ตอนที่ 205 – ตอนที่ 190 ต้องกู้ชีพจริงๆ หรือ P2

ฉลามเสือทองกลัวมากถึงขนาดที่ตัวของมันสั่นไม่หยุด

เมื่อการทำสัญญาเสร็จสิ้น ร่างยักษ์ของมันกลายเป็นบอลแสงสีทองและลอยเข้าไปในผลึกอัญเชิญ

เมื่อเมดูซาศิลาเรียกมันออกมา ฉลามเสือทองมันไม่สนใจอาการบาดเจ็บหนักบนตัวมันรีบแสดงความภักดีอย่างที่สุดทันที เพื่อสร้างความโปรดปรานให้เจ้านายใหม่ของมัน

มันหันหัวที่เหมือนกับหอกของมันพุ่งเข้าใส่สัตว์อสูรที่กำลังมึนงงจากอ่างน้ำวนเหล่านั้น โจมตีสังหารอย่างไม่ยั้ง อย่างไรก็ตามเมดูซาศิลาไม่ได้ดูแลทั้งหมด นางไล่ตามเสี่ยวเหวินหลีที่ตามเย่ว์หยางไป

“ตายเสียเถอะ นางแพศยา อย่ามาขวางทางข้าอีก!” นางปีศาจมีปีกและบุรุษผอมผู้มีกรงเล็บหมาป่าร่วมมือกันโจมตีหญิงงามลึกลับ ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่านางมีพลังต่อสู้ที่ิยิ่งใหญ่ ด้วยสภาพร่างกายนางยังไม่ฟื้นฟูเต็มที่ดี และพลังต่อสู้ของนางลดลงอย่างมาก หญิงงามลึกลับคงจบชีวิตอย่างน่าอนาถไปแล้ว นางกัดฟันต้านรับการร่วมกันโจมตีของศัตรูแข็งแกร่งทั้งสองด้วยเรี่ยวแรงนางทั้งหมด นางไม่ใส่ใจคำสบถสาปแช่งที่ฝ่ายตรงข้ามพ่นใส่นาง

ถ้าทั้งสองผ่านนางไปได้ นางจะใช้เทเลพอร์ตแสงไปขัดขวางข้างหน้าพวกเขา

นางจะหยุดพวกมันโดยใช้โล่ป้องกันที่สร้างขึ้นโดยวิธีอัญเชิญฉับพลัน

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่นางจะหมดสติ นางจะไม่ยอมให้ทั้งสองนี้ผ่านนางไปไล่ตามอี้หนานได้ พลังของอี้หนานยังอ่อนด้อยและร่างกายนางก็ได้รับบาดเจ็บ นางยังคงแบกแม่สี่ขณะที่นางหลบหนีเอาชีวิตรอด ถ้าศัตรูทั้งสองนี้ไล่ตามทันพวกนาง พวกนางคงจะถูกสังหารทันทีแน่นอน

“นางต้องถูกจัดการอย่างเหมาะสม ไป่อี้! เจ้าตามสองคนที่ล่วงไปก่อนและปล่อยเด็กผู้หญิงนี่ให้ข้าจัดการ รอจนข้าเรียกอสูรควันดำออกมา จากนั้นใช้ควันพลางตัวเจ้าแล้วพุ่งผ่านไป ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่สามารถโค่นเด็กผู้หญิงนี้ได้ตามลำพัง…” บุรุษที่มีกรงเล็บหมาป่าใช้ลิ้นยาวเลียริมฝีปาก ท่าทางหยาบช้า ลามกแว่บผ่านอยู่ในดวงตาเขา เขารู้สึกว่าศัตรูของเขาใกล้จะถึงขีดจำกัดของนางแล้ว ถ้าพวกเขายังคงสู้ต่อไป นางอาจถูกคู่หูของเขาใช้ปีกปีศาจตัดร่างขาดสองท่อนแน่ เขารู้สึกว่าคงเป็นเรื่องน่าเสียดายที่หญิงสาวสวยอย่างนั้นจะต้องตายไปก่อนที่นางจะได้มีความสุขชั่วขณะ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใช้วิธีโจมตีที่หักโหม แต่แนะนำให้ใช้ควันดำแทน เมื่อความมืดปกคลุมร่างพวกเขา คู่หูของเขาจะล่วงหน้าไล่ตามผู้หญิงที่ล่วงหน้าไปก่อนสองคน ขณะที่เขาหาความสุขอยู่ที่นี่

“เด็กหญิงนางนี้ป่าเถื่อนยิ่งนัก ระวังว่าเจ้าจะถูกเตะอัณฑะเสียล่ะ เจ้าโง่เง่า!” นางปีศาจมีปีกหัวเราะอย่างเย็นชา แต่นางไม่ได้มีความเห็นคัดค้านความตั้งใจของเขา ในใจนาง ไม่ว่าคู่หูนางจะทำอะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับนางก็คือการลักพาตัวสตรีผู้สามารถเปิด “บันไดสวรรค์” ให้พวกเขาได้

ตราบใดที่พวกเขาเปิดบันไดสวรรค์ได้ อย่างนั้นนางและน้องสาวของนางจะสามารถแปลงร่างได้เกินกว่าร้อยครั้ง จากนั้นร่วมกับสามผู้นำของนิกายพันปีศาจ พวกเขาจะสามารถเข้าไปในบันไดสวรรค์และใช้วิธีลับคืนชีพราชันย์พันปีศาจ

ท่านประมุขนิกายเคยพูดไว้ก่อนแล้ว ตราบใดที่ราชันย์พันปีศาจคืนชีพได้ ตราบนั้นตลอดทั้งทวีปมังกรทะยานจะต้องสั่นสะเทือนภายใต้เท้าของพวกเขา

บุรุษที่มีกรงเล็บหมาป่าถอยออกมาสองก้าวและล้วงผลึกหินออกมา

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้ปลอดปล่อยความสามารถของเขาด้วยผลึกหิน มีปลายมีดที่พุ่งมาอย่างเร็วกว่าแสงเล็งเป้าไว้ที่มือขวาของเขา

“นั่นใคร?” บุรุษกรงเล็บหมาป่าหลบปลายดาบได้แล้วตะโกนลั่น ขณะเดียวกัน หมัดของใครบางคนกระแทกใส่หน้าของเขาอย่างไม่ยั้งและมีเสียงที่กร้าวด้วยโทสะลั่นอยู่ที่หูของเขาว่า “ไปถามยมบาลในนรกซะ!”

เย่ว์หยางพุ่งเข้าหาและกระหน่ำโจมตีใส่บุรุษกรงเล็บหมาป่าที่อยู่บนพื้นทันที แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้พลังปราณก่อกำเนิดในตอนนี้ แต่เขาก็ยังสู้ได้คู่คี่กับบุรุษกรงเล็บหมาป่าผู้เป็นนักสู้ระดับเจ็ดได้ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังระดมหมัดโจมตีใส่บุรุษกรงเล็บหมาป่าอย่างสุดแรง บุรุษกรงเล็บหมาป่าไม่สามารถดิ้นรนสู้ได้ เขาได้แต่อดทนต่อความเจ็บปวด ใช้กรงเล็บปัดป่ายป้องกันหมัดของเย่ว์หยาง ตอนแรกทั้งสองฝ่ายยังจู่โจมต่อได้สูสีกัน แต่เย่ว์หยางชิงความได้เปรียบเล็กน้อยขณะที่เขาตรึงบุรุษกรงเล็บหมาป่าไว้กับพื้น อย่างไรก็ตาม บุรุษกรงเล็บหมาป่ายังใช้กรงเล็บหมาป่าที่แหลมคมของเขาตอบโต้หมัดของเย่ว์หยางได้บ้าง.. แต่พลังป้องกันของเย่ว์หยางมากกว่าแข็งแกร่งกว่าบุรุษกรงเล็บหมาป่าเป็นสิบเท่า

ผิวของเย่ว์หยางถูกกรงเล็บหมาป่าเล่นงานจนฉีกขาด แต่เป็นแผลไม่ลึก มันเป็นเพียงแผลตื้นๆ

ตรงกันข้าม หมัดของเย่ว์หยางระดมใส่เป็นสายฝนต่อเนื่องแฝงด้วยพลังภายใน

พลังปราณก่อกำเนิดของเขาระเบิดออกมาแทรกซึมเข้ากระดูกของบุรุษกรงเล็บหมาป่า

บุรุษกรงเล็บหมาป่าเจ็บปวดทรมานร้องลั่นออกมาไม่หยุด ขณะที่การโจมตีของเขาเริ่มช้าลงทุกขณะ จากเดิมความแข็งแกร่งของพวกเขาพอกันครึ่งต่อครึ่ง จากนั้นค่อยกลายเป็น สี่ต่อหกส่วน สามต่อเจ็ดส่วน สองต่อแปด… ในที่สุดบุรุษกรงเล็บหมาป่าก็โดนเย่ว์หยางต่อยจนน่วม เขาพยายามดิ้นรนอย่างไม่ลดละ ก็ยังไม่สามารถหนีพ้นจากเงื้อมมือเย่ว์หยางได้

ที่ด้านหลังพวกเขา นางปีศาจมีปีกต้องการช่วยสหายของนาง แต่หญิงงามลึกลับใช้พลังอึดสุดท้ายกางโล่ปกป้องขวางหน้าเย่ว์หยางไว้

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมาสายไปเล็กน้อย แต่ดาบยักษ์ของนางฟันใส่นางปีศาจมีปีกอย่างรวดเร็ว

“เจ้าบังอาจพยายามฆ่าแม่สี่ของฆ่า ตาย, ตาย, ตายซะ!” เย่ว์หยางเพิ่มแรงหมัดขึ้นในการชกแต่ละครั้ง เขาต่อยใส่บุรุษกรงเล็บหมาป่าไม่หยุดจนกระทั่งเลือดกระเด็นออกมาพร้อมกับซี่ฟันที่หัก หน้าของบุรุษกรงเล็บหมาป่าโดยหมัดของเย่ว์หยางทุบใส่ เพียงชั่วพริบตาที่เขาจะตาย บุรุษกรงเล็บหมาป่าระเบิดพลังออกมาทันที ทำให้เย่ว์หยางกระเด็นออกไป เขาคิดจะหนีตายให้รอด อย่างไรก็ตาม เสี่ยวเหวินหลีปรากฏตัวที่ด้านหน้าของเขาทันที เธอเหยียดมือและปล่อยโซ่ล่องหนทักษะธรรมชาติของเธอ ตรึงเขาไว้กับที่ ต่อมาลูกศรทองของเมดูซาศิลาพุ่งมาปักเข้าที่ขาของบุรุษกรงเล็บหมาป่าทันที ตามด้วยสายฟ้าของนาคาสายฟ้าฟาดลงใส่เขา ขณะที่เสี่ยวเหวินหลีควงดาบฟันใส่แขนของเขา จากนั้นเงือกวายุปล่อยพายุหมุนกวาดบุรุษกรงเล็บหมาป่าลอยขึ้นไปในอากาศ.. เย่ว์หยางกระโจนขึ้นไปในอากาศ มือของเขาคว้าหัวของบุรุษกรงเล็บหมาป่าได้และจับมันบิด พร้อมกับเสียงดังกร๊อบ บุรุษกรงเล็บหมาป่าที่ทนรับพายุหมัดของเย่ว์หยางได้ก็ตายในที่สุดหลังจากเย่ว์หยางหักคอของเขา

เสร็จไปหนึ่ง

ร่างของบุรุษกรงเล็บหมาป่าอ่อนระทวยล้มลงบนพื้น

ตาของเขาเบิกค้างเหมือนตาปลาตาย เหมือนกับว่าเขาตายตาไม่หลับ…

พอเห็นว่ากำลังเสริมของศัตรูของนางมากันหมดและยังมีเพิ่มขึ้น แค่รังสีฆ่ฟันของเย่ว์หยางที่ระเบิดออกมาก็เหมือนกับเทพปีศาจแล้ว นางปีศาจมีปีกก็สูญเสียความคิดสู้ทันทีได้แต่กลัวและหาทางจะหนีไปโดยเร็ว

พอกางปีกได้ นางรีบหลบตรงไปที่อุโมงค์ที่เย่ว์หยางออกมา องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน, หญิงงามลึกลับและเย่ว์หยางเข้าไปขวางในอีกด้านหนึ่งแทน เกรงว่านางจะไล่ตามอี้หนานไป

นี่ทำให้นางปีศาจยินดีมาก นางรู้สึกว่าชีวิตของนางสำคัญมากกว่า ดังนั้นนางไม่กังวลกับการชิงตัวแม่สี่กลับมา

เมื่อนางบินไปได้ร้อยเมตร นางคิดว่านางหลบหนีจากวงล้อมศัตรูได้แล้ว

อย่างไรก็ตาม จู่ๆ แสงอุษาที่่น่ากลัวก็สว่างวาบขึ้นที่ข้างหน้านาง

เป็นเจ้าเมืองโล่วฮัวนั่นเอง

นางจำเป็นต้องใช้เวลานานเพื่อรวบรวมพลังแสงอุษาของนาง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่นางปล่อยมันออกมา ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งขนาดไหน พวกมันไม่สามารถต้านทานอำนาจการทำลายล้างของแสงอุษาได้

นางปีศาจไม่มีโล่ของคัมภีร์อัญเชิญคอยป้องกัน ดังนั้นนางพยายามบินกลับไปทันทีด้วยความกลัว อนิจจา ความเร็วในการบินของนางเมื่อเทียบกับความเร็วแสงอุษาเทียบกันไม่ได้.. สิบนาทีต่อมา ท่ามกลางเศษซากก้อนหิน ร่างของนางปีศาจที่ถูกไฟไหม้ดำคลานออกมาอย่างเจ็บปวด นางยังไม่ตาย แต่ปีกที่ได้จากการผสานร่างกับสัตว์อสูรของนางถูกทำลายยับเยิน แม้ด้วยความแข็งแกร่งของนักสู้ระดับ 7 นางก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงอาการบาดเจ็บหนักได้

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเงื้อดาบของนาง… นางปีศาจกลัวมากเมื่อเห็นเช่นนั้น นางหวีดร้องด้วยความกลัว “ไว้ชีวิตข้าด้วย, ไว้ชีวิตข้าเถิด!”

เย่ว์หยางเบียดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนผู้ยังลังเลในที่สุดและจับนางปีศาจ เขาพึมพำอย่างเย็นชา “ใครก็ตามที่ทำร้ายครอบครัวของข้า ข้าจะฆ่าพวกมันอย่างไม่ปราณี ข้าไม่สนใจว่ามันจะมีสถานะเช่นใดไม่ว่าพวกมันจะเป็นบุรุษหรือสตรี!”

นางปีศาจยกกรงเล็บตั้งท่าอย่างสิ้นหวัง ต่อหน้าของเย่ว์หยางคิดจะดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้าย

“ฆ่า!” เย่ว์หยางตะโกนเสียงดัง ด้วยการใช้ไหล่กระแทกจากนั้นเขาทุ่มนางปีศาจทุ่มลงพื้นอย่างแรง เขาไม่รอให้นางได้ดิ้นรน ขณะย่ำลงบนหลังของนางทันที

เขาเอื้อมมือออกไปจับศีรษะนางและและบิดเหมือนกับที่เขาทำกับบุรุษกรงเล็บหมาป่า

ง่ายและมีประสิทธิภาพ

เขาไม่แสดงความปราณีกับนางเพียงเพราะนางเป็นสตรี ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้ใช้วิธีเดียวกันนี้ฆ่าบุรุษกรงเล็บหมาป่าก่อนหน้านางมาแล้ว… เย่ว์หยางต้องการจะบดขยี้กระดูกของสุนัขทั้งสองให้แหลกเป็นล้านชิ้น แต่เขาคิดว่าพวกมันอาจเป็นปุ๋ยชั้นดีของต้นดอกหนามก็ได้ ในที่สุดเขาตัดสินใจใช้วิธีง่ายแต่มีประสิทธิภาพหักคอพวกเขาแทน

“น่าจะจับนางและสอบสวนก่อนไม่ดีกว่าหรือ?” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่คิดว่าการฆ่าสตรีนางนี้เป็นการผิด แต่นางไม่ต้องการให้เย่ว์หยางกลายเป็นคนบ้าฆ่าคนอย่างไร้เหตุผล บางทีอาจจะดีกว่าถ้าพวกเขาจับนางส่งไปทำการสอบสวนก่อนแล้วค่อยตัดศีรษะนางทีหลังก็ได้ แน่นอนว่า นั่นจะยุ่งยากยิ่งขึ้น เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือช่วยแม่สี่ ถ้าพวกเขาจับนาง พวกเขายังต้องทิ้งคนไว้คอยเฝ้านาง

“แม้ว่าเจ้าคิดอย่างนั้น แต่นางก็ตายไปแล้ว ทำไมเจ้าถึงคิดมากนักเล่า? นางคงจะก่อความยุ่งยากถ้าเราปล่อยให้นางรอดไปได้ รีบไปช่วยแม่สี่กันเถอะ อี้หนานและแม่สี่ได้รับบาดเจ็บ…” หญิงงามลึกลับแตะไหล่ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน จากนั้นนางกอดเย่ว์หยางและใช้เทเลพอร์ตแสงเป็นครั้งสุดท้ายส่งเย่ว์หยางไปข้างหน้าได้ 100 เมตร เพื่อที่ว่าเขาจะได้เริ่มมุ่งหน้าไปช่วยแม่สี่และอี้หนาน

เมื่อเย่ว์หยางพบอี้หนานผู้กำลังแบกแม่สี่ไว้บนหลังของนาง ก็หลังจากผ่านมาได้สิบนาที

อี้หนานและแม่สี่กำลังซ่อนตัวอยู่ในรอยแยกหิน โชคดีที่เสี่ยวเหวินหลีรู้สึกถึงตัวพวกนางได้ มิฉะนั้น เย่ว์หยางที่กำลังกังวลคงไม่ทันได้สังเกตเห็นนาง

อี้หนานซี่โครงหักไปซี่หนึ่ง นางไม่ได้บาดเจ็บมากนักในตอนแรก แต่นางไม่ได้รับการรักษาเป็นเวลานานบวกกับความเหนื่อยล้าจากการแบกแม่สี่วิ่งหนีมาตลอดเวลา อาการบาดเจ็บของนางจึงย่ำแย่ เย่ว์หยางลูบผมของอี้หนานที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อและสยายลงมาหลังจากผ้าคลุมของนางหลุดออกมา เขาช่วยติดผ้าคลุมของนางกลับไปอีกครั้งและค่อยๆ วางร่างนางลงบนพื้น

แม้ว่าแม่สี่ยังหัวใจเต้นอยู่และลมหายใจแทบจะขาดหาย แต่เย่ว์หยางไม่กังวล เพราะเขาเคยเห็นเจ้าเมืองโล่วฮัวเข้าสู่สภาวะเสมือนตายมาก่อน

เขารู้ว่านี่คือวิธีป้องกันตัวเองแบบลับๆ

เมื่อองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน, เจ้าเมืองโล่วฮัว, และหญิงงามลึกลับมาถึง พวกนางตะโกนทันที “หน้าโง่, นี่ไม่ใช่อาการเสมือนตาย แม่สี่ของเจ้าไม่เคยทำสัญญากับสัตว์อสูรใดๆ เลย ดังนั้นนางคงไม่มีทางเข้าใจวิธีเข้าสู่สภาวะเสมือนตายได้ ยิ่งไปกว่านั้น นี่ไม่..แม้แต่..”

“อ๋า?” เมื่อเย่ว์หยางได้ยินเช่นนั้น รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่ายามกลางวัน หัวใจของเขาเริ่มเต้นรัวเหมือนเป็นบ้า “เจ้าพูดว่าไงนะ? อย่างนั้น, ถ้าอย่างนั้น.. เราจะทำอย่างไรดี?”

“เร็วเข้า รีบใช้วิธีแปลกๆ ของเจ้าช่วยนาง… ใช้วิธีของเจ้า ที่เรียกว่า”กู้ชีพฉุกเฉิน“เร็วเข้า ช่วยนางให้ได้” สามสาวตะโกนอย่างกังวลทันที พวกนางลนลานพูดจนแทบจะร้องไห้ ขณะที่พวกนางรีบวางแม่สี่ลงกับพื้นอย่างเงอะงะ

“ที่เจ้าพูดเป็นความจริงหรือ? หลีกไป!” มือของเย่ว์หยางสั่น นี่ไม่ใช่อาการจำศีลเสมือนตายหรือ? แม่สี่จะเสียสัญญาณชีพจรหรือ? สวรรค์ เขานึกว่าตอนนี้ปลอดภัยแล้ว

เมื่อเย่ว์หยางคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้สึกผิดจริงๆ

เขารีบดึงเจ้าเมืองโล่วฮัวที่ยังลนลานไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดีและโน้มตัวเข้าหาแม่สี่

ในสถานการณ์ที่น่ากังวลนี้ เย่ว์หยางมองดูแม่สี่ หัวใจของเขาสั่นสะท้าน นี่เขาต้องใช้วิธีกู้ชีพหรือนี่? นาง นางคือแม่สี่ของเขา และสาวๆ เหล่านี้กำลังมองดูอยู่ด้านข้างทุกคน นี่เป็นความจริง.. แต่เขาไม่พยายามช่วยนางก็ไม่ได้ เวลาไม่คอยใคร ถ้าเขายังลังเลต่อไป แม่สี่อาจตายจริงๆ!