บทที่ 21: ภูเขาวอร์คราฟต์ สัตว์อสูรระดับสองหมาป่าปีศาจ!

ภูเขาวอร์คราฟต์ ยังคงเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงและอันตรายในอาณาจักรเมฆา แม้ว่าเมืองหลิงหยุนที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงจะเป็นเพียงเมืองหนึ่งในบริเวรของภูเขาวอร์คราฟต์ มีสัตว์ร้ายมากมายอยู่รอบๆเมืองแห่งนี้

ระดับของสัตว์ร้ายนั้นคล้ายกับของนักศิลปะการต่อสู้ สัตว์อสูรระดับหนึ่งสอดคล้องกับ นักรบ สัตว์อสูรระดับสอง สอดคล้องกับ นักรบระดับสูง สัตว์อสูรระดับสาม สอดคล้องกับ ปรมาจารย์การต่อสู้ และสัตว์อสูรระดับสี่ เทียบเท่ากับปรมาจารย์การต่อสู้ระดับสูง

สำหรับสัตว์อสูรที่อยู่เหนือระดับ 5 พวกมันจะพบได้บริเวรใจกลาง ภูเขาวอร์คราฟต์ เท่านั้น ส่วนเมืองหลิงหยุนที่ตั้งอยู่บริเวร ภูเขาวอร์คราฟต์นั้น สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดคือระดับ 4 เท่านั้น

เหตุผลที่หลัวเฉินเลือกสถานที่แห่งนี้ในการฝึกฝนนั้นเพราะภูเขาวอร์คราฟต์ มีภูมิประเทศที่ซับซ้อน เมื่อเดินลึกเข้าไปข้างในนั้น น้อยคนนักที่จะพบร่องรอยของเขา

เขามีคาวมเข้าใจบริเวรโดยรอบของ ภูเขาวอร์คราฟต์เป็นอย่างดี เขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขา

หลังจากที่ออกมาจากเมืองหลิงหยุนและยืนยันว่าไม่มีใครแอบติดตามเขามา หลัวเฉินก็เร่งฝีเท้าและเข้าไปในป่าบริเวรภูเขาวอร์คราฟต์

ที่ป่าบริเวรด้านนอกของภูเขา สัตว์อสูรระดับแรกเริ่มปรากฏขึ้นที่ละตัว ทำให้หลัวเฉิน เริ่มระมัดระวังตัว เขาเอามือจับที่ด้ามดาบพร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา

ระหว่างทางหลัวเฉิน ไม่พบสัตว์อสูรที่ดุร้ายมากนัก และบางครั้งสัตว์อสูรระดับสองก็ปรากฏตัวขึ้นเป็นครั้งคราว พวกมันดูเหมือนจะรับรู้ว่า หลัวเฉิน จะไม่โจมตีพวกมัน ดังนั้นพวกสัตว์อสูรจึงเลือกที่จะหลีกเลี่ยง

หลัวเฉินกังวลว่าการต่อสู้จะดึงดูดนักรบคนอื่นๆที่อยู่บริเวณรอบๆ ภูเขาวอร์คราฟต์มาหาเขา จึงเลิกคิดที่จะฝึกกับสัตว์อสูรระดับสองเหล่านั้น

หลังจากเดินทางไปภายในเทือกเขา เขาได้สังหารสัตว์อสูรระดับหนึ่งไปหลายตัว ได้รับพลังปรานมา 800 แต้ม หลัวเฉิน หยุดการกระทำหลังจากได้ยินเสียง หูของเขาก็ขยับเล็กน้อย

"มีการต่อสู้!"

หลังจากบุกทะลวงเป็นนักรบระดับสูงขั้นที่สอง ประสาทสัมพัสทั้งห้าของ หลัวเฉินพัฒนาขึ้นมาก จึงทำให้สามารถได้ยินการเคลื่อนไหวต่างๆห่างออกไปไกลถึง 10 ลี้ และแยกแยะแหล่งที่มาได้

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง หลัวเฉิน ก็ใช้ "วิชาเงาล่องนภา" เต็มกำลังไปตามทิศทางของเสียงเงียบๆ

ด้านหน้าของพุ่มไม้สามารถเห็นการต่อสู้ของเงาร่างได้ไม่ชัดเจนนอกจากนี้ยังมีสัตว์ร้ายคำรามเป็นครั้งคราว

หลัวเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ใช้พลังปรานที่แท้จริงของเขากระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ใกล้ๆซ่อนร่างกายของเขาไว้โดยใช่ใบไม้ปกคลุม

ในเวลาเดียวกัน เขาก็แอบสังเกตการต่อสู้ด้านล่างอย่างสบายใจ โดยไม่มีใครสังเกตเห็นหลัวเฉินเลย เขาปกปิดตัวเองได้อย่างสมบูรณ์

พื้นป่ากว้างใหญ่และพื้นดินปกคลุมไปด้วยหญ้า นักรบหลายคนถืออาวุธล้อมรอบสัตว์อสูรหมาป่าสีเข้ม ดูจากชุดที่ใส่แล้วน่าจะเป็นพวกเดียวกัน กลุ่มทหารรับจ้าง.

สัตว์อสูรที่โดนล้อมรอบตัวโน้มตัวลงต่ำพร้อมมีแสงอันดุเดือดในดวงตาของมัน มันคำรามต่ำเป็นครั้งคราว

“อสูรระดับสอง ปีศาจ เงา ปีศาจ หมาป่า!”

ชื่อของสัตว์อสูรตัวนี้ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วในจิตใจของหลัวเฉิน และการแสดงออกในดวงตาของเขาก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ

หมาป่าปีศาจเป็นหนึ่งในสัตว์อสูรที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางมาก ประการแรก พลังต่อสู้ของมันแข็งแกร่ง มันสามารถต่อสู้กับนักรบที่มีระดับสูงกว่ามันได้หนึ่งระดับ

ประการที่สอง เป็นเพราะแก่นพลังงานที่อยู่ตรงกลางหัวของหมาป่าปีศาจมีคุณสมบัติพิเศษ มันเป็นวัตถุดิบหลักในการทำแหวนจักรวาลคุณภาพต่ำ!

เรียกได้ว่าหมาป่าปีศาจทุกตัวเป็นขุมสมบัติเดินได้!

หลัวเฉินจ้องมองไปที่หมาป่าปีศาจ สังเกตเห็นได้ว่าหมาป่าปีศาจกำลังเดินกะเผลกอยู่ มีบาดแผลขนาดใหญ่ที่ขาด้านหลังของมัน ข้าไม่รู้ว่ามันโดนสัตอสูรชนิดไหนทำร้ายมันจนได้รับบาดเจ็บ

เพราะเหตุนี้เองที่ทำให้หมาป่าปีศาจตัวนี้ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มทหารรับจ้าง อาจเป็นเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสนี้เอง มิเช่นนั้นทหารรับจ้างคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทีมก็ไม่เพียงพอสำหรับจัดการกับหมาป่าปีศาจตัวนี้ ฆ่า!