ตอนที่ 204 อสูรหินกรวด

ถังเทียนลืมตาขึ้นมีความรู้สึกว่าร่างของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน เขาหลับได้ลึกสนิทหลังจากที่ฝึกฝนรวดเดียวเจ็ดวัน ทำให้เขาหลับสนิทฝันดี

พลังกายสามารถฟื้นคืนได้โดยนั่งโคจรปราณ แต่ความเหนื่อยล้าในหัวและจิตใจไม่สามารถฟื้นคืนได้ นี่คือสิ่งที่การหลับดูจะเด่นกว่าในการกำจัดสิ่งเหล่านี้ แม้ว่าหลังจากการฝึกฝนเคี่ยวกรำอย่างหนักเป็นเวลานานจะทำให้เส้นชีพจรแข็งแกร่งขึ้น  แต่ก็ทิ้งอาการบาดเจ็บบอบช้ำไว้ด้วย ดังนั้นการหลับจึงทำให้ปราณแท้ได้เยียวยารักษาอาการบาดเจ็บซ่อนเร้นได้

แม้แต่ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดหลังจากคร่ำเคร่งเป็นเวลานาน ก็ยังต้องการเวลานอน

เมื่อแหงนมองเพดาน  ความคิดของถังเทียนเริ่มล่องลอย

ถึงวันใหม่อีกคราวแล้ว

เขายักไหล่ทั้งสองข้างทั้งที่ยังนอนอยู่บนเตียง  ถังเทียนตะโกนว่า “ถังเทียน,เจ้าสามารถทำได้แน่!”

หลังจากตะโกนแล้วเขาลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว หลังจากอาบน้ำแล้ว เขาไปที่หัวยาน ขณะที่เดินเข้าไปเขาสามารถเห็นยานอาชาสวรรค์ที่สง่างาม นี่คืออาชาสวรรค์ ไม่ใช่ม้าของจริงแต่ก็สร้างขึ้นโดยใช้พลังเที่ยงแท้จากหินดวงดาว

อาชาสวรรค์ฉุดลากยานเงินได้บินผ่านหมู่เมฆด้วยความเร็วสูง

ถังเทียนมองดูฉากเบื้องล่างเขากำลังบินผ่านไปอย่างรวดเร็วยานโดยสารมีชั้นปราณเที่ยงแท้ป้องกันลมโกรกพัดเข้ามาจากภายนอก  ปุยเมฆยังคงลอยผ่านไป ดูน่าสนใจอย่างยิ่ง  ถังเทียนงงงวยหลังจากนั่งโดยสารมาหลายวันเขาพบว่ามันน่าสนใจความรู้สึกที่ได้ขับขี่ยาน

ยานโดยสารอาชาสวรรค์เมื่อเทียบกับยานโดยสารอื่นๆ ที่เขาเคยนั่งมาก่อนมีระดับชั้นที่สูงส่งไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเร็วหรือความโดดเด่นที่มากกว่า

“นายท่าน!”  สารถีสังเกตเห็นถังเทียน และคำนับทันที

ถังเทียนกระหยิ่มใจ “ยานลำนี้ดีจริงๆ”

“เยี่ยมมากขอรับ!”  สารถีไม่คัดค้านคำสรรเสริญ  “อาชาสวรรค์ดีเยี่ยมดังที่คาดไว้เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ขับขี่ยานโดยสารระดับสูงขนาดนี้ ทำให้รู้สึกตื่นเต้นขอรับ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”  ถังเทียนหัวเราะอย่างสบายใจ และงอเอวขณะหัวเราะ

“ว่าแต่นายท่าน!”  สารถีกล่าว “เราจำเป็นต้องหาสถานที่หยุดพักเพื่อเติมน้ำและเสบียงอาหาร ของที่เราเตรียมมากับยานเริ่มร่อยหรอและทำท่าจะไม่พอเพียงแล้ว”

“มีเมืองอยู่ใกล้ๆ บ้างไหม?”  ถังเทียนถาม

“ไม่มีเลย” สารถีมีประสบการณ์และให้คำแนะนำเพิ่มทันที  “แต่ถ้าจะเติมอาหารและน้ำ  เราก็ต้องมองหาหมู่บ้านกระบี่”

“หมู่บ้านกระบี่?”  เป็นครั้งแรกที่ถังเทียนได้ยินชื่อนั้น

“อืม” สารถีกล่าว  “หมู่ดาวการกร้างและกันดารมากสถานที่นี้ความจริงไม่ใช่สถานที่สร้างผลผลิตใดๆ นอกจากนี้น้ำอาหารยังมีน้อยมาก ดังนั้นจึงมีเมืองอยู่น้อยนิด  ส่วนใหญ่จะเป็นหมู่บ้านหมู่บ้านในดาวกาทั้งหมดส่วนใหญ่เป็นหมู่บ้านกระบี่ ใครๆ ก็รู้ว่าหมู่ดาวกาไม่เหมาะจะเพาะปลูกสร้างผลผลิตได้”

“อย่างนั้นพวกเขาได้อาหารมาจากไหน?”  ถังเทียนไม่แน่ใจ

“เกือบทั้งหมดนำมาจากขบวนสินค้าจากนอกดาว”  สารถีอธิบาย “พวกเขาต้องการทองอีกามาแลกเปลี่ยนอาหาร”

“ทองอีกา? นั่นคืออะไร?”  ถังเทียนสงสัยมากกว่าเดิม

“หมู่ดาวอีกาจะมีอสูรดวงดาวที่แปลกประหลาดมากมาย คนในท้องถิ่นทั้งหมดจะเรียกมันว่าอสูรหินกรวด  อสูรหินกรวดชอบกินทรายและหินทุกอย่างและภายในตัวของมันจะมีก้อนโลหะอยู่เป็นจำนวนมาก มีแต่เฉพาะหมู่ดาวกาถึงจะมีก้อนโลหะเหล่านี้  ดังนั้นทุกคนจึงเรียกว่าทองอีกา  พ่อค้าจากภายนอกทุกคนชอบรวบรวมทองอีกา  ดังนั้นทุกคนจึงเอามาใช้แลกเปลี่ยนอาหาร”

“เป็นสถานที่แปลกจริงๆ”  ถังเทียนประหลาดใจ  ทันใดนั้นเขาสังเกตว่ามีความเคลื่อนไหวอยู่ด้านล่าง “เฮ้,  นั่นอะไร?”

ข้างล่างเป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งและตอนนี้กำลังเผชิญการต่อสู้อย่างดุเดือด

“ไม่ดีแน่!”  หน้าของสารถีเปลี่ยน  “พวกนั้นคืออสูรหินกรวด!  พวกมันกำลังล้อมหมู่บ้านไว้! พระเจ้า พวกมันมีมากเท่าใดกันแน่? เว้นแต่ต้องมีตัวหนึ่งที่เป็นจ้าวอสูรหินกรวด?”

“พวกเหล่านั้นคืออสูรหินกรวดหรือ?” ตาถังเทียนเบิกกว้างขณะที่เขาสงสัยว่ามันมีขนาดเท่าใดกันแน่

อสูรหินกรวดมีขนาดร่างกายที่ใหญ่มหึมามีหัวแขนขาทั้งสี่ สูงราวๆ สี่ถึงห้าเมตรร่างของพวกมันดูสมบูรณ์แบบเป็นส่วนผสมของหินกรวด ลักษณะของมันน่าเกลียด  แม้ว่าพวกมันจะไม่ว่องไวแต่ความเคลื่อนไหวของพวกมันก็ไม่ช้าแต่อย่างใด และพวกมันสามารถปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งได้หมัดของพวกมันประกอบจากก้อนหินมหึมา ต่อยหมัดหนึ่งก็สามารถเขย่าภูผาและทำให้พื้นดินสะเทือนแตกกระจาย

ชาวบ้านที่อยู่ข้างล่างทุกคนกำลังถอยออกไปทีละก้าวๆ

“อสูรหินกรวดจะโง่กันทั้งหมดและไม่ตั้งทีมโจมตีกันอย่างนี้ คงต้องมีจ้าวอสูรหินกรวดอยู่ด้วยเป็นแน่!”  หน้าของสารถีแสดงอาการตื่นกลัว

ถังเทียนรู้สึกว่าสารถีพูดถูก  อสูรหินกรวดกรูกันลงมาเหมือนน้ำตกจำนวนของพวกมันเกือบพัน แนวป้องกันของหมู่บ้านได้รับความเสียหายอย่างหนักและพวกเขาใกล้ถึงจุดวิกฤติ

การโจมตีขนาดดังกล่าว  อาจมีจ้าวอสูรเป็นผู้นำในการโจมตี

แต่สายตาของถังเทียนยังคงจับจ้องอยู่ที่ตัวอสูรหินกรวด  ไม่ได้มองหาร่องรอยของจ้าวอสูรแต่อย่างใด และชาวบ้านข้างล่างมีแนวโน้มว่าจะต้านไม่ได้อีกต่อไป  มีสัญญาณบ่งบอกว่ากำลังจะล่มสลาย

“ซิ่วซิ่วน้อย!  ออกมา!”

ถังเทียนตะโกนลั่นพลางก้าวขึ้นไปบนรั้วกั้น ปีกนกยูงของเขากางออก เขาตื่นเต้นมาก หลังจากฝนทั่งมาหลายวัน รสชาติที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายทำให้เขาอยากจะอาเจียน

เมื่อเห็นสนามรบข้างล่างน่าตื่นเต้นถังเทียนรู้สึกได้ว่าเลือดลมพลุกพล่าน ความตั้งใจจะสู้ของเขาทะยานสูงขึ้น

พอก้าวขึ้นบนราวป้องกันถังเทียนกางแขนทั้งสองข้างแล้วพุ่งทะยานลงไป

※※※

เซี่ยชิงแทงกระบี่ใส่อสูรหินกรวดข้างหน้าเขาปราณเที่ยงแท้กระจายออก บนตัวของอสูรหินกรวดมีรูลึกใหญ่อีกรู

ร่างของอสูรหินกรวดเริ่มเชื่องช้าลงแสงในดวงตาของมันหรี่ลงและกลายเป็นกองทรายและหิน

เซี่ยชิงไม่มีเวลาปาดเหงื่อของเขาเขาสังเกตว่าน้องสาวของเขาอยู่ในอันตราย จึงก้าวเข้าไปและระเบิดปราณออกมา  ร่างของเขาเหมือนกับประกายไฟและมาปรากฏอยู่หน้าอสูรหินกรวดกระบี่ยาวในมือของเขาแทงใส่ร่างของมัน

ปลายกระบี่สัมผัสพื้นผิวที่แข็งเข้มลักษณะเคร่งขรึมปรากฏอยู่ในดวงตาของเซี่ยชิง ปราณเที่ยงแท้ของเขาระเบิดออกมาอีกครั้ง

ปัง!

รูที่ลึกหยาบปรากฏอยู่บนตัวของอสูรหินกรวดและมันกลายสภาพเป็นกองทรายกองหินทันที

“พี่!”  เซี่ยหว่านระบายลมหายใจ เหงื่อหยดลงพื้นมือที่ถือกระบี่กำลังสั่น หน้าของนางซีดขาวมาก

“กลับไปอยู่แนวหลังซะ!”  เซี่ยชิงแนะนำนาง  น้องสาวของเขาเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  ร่างของนางอ่อนแอ และในการต่อสู้แบบนี้การอดทนมาจนถึงบัดนี้ทำให้ชีวิตของนางเสี่ยง

เมื่อเห็นควันลอยขึ้นจากหมู่บ้าน  ตาของเซี่ยชิงมีแววเจ็บปวด  เขาลืมไปว่ามีอสูรหินกรวดที่เขาฆ่าไปเป็นจำนวนเท่าใดกันแน่  มันเหมือนกับกระแสน้ำที่ไม่มีสิ้นสุด

หมู่บ้านกระบี่ของเราจะจบสิ้นวันนี้หรือ?

ทันใดนั้นเซี่ยชิงสั่นสะท้าน  อสูรตัวหนึ่งเข้ามาในสายตาของเขาแขนของมันหนาพอๆ กับถังน้ำหวดฟาดใส่เซี่ยหว่านทันที

แย่แล้ว!

ตาของเซี่ยชิงแทบจะมีเลือดหยาดหยด  โดยไม่ต้องคิดอะไร เขาและกระบี่ของเขาเหินลอยพุ่งตรงราวกับแสงรังสีแดง

อสูรหินกรวดยืนนิ่งอยู่กับที่รูขนาดใหญ่ปรากฏอยู่บนหน้าอกของมัน

เซี่ยชิงระบายลมหายใจ  ปราณแท้ของเขาใกล้จะหมดอยู่แล้วและหมู่บ้านดูเหมือนไม่อาจยึดครองได้อีกต่อไป เขากัดฟันกรอดและหันไปบอกเซี่ยหว่าน “ไปบอกลุงรอง บอกทั้งหมู่บ้านให้ถอยไปตั้งหลักที่ภูเขาก่อน...”

เซี่ยชิงหยุดพูด  นัยน์เขาเบิกกว้าง

นั่นคือ...

※※※

ถังเทียนบินลงมาเหมือนกับดาวตก  ลมแรงปะทะใส่หน้าของเขาเหมือนกับคมมีดและฉากเบื้องล่างปรากฏอย่างรวดเร็วเพราะความเร็วของเขา ความต้องการต่อสู้ของเขาเพิ่มสูงขึ้น

เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงพื้นเขาตวาดลั่น “นกยูง”

ปีกนกยูงข้างหลังเขากางออก  ความเร็วของถังเทียนชะลอลงทันที  เขาสามารถรู้สึกได้แต่เพียงพลังตึงฉุดรั้งหลังของเขา  ร่างของเขาหยุดอยู่กลางอากาศ

เมื่อยืมพลังจากปีก  ขาของถังเทียนกระแทกใส่พื้นอย่างหนักหน่วง

ปัง!

ปราณที่แปลกประหลาดสะท้อนออก  พื้นที่รอบๆขาของเขาแตกร้าวเป็นรูปเหมือนใยแมงมุม

เขากระโจนเข้าไปในฝูงอสูรหินกรวดที่ชุลมุนและถูกล้อมกรอบไว้ทันที อสูรหินกรวดที่กำลังล้อมกรอบทุกตัวคำรามลั่นด้วยความโกรธหัวใหญ่มหึมาของพวกมันส่ายโยก และวิ่งเข้าหาถังเทียน

ถังเทียนไม่ต้องการพ่ายแพ้เขาคำรามลั่นเช่นกัน และเริ่มโจมตี

ซู่....

เกิดประกายแพรวพราวในอากาศ  นิ้วทั้งห้าของถังเทียนเหมือนกับตาขอในพริบตาก็ทะลวงร่างของอสูรหินกรวด!

ปง!

เสียงระเบิดเหมือนกับฟ้าผ่าเบาๆดังออกมาจากท้องของอสูรหินกรวด ร่างของอสูรหินกรวดระเบิดทันที และเศษหินเศษทรายกระเด็นร่วงลงมา

เซี่ยชิงและเซี่ยหว่านจ้องดูเหตุการณ์ด้วยนัยน์ตาว่างเปล่า พวกเขาลืมไปว่าพวกเขายังอยู่ในสนามรบ

ฆ่าอสูรหินกรวดในท่าเดียวยังไม่น่าประทับใจ  เซี่ยชิงก็ทำได้เช่นกัน

แต่ทำอย่างนั้นแล้วเป็นเหตุให้อสูรหินกรวดระเบิดเซี่ยชิงคาดว่าเขาไม่สามารถทำอย่างนั้นได้แน่นอน

พวกเขาต่อสู้กับอสูรหินกรวดทุกวัน  ดังนั้นพวกเขาจึงรู้จักลักษณะของอสูรเหล่านี้ตั้งแต่หัวจนจรดเท้า  จะฆ่าพวกมันได้ไม่ใช่เรื่องยากตราบใดที่แก่นพลังวิญญาณในตัวของมันถูกทำลาย พวกมันจะตายกลายเป็นเศษหินเศษทราย แต่ร่างของมันแข็งกว่าที่คนคิด พวกมันก่อตัวขึ้นจากหินและทราย ยึดติดตัวด้วยวัสดุคล้ายกาวเหลวประหลาดจะระเบิดร่างพวกมันได้ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก

กรงเล็บเพลิงภูตพรายของถังเทียน  แม้ว่ายังจะไม่ถึงระดับปรมาจารย์วิชา  แต่ก็ค่อนข้างแก่กล้าแล้ว

อสูรหินกรวดอีกตัวหนึ่งยกไหล่ขวาของมัน  หมัดหินกระแทกใส่ถังเทียน

ถังเทียนไม่ได้ตั้งใจหลบแต่กลับไม่ถอยและพุ่งเข้าที่อกของอสูรร้าย

บึ้ม!

หมัดหินบดกระแทกใส่ทรายเบื้องหลังถังเทียน  นิ้วทั้งห้าของถังเทียนสร้างประกายไฟอีกและทะลวงอกของอสูรหินกรวดอย่างดุร้าย

ปัง!

อสูรหินกรวดที่อยู่ต่อหน้าเขาระเบิดทันที!

กรงเล็บเพลิงภูตพรายเดิมทีเป็นวิชากรงเล็บที่หนักหน่วงดุดัน และกรงเล็บเพลิงภูตพรายของถังเทียนในปัจจุบันนี้ยังไปไม่ถึงระดับนั้นทุกๆกรงเล็บเขาจะใช้พลังของเขาทั้งหมดอย่างไม่ธรรมดา นี่หมายความว่าการควบคุมพลังใช้มัน ยังห่างไกลจากความสำเร็จ

แต่วิธีที่ผิดนี้เอามาใช้ที่นี่ได้อย่างสมบูรณ์

ถังเทียนเป็นเหมือนพยัคฆ์ดุร้ายที่กำลังเข่นฆ่าอยู่ในฝูงกาะ  ร่างของเขาจางหายไปในประกายไฟแพรวพราว  ทุกๆ กรงเล็บน่ากลัวและหนักหน่วงเหมือนค้อน

ไม่มีอสูรหินกรวดแม้แต่ตัวเดียวที่สามารถป้องกันการโจมตีของเขา

มีแต่เสียงต่ำดังสนั่นที่สามารถได้ยินได้  หินกรวดและประกายไฟผสมผสานกันในสายฝน  จู่ๆถังเทียนก็เดินหน้ากวาดล้างทุกสิ่งทุกอย่างต่อหน้าเขา พลังของเขาเป็นเหมือนการทำลายล้างที่กวาดผ่านใบไม้แห้ง

ปัง!

กรงเล็บเพลิงภูตพรายถูกอสูรหินกรวดตัวหนึ่งป้องกันไว้ได้

ประกายไฟกระจายไปทุกที่ทั้งถังเทียนและทั้งอสูรดวงดาวตนนั้นถอยหลังพร้อมกัน

อสูรหินกรวดที่อยู่ต่อหน้าถังเทียนนี้แตกต่างจากอสูรหินกรวดทุกตัวที่เหลือร่างของมันมีขนาดเท่ามนุษย์ปกติ  ตาของมันเป็นสีน้ำตาลและเป็นหินโปร่งใส  ร่างของมันประกอบด้วยส่วนผสมของชิ้นโลหะและร่างของมันไม่ได้อ้วนเลย แต่กลับมีความงดงามบางอย่างที่มิอาจจินตนาการได้

เมื่อเซี่ยชิงเห็นอสูรหินกรวดตัวนั้นแล้วเขาตะโกนอย่างประหลาดใจ  “จ้าวอสูรหินกรวด!