ตอนที่ 298 กระเทียมหอมสองต้นสู้กัน(ตอนฟรี)
ขวดมาร
วินาทีที่นางเห็นขวดเต๋าสีดำสนิท สีหน้าของหยินเม่ยก็เปลี่ยนไป
นางจำมันได้ทันควัน
แม้จะไม่เห็นนาน นางก็ยังจำความน่ากลัวของขวดนี้ได้ และรู้สึกใจเต้
ถ้านางไม่เผลอเจอกู่ฉางเกอใช้วิชามารต้องห้ามในซากปรักหักพังตอนนั้น นางคงไม่มีพันธะกับกู่ฉางเกอ
ต่อมา นางก็ค่อยๆเปิดเผยความจริงใจ และสุดท้ายกู่ฉางเกอก็ปลดปล่อยนาง
แต่ความกลัวยังฝังลึกในวิญญาณนาง
สิ่งน่ากลัวเกี่ยวกับขวดเต๋ามารนี่คือมันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกัน ตราบเท่าที่ผ่อนคลายจิตสักนิด มันอาจโดนจู่โจม
และระดับการควบคุมจิตก็ถอนไม่ได้
ต่อให้เป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าที่ศึกษาวิญญาณ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจพบอะไร และต่อให้พบ มันก็กำจัดไม่ได้
ผลลัพธ์เดียวคือจิตใจกับวิญญาณจะถูกทำลาย
“ดูเหมือนว่านายท่านตั้งใจจะควบคุมถังว่านโดยตรง แต่ถังว่านมีจิตใจแข็งแกร่ง ข้าเกรงว่านางคงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ..”
“หรือนายท่านตั้งใจจะฆ่าถังว่านที่นี่?หรือมีจุดประสงค์อื่น?”
ความคิดแวบผ่านหัวของหยินเม่ยและนางก็อยากรู้ว่ากู่ฉางเกอจะทำอะไรต่อ
ฮึ่ม!
ขวดมารพ่นแสงน่ากลัวออกมา ซึ่งเป็นหมอกดำสนิท
‘กู่ฉางเกอ เจ้าจะทำอะไร?ตระกูลเบื้องหลังรู้ว่าข้ามาที่นี่ ถ้าเกิดเรื่องกับข้า เจ้าคิดว่าหยินเม่ยจะไม่ถูกสงสัยหรือไง?”
พอมองฉากนี้ ถังว่านก็อดตะโกนไม่ได้ ตอนนี้แม้แต่วิญญาณของนางก็ยังสั่น
เหนือสิ่งอื่นใด อากาศเย็นที่แทรกซึมเข้ากระดูกได้ไหลอาบไปทั่วตัวนางแล้ว
ด้วยพรสวรรค์ทำนายโชคดีโชคร้าย มันเท่ากับการถูกกระตุ้นร้อยเท่า
แต่นางก็ยังฝืนให้ตัวเองสงบ รู้ว่าตอนนี้ นางไม่สามารถตื่นตระหนกได้ ยิ่งนางตื่นตระหนก นางยิ่งไร้อำนาจ
“ผู้แซ่กู่ทำให้กลัวหรือ?”
กู่ฉางเกอยิ้ม และในฝ่ามือเขา แสงสีดำกลายเป็นรุนแรงขึ้น เหมือนแหล่งแห่งความมืดที่จะกลืนกินทุกสิ่งในโลก ทำให้ผู้คนสั่นด้วยความกลัว
“มันก็แค่ขวดเล็กๆ ทำไมเจ้าถึงทำเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูๆตัวฉกาจเล่า แต่ข้าชอบเห็นเจ้าดิ้นรนนะ..”
“ยิ่งเจ้าดิ้นรน เจ้าจะยิ่งตายเร็ว”
แม้เขาจะยิ้มสบายๆ แต่สิ่งที่เขาพูดก็ทำให้ถังว่านหน้าซีด แขนขารู้สึกอ่อนแรง
นางไม่แน่ใจว่าถ้านางใช้ไพ่ตายที่แข็งแกร่งสุดเพื่อเจาะมิติของกู่ฉางเกอ นางจะส่งข้อความออกไปได้ไหม
แต่สิ่งหนึ่งที่นางมั่นใจคือโฉมหน้าแท้จริงของกู่ฉางเกอที่ซ่อนภายใต้คราบแกะคือสิ่งน่ากลัวที่จะทำให้โลกสั่นคลอน
ตั้งแต่วางแผนใส่น้องชายนางจนถึงนาง ทั้งหมดนี้ ในมุมมองนาง มันสมบูรณ์แบบ ไร้ข้อบกพร่อง
เพราะกู่ฉางเกอยังคำนวณความคิดอ่านของนางเข้าไปด้วย
เขาต้องน่ากลัวแค่ไหน?
แม้แต่เทพธิดาของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางก็ยังเรียกเขาว่านายท่าน?
เกิดอะไรขึ้นกับแน่ ก่อนหน้านี้ ไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน
กู่ฉางเกอซ่อนอะไรไว้ในตัวเขา?
“กู่ฉางเกอ เจ้าคิดจะทำอะไร?เราไม่มีความบาดหมางหรือความเป็นศัตรูกัน”
“เราไม่เคยเจอกันมาก่อน นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไร?ถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิด เราสามารถแก้ไขกันได้ เรื่องวันนี้ ข้าสามารถสาบานด้วยหัวใจเต๋าว่าข้าจะไม่บอกมัน”
“ข้าสามารถรับปากได้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการ”
ถังว่านพยายามสงบสติ และวางแผนใช้ความสามารถโน้มน้าวนางเพื่อเกลี้ยกล่อมกู่ฉางเกอ
เหนือสิ่งอื่นใด ไม่ว่ากู่ฉางเกอจะเก่งเขาแค่ไหน เขาก็เป็นแค่ชายหนุ่ม นางอยู่ในสมาคมการค้าว่านเต๋ามาเป็นร้อยปี และมั่นใจว่านางสามารถควบคุมหัวใจของคนทุกประเภทได้
ครั้งนี้ ตราบเท่าที่จุดประสงค์ของกู่ฉางเกอตรงกัน เขาไม่ควรจะทำอะไรเสี่ยงๆเช่น..ฆ่านาง
“เราไม่มีความบาดหมางกันงั้นเหรอ? แต่การที่เจ้าแอบช่วยเหลือชูห่าวจัดการกับข้าละ?”
“สำหรับสิ่งที่เจ้ามี เจ้าคิดว่าข้าต้องการมันหรือไง?มันดูเหมือนเจ้ากับชูห่าวจะเหมือนกันมาก ต่างก็เป็นพวกคิดว่าตัวเองถูก”
กู่ฉางเกอยิ้ม แสดงความดูถูก
มันัชดเจนว่าถังว่านอยากช่วยชูห่าวจัดการกับเขาในที่ลับตั้งแต่ต้น แต่ตอนนี้พออออกจากปาก มันกลับกลายเป็นว่าทั้งสองไม่มีความแค้นต่อกัน
จิ๊ จิ๊
“เจ้า…”
ถังว่านผงะ ไม่คิดว่ากู่ฉางเกอจะบอกว่านางเป็นพวกที่คิดว่าตัวเองถูกเสมอ
ใบหน้านางบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด และก็กัดฟันแน่น“งั้นจุดประสงค์ของเจ้าคืออะไร?”
“ใจเย็นๆ ก็แค่ให้ข้าประทับผนึกทาสบนตัวเจ้า..แน่นอนเจ้าจะเลือกปฏิเสธก็ได้ แต่น้องชายเจ้าอาจตาย เจ้าสามารถลองเดิมพันดูได้ว่าข้าจะฆ่าเขาจริงไหม”
กู่ฉางเกอยังยิ้มสบายๆ
ขวดสมบัติเต๋าในมือเขายังเปล่งแสงสีดำชวนใจเต้น ราวกับมันสามารถลากสิ่งมีชีวิตทั้งหมดลงสู่ความมืดมิดอันเป็นนิรันดร์
“กู่ฉางเกอ ถ้าเจ้าฆ่าน้องชายข้า ตระกูลถังจะไม่ยอมแน่”
“และเจ้าคิดจริงๆหรือว่าน้องชายข้าสำคัญต่อข้ามาก?”
“สิ่งที่เจ้าทำ เจ้าควรรู้ว่ามันไม่อาจปกปิดได้ ต่อให้เจ้าจะมีตระกูลกู่หนุนหลัง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะทำอะไรแบบนี้..”
ถังว่านพูดเสียงเย็น นางดูเหมือนจะคิดว่ากู่ฉางเกอกำลังขู่นางด้วยน้องชาย นางเลยดูสงบมาก
แต่กู่ฉางเกอไม่แปลกใจเลยและยังยิ้ม“ไม่ ข้าแค่ยกตัวอย่าง เหนือสิ่งอื่นใด ข้าสามารถเปลี่ยนนหนทางได้”
“ข้าไม่ต้องฆ่าน้งอชายเจ้า แต่สามารถควบคุมเขาและให้เขากลับตระกูลถังอย่างปลอดภัย จากนั้น บุตรชายไม่เอาไหนจะเปลี่ยนเป็นใบไม้ใหม่ เปลี่ยนใจ ตั้งใจทำงาน บ่มเพาะอยา่งหนัก และข้าจะช่วยให้เขาปกครองตระกูลถัง จากนั้นวันหนึ่ง ในตระกูลถัง ตอนทุกคนกำลังเฉลิมฉลอง ข้าจะสั่งให้เขาฆ่าพ่อแม่เจ้า ปู่เจ้า ญาติพี่น้องทั้งหมดของเจ้า..”
“เจ้าคิดว่าวิธีนี้เป็นไง?”
“ข้าว่ามันน่าสนใจดีนะ”
“กู่ฉางเกอ…ทำไมเจ้าถึงชั่วช้าและหน้าด้านได้ถึงเพียงนี้..”
พอได้ยินแบบนี้ ถังว่านก็หน้าเปลี่ยนสี นางรู้สึกถึงเหงื่อเย็นที่ซึมจากกระดูกสันหลัง ทำให้นางตัวสั่นแบบที่ไม่เคยเป็น
นี่หรือคือคำพูดของอัจฉริยะที่แข็งแกร่งสุด?
ชั่วช้า ตกต่ำ เลวทราม แถมยังพูดออกมาได้หน้าตาเฉย
นางยังคิดตามคำพูดของกู่ฉางเกอ
ฉากเช่นนี้ทำให้นางตัวสั่น และใบหน้าก็แสดงความกลัวออกมา
จนถึงตอนนี้ นางไม่สนใจถังเทียนก็จจริง แต่นางสนใจพ่อแม่และตระกูลนาง
“ข้าแค่ยกตัวอย่างเฉยๆ สำหรับว่ามันจะเกิดขึ้นไหม มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับข้า”
กู่ฉางเกอยิ้ม“ตอนนี้ข้าจะให้ทางเลือกกับเจ้า แต่ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด..”
“แลกชีวิตเจ้าหนึ่งชีวิตกับช่วยทั้งตระกูล หรือคิดจะฆ่าตัวตายและให้ทั้งตระกูลตายตามไปด้วย?”
“กู่ฉางเกอ ข้าจะสู้กับเจ้า!”
ถังว่านโกรธ ราวกับนางทนไม่ไหวอีก คำพูดของกู่ฉางเกอแทบดับสติเสีย้วสุดท้ายของนางไป
บูม!
แสงสว่างปะทุจากตัวนาง เหมือนฉากของภาพวาด สำแดงในอากาศ
ขุนเขา แม่น้ำ แมลง ปลาและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดดูเหมือนจะกลับมามีชีวิต
กฏของอาณาจักรเทพศักดิ์สิทธิ์รวมกันบนฉษกเหล่านี้ พลังของมันปะทุออกมา ตั้งใจจะทำลายมิตินี้
พู่กันสีเทาในมือของถังว่านโบกสะบัด เปล่งแสงเจิดจ้าที่พยายามทำลายทุกสิ่ง
มันราวกับว่าตัวตนโบราณได้ฟื้นคืนชีพ
คำว่า’เทียนจี’ปรากฏในห้วงอากาศเหมือนดวงดาว และจิตสำนึกบางอย่างก็กำลังตื่นขึ้น
ตอนนี้ พลังที่นางแสดงใกล้เคียงกับระดับกึ่งเทพสูงสุดอย่างมาก และมันต้องรู้ว่าฐานบ่มเพาะของถังว่านก็แค่เทพศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นเอง
“เจ้าคิดจริงๆหรือว่าเจ้าจะทำลายมันได้?”
แต่กู่ฉางเกอก็ยังยิ้มเหมือนไม่สนใจ
ทันใดนั้น เขาก็ผลักฝ่ามือไปข้างหน้า และพลังน่ากลัวของห้วงมิติก็พลันถล่มลงมา บิดเบือนแม้แต่พลังแห่งกฏเกณฑ์
พลังเช่นนี้เหมือนกับการทำลายสวรรค์ พลันฉีกทำลายภาพมากมายที่ถังว่านสร้างขึ้น
พู่กันสวรรค์ส่งเสียงร้อง และขนแปรงบางเส้นก็ยังขาดวิ่น
แข็งแกร่งเกินไป!
พลังทำลายล้างของฝ่ามือนี้ยังไม่หยุดและยังกดทับลงมา
พุฟ!
ถังว่านตาเหลือก นางไม่สามารถหลบได้ทันและกระอักเลือดออกมา
ฝ่ามือที่น่ากลัวนี้สามารถทำลายนางได้ทั้งกายเนื้อและวิญญาณ
ถ้าไม่ใช่เพราะกู่ฉางเกอไม่อยากฆ่านาง ฝ่ามือนี้คงทำให้ตัวนางระเบิดไปแล้ว
จากนั้นไอหมอกที่กู่ฉางเกอสร้างก็กระจายไปทุกทิศทาง
ไม่เพียงมันจะไม่เบาบางลง แต่มันยังมั่นคงขึ้นและยากจะทำลายขึ้น
“เจ้ายังไม่รับรู้ความเป็นจริงอีกหรือ?”
เสียงของกู่ฉางเกอไม่มีความผันผวนมาก และเขาก็ตบฝ่ามือไปอีกครั้ง ทำให้ถังว่านอาเจียนเป็นเลือด กระดูกแหลกและยากจะลุกขึ้นยืน
‘กู่ฉางเกอ ฆ่าข้าซะ มันเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะตกลงกับคำขอของเจ้า”
แม้ถังว่านจะสิ้นหวัง นางก็ยังไม่เต็มใจยอมแพ้ นางยอมตายดีกว่ายอมให้กู่ฉางเกอฝังผนึกทาส
ตอนนั้น กู่ฉางเกอจะต้องขอให้นางจัดการกับชูห่าวแน่
“ดูเหมือนเจ้าคงคิดว่าข้าไม่มีทางทำอะไรตระกูลถังได้สินะ?”
กู่ฉางเกอยิ้ม“เจ้าควรคิดให้ดี ถ้าเจ้าตายที่นี่ ตระกูลถังจะต้องแก้แค้นกับเผ่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางแน่ และครอบครัวของเจ้าจะต้องตายตามเจ้าไป”
“ข้าแค่ต้องพูดประโยคเดียว พันธมิตรต่างๆของตระกูลถังก็จะไม่กล้าช่วยเหลือพวกเจ้าสู้กับเผ่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางแล้ว”
“เจ้าคิดจริงๆหรือว่ายังมีความหวัง?”
“เจ้า..”
ถังว่านกัดฟัน และวินาทีต่อมา ดวงตานางก็พลันเบิกกว้าง ใบหน้านางซีดไร้สีเลือด
กู่ฉางเกอสะบัดมือ และถังเทียนที่นอนหมดสติก็ปรากฏด้านหน้าเขา
“น้องชายเจ้าดูเหมือนจะมีประโยชน์”
กู่ฉางเกอพูด และวางฝ่ามือบนหน้าผากของถังเทียน และฝ่ามือของเขาก็หายไปในนั้น
วิญญาณในนั้นถูกเขาคว้าจับและสามารถบดขยี้จนตายได้ทุกเมื่อ
“เจ้าว่าถ้าข้าออกแรงสักนิด เขาจะกลายเป็นคนโง่หรือจะตายกันนะ?”
กู่ฉางเกอยิ้ม
พอมองรอยยิ้มนั้น ถังว่านก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ หัวใจนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เกลียดชังและเจ็บปวด
สุดท้าย นางก็กัดฟันพูดอย่างไม่เต็มใจ“ปล่อยน้องชายข้าไป ข้ารับปากเจ้า แต่เจ้าก็ต้องสาบานด้วยหัวใจเต๋าและรับปากข้าเรื่องหนึ่ง”
“ไม่งัน้ ต่อให้ตระกูลจะถูกกลบฝังไปกับข้า ข้าก็จะไม่มีวันยอม”
กู่ฉาเงกอขัดนางด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่ปัญหา แค่ไม่สั่งให้เจ้าไปฆ่าชูห่าวสินะ?ง่ายมาก”
“ข้า กู่ฉางเกอขอสาบานด้วยหัวใจเต๋าว่าถ้าข้าละเมิดคำสาบานนี้ หัวใจเต๋าของข้าจะแหลกสลาย ขอให้ข้าเห็นบ้า และขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ข้า พอใจหรือยัง?”
พอเห็นว่ากู่ฉางเกอสาบานโดยไม่ลังเล ถังว่านก็ตกตะลึง
แต่นางก็ไม่พบจุดผิดสังเกต
“คำสาบานจากหัวใจเต๋าคือคำสาบานที่ยิ่งใหญ่สุดสำหรับผู้บ่มเพาะ ไม่มีใครจะทำลายมันได้ แต่ให้เป็นเซียนแท้จริง เขาก็ไม่สามารถละเมิดมันได้”
‘กู่ฉางเกอก็ไม่เว้น’
การคิดแบบนี้ทำให้ถังว่านถอนหายใจโล่งอก
แต่หัวใจนางกลับเจ็บปวด
“ท่านพี่ห่าว ข้าขอโทษ..”
“ข้าไม่มีทงเลือก โปรดอภัยให้ข้าด้วย”
ถังวานผ่อนคลายจิตใจ
รอยยิ้มของกู่ฉางเกอยิ่งกว้างและเขาก็โบกมือเบาๆ
ฮึ่ม!
แทบจะทันที ขวดสมบัติเต๋าเปลี่ยนเป็นรังสีแสงสีดำและหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ถังว่านไม่สังเกตเห็นความผันผวนสักนิด ซึ่งทำให้นางใจเต้น ผนึกทาสเช่นนี้นางไม่เคยได้ยินมาก่อน
นางเห็นหมอกเทาก่อตัวในทะลเจิตสำนึก และเทพโบราณก็กำลังนั่งอยู๋
ถ้าเพ่งมอง เราอาจเป็นบ้าได้ และหลงไปกับมัน!
“นี่มันอะไร?”
นางอดรู้สึกกลัวไม่ได้ ต่อหน้ากู่ฉางเกอ นางมีได้แต่ความรู้สึกเคารพ ไม่กล้าขัดคำสั่งเขา
“น้อมพบนายท่าน”
แต่ไม่ช้า ใบหน้าของถังว่านก็ค่อยๆสงบ ไม่ต่างจากปกติมาก
แต่มีพายุก่อตัวในใจนาง
การเปลี่ยนแปลงนี้เร็วเกินไป
ถังว่านไม่อยากเชื่อ เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่นางคิดในใจไม่ใช่แบบนี้ แต่สิ่งที่นางแสดงออกมากลับเป็นอีกทาง
นางไม่เคยคิดว่านางจะเรียกกู่ฉางเกอว่านายท่าน
แต่นางไม่อาจห้ามปากตัวเองได้
“บุตรฟ้าประทานเอ๋ย ของขวัญนี้ข้าเตรียมให้เจ้าโดยเฉพาะ”
มุมปากกู่ฉางเกอยกยิ้ม และจากนั้นเขาก็หยุดสนใจถังว่าน
ด้วยการโบกมือ มิติหมอกด้านหน้าเขาพลันแตกเหมือนกระจก ปรากฏในโลกภายนอก
ในลานบ้าน ชายังคงอุ่น
ใบหน้าถังว่านซับซ้อนมาก ตัวนางเปื้อนเลือดและบาดแผลก็สาหัสมาก ต่อให้กู่ฉางเกอไม่อยากฆ่านาง การตบก็ยังพอให้นางเกือบตาย
“นายท่าน ข้าควรทำอย่างไรกับถังเทียน?”
“ส่งกลับไปตระกูลถัง เราเป็นคนรักษาคำพูด”กู่ฉางเกอหัวเราะ
ถังว่านไม่กล้าพูดอะไร
หลังจากนั้น กู่ฉางเกอก็มองถังว่าน
“ไม่ต้องห่วง ข้าไม่มีเจตนาร้ายอะไร แต่ถ้าชูห่าวอยากจัดการกับข้า เขาต้องเตรียมตัวล่วงหน้า”
“ตราบเท่าที่เขาไม่มายั่วยุข้าก่อน งั้นเขาก็จะไม่เป็นอะไร เขาจะยังได้เป็นเจ้าชายแห่งอาณาจักรวิหคเพลิง ส่วนเจ้าก็ยังเป็นคนรักวัยเด็กของเขา เขาจะไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”
“ข้าจะไม่บอกเขาเช่นกัน เจ้าคิดว่าสิ่งนี้ดีต่อทุกคนไหม?”
ถังว่านผงะตอนนางได้ยิน แต่หลังคิดทบทวนคำพูดของกู่ฉางเกอ มันก็สมเหตุสมผล
ตราบเท่าที่ชูห่าวไม่มายั่วยุกู่ฉางเกออีก ความขัดแย้งระหว่างกู่ฉางเกอกับชุห่าวก็จะไม่ถึงจุดที่ต้องฆ่าแกงกัน
ตอนนั้น ภายใต้การเฝ้าดูของทุกคน ชูห่าวจะถูกกู่ฉางเกอเหยียบย่ำอีกครั้ง
เรื่องแบบนี้..ถ้านางโน้มน้าวเขา บางทีชูห่าวคงอดทนได้
ถ้าเขายังวางแผนจัดการกับกู่ฉางเกอ เขาจะโดนกู่ฉางเกอฆ่าแน่
ชูห่าวไม่มีทางเอาชนะกู่ฉางเกอได้
ถังว่านได้ประสบกับความน่ากลัวของกู่ฉางเกอมากับมือ
นางแค่ไม่มั่นใจว่ากู่ฉางเกอไม่มีแผนอื่นจะเล่นงานชูห่าวจริงๆเหรอ?หรือมันแค่เพราะความขัดแย้งในเมืองวันนั้นจริง?
“เอาล่ะ ได้เวลาที่ข้าต้องไปแล้ว และหายนะของท้องฟ้ากลืนกินก็รอให้ข้าไปแก้”
หลังจากนั้น กู่ฉางเกอก็อธิบายบางสิ่งกับหยินเม่ยและไม่อยู่นานกว่านี้
เขาส่งมอบเรื่องทั้งหมดต่อให้หยินเม่ย
ระหว่างนี้ กู่ฉางเกอไม่อยู่ในอาณาจักรวิหคเพลิง มันจึงเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะสงสัย
เรื่องวันนี้ถือว่าราบรื่นและทำให้กู่ฉางเกอยินดี
เพราะเขาพบว่าใบหน้าของถังว่านคล้ายกับฉินอู่หยากว่าแปดส่วน ศิษย์พี่ฉินอู่หยาคนนั้นที่กลับจากสวรรค์ชั้นเก้า
ท่ามกลางฉากมากมายที่แสดงด้วยระบบ มีแค่คนสี่คนจากสำนักอู่หยาที่แสดงตัว ซึ่งคือราชาสวรรค์จื่อหยาง กู่เซียนเอ๋อร์ อาจารย์ของฉินอู่หยาและสหายเต๋าอีกคน
กู่ฉางเกอจำได้ชัด
ส่วนว่าถังว่านเป็นการกลับชาติมาเกิดของคนรักฉินอู่หยาหรือไม่ เขาไม่แน่ใจ
พูดก็พูด ถังว่านมีโชคมหาศาล แต่เทียบกับธิดาสวรรค์ตัวจริง นางยังห่างไกล
แค่ว่าด้วยหน้าตาที่คล้ายกัน มันจึงสะดวกให้เขาวางแผนหลายสิ่ง
ไม่งั้น เขาคงไม่เปลืองแรงพูดขนาดนี้
ด้วยนิสัยของถังว่าน ถ้านางไม่ยอมปล่อยใจ ขวดสมบัติเต๋าน่าจะล้มเหลว
ลำบากหน่อย แต่ผลประโยชน์มหาศาล
กู่ฉางเกอคาดหวังถึงสถานการณ์ต่อไปไว้แล้ว
“บุตรฟ้าประทานสองคนสู้กัน?”
“ไม่ ก็แค่กระเทียมหอมสองต้นที่หยอกกัน ข้าแค่ต้องรอดูการแสดงและเก็บเกี่ยว นี่น่าสนใจมาก”
เขาไม่เลือกกลับไปผ่านค่ายกล แต่พุ่งเข้ามิติ ด้วยความเร็วของเขา ในพื้นที่นี้ ระยะห่างล้านลี้ก็ไม่ใช่ปัญหา
