2069 - การต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรม
2069 - การต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรม
“เจ้าประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไป! แค่เด็กในอาณาจักรที่ต่ำกว่า แต่เจ้ายังกล้าไม่แสดงความเคารพต่อตระกูลราชาอมตะ? บรรพบุรุษเฒ่าผู้นี้จะจัดการเจ้าเอง!” เอ๋าหลิงกล่าวอย่างเย็นชา
เขาเอื้อมมือคว้าไปข้างหน้าทำให้ความว่างเปล่าสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ฮ่อง!
สือฮ่าวกระแทกฝ่ามือสวนออกไปตรงๆโดยไม่หลบเลี่ยง สวรรค์และปฐพีเกิดความสะเทือนครั้งใหญ่ แม้แต่ดวงดาวมากมายที่อยู่บนท้องฟ้าก็ยังถล่มลงมา
มือซ้ายของสือฮ่าวเปล่งรัศมีสีทองเจิดจ้าด้วยความงดงามไร้ที่สิ้นสุด พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ปะทุขึ้นจากร่างกายของเขา
เป้ง!
เป็นเรื่องยากสำหรับบุคคลภายนอกที่จะจินตนาการว่าการโจมตีครั้งนี้น่ากลัวเพียงใด
ปู!
แขนของเอ๋าหลิงถูกทำลายในทันที ยิ่งกว่านั้นครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขายังเริ่มแตกออกเป็นเสี่ยงๆ โลหิตเซียนในร่างกายของเขาทะลักออกมาไม่หยุดก่อนจะระเบิดอย่างรุนแรง!
หลัวหลินและคนอื่นๆตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ พวกเขาปฏิเสธที่จะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น!
นี่คือฮวง!
นี่มันกะทันหันเกินไป แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสิ่งที่ทุกคนคิด ร่างกายของพวกเขาแข็งค้างคล้ายกับก้อนหินไม่สามารถขยับตัวได้
เลือดที่ขุ่นมัวหลั่งไหลออกมาจากเอ๋าหลิงไม่หยุด
อร๊ากกก!!
เขาเดินโซเซไปข้างหลัง แขนขวาทั้งหมดหายไป เขาถูกฝ่ามือสีทองฟาดจนกระดูกหักและเส้นเอ็นขาด ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นละอองเลือดแม้แต่ร่างกายฝั่งขวาของเขาก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่
เขาประสบภัยพิบัติที่นี่ ร่างกายของเขาเกือบจะพังทลายโชคดีที่เขาไหวตัวทันไม่เช่นนั้นเกรงว่าแม้แต่วิญญาณดั้งเดิมของเขาก็อาจจะถูกทำลายไปด้วย!
ตั้งแต่เกิดมาหลายล้านปีมีครั้งไหนที่เขาได้รับความอัปยศถึงขนาดนี้?
ชื่อของเขาคือเอ๋าหลิงเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะจากตระกูลราชาอมตะ ปกติแล้วจะมีสักกี่คนที่กล้าทำร้ายเขา?
ในโลกนี้ดินแดนเก่าแก่ที่แห้งแล้งและยากจนแห่งนี้ ที่ตลอดระยะเวลานานหลายล้านปีไม่มีใครสามารถเป็นผู้อมตะได้ด้วยซ้ำวันนี้กลับมีคนที่ลงมือทำร้ายเขาได้จริงๆ?
แม้แต่ตอนนี้เอ๋าหลิงก็ไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะแพ้ มันเป็นเหมือนฝันร้ายครั้งหนึ่งของเขา
หลังจากเสียงกรีดร้องเบาๆทั่วทั้งร่างของเขาก็เปล่งประกาย หมอกสีเลือดพุ่งพล่านกลับมาล้อมตัวเขาอีกครั้งร่างกายของเขาฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว
ในฐานะที่เป็นผู้อมตะอย่างแท้จริง พลังชีวิตของเขานั้นทรงพลังเกินกว่าจะเปรียบเทียบ แม้จะเหลือเพียงเศษเสี้ยวของโลหิตแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังสามารถเกิดใหม่ได้อีกครั้ง
รากฐานของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ ทะเลแห่งสติของเขาไม่เป็นอันตราย ดังนั้นเขาจึงรักษาอาการบาดเจ็บได้ทันที
โลหิตเซียนของเขาที่กระจายออกไปถูกดูดกลืนกลับมาร่างกายของเขาประกอบรวมเข้ากันใหม่อีกครั้ง
“เจ้าหนูเจ้าบังอาจเกินไปแล้ว!”
เอ๋าหลิงเปล่งเสียงตะโกนด่าทอ เขาลงมืออีกครั้ง
ร่างกายของเขารวดเร็วและรุนแรงเหมือนกับสายฟ้า เมื่อเขายกมือขึ้นกระแสดาวมากมายก็หมุนวนเข้ามารวมกันที่มือของเขาคล้ายกับจักรวาลอันยิ่งใหญ่
เมื่อเขาเคลื่อนตัวไปข้างหน้า หมู่ดาวก็สั่นสะท้าน
ฮ่อง!
เอ๋าหลิงสูงตระหง่านอยู่ระหว่างสวรรค์และปฐพี ฝ่ามือของเขาตกลงมา เปลี่ยนสายลมและเมฆให้กลายเป็นพลังโจมตีอันรุนแรงอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีครั้งนี้ แม้ว่าดวงดาวจะร่วงหล่น จักรวาลจะระเบิด สือฮ่าวก็ยังคงสงบฝ่ามือด้านซ้ายของเขากระแทกออกไปอีกครั้ง
เป้ง!
ในความว่างเปล่า เสียงคร่ำครวญดังขึ้นราวกับว่าโลกปฐมแห่งความโกลาหลปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง พลังการโจมตีครั้งนี้น่าเหลือเชื่อมากเกินไป
ดวงตาของเอ๋าหลิงเบิกกว้าง แขนของเขาเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขากรีดร้องอย่างน่าสังเวช ร่างกายของเขาเริ่มแตกออกจากกัน
แขนข้างนั้นของเขาถูกระเบิดออกกลายเป็นหมอกเลือด
ในตอนนี้ไม่ใช่เฉพาะร่างกายฝั่งขวาเท่านั้นแต่ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาเกิดรอยร้าวคล้ายกับจะระเบิดออกจากกันได้ทุกเมื่อ
สิ่งมีชีวิตอมตะที่แท้จริงลงมือสองครั้ง แต่ยังคงได้รับบาดเจ็บสาหัสทั้งสองครั้ง สิ่งนี้จะให้เอ๋าหลิงสามารถทนได้อย่างไร?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่มันถูกสร้างขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตที่อายุน้อยกว่าอีกทั้งยังอยู่ในอาณาจักรล่าง นี่คือคนที่เขาดูถูก ไม่ใช่ผู้อมตะที่แท้จริง
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เขารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว การโจมตีของฝ่ายตรงข้ามสามารถเอาชีวิตเขาได้อย่างแน่นอน
แม้ว่าเอ๋าหลิงจะฝึกฝนมาเป็นเวลานานมากและผิวหน้าของเขาก็หนาราวกับกำแพงอาณาจักร แต่ครั้งนี้เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอายขายหน้า
ปิ ลิ ปา ลา !
กระดูกของเขาเปล่งเสียง ร่างกายของเขาถอยหลังอย่างต่อเนื่องถึงกระนั้นรอยแตกก็ยังคงลามไปทั่วร่างกายไม่หยุด
ไม่นานมานี้ เขายังบอกว่าถ้าฮวงต้องการเข้าสู่อาณาจักรเซียนก็ต้องผ่านการพิจารณาของเขาก่อน
แต่ใครจะคิดว่าเด็กคนนั้นจะตอบสนองอย่างอารมณ์เสียด้วยการโจมตีเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงสองครั้ง
“เจ้าเป็นผู้อมตะแล้ว? ไม่ใช่ แขนของเจ้าไม่ปกติ…” เสียงของเอ๋าหลิงสั่นเล็กน้อย เขาจ้องไปที่ฝ่ามือสีทองของสือฮ่าวด้วยสายตาหวาดกลัว
ในตอนนี้ทุกคนต่างตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ ใครจะกล้าเชื่อผลลัพธ์ครั้งนี้?
คนของตระกูลเอ๋าร่างกายแข็งค้างไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองแม้ว่าจะเห็นมาสองครั้งแล้วก็ตาม?
พวกเขาทั้งหมดสงสัย รู้สึกราวกับว่านี่เป็นความฝัน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่สมจริงเลย
บรรพบุรุษเอ๋าหลิงผู้เป็นอมตะที่แท้จริง การที่เขาปรากฏตัวขึ้นวันนี้ทำให้ทุกคนมีความสุข ทุกคนรู้สึกว่าต้นสารพัดเต๋านี้จะถูกพวกเขาแย่งชิงกลับมา และฮวงมีเพียงต้องยอมรับความพ่ายแพ้เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ที่ได้กลับน่าตกใจถึงเพียงนี้!
ปากของหลัวหลินยังคงไม่ได้ปิดลง ดวงตาของนางเบิกค้าง นางไม่อยากจะเชื่อจริงๆ แม้จะเห็นด้วยตาของตัวเองแต่นางรู้สึกว่าความเชื่อดั้งเดิมของนางถูกทำลายจนหมดสิ้น
เป็นไปได้อย่างไร? มันเหลือเชื่อมาก! นางรู้สึกว่ามันไร้สาระเกินไป!
ตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าเหตุไฉนอาจารย์ของนางถึงไม่เคยลืมชายผู้นี้? เขาแข็งแกร่งมากเกินไป มีพรสวรรค์ล้ำเลิศมากเกินไปรวมไปถึงองอาจกล้าหาญและสง่างามมากเกินไปจริงๆ
แม้ในตอนนี้เขาจะเป็นเพียงผู้สูงสุดแต่หากให้ลงมือสุดกำลังเขาย่อมสามารถสังหารผู้อมตะที่แท้จริงได้แน่นอน
ผู้ชายคนนี้ไม่มีใครเทียบได้ ต่อให้เป็นราชาอมตะน้อยเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าเขาก็มีคุณสมบัติเพียงหิ้วรองเท้าให้เขาเท่านั้น!
“ระยะเวลาการฝึกฝนของเขาเพียงพันปี แต่เขาก็มีความสำเร็จระดับนี้แล้ว!
จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต! ร่างกายของหลัวหลินกำลังสั่นตอนนี้นางรู้สึกหวาดกลัวจริงๆ
“ท่านอาจารย์กล้าหาญไม่มีใครเทียบ!” มังกรแดงตะโกน
มู่ชิงและคนอื่นๆจากหมู่บ้านหินผาต่างก็ตกใจเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น
อาจารย์ของพวกเขาคนนี้แข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อเกินไป
เอ๋าหลิงรู้ดีว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับแขนของสือฮ่าว ไม่เช่นนั้นผู้สูงสุดคนหนึ่งจะสามารถคุกคามชีวิตเขาได้อย่างไร
“บรรพบุรุษอาวุโสระงับความโกรธของด้วย มันไม่ใช่ว่าท่านจะสู้เขาไม่ได้แต่เป็นเพราะว่าท่านถูกมัดด้วยโซ่เต๋าอันยิ่งใหญ่ ความแข็งแกร่งของท่านยังคงไม่ได้แสดงออกมา”
ผู้สูงสุดวัยกลางคนรีบหาทางลงให้กับเขา
“อันที่จริง มือของบรรพบุรุษอาวุโสถูกมัดไว้มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง” อีกคนรีบกล่าวเสริม
เอ๋าหลิงรู้สึกหายใจไม่ออก เขารู้สึกละอายใจอย่างยิ่ง ความจริงการต่อสู้ครั้งนี้ก็ไม่ยุติธรรมอย่างที่ผู้สูงสุดคนนั้นกล่าวอยู่แล้ว เพราะเขาคือผู้อมตะคนหนึ่ง
เขาเป็นผู้อมตะแต่กลับคิดรังแกเด็กน้อยในอาณาจักรเต๋ามนุษย์ มิหนำซ้ำคนที่เขาคิดว่าจะรังแกได้ง่ายๆท้ายที่สุดแล้วกลับสามารถทำให้เขาปางตายอย่างเช่นในปัจจุบัน
เอ๋าหลิงรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีก ถ้าขืนเขายังคงดึงดันต่อสู้ต่อบางทีฝ่ายตรงข้ามอาจโมโหและลงมือด้วยความอำมหิตจริงๆ