บทที่ 1212 บุปผาโลกันตร์บานสะพรั่ง
บทที่ 1212 บุปผาโลกันตร์บานสะพรั่ง หยางซินเหยียนก้าวเดินออกไปอย่างเชื่องช้าขณะจับจ้องมองพานเหว่ยที่ไม่สามารถลุกขึ้นยืน นอกจากนี้นางยังไม่สามารถซ่อนเร้นจิตสังหารในสายตาคู่นี้ “ซะ… ซินเหยียน?” พานเหว่ยตกตะลึง ในยามนี้คล้ายกับเขาเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง “หยางซินเหยียน นังสารเลว ฉันดูแลแกมาอย่างดี ทำไมถึ...