บทที่ 334 ขึ้นขี่คอ
บทที่ 334 ขึ้นขี่คอ เซียวหลีถามขึ้น “อะไรแปลกหรือ?” เซียวเหวินไฉยกยิ้มโดยไม่พูดสิ่งใด ในใจเขาคิดว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องขัง ห่างกับนางเพียงลูกกรงกั้น เขาสามารถนอนหลังพิงกันได้ จับมือกันและกันได้ ทานอาหารด้วยกันได้ เขาเป็นเพียงไม่กี่คนที่ได้ใช้เวลาดี ๆ ตามลำพังร่วมกับเซียวหลี ไม่มีอะไรดีไปกว่าการตัดขาด...
