2066 - ผู้สูงสุดที่แข็งแกร่งที่สุด

2066 - ผู้สูงสุดที่แข็งแกร่งที่สุด

ตอนนี้ใบหน้าของทุกคนร้อนผ่าว หากเรื่องนี้กระจายออกไปยังอาณาจักรเซียนใบหน้าของราชาอมตะเอ๋าเฉิงคงถูกฉีกไปหมดอย่างแน่นอน

“เฮ้ พวกเจ้ายังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีกหรือ? ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าก็เข้ามาพร้อมกันทุกคนแล้วข้าคนนี้จะรับไว้เพียงผู้เดียว!” หินศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์ตะโกนออกมา

นี่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการยั่วยุผู้คนมาโดยตลอด นี่คือนิสัยตามธรรมชาติของมัน

“เจ้า…”

แน่นอนว่าเด็กกลุ่มนั้นมีท่าทางน่าเกลียด ทุกคนกำหมัดแน่น บางคนอดไม่ได้ที่จะออกมาต่อสู้อีกครั้ง

ผู้อาวุโสวัยกลางคนที่นำหน้าได้คำรามออกมาเบาๆ และไม่อนุญาตให้พวกเขาออกไปต่อสู้อีก เพราะเขารู้ดีว่าเด็กๆที่จะออกไปย่อมถูกก้อนหินก้อนนั้นทุบตีมาอีกครั้งแน่นอน

“พี่น้องสี่คนของเราจะต่อสู้กับพวกเจ้าทุกคน พวกเจ้าสามารถส่งใครก็ได้และออกมามากเท่าไหนก็แล้วแต่ตามที่พวกเขาต้องการ!” ผู้ยิ่งใหญ่สี่คนเดินจากอีกฝั่งมาที่ด้านหน้าเรือของสือฮ่าว

พวกเขาทั้งสี่คนมีใบหน้าเหมือนกันหมด

เป้ง!

เฉาอวี่เซิ่งที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังไม่เคยออกไปต่อสู้แม้แต่ครั้งเดียวจึงถูกมดเขาสวรรค์เตะออกไป

“มารดาเจ้าเถอะ ใครเตะก้นข้า! พี่น้องทั้งหลายใจเย็นข้าๆไม่ได้เลือกว่าจะออกมาเอง!” เฉาอวี่เซิ่งกรีดร้อง

ผู้บ่มเพาะของอาณาจักรเซียนต่างหัวเราะออกมา ในที่สุดพวกเขาก็พบสิ่งที่ 'ปกติ' แล้ว ถ้าพวกเขาทั้งหมดเป็น 'ประหลาด' นั่นคงจะบ้าไปแล้วจริงๆ!

“เจ้าต้องการต่อสู้กับพวกเราหรือ” ทั้งสี่คนเยาะเย้ย

ในเวลาเดียวกัน พวกเขาเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ล้อมรอบเฉาอวี่เซิ่งไว้ตรงกลาง

“เดี๋ยวก่อน ถ้ามีอะไรจะพูดเราก็มาพูดกันเถอะ ข้าไม่นิยมความรุนแรง!” เจ้าอ้วนเฉาตะโกน

"สายไปแล้ว." สี่พี่น้องหัวเราะอย่างเย็นชา

พวกเขาก้าวออกมาก็เพื่อต่อสู้ พวกเขาต้องเอาชนะให้ได้เท่านั้น พวกเขาจะปล่อยสิ่งนี้ไปได้อย่างไร?

จิ!

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเคลื่อนไหว เจ้าอ้วนเฉาผู้ไร้พิษภัยก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เร็วจนแม้กระทั่งทั้งสี่คนไม่สามารถมองตามทัน

สัญลักษณ์ภายในร่างกายของเขาผสานเข้าด้วยกัน ปราณกระบี่พุ่งออกมาอย่างไม่รู้จบ

นี่คือค่ายกลสังหารเซียนที่สาม! มันคือสิ่งที่อาจารย์ของเขาสลักไว้ในกระดูก เมื่อเปิดใช้งานมันจะใช้ร่างกายของเขาเป็นสื่อกลางในการโจมตี

การโจมตีครั้งนี้พุ่งออกมาอย่างกะทันหันมากเกินไป สัญลักษณ์ค่ายกลที่ยอดเยี่ยมครอบคลุมทุกสิ่งอย่างหนาแน่น

ในขณะนั้น ท้องฟ้าเบื้องบนและแผ่นดินเบื้องล่างก็ถูกปกคลุม ด้วยหมอกแห่งความโกลาหลก่อนที่กระบี่สังหารจะบินออกมาและสาดกระจายไปทุกทิศทุกทาง

ปู!

สี่พี่น้องถูกโจมตี ทุกคนล้วนถูกพลังกระบี่ทะลุทะลวง ถ้าไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาของพวกเขาเร็วพอ และถอนตัวออกมาได้ทันก็ไม่ทราบว่าผลสุดท้ายจะเลวร้ายมากแค่ไหน

เป้ง!

พวกเขาทั้งสี่ล้มลง ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยเลือด และบาดแผลที่น่าสยดสยอง ทั้งหมดเกิดจากปราณกระบี่ หากเป็นคนอื่นที่โดนเข้าต้องตายอย่างแน่นอน

ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก เจ้าคนอ้วนคนนี้แข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัด มีค่ายกลสังหารเซียนถูกสลักไว้ในร่างกายของเขา แต่ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ยังตัวสั่นสะท้าน แกล้งทำเป็นหมูกินเสือ ซุ่มโจมตีคู่ต่อสู้

แม้แต่มู่ชิงและคนอื่นๆต่างก็มองที่เฉาอวี่เซิ่งก็ยังมีสีหน้ากระอักกระอ่วนคนอ้วนคนนี้ไม่ใช่ตัวดีจริงๆ

สือฮ่าวก็พูดไม่ออกเช่นกัน คนอ้วนนี้สามารถชนะได้อย่างง่ายดาย แต่เขาก็ยังไร้ยางอายทำให้ชัยชนะครั้งนี้ของเขาขาดความเปิดเผยและมีเกียรติ

“น่ารังเกียจ ไร้ยางอาย คนเลวทรามต่ำช้า!” ทั้งสี่คนสาปแช่งเสียงดัง

ทุกคนเห็นปัญหา เส้นผมดำขลับของพวกเขาร่วงหล่นออกจากมวยผม แท้ที่จริงแล้วพวกนางทั้งสี่พี่น้องล้วนแล้วแต่เป็นเด็กหญิงฝาแฝด

มิน่าเล่าคนพวกนั้นถึงโกรธแค้นขนาดนี้ เป็นเพราะเจ้าอ้วนคนนี้แอบโจมตีสาวงามทั้งสี่

“พวกเจ้าน่าจะบอกข้าก่อนว่าเป็นผู้หญิง ข้าจะได้แสดงด้านอ่อนโยนให้พวกเจ้าเห็น ทุกคนที่อยู่ในอาณาจักรของข้าล้วนเรียกข้าว่าราชันบุปผา” เฉาอวี่เซิ่งยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยทันที

“ไอ้อ้วน!” หญิงสาวสี่คนต้องการถุยน้ำลายใส่เขา

เฉาอวี่เซิ่งมีสีหน้าจริงจังไม่มีความขี้เล่นในสายตาของเขาอีกแล้ว เขาเดินไปข้างหน้าและยื่นมือประคองพวกนางขึ้น

“พวกเราควรขจัดความเป็นปฏิบัติและเป็นเพื่อนกันเถอะ”

หญิงสาวทั้งสี่โกรธจัด เจ้าอ้วนคนนี้ต้องการหากำไรจากพวกนาง

อีกด้านหนึ่ง ผู้คนในอาณาอาณาจักรเซียนไม่ออก เจ้าอ้วนนี่ไม่จริงใจเลย หากเขามีทักษะเพียงพออยู่แล้วก็น่าจะต่อสู้ออกไปตรงๆอย่างใสสะอาด

แต่เจ้าอ้วนนี่ทั้งที่แข็งแกร่งมากที่สุดในบรรดาคนทั้งหมดแต่กลับลงมือลอบทำร้ายอย่างหน้าด้านๆโดยไม่รักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง

เจ้าอ้วนเฉาถอนตัวด้วยความสลดใจเนื่องจากเขากระตุ้นความโกรธแค้นของสาธารณชน

มีเด็กสองสามคนจากอาณาจักรเซียนเดินเข้ามา และเตรียมที่จะลงมืออีกครั้งทำให้เขาไม่กล้าประคองหญิงสาวทั้งสี่คนอีก

ลูกหลานของเอ๋าเฉิงรู้สึกว่าตัวเองถูกฉีกใบหน้าอย่างยับเยิน ต้องเข้าใจว่าตอนนี้พวกเขาต่อสู้อย่างต่อเนื่องหลายรอบ แต่พวกเขาก็แพ้ทั้งหมด

“พอได้แล้ว!” ผู้สูงสุดวัยกลางคนหยุดเด็กหนุ่มสาวของตระกูลไม่ให้ออกไปต่อสู้อีก ในครั้งนี้ใบหน้าของพวกเขาถูกฉีกยับเยินไปแล้ว ต่อให้ต่อสู้อีกสิบรอบพวกเขาก็ต้องแพ้อีกทั้งสิบรอบแน่นอน

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้กังวลขนาดนั้น ท้ายที่สุดผู้สืบทอดที่ทรงอิทธิพลที่สุดจากตระกูลไม่ได้อยู่ที่นี่ ทุกคนในดินแดนอมตะ และคอยฝึกฝนตัวเองอย่างเข้มข้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับราชาอมตะน้อยของพวกเขา ยิ่งได้รับคำสอนที่แท้จริงของราชาเป็นอมตะเอ๋าเฉิง พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่ธรรมดาสามารถดูหมิ่นคนรุ่นเดียวกันทั้งหมด!

ในตอนนี้แม้ว่าพวกเขาจะมีน้องชายของราชาอมตะน้อยมาที่นี่ด้วย แต่น่าเสียดายที่เขายังอายุเยาว์มากเกินไปจึงยังไม่ได้เข้าสู่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองเลยไม่อาจต่อสู้ในครั้งนี้

พรสวรรค์ของเด็กคนนั้นยอดเยี่ยมมาก มีลักษณะเหมือนพี่ชายของเขาเมื่อพันปีก่อน ในอนาคตเขาจะกลายเป็นผู้รุ่งโรจน์ที่ไม่มีใครเทียบได้แน่นอน

“สหายเต๋า เราสองคนแลกเปลี่ยนคำชี้แนะกันไหม?” ผู้อาวุโสวัยกลางคนพูดพร้อมเดินไปข้างหน้า

"ตกลงตามนั้น!" สือฮ่าวกล่าว คำพูดของเขาง่ายมาก

ฮ่อง!

ผู้สูงสุดวัยกลางคนลงมือ เขาประสานอินพร้อมกับปลดปล่อยพลังโจมตีระดับสูงสุดเข้าหาสือฮ่าว

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวไม่ได้หลบเลี่ยงมัน การเคลื่อนไหวของเขาง่ายดายเพียงโบกมือขนาดใหญ่ไปข้างหน้าและเตรียมจะจับกุมผู้สูงวัยกลางคนคนนั้น

ในสายตาของใครหลายๆคนสือฮ่าวประเมินคู่ต่อสู้ต่ำไปเล็กน้อย จริงๆ โดยทั่วไปแล้วสิ่งนี้มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะทำได้

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของผู้สูงสุดวัยกลางคนกลับแข็งค้าง ร่างกายของเขาปะทุพลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดขึ้นมาพร้อมกับพุ่งเข้าหาสือฮ่าว

อย่างไรก็ตามเขาติดอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ร่างกายของเขาหยุดนิ่ง มือใหญ่บนท้องฟ้าเคลื่อนลงมาบังคับให้ร่างกายของเขากระแทกใส่พื้นอย่างรุนแรง

เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย แม้แต่ภาพธรรมที่เขาแสดงออกมาขนาดใหญ่ก็ยังสูญสลายไปภายในการโจมตีครั้งนี้ของฝ่ายตรงข้าม

ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกและมองดูฉากการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยความตกใจ

สือฮ่าวใช้ออกด้วยมือเพียงข้างเดียวโดยไม่ทันได้แสดงญาณวิเศษอะไรออกมาด้วยซ้ำแต่เขาก็สามารถจัดการผู้สูงสุดของอาณาจักรเซียนได้อย่างง่ายดาย

จิ!

แสงศักดิ์สิทธิ์ปะทุขึ้น ผู้สูงสุดอีกคนกลัวว่าสือฮ่าวจะลงมือด้วยอำมหิตจึงรีบดำเนินการช่วยเหลือสหายของเขา

อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของสือฮ่าวนั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมา มันเป็นเหมือนกับเหตุการณ์ที่ฉายซ้ำมือใหญ่อีกข้างของสือฮ่าวจัดการผู้สูงสุดคนนั้นอย่างง่ายดายเช่นกัน

ทุกคนตกใจกลัว นี่เป็นวิธีการแบบไหนกันนะ? นี่เป็นเพียงคนเดียว แต่เขาสามารถปราบสิ่งมีชีวิตผู้ยิ่งใหญ่สองคนได้อย่างง่ายดาย!

หลัวหลินอ้าปากค้างและมึนงงอย่างสมบูรณ์

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเข้าใจถึงความน่าสะพรึงกลัวที่อาจารย์ของนางพูดถึง เขาอยู่ในอาณาจักรโบราณที่แห้งแล้ง แต่ก็ยังมีความสามารถอันสูงส่ง ข่มขู่ผู้คนในดินแดนอมตะได้

น่าเหลือเชื่อเกินไป! หลัวหลินตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์ อีกฝ่ายลงมืออย่างไม่ใส่ใจ แต่ผู้สูงสุดที่ปกป้องพวกเขาอยู่กลับถูกจัดการจนไม่สามารถดิ้นรนได้

ในตอนนี้ทุกคนต่างหวาดกลัวอย่างแท้จริง พวกเขารู้สึกสบายใจเล็กน้อยที่ไม่ได้ลงมือยั่วยุผู้สูงสุดคนนี้ให้เกิดโทสะ

ถ้าฮวงลงมือจริงๆพวกเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นคนเหล่านี้จึงวิตกกังวล เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่มีอำนาจสูงสุด พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะขยับนิ้วได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือสือฮ่าวถอนมือออกและปล่อยให้สิ่งมีชีวิตสูงสุดทั้งสองกลับไป

สิ่งมีชีวิตสูงสุดสองคนของตระกูลเอ๋าเฉิงมีอารมณ์ที่ซับซ้อน นอกเหนือจากผู้อมตะที่แท้จริงแม้ว่าจะผ่านมาเป็นล้านปีแล้วแต่ก็ไม่มีใครในอาณาจักรมนุษย์สามารถปราบพวกเขาได้?

เด็กที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาน่ากลัวเกินไป เพียงมือเดียวก็สามารถปราบผู้สูงสุดได้ บุคคลผู้นี้ย่อมเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรเต๋ามนุษย์อย่างแน่นอน!