ตอนที่ 207 ข่าววิทยายุทธอมตะ

“โอว!”

ปากของถังเทียนอ้าค้างมองดูเหมือนกับจะมีคำพูดหลั่งไหลออกมา  ตาของเขาพร่าเลือน ภายในการ์ดใบน้อยมีข่าวคราวจำนวนมากเกินกว่าถังเทียนจะจินตนาการ

ถังเทียนไม่รู้ว่าการรวมพลังจากสองหมู่ดาวใหญ่เพื่อรับข่าววิทยายุทธอมตะจะทรงพลังมากที่สุดและข่าวที่เชื่อถือได้ในวงการสวรรค์วิถี  จำนวนข่าวจะรวบรวมจากในหมู่ดาวและดวงดาวทั้งหมดต้องใช้กำลังคนนับไม่ถ้วนเพื่อกรองข่าวเหล่านั้น หาหลักฐานข้อมูลทั้งหมดที่สะสมไว้จนเพิ่มมากมหาศาล

ภายใต้ประสบการณ์ยาวนานหลายรุ่นนับไม่ถ้วนของสองหมู่ดาวที่ยิ่งใหญ่  ข่าววิทยายุทธอมตะเป็นข่าวสารที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล  แค่เพียงอาศัยข้อมูลที่รวบรวมไว้นี้  ข่าววิทยายุทธอมตะก็ค่อยๆกลายเป็นยักษ์ใหญ่ในระนาบแนวสิบสามหมู่ดาวแล้ว

รายชื่อนักสู้สวรรค์วิถี กลายเป็นรายชื่อข้อมูลที่ทรงอำนาจที่สุดในหัวใจทุกคน

เพื่อให้ได้มีชื่อปรากฏอยู่ในรายชื่อนี้  ผู้คนนับไม่ถ้วนได้เสียเลือดเสียเนื้อ  ในสายตาหลายๆ คน  ข่าววิทยายุทธอมตะของสวรรค์วิถีที่กว้างใหญ่จะต้องมีรายชื่อทุกคนและประเมินพวกเขาแต่ละคนไว้

แต่สำหรับถังเทียนนับเป็นข่าวร้ายที่สุดเหมือนเคย

เขาพยายามอย่างเต็มที่หาข่าวมากมายมหาศาลจนน่าแปลกใจและในที่สุดก็พบรายชื่อจัดอันดับนักสู้สวรรค์วิถี

อารมณ์ของเขาขุ่นเคืองและเริ่มค้นหารายชื่อในนั้น

และอย่างรวดเร็ว  เขาพบชื่อของกัวตง  อันดับของเขาคือ 9928

หลังจากที่เขาเริ่มมองหาชื่อของเขาเอง  แต่เขากลับคว้าน้ำเหลวเมื่อดูตลอดทุกรายชื่อ ความจริงไม่มีชื่อของเขาอยู่เลย

ถังเทียนพบข้อสังเกตนักสู้ผู้มีศักยภาพในสวรรค์วิถีทันที  โอว.. ชื่อของข้าอาจอยู่ตรงนั้นก็ได้  ที่สำคัญคือชื่อเสียงของเขายังไม่ประสบความสำเร็จ  เราต้องตรวจดูอย่างระมัดระวัง  จะได้ไม่ตกชื่อของเรา

ความจริงอัจฉริยะอย่างเรา น่าจะเป็นเป้าหมายสำคัญในการจดบันทึกไว้

ปากของถังเทียนยังคงพึมพำไล่อ่านรายชื่อลงมา  เขากวาดสายตาไปมา ไม่ยอมให้ตกหล่นแม้แต่คำเดียว

เขาพลิกและให้รายชื่อขึ้นมาและพลิกเข้าไปดูข้างใน แต่ก็ยังไม่สามารถหาชื่อเขาเองได้

หน้าของถังเทียนยิ่งน่าเกลียด

“คนกลุ่มนี้ไม่รู้จักของแท้ของพวกเขาหรือไง  ข้าเป็นยอดฝีมือที่รุ่งโรจน์แท้,  แต่พวกเขาก็ไม่รู้จักข้า ฮึ่ม...   มาตรฐานของพวกเขาดูเหมือนจะตาต่ำเกินไป”

ถังเทียนเตรียมโยนข่าววิทยายุทธอมตะออกไป  แต่เมื่อนัยน์ตาเขาเหลือบเห็นชื่อๆหนึ่งทำให้เขาตื่นเต้นกระวนกระวายทันที

ซ่างกวนเชียนฮุ่ย  อันดับ 9563

เชียนฮุ่ย!

อารมณ์ถังเทียนค่อยกระตือรือร้นอีกครั้ง  เขาพบชื่อของเชียนฮุ่ยตรงนี้จริงๆ ด้วย  ถังเทียนแทบบ้า  ขณะที่เขาเริ่มใส่ใจค้นหาข่าวทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเชียนฮุ่ย

ในที่สุดในมุมด้านหนึ่งมีข่าวชิ้นเล็กๆ อยู่ข่าวหนึ่ง

“ซ่างกวนเชียนฮุ่ย, สมบัติ –มงกุฎแห่งหมู่ดาวเพอซูส (อ่านต่อ) สำหรับหมู่ดาวเซฟิอุสเกี่ยวข้องกับสมบัติ มาตรฐานเดิมจะสามารถฟื้นฟูได้เต็มที่มงกุฏแห่งหมู่ดาวเพอซูสปัจจุบันกำลังฟื้นฟูช้าๆ

มีเพียงแค่สองสามประโยคสั้นๆแต่เหมือนกับว่าถังเทียนได้พบสมบัติ เขาอ่านประโยคเหล่านั้นอย่างกระหายอยู่หลายครั้ง  แม้ว่าเขามักเชื่อเสมอว่าเชียนฮุ่ยจะทำได้ดี  แต่หลังจากเห็นข่าวของนางในวันนี้  หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความยินดี

แต่.....

เชียนฮุ่ยถูกจัดอันดับไว้ที่9563!

เชียนฮุ่ยสร้างหนทางของนางจนขึ้นสู่รายชื่อหมื่นคนแรกได้...

ข่าวนี่ไม่ดีเลยไม่มีชื่อเราอยู่ในนั้นจริงๆ ด้วย ช่างมืดบอดเสียจริง!

ถังเทียนคำราม  เราต้องไล่ตามนางให้ทันร่างของเขาเต็มไปด้วยพลัง รอยยิ้มเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นปรากฏบนใบหน้าของเขา

การฝึกฝนวันนี้จะต้องเพิ่มความเข้มข้นขึ้น

หนุ่มน้อยชาวฟ้า สู้สู้ สู้!

※※※

“เราจะทำยังไงดี?”  ชาวบ้านที่รายงานเซี่ยชิงมองดูเขา ดวงฉายแววหวาดกลัว

พวกเขารู้ดีกันทุกคนว่ากัวตงเป็นคนเช่นไร  กัวตงเป็นคนเลือดเย็นและอำมหิตฆ่าคนได้ไม่กระพริบตา เขาส่งประกาศิตกระบี่ด้วยคำว่า “แม้แต่ไก่สุนัขก็จะไม่มีชีวิตรอด นั่น....

ในพื้นที่นั้นแค่คิดถึงก็ทำให้ชาวบ้านสั่นสะท้านได้ แม้ว่าเขาไม่ได้หนาว แต่ขาทั้งสองสั่นอย่างไม่ยอมเชื่อฟัง

เซี่ยชิงกลับตรงกันข้าม  เขาสงบและกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล  “อย่าส่งเสียงดังเกินไป  เพราะตอนนี้ไม่มีใครยินดีไปจากหมู่บ้าน!”

“เรา....”เมื่อชาวบ้านคนนั้นได้ยินคำพูดของเซี่ยชิง ความกลัวยิ่งฉายอยู่ในดวงตาของเขามากขึ้น คำพูดที่อยากจะกล่าวหายไปทันที

เซี่ยชิงกล่าวอย่างใจเย็น  “ถ้าไม่ใช่เพราะท่านผู้กล้า  เราคงตายกันไปแล้ว  คนที่ได้ชีวิตคืนกลับมาจากความตาย  ต่อให้เราต้องตาย ผลก็คือเหมือนกับแต่ก่อน  ในฐานะมือกระบี่องครักษ์ การละเมิดคุณธรรมและความยุติธรรม ก็เหมือนเราทำให้บรรพบุรุษของเราต้องเสียหน้ากันทั้งหมด

เมื่อได้ยินคำว่ามือกระบี่องครักษ์ความกลัวในดวงตาของชาวบ้านค่อยๆ หายไป และขาที่กำลังสั่นของเขาหยุดสั่น  สายตาของเขามีความห้าวหาญขึ้น  “พี่ชิงพูดถูกไม่ว่ายังไงเราจะทิ้งคำพูดเหล่านี้ไม่ได้”

เซี่ยชิงพยักหน้า  แววอำมหิตปรากฏอยู่ดวงตาของเขา  “พวกเราทุกคนจะทุ่มเทกำลังทั้งหมดของเรา หมู่บ้านตระกูลเซี่ยเราจะยึดมั่นในวิถีกระบี่ของเรา”

“อืม!”  ชาวบ้านผู้นั้นผงกศีรษะ  “ข้าจะถ่ายทอดคำแนะนำนี้ลงไป”

ขณะที่เขาเดินออกไปได้ไม่นาน  เขาก็วิ่งหน้าซีดกลับมาอีกครั้ง  “พี่ชิง! กัวหลินนำคนมาสองสามคนมุ่งหน้ามายังหมู่บ้านของเรา”

“กัวหลิน!”  เซี่ยชิงสีหน้าเปลี่ยน และกล่าวเบาๆ  “ไปคิดหาทางถ่วงเวลาพวกเขาไว้ชั่วขณะก่อน”

“ตกลง!”ชาวบ้านคนนั้นไม่กล้าชักช้าและวิ่งออกไปทันที

เซี่ยชิงวิ่งไปหาถังเทียนทันที

ที่ยานอาชาสวรรค์เซี่ยชิงพบแต่เพียงสารถี เขารีบถาม “ท่านผู้กล้าทั้งสองอยู่ข้างในหรือเปล่า?”

สารถีตอบ  “นายท่านทั้งสองปิดประตูฝึกฝนวิชา”

“ปิดประตู?” เซี่ยชิงอุทาน  หน้าของเขาซีดเหมือนกระดาษปิดประตูในเวลาอย่างนี้ เราตายแน่!

มาถึงตอนนี้เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากด้านหลัง

เซี่ยชิงหันไปดูสีหน้าของเขาเปลี่ยน กัวหลินพาคนสองสามคนที่กำลังโมโหบุกรุกเข้ามา ที่อยู่ต่อหน้ากลุ่มพวกเขาเป็นชาวบ้านที่เขาเพิ่งส่งออกมา มือเท้าถูกมัดเนื้อตัวมีร่องรอยบาดเจ็บ มีเลือดไหลออกจากปาก

หน้าของเซี่ยชิงเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ  แววอำมหิตแฝงอยู่ในดวงตาเขา  “กัวหลินเจ้าบังอาจลงมือกับคนของหมู่บ้านกระบี่ตระกูลเซี่ย”

สายตาของกัวหลินมองดูยานสีเงินหน้าของเขาฉายแววยินดี แต่ก็กลับเขียวคล้ำอีกคราและหัวเราะอย่างชั่วร้าย  “เซี่ยชิง!  เจ้ากล้าดียังไง!  เจ้ากล้าต่อต้านขัดขืนประกาศิตกระบี่อย่างเปิดเผย   ตระกูลเซี่ยทั้งหมดของเจ้าจะต้องถูกฝังเพราะเจ้า”

เซี่ยชิงรู้ว่าเหตุการณ์ในวันจะกลายเป็นเลวร้ายแล้วรังสีอำมหิตของเขาแผ่ออก เขาชักกระบี่ออกมาทันที สัญญาณเตือนกระบี่ดังขึ้นได้ยินแต่ที่ไกล

ที่ตามมาหลังจากนั้นเสียงสัญญาณเตือนกระบี่ก็ดังขึ้น  ขณะที่ชาวหมู่บ้านกระบี่ตระกูลเซี่ยทุกคนชักกระบี่ออกและมารวมตัวกัน

ในชั่วพริบตาชาวบ้านก็รายล้อมกัวหลินและคนของเขาไว้หนาแน่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้เห็นคนของพวกเขาถูกทำร้ายเลือดตกยางออก  ทุกคนถึงกับตาแดง

กัวหลินหน้าถอดสี  “เซี่ยชิง!  เจ้าต้องการตายสินะ!  บรรพบุรุษของเรารู้ว่าเราอยู่ที่นี่ในวันนี้ที่หมู่บ้านกระบี่ตระกูลเซี่ย!”

เขาเผชิญหน้ากับชาวบ้านคนอื่นทันทีและตะโกน“พวกเจ้าทุกคนอย่าได้ถูกเซี่ยชิงหลอกใช้ ประกาศิตกระบี่ของบรรพบุรุษของเราชัดเจนพวกที่บังอาจซ่อนเร้นผู้ลี้ภัย จะต้องถูกทำลายทั้งหมู่บ้าน!ถ้าพวกเจ้าเลือกวิธีที่ฉลาดในตอนนี้ ข้าจะทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าบรรพบุรุษของข้าโกรธขึ้นมาจริงๆ สิ่งที่เกิดขึ้นกับหมู่บ้านตระกูลหวินในเวลานั้นจะต้องเกิดขึ้นกับพวกเจ้าทุกคนด้วยเช่นกัน”

ชาวบ้านโกลาหลทันที หมู่บ้านตระกูลหวินในปีนั้นเป็นสถานที่รุ่งเรืองและผู้คนก็เจริญรุ่งเรือง  แต่หลังจากได้พบกับกัวตงที่โกรธเกรี้ยว  ผลที่ตามมาก็คือหายนะ และหมู่บ้านตระกูลหวินในปัจจุบันนี้หลงเหลือแต่เพียงวัชพืชและซากหักพัง

กัวหลินเห็นความกลัวอยู่ในใบหน้าของชาวบ้านและรู้สึกว่าทุกอย่างอยู่ในเงื้อมมือเขา จึงหัวเราะอย่างเย็นชา “เซี่ยชิงมีเจตนาให้ที่พักพิงผู้ลี้ภัย  ใครก็ตามที่โค่นเซี่ยชิงได้ ไม่เพียงแต่เรื่องที่แล้วเราจะไม่เอาความเท่านั้น  แต่เราจะให้รางวัลพวกเจ้าอย่างดี ข้าจะรายงานบรรพบุรุษของเราให้เป็นการส่วนตัวและคนผู้นั้นจะได้รับรางวัลอย่างมากมาย”

เขาเข้าใจจิตใจของชาวบ้านพวกนี้  คนพวกนี้อ่อนแอและเห็นแก่ตัวกันทั้งหมดและถูกขู่ให้กลัวได้ง่าย

กัวหลินเบะปากเยาะเย้ย เขาต้องการให้เซี่ยชิงเห็นจุดที่วิกฤติที่สุด  ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของตัวพวกเขาเอง

ความเงียบปกคลุมทั้งพื้นที่

ปากของกัวหลินซึ่งกำลังเยาะเย้ยกลายเป็นแข็งค้าง  หัวใจของเขารู้สึกไม่ถูกต้อง จึงพูดหนักแน่นว่า“พวกเจ้าอยากตายพร้อมกับเขาทุกคนหรือ? พวกเจ้าทุกคนคิดดูให้ดี ครอบครัวของพวกเจ้าจะได้ไม่..”

ทันใดนั้นเสียงหัวเราะเย็นชาดังขึ้น

หน้าของเซี่ยชิงดูเย้ยหยันและมองอย่างแข็งกร้าวจ้องใส่ตาของกัวหลิน

“ข้าจะนับถึงสาม  ใครก็ตามไม่เคลื่อนไหว  คนผู้นั้นจะต้องตาย!”  กัวหลินเริ่มกังวลในใจจนทำให้เขาโกรธ  “ภายใต้กระบี่ของบรรพบุรุษของข้าไม่เคยมีใครมีชีวิต...”

เซี่ยชิงส่ายศีรษะ  สภาพจิตใจของเขากลับมาสงบอีกครั้งและกล่าว “ตระกูลเซี่ยของพวกเราเป็นหมู่บ้านกระบี่ผู้ปกป้องมานานเจ็ดร้อยปีแล้วและเป็นมือกระบี่องครักษ์ เราสามารถตายได้ เราพินาศได้  แต่เราจะไม่ทำอะไรที่ฝืนคุณธรรมเลย! เราจะไม่ทำให้บรรพบุรุษของเราต้องเสียหน้าตลอดไปเหมือนกับกระบี่ในมือพวกเราจะไม่มีวันคดงอ”

มือกระบี่องครักษ์...

กัวหลินนัยน์ตาเบิกกว้าง  ทันใดนั้นเขาจำเรื่องราวเกี่ยวกับมือกระบี่องครักษ์ได้เขามักจะคิดว่าเรื่องเหล่านั้นโกหก เขาไม่เคยคิดเลยว่ากลุ่มชาวบ้านตระกูลเซี่ยนี้จะเป็นมือกระบี่องครักษ์อย่างแท้จริง

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที

“ถูกแล้ว, แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะล่มสลาย แต่เราจะยอมให้บรรพบุรุษของพวกเราเสียหน้าไม่ได้”

“เราคือมือกระบี่องครักษ์!  แล้วตระกูลกัวเป็นตัวอะไรกัน?”

…

ชาวบ้านตะโกนออกมาทีละคนๆความกลัวในใบหน้าของพวกขาหายไป และสีหน้าที่ภาคภูมิใจเข้ามาแทนที่ ราวกับว่าความภาคภูมิใจในตัวเองของพวกเขาได้ตื่นขึ้นหลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน

ทุกคนสามารถรู้สึกได้ถึงเลือดลมที่พลุกพล่านและกระชับกระบี่ยาวของพวกเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว

หัวใจของเซี่ยชิงหม่นหมอง  ปัญหาเกี่ยวกับหมู่บ้านกระบี่ตระกูลเซี่ยถ้าฝ่ายหนึ่งไม่ตายก็คงไม่มีทางหยุดได้ แต่เมื่อไม่มีการล่าถอย ใจของเขากลับสงบแทน  ทุกอย่างที่เขาพูดไม่มีกับดักแฝง  แต่เป็นความจริงที่รู้สึกกันได้

ตระกูลเซี่ยคือองครักษ์ผู้ปกป้อง สิ่งที่พวกเขากำลังปกป้องไม่ใช่กระบี่สมบัติในตำนาน  แต่พวกเขากำลังปกป้องกระบี่ที่อยู่ในใจของพวกเขา

จิตใจของเขาสงบและเซี่ยชิงดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างพื้นที่รอบๆ ตัวเขาเหมือนหยุดนิ่งเป็นเวลานาน และประกายความเข้าใจก็แว่บผ่านเข้ามาในใจเขา

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจถึงปณิธานทันที  กระบี่ในมือของเขาดูเหมือนจะตอบรับเขาและสั่นเล็กน้อยจนก่อให้เกิดเสียงหึ่งๆ

ชาวบ้านอื่นๆทุกคนถูกเสียงหึ่งๆ ของกระบี่เซี่ยชิงดึงดูด ทั่วทั้งพื้นที่เงียบลงทันที เสียงหึ่งๆ ของกระบี่ยาวดังฟังชัดขึ้น

“กระบี่หัวใจองครักษ์!”

“นั่นคือเสียงร้องของกระบี่หัวใจองครักษ์!”

“พี่ชิงรับรู้ถึงเสียงร้องของกระบี่หัวใจองครักษ์ได้จริงๆ...สวรรค์โปรด, เสียงร้องของกระบี่หัวใจองครักษ์”

ชาวบ้านตระกูลเซี่ยระเบิดเสียงโห่ร้องทันใดใบหน้าของทุกคนแสดงออกว่าปีติยินดี

แต่หน้าของเซี่ยชิงยังคงสงบ  หัวใจของเขาสงบเป็นพิเศษและเขาสามารถรู้สึกได้ว่ากระบี่ยาวในมือของเขาและหัวใจที่สงบของเขาปล่อยเสียงสะท้อนที่มิอาจอธิบายได้

เสียงร้องของกระบี่หัวใจองครักษ์คือสัญญาณบรรลุขีดจำกัดกระบี่องครักษ์ขั้นต่อไป

ตระกูลเซี่ยสูญเสียเสียงร้องของกระบี่หัวใจองครักษ์มานานสามร้อยปีแล้ว  จนถึงบัดนี้จึงได้มาปรากฏในมือของเซี่ยชิง

ไม่มีผู้ใดถูกขู่ขวัญให้กลัวอีกต่อไป  ไม่มีใครกลัวอีกต่อไปแล้ว

พลังของตระกูลเซี่ยได้เลือนหายมานานเกินไปแล้ว  แต่ตระกูลเซี่ยได้มีคำสั่งเสียตกทอดสืบต่อกันมาและสมาชิกของตระกูลเซี่ยทุกคนก็คุ้นเคยกับมัน

เสียงร้องกระบี่หัวใจองครักษ์  สามารถทำให้สมาชิกตระกูลเข้าถึงสวรรค์ได้

เป็นเวลานานถึงสามร้อยปีแล้ว ในที่สุดตระกูลเซี่ยก็มีคนที่เชี่ยวชาญเสียงร้องกระบี่หัวใจองครักษ์!

ทุกคนเต็มไปด้วยความสุขที่มิอาจพรรณนาได้มากเสียจนทุกคนลืมเรื่องกัวหลิน