บทที่ 14: หลี่ฮั่นเจียง
“หลัวเฉินชนะอีกแล้วเหรอ?” มีเสียงอุทานจากผู้ชม ดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อว่าหลัวเฉินจะเอาชนะคนอื่นได้
“คนโง้คนนั้นคงจะประเมินศัตรูต่ำไป” ใครบางคนพูดอย่างดูถูก: “ขนาดเขารู้ว่าหลัวเฉินมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง และเขายังกล้าที่จะลอยขึ้นไปในอากาศ เขานี้มันคนโง้จริง!”
“แต่ถ้าตัดประเด็นนี้ไป [เทคนิคดาบไขว้] ของ หลัวเฉิน ควรจะอยู่ในชอบเขตความเชียวชาญระดับสูงแล้วใช่ไหม?
ความเร็วที่แสงดาบปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าความเชี่ยวชาญของ [วิชาดาบไขว้] ได้มาถึงระดับสูงแล้ว "
“ทั้งหมดนี้มันเกี่ยวข้องกับการควบคุมพลังปรานของเขา” คนที่เพิ่งพูดเยาะเย้ย: “มีนักรบมากมายที่ขึ้นไปบนสนามประลองเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้จนถึงขอบเขตของความเชี่ยวชาญระดับสูงสุดและแม้กระทั่งความสมบูรณ์แบบ
หลัวเฉิน นั้นเพียงแค่การฝึกฝนของ [วิชาดาบไขว้] ถึงขอบเขตความเชี่ยวชาญระดับสูง หากเขาต้องการที่จะต่อสู้กับคนอื่นต่อ เขาอาจแพ้มากขึ้นและชนะน้อยลง"
เมื่อได้ยินว่าคนผู้นี้ได้ดูถูก หลัวเฉิน ผู้ชมที่อยู่รอบๆก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังบุคคลที่พูด และทันใดนั้นก็เห็นเขาสวมเสื้อผ้าของตระกูลหลี่อยู่
ตระกูลหลี่และตระกูลหลัวมีสถานะที่เท่าเทียมกัน และเหล่าสาวกของทั้งสองตระกูลก็ไม่ค่อยถูกกัน เนื่องจากบุคคลนี้เป็นศิษย์ของตระกูลหลี่ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะดูถูกหลัวเฉินอย่างบ้าคลั่ง
“ดูนั้นสิ มีใครบางคนกำลังจะท้าทายหลัวเฉินอีกครั้ง!” ทันใดนั้นมีคนพูดขัดจังหวะการสนทนาของทุกคน
ทุกคนในกลุ่มผู้ชมต่างก็หันไปมองที่บนสนามประลองอย่างรวดเร็ว ก็ปรากฏชายหนุ่มสวมชุดศิษย์ของตระกูลหลี่ยืนอยู่บนสังเวียน มองดูหลัวเฉินซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
“นั้นไม่ใช่ หลี่ฮั่นเจียง แห่งตระกูลหลี่ใช่ไหม?! ว่ากันว่าเขาสามารถติดอันดับหนึ่งในสิบรุ่นเยาว์ของตระกูลหลี่ และเขายังฝึกฝน [เทคนิคดาบคลื่นทับซ้อน] จนถึงความชำนาญระดับสูง!” คนรอบๆอุทาน
“ฮึ่ม! นี้คือนายน้อยของข้า หลี่ฮั่นเจียง!” ศิษย์ตระกูลหลี่ที่เคยพูดดูถูกหลัวเฉินก่อนหัวเราะและกล่าวว่า “นายน้อยของข้าขึ้นประลองด้วยตัวเองและนายน้อยขยะอย่าง หลัวเฉิน จะไม่มีวันชนะอีก!”
เมื่อผู้ชมในกลุ่มได้ยินคำพูดของศิษย์ตระกูลหลี่ คนอื่นๆก็หยุดพูด ชื่อเสียงของ หลี่ฮั่นเจียง นั้นคุ้นเคยมากสำหรับพวกเขา ดังนั้นไม่มีใครคิดอย่างไร้เดียงสาว่า หลัวเฉิน จะเป็นคู่ต่อสู้ของหลี่ฮั่นเจียง
เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหลี่และตระกูลหลัว เหล่าสาวกของตระกูลหลี่จึงท้าทายลูกศิษย์ของตระกูลหลัวเสมอ ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ หลี่ฮั่นเจียง จะดูไม่ถูกศัตรู!
เมื่อได้ยินการสนทนารอบๆตัวเขา หลี่ฮั่นเจียง ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่หลัวเฉินพูดเยาะเย้ย: "ไม่คาดฝันว่าขยะไร้ค่าของตระกูลหลัว จะสามารถฝึกฝนได้แล้วเช่นกัน!
แต่ความโชคดีของแกจะจบลงที่นี่! แกจะลงจากสนามประลองด้วยตัวเองหรือให้ปู่คนนี้โยนแกลงจากสนามประลอง? "
ใบหน้าของหลัวเฉิน บิดเบี้ยวเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “อย่าพูดให้มันมากไป ไม่อย่างงั้นจะไม่ใช่ข้าที่จะอับอาย!”
“หืม...คิดว่าตัวเองอยู่ยงคงกระพันหรือไงที่จะบุกทะลวงไปสู่นักรบระดับสูงขั้นหนึ่ง หลังจากทำเรื่องไร้สาระ?” หลี่ฮั่นเจียง หัวเราะเยาะ แล้วมองไปที่พิธีกร แล้วพูดเบาๆ ว่า "คุณช่วยประกาศเริ่มต้นการต่อสู้ได้ไหม"
เมื่อได้ยินสิ่งที่ หลี่ฮั่นเจียง พูด พิธีกรก็เหลือบมองที่ หลัวเฉิน โดยไม่รู้ตัว และเมื่อเขาเห็น หลัวเฉิน พยักหน้า พิธีกรก็ประกาศเสียงดัง: "เริ่มการต่อสู้ได้!"
ทันทีที่เสียงของพิธีกรดังขึ้น หลี่ฮั่นเจียง และ หลัวเฉิน ก็พุ่งเข้าหาพร้อมๆ กัน และดาบไม้ในมือของพวกเขาก็โจมตีเข้าหาจุดสำคัญของกันและกัน!
เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นผู้ชมหรือนักศิลปะการต่อสู้ด้านล่างของลานประลองก็อดกลั้นหายใจไม่ได้ จ้องไปที่สนามประลอง อยากจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป...