมื่อตอนแปลงร่างก็ยังไม่มีพลังป้องกันสูงเท่ากับบีบี” ลินลี่ย์รู้ว่าบีบีน่ากลัวเพียงไหน
ตอนนี้ความเร็วของบีบีสูงเกินไป
ทุกวันลินลี่ย์จะซึมซับฝึกฝนอย่างยากลำบาก แต่บีบีไม่ต้องทำอะไร มีแต่กินแล้วก็นอน นอนแล้วก็กิน แต่ก็ยังมีพลังความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในระดับที่ไวกว่าลินลี่ย์
ใครๆก็บอกได้ว่าบีบีแข็งแกร่งขนาดไหนเมื่อดูจากการแปลงกายของมัน จากครึ่งเมตรในอดีตกลายเป็นหนึ่งเมตรในตอนนี้
“ชรีคคคค” บีบีร้องอย่างตื่นเต้น ขณะที่มันส่งเสียงทางใจ “พี่ใหญ่ ให้ข้ารับมือเทวดาสองปีกนี่เอง พลังโจมตีของพวกเขาทำร้ายข้าไม่ได้”
ลินลี่ย์พูดไม่ออก
เทวทูตสองปีกเทียบเท่านักสู้ระดับเซียนชั้นต้น ยังไม่สามารถทำร้ายบีบีได้
บีบีเป็นอสูรเวทประหลาดที่ทรงพลังแบบไหนกันแน่?
เทวทูตสองปีกอีกสามคนเมื่อเห็นว่าร่างเงาดำใช้พลังกรงเล็บรวดเร็วราวสายฟ้าก็สามารถทำลายสหายคนหนึ่งของเขาด้วยการตวัดกรงเล็บสองครา ทำให้พวกเขาตกใจและโกรธอย่างช่วยไม่ได้
บีบีไม่ให้โอกาสพวกเขาตั้งตัวเริ่มบุกจู่โจมเทวทูตอีกคนทันที
“อย่าไปสนใจมัน ฆ่าลินลี่ย์” เสียงเย็นชาของลินดอนดังขึ้น
สามเทวทูตไม่ให้ความสนใจความน่ากลัวของร่างเงาดำอีกต่อไปต่างพุ่งเข้าหาลินลี่ย์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สนใจบีบี แต่บีบีก็ไม่ยอมละเว้นพวกเขา
ที่สำคัญบีบีไวกว่าพวกเขาเล็กน้อย
“ควั่บ”ร่างเงาดำของบีบีเคลื่อนมาถึงด้านข้างเทวทูตคนหนึ่ง
ลินลี่ย์หนีห่างออกมาขณะที่เขาไม่มั่นใจว่าความสามารถของเขาจะจัดกับกับการโจมตีของกลุ่มเทวทูตได้ สู้กันเพียงครั้งเดียวเขามีความมั่นใจ ที่สำคัญลินลี่ย์ไม่เหมือนกับบีบีที่มีความทนทานอย่างน่าประหลาด
“ควั่บ”
บีบีสยายกรงเล็บกว้างและตะปบใส่หนึ่งในเทวทูต
“บึ้ม” เทวทูตสองปีกกระแทกหมัดใส่บีบี แต่บีบีใช้กรงเล็บคู่รับหมัดขวาเทวทูตไว้และจากนั้นก็กัดทันที
“กร้วม”
มือขวาถูกกัดขาด
เทวทูตสองปีกกล้ำกลืนความเจ็บปวดและกระแทกหมัดซ้ายใส่หนูเงาอย่างโมโห พลังโจมตีนี้ทุ่มเทพลังของเทวทูตสองปีกทั้งหมดทำให้หมัดซ้ายของเขาสว่างราวกับดวงอาทิตย์
“บึ้มมมม” มือซ้ายกระแทกใส่หนูเงา แต่ขณะเดียวกันหนูเงาก็ตวัดกรงเล็บใส่อกของเทวทูตสองปีกอย่างดุดัน
หนังและเนื้อขาดกระจุยโลหิตฉีดพุ่งไปทั่ว
บีบีถูกกระแทกลงกับพื้น แต่ร่างของเทวทูตสองปีกสั่น ร่างประทับพังทลายใช้ไม่ได้อย่างสิ้นเชิงแม้แต่หัวใจก็ยังปรากฏออกมาไม่สามารถจะทรงพลังมหาศาลได้ต่อไป โลหิตฉีดพุ่งไปทั่วบริเวณเทวทูตสองปีกร่วงลงจากท้องฟ้า
แต่เทวทูตอีกตนหนึ่งก็ร่วงลงมาเช่นกัน
“พี่ใหญ่” บีบีมองดูลินลี่ย์ด้วยความเป็นห่วง
“บึ้มมม”
ลินลี่ย์ถูกต่อยกระเด็น แต่ร่างของเทวทูตสองปีกก็สั่นสะท้านจากนั้นร่วงลงจากท้องฟ้าเทวทูตสองปีกที่เหลือสองคนสุดท้ายไล่กวดลินลี่ย์ทันที
“พี่ใหญ่” ความเร็วของบีบีถึงขีดจำกัดของมันแล้ว ลินลี่ย์หลบเลี่ยงต่อเนื่องได้ดีบีบีพยายามแทรกแซงระหว่างลินลี่ย์กับเทวทูต ก่อนที่เทวทูตจะทำร้ายลินลี่ย์ได้อีกครั้ง
บีบีจ้องมองเทวทูตสองปีกอย่างโกรธแค้น
“พี่ใหญ่, ปลอดภัยหรือเปล่า?” บีบีสนทนาทางใจ
“ข้าไม่เป็นไร แต่ถ้าข้าโดนทำร้ายมากไปกว่านี้ ข้าคงไม่อาจทนได้” ลินลี่ย์เช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก เกล็ดที่อยู่รอบอกของเขาถูกกระแทกแตกกระจายเลือดไหลซึมอยู่ด้านหลังเกล็ดเหล่านั้น
ลินลี่ย์อดกลัวมิได้
ตอนนั้นเทวทูตสองตนโจมตีขนาบเขาไว้ลินลี่ย์เริ่มจะช้ากว่าพวกเขาเล็กน้อยในที่สุดเงื่อนไขเดียวก็คือป้องกันการโจมตีได้คนเดียว ขณะที่ต้องรับพลังโจมตีของคนที่สอง
“ยังไวไม่พอ ถ้าข้ามีความเร็วและพลังป้องกันเท่ากับบีบีได้ ข้าคงไม่อยู่ในสภาพที่น่าอนาถแบบนี้” ลินลี่ย์ถอนหายใจ
หกปีที่แล้วบีบีไวพอๆ กับเขาขณะที่พลังป้องกันของบีบีอยู่ในระดับสูงกว่า
แต่หกปีต่อมาความเร็วของบีบีมากกว่าเขาเกือบสองเท่าเรื่องพลังป้องกันตอนนี้บีบีสูงกว่าหลายเท่าแล้ว สิ่งที่น่าหงุดหงิดก็คือบีบียังอยู่ในระดับเก้า มันยังไม่เข้าถึงระดับเซียน
มิน่าเล่าเสือดำเมฆาแฮรุถึงได้สารภาพกับเขา
แฮรุคืออสูรเวทที่มีพรสวรรค์ธรรมชาติสูงส่งและมันมีความหยิ่งภูมิใจตัวเอง แต่เมื่อเทียบกับบีบีพรสวรค์ของมันยังอ่อนกว่ามากนัก
การใช้พลังป้องกันและความเร็วที่น่าทึ่งทำให้บีบีจัดการกับเทวทูตสองปีกคนสุดท้ายได้ ในพริบตาเดียว เทวทูตสี่ปีกตายกันทั้งหมด ลินดอนหัวหน้าของพวกเขายังมองดูจากระยะไกล
“พี่ใหญ่,เทวทูตสองปีกเป็นนักสู้ระดับเซียนชั้นต้นใช่ไหม? ทำไมข้ารู้สึกว่าพวกเขาไม่ทรงพลังเลย” บีบีลงมายืนที่พื้นและคุยกับลินลี่ย์ทางใจ
ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆขณะจ้องมองลินดอน
“บีบี,เจ้าไม่สังเกตหรือว่าหลังจากพวกเขากระตุ้นพลังเทวทูตมาใช้ ก็เริ่มหลั่งโลหิตจากร่างกายพวกเขา? เห็นได้ชัดว่าร่างของพวกเขาไม่สามารถทนรับพลังระดับนั้นได้ พวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเซียนชั้นต้นจริงๆ แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังก็ตาม แต่ร่างของพวกเขาก็ยังอ่อนแอเหมือนแต่ก่อน” ลินลี่ย์มองเห็นความจริงทันที
ร่างของพวกเขาใช้จนถึงระดับแตกสลายแล้ว พอถูกโจมตีร่างไม่กี่ครั้งก็ทำให้ร่างของพวกเขาพังทลายลง
“ช่างเป็นอสูรเวทที่ทรงพลังจริงๆ”
ขณะจ้องบีบีลินดอนประหลาดใจ “ลินลี่ย์, ข้าเพียงแต่ได้ยินมาว่าเจ้ามีหนูเงาอยู่ตัวหนึ่ง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่หนูเงาเสียแล้ว ดูเหมือนมันคือจ้าวมุสิกที่ปกครองเผ่าพันธุ์หนูในตำนาน..”
“อะไรนะ?” ลินลี่ย์มองดูลินดอน
ลินลี่ย์มักจะสงสัยคลางแคลงใจว่าบีบีเป็นอสูรเวทประเภทใดกันแน่
“อสูรเวทที่มีพลังป้องกันสูงที่สุดและมีความเร็วสูงสุด.... เขาเป็นแบบนั้นได้จริงๆ หรือเปล่า?” ลินดอนอาศัยอยู่ในดินแดนมหาเทพเจิดจรัสมาหลายปี ในฐานะเทวทูตสี่ปีกนางเห็นหลายสิ่งหลายอย่างมามาก
มีอสูรเวทเพียงไม่กี่ตัวที่จะถึงระดับเซียนเมื่อมันโตเต็มวัย
แต่บรรดาอสูรเวทเหล่านั้นมีอยู่สองสามชนิดที่หายากและเป็นอสูรเวทที่โดดเด่น นี่เป็นครั้งแรกที่ลินดอนได้เห็นพบเห็นจ้าวมุสิกในตำนาน
“พี่ใหญ่, หญิงสาวนี่พูดอะไร?” บีบีมองดูลินลี่ย์ด้วยความสงสัย
“นางบอกว่าเจ้าคือจ้าวมุสิกปกครองเผ่าพันธุ์หนู” ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆ
แม้แต่เดลินโคเวิร์ทและจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่รู้ว่าบีบีเป็นอสูรวิเศษชนิดใด แต่ดูเหมือนว่าลินดอนผู้นี้จะมีร่องรอยอยู่เล็กน้อย ฟังจากน้ำเสียงดูแล้วลินดอนแค่คาดเดาแต่ไม่แน่ใจ
“ลินลี่ย์ เจ้าควรจะรู้สึกภูมิใจนะ”
ตอนนี้ลินดอนประหลาดใจกับฝีมือของบีบีอยู่เดี๋ยวเดียวนางกลับสงบใจได้อีกครั้ง “เพื่อจะฆ่าเจ้าให้ได้เครูบเทวทูตสี่ปีกพร้อมจะตายเคียงข้างเจ้า”
ทั่วทั้งตัวลินดอนฉายประกายแสงสีขาวและจากนั้นปีกสีขาวสี่ข้างสยายออกมาจากด้านหลังและพาลินดอนบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
เครูบ! (เทวดาสี่ปีก)
“แย่แล้ว” ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน ยิ่งเทวทูตมีมากปีก พวกเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งทรงพลังมากเนื่องจากจำนวนปีกเพิ่มขึ้น พลังก็เพิ่มขึ้นในอัตรารวดเร็ว
“พี่ใหญ่, ให้ข้าเอง!”
บีบีกรีดเสียงแหลมอย่างตื่นเต้น จากนั้นเปลี่ยนเป็นร่างดำเลือนรางขณะที่มันพุ่งเข้าหาเครูบ
ลินดอนยิ้มเย็นชาปีกทั้งสี่ของนางกระพือเล็กน้อย นางเปลี่ยนเป็นเงาร่างขาวเลือนรางทันทีความเร็วที่น่าทึ่งของนางไม่ด้อยไปกว่าบีบีเลย
“บึ้ม!”
หมัดของลินดอนคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์สีขาวเหมือนหยกกระแทกใส่บีบี ครั้งนี้บีบีถูกกระแทกจนพุ่งกระแทกจมลงไปในพื้นเหมือนกับดาวตกเกิดเป็นหลุมยุบลึกลงไปในพื้นร่างของบีบีถูกกระแทกจมลงไปในพื้น
“บีบี” ลินลี่ย์ตกตะลึง
ลินลี่ย์คะเนว่าเครูบนี้จะทรงพลังมากขนาดไหน แต่เขาคาดไม่ถึงว่าเครูบจะแข็งแกร่งมีพลังน่ากลัว
“พะ..พี่ใหญ่ ข้าสบายดี” เสียงอ่อนล้าของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์ ลินลี่ย์คาดได้ว่าตอนนี้บีบีบาดเจ็บหนักขนาดไหน
พลังของเครูบแข็งแกร่งยิ่งกว่าเทวทูตสองปีกมากมายนัก
“ลินลี่ย์ ถึงคราวเจ้าแล้ว” ร่างของลินดอนเริ่มมีเลือดท่วมแล้ว แต่ลินดอนไม่สนใจสภาพร่างของนางที่กำลังพังทลาย
ลินดอนรู้ว่านางมีเวลาชีวิตเหลืออย่างน้อยสิบวินาที สิบวินาทีนี้มากเกินพอสังหารลินลี่ย์ได้
ปีกทั้งสี่นั้นกระพือเล็กน้อยและจากนั้นลินดอนเปลี่ยนสภาพเป็นเงาขาวจาง ลินลี่ย์ไม่อาจเห็นนางได้ชัด ขณะที่ปรากฏเหมือนภาพเงาตามหลังนางมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที
สิ่งเดียวที่ลินลี่ย์สามารถเห็นได้ก็คือแววตาเยือกเย็นอำมหิตสีเงิน
“ได้เวลาทุ่มเทพลังทั้งหมด!”
“อ๊า”
ลินลี่ย์ทิ้งตัวลงกับพื้นและถอยไปพร้อมกันอย่างรวดเร็ว เทพกระบี่เลือดม่วงปรากฏอยู่ในมือของเขา เขากระตุ้นพลังที่น่ากลัวซึ่งแฝงอยู่ในกระบี่เลือดม่วงทันที
พลังที่น่าหวาดหวั่นเช่นนี้มีอิทธิพลต่อยอดฝีมือชั้นเซียนระดับสูงอย่างสเตลห์น้อยกว่าลินดอนมาก
แสงสีแดงเลือดประหลาดสั่นไหวเล็กน้อยเริ่มไหลฉาบไปบนผิวกระบี่เลือดม่วง
รังสีกลิ่นอายที่หวาดหวั่นเข้าไปในใจของลินดอนโจมตีวิญญาณของนาง
“นี่...”แววหวาดกลัวปรากฏในดวงตาที่เย็นชาของลินดอนทันที นางรู้สึกเหมือนกับว่านางหวนกลับไปสู่ห้วงเวลาเมื่อนางอยู่ในกองทัพเทพร่วมสงครามในดินแดนอื่นและทันใดนั้นก็เผชิญกับปีศาจที่น่ากลัวนางยังจำได้ถึงวิธีที่ปีศาจนั้นฆ่าฟันเหล่าเทวดาได้มากมายและง่ายดาย กองทัพเทวดานับแสนถูกฟันสังหาร
หมัดที่ต่อยออกไปอย่างสุดกำลังของนางตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของกระบี่เลือดม่วงและเริ่มอ่อนกำลังลง
ขณะเดียวกับที่เขากระตุ้นการทำงานของกระบี่เลือดม่วง ลินลี่ย์เหวี่ยงดาบหนักอดาแมนเทียมฟันใส่ร่างของลินดอนอย่างดุดัน
สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน– พลังคลื่นร้อยชั้น
“บึ้ม!” ลินลี่ย์ก็ถูกหมัดของลินดอนด้วยเช่นกันซึ่งขณะนั้นพลังหมัดลดลงไปถึงครึ่งหนึ่งแล้ว เกล็ดดำของเขาแตกกระจายทันทีและอกของลินลี่ย์ยุบเป็นแผลขนาดใหญ่ ลินลี่ย์กระอักโลหิตออกจากปาก
ลินลี่ย์ปลิวเหมือนกระสอบทรายและกระแทกพื้นเท้าของเขาเตะพื้นจนฝุ่นผงคลีฟุ้ง
ลินดอนยืนอยู่กับที่อย่างเหลือเชื่อ
“เขาครอบครองรังสีพลังที่น่ากลัวอย่างนั้นได้ยังไง?” และจากนั้นลินดอนรู้สึกทันทีว่าตัวนางเองก็ผูกมัดกับกฎของจักรวาฬ วิญญาณไม่อาจต่อต้านอะไรได้ถูกพลังของกฎจักรวาลลากออกไปจากดินแดนทวีปยูลาน
ขณะที่ศพของลินดอนระทวยลงกับพื้นโลหิตไหลออกมาจากปากและจมูกของนาง
