ตอนที่ 180 – ตอนที่ 173 ฮุยไท่หลาง นักสู้อมตะ P2

“เจ้าเดียรัจฉานนี่!” นักรบวิบัติชื่อเลี่ยเลี่ย มีพลังเทียบเท่านักสู้ระดับ 6 ขั้นต้นโกรธจัดเมื่อเห็นเหตุเช่นนี้จึงรีบยกพลองโลหะฟาดใส่ร่างของฮุยไท่หลางทันที ด้วยแรงฟาดที่หนักหน่วง ร่างของฮุยไท่หลางกระเด็นไปเกินว่าสิบเมตร

ฮุยไท่หลางปลิวกระเด็นไปในอากาศและร่วงฟาดพื้นอย่างหนัก กรงเล็บทั้งสี่ของมันทิ้งรอยครูดลึกบนพื้นขณะที่เลือดหยดออกจากมุมปากของมัน

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของมันยังคงมีเพลิงโกรธโหมไหม้ จ้องมองนักรบวิบัติอย่างเย็นชา

ราชสีห์หางแมงป่องลอบเข้ามาทำร้ายฮุยไท่หลางจากด้านหลังทันที มันแทงเข้าที่ขาหลังข้างขวาของฮุยไท่หลาง

ฮุยไท่หลางไม่ตื่นเต้น มันกลับหันมาและใช้กรงเล็กของมันกดหางของราชสีห์หางแมงป่องทันที หัวทั้งสองของมันกัดเข้าที่หางแมงป่องของราชสีห์อย่างดุเดือดทันที ราชสีห์หางแมงป่องร้องอย่างเจ็บปวดและสะบัดหาง เหวี่ยงฮุยไท่หลางลงพื้นอย่างแรง

โอกาสมาแล้ว

(เหยียนพั่วจวิน – หยานโพ่จุน ขอแก้ไขนิดนึงครับ)

หลังจากเห็นราชสีห์เพลิงของเหยียนพั่วจวิน เย่ว์หยางสอนฮุยไท่หลางว่า “เจ้าหมาติงต๊อง, รู้หรือเปล่า จุดอ่อนของสิงโตอยู่ตรงไหน? มันไม่มีพลังที่ขาหลังของมันมากพอ ดังนั้นมันจะไม่สามารถโจมตีศัตรูของมันด้วยขาหลังของมันหรือกระโดดได้ไกลนัก นอกจากนี้ตัวของมันยังหนักมากและไม่ยืดหยุ่น ดังนั้นเป็นเรื่องยากที่สิงโตจะทำร้ายศัตรูของมันจากด้านหลังได้ สิ่งที่เจ้าต้องทำให้ได้คือจู่โจมที่ทวารหนักและทำร้ายอวัยวะภายในของมัน เข้าใจไหม? อย่าโจมตีสิงโตซึ่งหน้า เจ้าต้องโจมตีมันจากด้านหลัง แน่นอนว่าเจ้าจะต้องดูว่ามันเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย สิงโตตัวเมียกล้ามเนื้อของมันจะยืดหยุ่นกว่าตัวผู้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะใช้ยุทธวิธีนี้ ตอนนี้ข้าพูดถึงเฉพาะสิงโตตัวผู้ เหมือนกับสิงโตเพลิงของเหยียนพั่วจวินเท่านั้น เข้าใจหรือเปล่า? เจ้าหมาติงต๊อง?”

ในตอนนั้น ฮุยไท่หลางไม่เข้าใจคำพูดของเขา แต่ตอนนี้มันเข้าใจแล้ว

ด้วยการสอนสั่งของเจ้านายของมันและความสามารถตามธรรมชาติโดยกำเนิดของมัน หัวทั้งสองของมันกัดเข้าที่ขาหลังทั้งสองข้างของราชสีห์หางแมงป่อง ขณะที่ใช้กรงเล็บจิกฝังลึกเข้าไปในทวารหนักของราชสีห์หางแมงป่อง มันใช้พลังทั้งหมดฉีกรูทวารจนเปิดออก และพยายามลากอวัยวะภายในของราชสีห์หางแมงป่องออกมา เลือดกระเด็นลงพื้นไม่หยุดขณะที่ราชสีห์หางแมงป่องร้องโหยหวนทรมาน ด้านหลังของพวกมัน นักรบวิบัติเลี่ยเลี่ยกำลังยกพลองโลหะถึงกับจ้องมองอย่างตะลึงงัน

เดียรัจฉานเจ้าเล่ห์นัก!

ภาพที่เห็นอยู่ต่อหน้าทำให้เขายากที่จะเชื่อได้ หมาป่าปีศาจอสูรเงินระดับ 4 ทำร้ายราชสีห์หางแมงป่องอสูรเงินระดับ 6 อย่างหนัก ยิ่งไปกว่านั้น มันยังทำได้ต่อหน้าเขา

“บัดซบ, เจ้ากำลังหาที่ตาย!” นักรบวิบัติเลี่ยเลี่ยรู้สึกตัวได้ในที่สุด เขายกพลองโลหะฟาดใส่ตัวฮุยไท่หลางอย่างอำมหิต

“…” ฮุยไท่หลางไม่ได้ขัดขืนและไม่ยอมส่งเสียง มันยังคงกัดขาหลังของราชสีห์หางแมงป่องไว้แน่น ขณะที่เล็บของมันยังแทงลงไปในทวารหนักของสิงโต มันยังคงลากอวัยวะภายในต่างๆ ของราชสีห์หางแมงป่องออกมา

ราชสีห์หางแมงป่องยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ตอนนี้ มันรู้สึกเหมือนว่าตายยังดีกว่ามีชีวิต

มันหักหลังเจ้านายของมันไปนานแล้วและต้องการเพียงไปจากที่นี่โดยเร็ว อย่างไรก็ตาม ฮุยไท่หลางไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆ และตั้งใจจะฆ่ามันให้ตาย

ไฮยีนาทั้งสามตัว อสูรทองแดงระดับ 6 เห่าเสียงดังขณะที่พวกมันพุ่งเข้ามา พยายามจะกัดฮุยไท่หลาง อย่างไรก็ตาม พวกมันหวาดผวาต่อความโหดอำมหิตและความคลั่งของฮุยไท่หลาง จึงรีบถอยออกไปอยู่ห่างๆ คอยสังเกตเหตุการณ์อย่างเงียบๆ แทน กลับกลายเป็นว่ากลัวต่อการบุกเข้าจู่โจม

นักรบวิบัติเลี่ยเลี่ยไม่รู้ว่าเขาต้องยกพลองโลหะฟาดใส่ฮุยไท่หลางกี่ครั้งกันแน่ ในที่สุดเขาฟาดใส่หลังของฮุยไท่หลางอย่างโหดเหี้ยม

ในที่สุด ฮุยไท่หลางก็อ้าปาก

แม้ว่าราชสีห์หางแมงป่องยังมีชีวิตอยู่ แต่มันไม่ห่างจากความตายมากนัก

กองอวัยวะภายในที่ฮุยไท่หลางใช้เล็บลากออกมากระจายอยู่ทั่วพื้น ทั้งตัวของฮุยไท่หลางโชกไปด้วยเลือด มีทั้งเลือดของศัตรูและยังมีเลือดของมันเองด้วยเช่นกัน.. มันสะดุดและเดินเซไปมาเข้าไปหาจิ้งจอกหกหาง

นักรบวิบัติเลี่ยเลี่ยผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ แทบไม่เหลือเรี่ยวแรง เขาไม่เคยเห็นหมาป่าปีศาจที่มุ่งมั่นขนาดนี้มาก่อน

สิบนาที ฮุยไท่หลางฆ่าศัตรูตัวที่สอง ราชสีห์หางแมงป่อง อสูรเงินระดับ 6

“ไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้!” เลี่ยเลี่ยชี้มาที่ฮุยไท่หลางที่บาดเจ็บหนัก ใกล้ตายและกระอักเลือดออกมาไม่หยุด เขาสั่งให้เสือดาวสายฟ้าและไฮยีนาทั้งสามตัวเข้าไปกัดมัน

“ฮู้วววววว..” ฮุยไท่หลางเชิดหน้าขึ้นฟ้าส่งเสียงหอนดังลั่น มันบาดเจ็บหนัก แต่ก็สามารถคุกคามเสือดาวสายฟ้าและไฮยีนาทั้งสามตัวจนพวกมันถอยไม่หยุด

“พวกแกมันสวะทั้งนั้น! นักรบวิบัติเลี่ยเลี่ยยกพลองโลหะของเขาเตรียมฟาดฮุยไท่หลางให้ตายด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ จิ้งจอกหกหางที่มีเลือดเต็มตัวกวาดหางเข้าใส่เขาส่งผลให้เขากระเด็นไปไกล ร่างของจิ้งจอกหกหางขยายขึ้นสิบเท่าขณะที่มันระเบิดพลังวิญญาณออกไป หางทั้งหกของมันส่ายขณะที่ปล่อยกลิ่นหอมออกจากตัวของมัน มันปล่อยบอลแสงที่บริสุทธิ์ใส่ตัวฮุยไท่หลางที่บาดเจ็บหนักเจียนตาย ในทันใดนั้นแผลของฮุยไท่หลางสมานตัวทันที ภายใต้สายตาที่จ้องมองของศัตรู เพลิงสีดำของมันลุกพรึ่บอีกครั้ง ขณะที่มันหอนเสียงก้องไปทั้งภูเขา

พลังชีวิตของมันฟื้นฟูขึ้นมากลับกลายเป็นฮุยไท่หลางผู้อมตะ

เมื่อจิ้งจอกหกหางปล่อยพลังบริสุทธิ์เสร็จแล้ว ร่างของมันก็เล็กลงทันทีกลับกลายเป็นลักษณะของจิ้งจอกหิมะสามหาง มันค่อยๆ หลับตาลงเหมือนกับว่า..มันตาย

ฮุยไท่หลางถึงกับบ้า มันเข้าจู่โจมใส่นักรบวิบัติเลี่ยเลี่ยอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้เป้าหมายของมันคือมนุษย์แข็งแกร่งผู้นี้ ไม่ว่าอย่างไรมันต้องฆ่าเขาให้ได้

“ฆ่ามัน ข้าไม่ชอบการจ้องมองแบบนี้ที่สุด!” นักรบวิบัติตระหนักได้ว่า เขารู้สึกแปลกๆ และกลัวการจ้องมองของฮุยไท่หลาง

“อะฮู้ววว!” ฮุยไท่หลางพุ่งเข้าใส่ทันที มันต้องการเพียงเป้าหมายเดียว นั่นก็คือมนุษย์ผู้นี้

ห้านาทีต่อมา เสือดาวสายฟ้าที่พยายามจะหยุดฮุยไท่หลางก็ถูกฆ่าขณะที่กระดูกสันหลังของมันถูกฮุยไท่หลางกัดกระจุย

นี่คืออสูรตัวที่สามที่ฮุยไท่หลางฆ่า

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างของฮุยไท่หลางถูกข่วนถูกกัดจนแผลเต็มไปหมด อย่างไรก็ตามไฮยีนาทั้งสามตัวข้างหน้ามันถูกฉีกจนเลือดเนื้อกระจุยกระจาย นี่คืออสูรตัวที่หกที่ถูกสังหาร มันเป็นการสังหารที่มันต้องการทำกับกลุ่มของนักรบวิบัติ

มีแต่เพียงเลี่ยเลี่ย ที่มีเลือดโทรมตั้งแต่หัวถึงเท้า อยู่ต่อหน้าฮุยไท่หลางในตอนนี้

พลองโลหะที่เลี่ยเลี่ยถืออยู่ในมือสั่นสะท้าน เป็นครั้งแรกที่เขากลัวอสูรตัวที่เขาละเลยมันในตอนแรก เขากลัวจนร่างกายสั่นสะท้าน

ถ้าหมาป่าปีศาจสองหัว อสูรเงินระดับ 4 ตัวนี้แข็งแกร่งขึ้นทีละน้อย ผู้ที่จะตายในวันนี้คงไม่ใช่มัน แต่จะกลายเป็นเขา.. เลี่ยเลี่ยเป็นผู้รู้ชำนาญการสัตว์อสูรแห่งวังปีศาจ เขามีความรู้เรื่องสัตว์อสูรมาก ความรู้ของเขามากกว่านักรบธรรมดาเป็นร้อยเท่า ตลอดชีวิตของเขา เลี่ยเลี่ยเห็นอสูรที่แข็งแกร่งมามาก แต่เขาไม่เคยเห็นหมาป่าปีศาจสองหัวที่มีจิตตานุภาพและความมุ่งมั่นที่แข็งแกร่งขนาดนั้น มันมีความสามารถบากบั่นจนถึงที่สุด เขาไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย

เท่าที่ดูสภาพอาการบาดเจ็บของมัน หมาป่าปีศาจสองหัวน่าจะตายไปนานแล้ว แต่มันยังคงมีชีวิตอยู่ และยังพยายามจะฆ่าเขา

ด้วยอาการบาดเจ็บของมัน มันไม่ควรจะยืนอยัดอยู่ได้ มันน่าจะนอนรอความตายอยู่อย่างเงียบๆ

อย่างไรก็ตาม มันยังคงสู้ด้วยพลังทั้งหมดของมัน

“ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเป็นหมาป่าปีศาจสองหัว หรือจะเป็นเซอร์เบอรัสสามหัว ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่ตาย ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้ในวันนี้!” เลี่ยเลี่ยก็กลัวเช่นกัน เขารู้สึกว่า ถ้าเขาไม่ฆ่าหมาป่าปีศาจสองหัวในวันนี้ เขาอาจไม่สามารถฝึกสัตว์อสูรได้อีกต่อไปในอนาคต ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่เขาปิดตาตนเอง เขาจะเห็นแววตาที่น่ากลัวของหมาป่าปีศาจสองหัวตัวนี้ในใจ มันเป็นสีแดงและเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดชัง!

ถ้าเขาไม่ฆ่าและกำจัดความหวาดกลัวที่หลอกหลอนในใจของเขา เลี่ยเลี่ยรู้สึกว่าเขาอาจจะกลายเป็นบ้าได้

“ฮู้ววว!” ฮุยไท่หลางกระอักเลือดไม่หยุด มันมีพลังเหลือไว้โจมตีครั้งสุดท้าย ถ้าอยู่ในสภาพปกติ มันอาจตายไปนานแล้ว แต่เพื่อล้างแค้น ความตั้งใจที่จะฆ่ามนุษย์ผู้นี้เป็นแรงกระตุ้นให้มันเดินหน้า มันต้องฆ่ามนุษย์ผู้นี้

“แกต้องการฆ่าข้าหรือ? ฝันไปเถอะ แกคิดจะทำอะไร แกคิดจะฆ่าข้าด้วยพลังของแกเพียงลำพังหรือ?” เลี่ยเลี่ยเยาะเย้ยมัน

เขารู้ว่าฮุยไท่หลางอ่อนกำลังเต็มทีและอาจโจมตีได้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนล้มลงต่อหน้าเขา และเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้าย

เลี่ยเลี่ยยกพลองโลหะของเขา รวบรวมพลังไว้เต็มที่ เขาใช้พลังฟาดอย่างหนักหน่วง

“บึ้ม!”

ขณะที่เลี่ยเลี่ยยกพลองโลหะของเขา และรวมพลังทั้งหมดฟาดลงมาใส่ฮุยไท่หลาง ร่างขนาดใหญ่ได้เข้ามาปกป้องฮุยไท่หลางไว้ทันทีที่เลี่ยเลี่ยหวดใส่หัวข้างหนึ่งของฮุยไท่หลาง

เป็นจิ้งจอกหกหางที่แกล้งตายนั่นเอง

เมื่อฟื้นขึ้นมาจากอาการหมดสติและเห็นฮุยไท่หลางกำลังจะถูกพลองหวดใส่ มันพุ่งเข้ามาบังแรงหวดที่สามารถฆ่าฮุยไท่หลางโดยใช้ตัวของมันขวางไว้… ฮุยไท่หลางตะลึงมองขณะที่ร่างใหญ่ของจิ้งจอกหกหางล้มลงกับพื้นดังสนั่น เลือดของมันกระเด็นไปทั่วพื้น

ฮุยไท่หลางไม่ได้หอนหรือร้องอีก มันใช้พลังเฮือกสุดท้ายพุ่งเข้าใส่นักรบวิบัติอย่างรวดเร็ว

มันอ้าปากกว้างและงับเข้าที่คอหอยของเขาทันที

สิบนาทีต่อมา ฮุยไท่หลางที่ขาหน้าของมันข้างหนึ่งบิดหัก หัวข้างหนึ่งแตก ร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผลลึกถึงกระดูก มันคายหัวของเลี่ยเลี่ยออกจากปาก จากนั้นตะเกียกตะกายเข้าไปหาจิ้งจอกหกหาง ทิ้งรอยเลือดเป็นทางไว้เบื้องหลังของมัน จิ้งจอกหกหางที่อยู่ข้างหน้ามันคืนร่างกลายเป็นจิ้งจอกหิมะสามหางอีกครั้ง หัวของมันมีพลองโลหะใหญ่พาดกดทับอยู่

มันใช้ตัวมันรับพลังฟาดรุนแรงแทนฮุยไท่หลาง จนมันต้องล้มลงแทน

เลือดสดๆ ย้อมขนที่แต่เดิมเป็นสีขาวจนแดง’ฉานไปหมด

ฮุยไท่หลายไม่มีพลังที่จะผลักพลองยักษ์ที่หนักออกไปและช่วยจิ้งจอกหิมะสามหางที่ติดอยู่ข้างใต้ได้ มันได้แต่ใช้ปากกัดพลองยักษ์และกระชากออกมา คำพูดของเย่ว์หยางที่สั่งให้มันปกป้องจิ้งจอกหิมะสามหางยังคงก้องอยู่ในหูของมัน

ทันใดนั้น เลือดปนน้ำตาหลั่งออกจากนัยน์ตาของฮุยไท่หลาง

“ฮู้ววววววว…”

มันแหงนหน้าขึ้นฟ้าและหอนอย่างโศกเศร้าที่สุด เสียงหอนของมันทำให้คนที่เห็นมันอาจใจสลาย หลั่งน้ำตาได้ มันร้องคร่ำครวญเสียงสะท้อนไปทั้งภูเขากึกก้องอยู่เป็นเวลานาน

ในที่สุด ฮุยไท่หลางผู้อมตะก็ทรุดล้มลงกับเสาโลหะนั้น

ขณะที่มันค่อยๆ ปิดตาลง ภาพที่พร่ามัวข้างหน้าค่อยๆ เลือนหายไป ท่อนเสาโลหะจู่ๆ ก็ปล่อยแสงสีขาวออกมา แสงสีขาวค่อยๆ สว่างขึ้นและเจิดจ้าขึ้น จากนั้นวงกลมเวทอักขระโบราณก็ปรากฏขึ้น เห็นได้ชัดจากเสาโลหะ มันลอยเข้าไปในแสงสีขาว อักขระสีทอง 2-3 อักษรปรากฏขึ้นและเข้าไปในตัวของฮุยไท่หลาง ขณะที่อักขระสีขาวบางส่วนเข้าไปในตัวของจิ้งจอกหิมะสามหาง….

มันไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ขณะที่แสงสีขาวค่อยๆ กระจายหายไป

เสาโลหะแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ จนเกิดเสียงที่ดังสนั่น

เสียงนั้นปลุกฮุยไท่หลางให้ลุกขึ้นทันที มันลืมตาขึ้น…..

*****************