ตอนที่ 6-30 ต่อให้ข้าตายก็ต้องฆ่าเจ้า!
กลุ่มนักรบที่บุกเข้ามาซ่อนตัวอยู่ด้านหลังราชสีห์หิมะน้ำแข็งล้วนตกตะลึงกับภาพที่เห็นในลานคฤหาสน์
“นี่มันตัวประหลาดอะไรกัน?”
สิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในลานบ้านมีตัวปกคลุมไปด้วยเกล็ดดำ และแถวหนามแหลนแหลมคมที่ส่องประกายเยือกเย็นสีทองและหางมังกรที่เหมือนแส้เหล็กตวัดกลับไปมาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อสัตว์ประหลาดตัวนี้จ้องมาที่พวกเขา พวกเขาสังเกตได้ว่านัยน์ตาของมันมีสีทองเข้มอย่างประหลาด
นัยน์ตาสีทองเข้มเหล่านี้เต็มไปด้วยความไร้น้ำใจ เยือกเย็นและอำมหิต
“โฮกกกก!” ราชสีห์หิมะน้ำแข็งไม่กลัวแม้แต่น้อย มันเป็นตัวแรกที่พุ่งเข้าหาสัตว์ประหลาดนี้
ราชสีห์หิมะน้ำแข็งพ่นแหลนหยกฟ้าออกมาจากปากของมันเป็นจำนวนมาก แต่สัตว์ประหลาดนั้นไม่หลบแม้แต่น้อย กลับปล่อยให้แหลนเหล่านั้นกระแทกใส่เกล็ดของเขา เกิดเสียงดังสนั่น อากาศเต็มไปด้วยเสียงจากแรงปะทะกัน การโจมตีนั้นไม่สามารถทำอันตรายสัตว์ประหลาดนั้นได้เลยแม้แต่น้อย!
“บัดซบ!” เสียงสบถด่าดังออกมาจากปากของสัตว์ประหลาดนั้น
ขาขวาของมันกลายเป็นรูปเลือนลางทันทีและกระแทกใส่ร่างของราชสีห์หิมะน้ำแข็งอย่างรุนแรง ความจริงก็คือราชสีห์หิมะน้ำแข็งถูกเตะกระเด็น! นี่คืออสูรเวทระดับแปด แต่มันกลับกระเด็นออกไปด้วยพลังเตะครั้งเดียว
แต่ราชองครักษ์เหล่านี้จะรู้ได้ยังไงว่านี่คือร่างแปลงมังกรเต็มร่าง ลินลี่ย์ก้าวเข้าสู่ขอบเขตนักสู้ระดับเก้า!
“ฆ่าเขา, ฆ่าเขาซะ!” เคลย์กู่ร้องด้วยความโกรธกริ้ว
มาถึงตอนนี้พวกยอดฝีมือที่ตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์นี้ก็รู้สึกตัว ทันใดนั้นทุกคนร้องเกรี้ยวกราดชักอาวุธออกมาและพุ่งเข้าหาลินลี่ย์ ขณะเดียวกันอสูรเวทของยอดฝีมือเหล่านั้นก็เริ่มบุกโจมตีใส่ลินลี่ย์
อสูรเวทหมาป่าน้ำแข็ง อสูรเวทม้าเขี้ยวใหญ่ อสูรเวทแมสโทดอน (คล้ายช้าง) อสูรเวทวิหคศึกสีน้ำเงิน
อสูรเวทแต่ละตัวผลัดกันจู่โจมใส่ลินลี่ย์จากอากาศและภาคพื้น ลินลี่ย์เป็นเหมือนแอ่งน้ำวนที่ดึงดูดนักรบและอสูรเวทที่อยู่ใกล้ให้เข้ามาโจมตีใส่เขา การโจมตีที่มีขนาดใหญ่นี้น่ากลัวอย่างแท้จริง
สายตาประสงค์ร้ายถึงตายของลินลี่ย์จับจ้องอยู่แต่เคลย์เท่านั้น บีบียังคงโจมตีใส่เคลย์ไม่หยุดเพื่อลดทอนพลังงานของเกราะชะตาของเคลย์
“เคลย์! วันนี้ข้าต้องฆ่าเจ้าให้ได้” ลินลี่ย์ไม่สนใจนักรบที่รุมล้อมเข้ามาแม้แต่น้อย ตอนนี้นักรบที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือนักรบระดับแปดคนหนึ่ง แม้ในร่างมังกรของเขาลินลี่ย์ก็เป็นนักรบระดับเก้าขั้นต้น ลินลี่ย์ยังได้รับตกทอดหนึ่งในคุณสมบัติที่แข็งแกร่งที่สุดของมังกรเกราะหนาม นั่นคือพลังป้องกันที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ!
การโจมตีของนักรบระดับแปดเมื่อกระทบเข้ากับเกล็ดของลินลี่ย์ ไม่สามารถทำอันตรายลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย
มีเพียงบุรุษร่างใหญ่ในกลุ่มนักรบเหล่านี้ สูงประมาณสองเมตรมีกล้ามเนื้อล่ำสันเอวใหญ่เหมือนหมีกวัดแกว่งขวานศึกขนาดใหญ่ใส่ลินลี่ย์ ด้านบนของขวานมีเพลิงแดงลุกโชนทำให้อุณหภูมิในอากาศสูง
“ตายซะเถอะ!”
ลินลี่ย์ไม่ได้หลบแม้แต่น้อย เขารวบหมัดต่อยใส่ขวานด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง พลังหมัดของเขาแหวกอากาศหวีดหวิว
“บึ้ม!”
ขวานศึกใหญ่และหนาถูกกระแทกแตกเป็นชิ้นๆ หมัดของลินลี่ย์ไม่ได้ชะลอลงแม้แต่น้อย ขณะที่มันทะลุอกของนักรบผู้นั้น และแม้ว่าหมัดของเขาต่อยทะลุอกของบุรุษผู้นั้น มืออีกข้างหนึ่งของลินลี่ย์ก็แทงใส่ด้วยเช่นกัน...
ด้วยพลังฉีกของแขนที่ทรงพลังทั้งสองข้าง ลินลี่ย์ฉีกร่างของนักรบผู้นั้นเป็นสองเสี่ยงจากภายใน โลหิตชโลมไปทั่วเกล็ดของลินลี่ย์ ทำให้ลินลี่ย์เหมือนกับปีศาจที่ผุดขึ้นมาจากนรกมากกว่า
“พี่รอง!”
นักรบอีกสามคนกรีดร้องด้วยความโกรธ คนที่ลินลี่ย์ฆ่าเป็นหนึ่งในสี่นักรบระดับแปด ดวงตาของนักรบอีกสามคนที่เหลือกลายเป็นสีแดง และอสูรเวทที่อยู่ข้างๆ พวกเขาก็พุ่งเข้าหาลินลี่ย์พร้อมกันทั้งหมด
“ผัวะ!” หางมังกรของลินลี่ย์หวดใส่พวกมันจากด้านข้างในทันที
หนึ่งในนักรบที่มีผมทอง ผอมสูง ตั้งใจลอบโจมตีลินลี่ย์จากด้านหลัง กลับโดนหางมังกรหวดใส่ศีรษะ ศีรษะเขาแตกเป็นเสี่ยง เลือดกระจายไปทุกที่
“เขาเป็นปีศาจ, ปีศาจ! ทุกคน! ฆ่าเขา!” ลินลี่ย์สำแดงพลังที่น่าหวาดหวั่นออกมา ทุกคนกรีดร้องและบุกเข้าโจมตี
ผู้คนเริ่มหลั่งไหลเข้ามาเพิ่มมากขึ้น แม้แต่พวกที่อยู่ห่างไกลจากลานบ้าน แม้แต่องครักษ์ที่ได้รับหน้าที่มาประจำการคอยคุ้มครองลินลี่ย์ก็เข้ามาโจมตีลินลี่ย์ด้วยเช่นกัน เพราะเกล็ดดำที่คลุมทั่วทั้งตัวของลินลี่ย์ แม้แต่ใบหน้าของเขาก็ไม่มีใครจำได้ว่า สัตว์ประหลาดตนนี้คือลินลี่ย์!
ในใจของทุกคนรู้แต่ว่า นี่คือปีศาจร้ายที่น่ากลัว!
ฆ่ามัน!
“ฝ่าบาท! รีบเสด็จหนีก่อน!” นักรบระดับแปดสองคนกระโดดมาอยู่ข้างๆ เคลย์ แต่ขณะที่เขาพูดจบ เงาดำก็พุ่งเข้าหาพวกเขา นักรบทั้งสองนี้มีปฏิกิริยาสนองตอบที่รวดเร็วจากแรงสั่นสะเทือน ร่างของพวกเขาเลือนลางด้วยเช่นกัน
“อา!”
เนื้อก้อนหนึ่งจากไหล่ของนักรบคนหนึ่งถูกกัดขาด และเงาดำยังคงโจมตีใส่นักรบนั้นอย่างต่อเนื่อง อาศัยพลังกรงเล็บที่รุนแรงและฟันที่แหลมคม ในช่วงเวลาสั้นๆ นักรบก็ถูกกัดจนเนื้อหลุดไปสิบชิ้น เลือดของเขาไหลโทรมทั่วทั้งตัว
การสูญเสียเลือดและเนื้อมากเกินไป ทำให้นักรบผู้นั้นเริ่มช้าและสะดุด
“ฉัวะ!”
อุ้งเล็บที่แหลมคมตะปบใส่กะโหลกของเขา บดขยี้และสังหารเขาคาที่
“บีบี, ตั้งใจโจมตีเฉพาะเคลย์เท่านั้น!” เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้นในใจของบีบี
“เข้าใจแล้ว เจ้านาย!”
“ควั่บ!” เคลย์ฉวยโอกาสนี้กระโดดออกไปที่นอกลานบ้าน
“จี๊ดดดด” บีบีส่งเสียงร้องแหลมสูงแหวกอากาศอีกครั้งแล้วกลายเป็นร่างเลือนลาง บีบีพุ่งตรงใส่กำแพงด้วยความเร็วสูง กำแพงที่มีรอยร้าวอยู่แล้วแตกพังทันทีและบีบีพุ่งทะลุออกมาแล้วโจมตีใส่เคลย์อย่างบ้าคลั่ง
“ฆ่าเจ้าปีศาจนี่ซะ! ทุกคน ฆ่ามันซะ!” เคลย์ประกาศิตเสียงดังลั่น
“ฝ่าบาท!”
ผู้คนที่อยู่ในลานบ้านลินลี่ย์เพิ่มจำนวนขึ้นมากทุกทีและทหารจากวังจำนวนนับพันก็พุ่งเข้ามาเพื่อปกป้องกษัตริย์เช่นกัน ขุนนางหลายคนมารวมตัวกันด้วย สังเกตได้ทันทีที่มีคำสั่งคนของเขาก็เข้ามาปกป้องพระราชา จำนวนคนในคฤหาสน์ของลินลี่ย์ต้องเรียกว่าเป็นคลื่นมนุษย์
ผู้คนมีอยู่ทั่วทุกที่!
“เพื่อเกียรติศักดิ์!”
“เพื่อศักดิ์ศรี!”
หน่วยอัศวินแห่งวิหารเจิดจรัสวิ่งเข้ามาขวางหน้าเคลย์ทันทีและทุกคนเตรียมพร้อมจู่โจมใส่ร่างดำเลือนลางแต่รวดเร็วดุจสายฟ้านั้น เพื่อปกป้องพระราชาของพวกเขา ทหารทุกคนพร้อมจะสละความปลอดภัยในชีวิตของตน
“ชรีคคคค!”
เสียงหวีดแหลมสูงของบีบีดังฝ่าอากาศ และความเร็วของมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ร่างของบีบีเลือนลางอย่างแปลกประหลาด กรงเล็บแหลมคม, เขี้ยวที่น่ากลัวและความเร็วที่น่าทึ่งทำให้มันกลายเป็นยมทูต และนักรบค่อยๆ ล้มลงทีละคนๆ
บีบีทะลวงอกของบางคน บางคนก็ถูกตัดศีรษะ และศีรษะของพวกเขาปลิวกระเด็น กะโหลกของบางคนแตกเป็นเสี่ยง...
มันวิ่งวนรอบแล้วรอบเล่า และเข้าโจมตีเคลย์ เคลย์รู้สึกได้ชัดเจนว่าพลังรอบๆ ตัวของเขาลดลงอย่างต่อเนื่อง
“สัตว์เลี้ยงของลินลี่ย์น่ากลัวเกินไปแล้ว” มาถึงตอนนี้เคลย์ถึงได้เข้าใจว่าลินลี่ย์มีพลังมากมายเพียงไหน
ตอนนี้ ลินลี่ย์ถูกโอบล้อมและตรึงไว้โดยคลื่นมนุษย์นักรบ เขาทรงพลังอย่างแท้จริง แต่ภายใต้การโจมตีขนานใหญ่ของอสูรเวทและนักรบจำนวนมาก แม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าคนได้คนหนึ่งทุกครั้งที่ลงมือ แต่เขาจะต้องใช้เวลานาน
“ข้าไม่สามารถช้าต่อไปได้อีกแล้ว ทันทีที่นักสู้ระดับเซียนของวิหารเจิดจรัสมาถึง ข้าจะไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย”
เมื่อเห็นฝูงชนบ้าคลั่งต่อต้านเขา และนักรบโห่ร้องเปล่งคำพูดเช่น “เพื่อเกียรติศักดิ์” และ “เพื่อฝ่าบาท” และ “ปีศาจ” ลินลี่ย์ยิ่งคลั่งกว่าเดิม ที่ยิ่งกว่านั้นนักเวทหลายคนร่ายเวทใส่ลินลี่ย์จากในระยะไกลเช่นกัน
“ผัวะ!”
“บึ้ม!”
ร่างของลินลี่ย์ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสายรุ้ง ขณะที่พลังเวทนับไม่ถ้วนพุ่งใส่ร่างของเขา แต่ความสามารถในการป้องกันของลินลี่ย์น่ากลัวเกินไป มังกรเกราะหนามได้รับการยกย่องว่าเป็นอสูรประเภทมังกรที่มีพลังป้องกันสูงสุด เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องสงสัย
“ชรีคคคคค!” ไกลออกไป เสียงกรีดร้องของบีบีร้องดังจนได้ยิน แต่ลินลี่ย์ถูกคลื่นทหารและนักรบโอบล้อมไว้อยู่ ทำให้เขารู้สึกคลั่งอย่างช่วยไม่ได้
“เคลย์!”
“ท่านพ่อ! ท่านแม่! วันนี้ ต่อให้ข้าตาย ข้าจะฆ่าเขาให้ได้ ถ้าความโชคร้ายมาเยือน อย่างนั้นเราคงจะได้พบกันในปรภพ! น้องวอร์ตัน ข้าขอฝากตระกูลบาลุคไว้ให้เจ้าด้วย” ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง ในช่วงเวลานี้ ลินลี่ย์ไม่ห่วงเรื่องควมเป็นความตายของตนอีกต่อไป
“เคลย์!!!”
ลินลี่ย์คำรามด้วยความเดือดดาล และแขนขวาที่มีเกล็ดปกคลุมแตะเข้าที่เอว ทันใดนั้นประกายแสงสีม่วงวาบขึ้นในอากาศ
“ตาย, พวกเจ้าต้องตายกันทุกคน!”
ลินลี่ย์เริ่มลงมือสังหาร
ลินลี่ย์กลายเป็นพายุหมุน และแสงสีม่วงกระพริบรอบๆ ตัวอย่างงดงาม ประกายรังสีม่วงที่ประหลาดปรากฏไปทั่ว ทุกที่ซึ่งลินลี่ย์ผ่านไป นักรบจะล้มลง ร่างถูกตัดขาดครึ่งกลายเป็นเพียงก้อนเนื้อ
เทพกระบี่เลือดม่วง!
เทพกระบี่เลือดม่วงมีความคมกล้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกสะบัดใช้โดยลินลี่ย์ในร่างมังกร แม้แต่นักรบระดับเจ็ดก็ถูกฟันจนร่างขาดครึ่ง
นี่คือการสังหารหมู่!
การควงสะบัดกระบี่เลือดม่วงทำให้ระดับความสามารถในการสังหารของลินลี่ย์เพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า ที่ใดก็ตามที่แสงสีม่วงกวาดผ่านไป กลุ่มนักรบจะล้มลงกับพื้น ลินลี่ย์พุ่งตรงเข้าหาเคลย์ด้วยความเร็วสูง ทุกย่างก้าว เขาต้องใช้พลังสังหารคนถึงสิบคน
ฆ่า!
ฆ่า!
ฆ่า!
เลือดมนุษย์สาดกระจายทุกที่เหมือนกับน้ำพุและเศษกระดูกกระจายอยู่ทุกแห่งเหมือนกับดินโคลน ลินลี่ย์ร่างมังกรที่มีเกล็ดดำปกคลุมดูเหมือนจะกลายเป็นมังกรปีศาจจากนรกอย่างแท้จริง เมื่อเผชิญการสังหารหมู่ของเขา นักรบก็ร่วงล้มลงคนแล้วคนเล่า
ไม่มีใครหยุดเขาได้
“บึ้ม!” แต่ละย่างก้าว ลินลี่ย์ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน เทพกระบี่เลือดม่วงที่สะบัดอยู่ในมือของเขา ทำให้มีคนล้มลงคนแล้วคนเล่า พุ่มไม้ที่อยู่ใกล้เนินเขาจำลองถูกกวาดเรียบไปนานแล้วและกำแพงของคฤหาสน์ทั้งหมดก็พังด้วยเช่นกัน
ในที่สุดลินลี่ย์ก็มาถึงข้างตัวเคลย์ เพราะบีบีโจมตีอย่างต่อเนื่อง เคลย์จึงไม่สามารถหนีไปที่ใดได้
“ลินลี่ย์, เจ้าต้องฆ่าข้าให้ได้ใช่ไหม?” เคลย์จ้องลินลี่ย์
ลินลี่ย์แสยะยิ้ม เหมือนอย่างเคย
ต้องทำหรือ?
นับตั้งแต่บิดาของเขาตาย ลินลี่ย์สั่งให้ฮิลแมนนำดาบศึกประหารหมู่ออกไปจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ลินลี่ย์ก็ทำใจแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาจะต้องล้างแค้นให้บิดา
“ฮ่าห์!”
ปราณมังกรของเขาระเบิดออก แขนของลินลี่ย์ขยายขนาดอีกหนึ่งนิ้ว ขณะที่ความแข็งแรงทางกายภาพของเขาถูกผลักดันจนถึงขีดสุด เหมือนกับอากาศแตกระเบิดถูกตัดออก กระบี่เลือดม่วงในมือของเขาฟันใส่ร่างอย่างรุนแรง
“บึ้ม!” เคลย์ถูกหวดกระเด็นและร่างของเขากระแทกกับภูเขาจำลอง ก้อนหินบนภูเขาจำลองปลิวกระเด็นไปทั่ว
ร่างของเขากลายเป็นสภาพเลือนลางและลินลี่ย์มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเขาอีกคร้ง
ดูเหมือนลินลี่ย์จะเปลี่ยนไปเป็นพายุหมุน และเขาหมุนตัวเตะใส่คอของเคลย์อย่างรุนแรง แม้ว่าแรงฟาดใส่ครั้งนี้จะถูกป้องกันไว้ได้ด้วยโล่ชะตา แต่ร่างของเคลย์ก็ยังกระแทกยุบลงไปในพื้นเพราะแรงหวดนั้น
“ผัวะ!” จากนั้นลินลี่ย์ใช้หางมังกรหวดซ้ำอีกครา
หางที่เหมือนแส้หวดใส่ร่างเคลย์ครั้งแล้วครั้งเล่า พลังที่กระหน่ำใส่ร่างของเคลย์ได้ถูกสลายลงไปบนพื้นคล้ายกับดาวตกพุ่งชนพื้น รอยแตกร้าวใหญ่สิบรอยปรากฏอยู่บนพื้น และร่างของเคลย์จมลงไปในรอยแตกที่เกิดขึ้นใหม่
ม่านพลังโปร่งใสที่ปกป้องร่างของเคลย์เริ่มสั่นและแสงรุ้งเจ็ดสีแผ่กว้างขึ้น มันกำลังจะแตกสลาย
“มันกำลังจะแตกสลาย” ลินลี่ย์อาละวาดอย่างหนัก
“ปกป้องฝ่าบาท!” เสียงแหลมสูงตะโกนออกมา
“ใต้เท้าไกเซอร์!”
นักรบที่หวาดกลัวจากวิธีสังหารของลินลี่ย์และบีบีพากันดีใจ บุรุษร่างสูงใหญ่ทรงพลังมีผมสีเขียวยาวกำลังพุ่งเข้ามา ดาบยักษ์เล่มหนึ่งอยู่ในมือของเขา ความเร็วในการเคลื่อนไหวของเขาไม่ด้อยไปกว่าลินลี่ย์เลยแม้แต่น้อย
ลินลี่ย์หัวใจสั่น “นักรบระดับเก้าคนที่สองของอาณาจักรเฟนไล ไกเซอร์ ไม่ดีแน่”
“ช่างมันเถอะ” ลินลี่ย์ไม่หันไปมองไกเซอร์ เขารีบไล่กวดตามเคลย์ที่ฉวยโอกาสหนีออกมาจากรอยแตกที่เขาถูกกระแทกอัดลงไป เกราะชะตาของเคลย์ใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว และสามารถแตกสลายได้ทุกเมื่อ เขาต้องฉวยโอกาสสุดท้ายนี้ฆ่าเคลย์
“หยุดนะ!” ไกเซอร์ตวาดด้วยความโกรธ
“ปัง!”
ลินลี่ย์กระแทกหมัดใส่เคลย์อีก ครั้งนี้ถูกขากรรไกรของเคลย์ส่งผลให้เขาลอยขึ้นในอากาศ ลินลี่ย์ลอยตัวในอากาศและหมุนตัวด้วยความเร็วสูงเหมือนกังหัน ขาขวาและหางแส้เหล็กหวดใส่ร่างของเคลย์
“วืดดดด” เสียงประหลาดดังออกมาจากร่างของเคลย์
ร่างของเคลย์ลอยอยู่ในกลางอากาศ และม่านพลังปกป้องรอบตัวเขาสั่นไม่หยุด แสงสีรุ้งเปล่งประกาย แต่จากนั้นในกลางอากาศมีเงาร่างเลือนลางพุ่งเข้าหาเขาใช้กรงเล็บตะปบใส่รุ้งเจ็ดสีนั้น
“เปรี๊ยะ..เพล้ง!”
เสียงได้ยินชัดเจน และม่านพลังรอบๆ ตัวเคลย์แตกสลายไป
“มันแตกแล้ว” เมื่อเห็นเช่นนี้ลินลี่ย์ดีใจยิ่งนัก เขาพุ่งตรงเข้าหาเคลย์ทันที แต่ช่วงขณะเวลานี้ ไกเซอร์มาถึงมาพอดีและใช้ดาบยักษ์ฟันใส่ลินลีย์อย่างดุเดือด แต่ลินลี่ย์ไม่สนใจแม้แต่น้อย ยังคงพุ่งเข้าหาเคลย์ต่อไป
แต่ในช่วงเวลานี้เอง...
นักรบนับพันที่กำลังต่อสู้อยู่ในคฤหาสน์ลินลี่ย์ ไม่มีใครสักคนที่สังเกตเห็นว่ายังมีบุรุษคนหนึ่งลอยตัวอยู่กลางอากาศมองดูจากเบื้องบน แม้ว่าบุรุษผู้นี้จะยืนอยู่ในกลางอากาศ คนที่มองเขาโดยตรงจากด้านล่างไม่อาจเห็นเขาได้เลย พวกเขาไม่เห็นอะไรตรงนั้น
เขาตัวผอมบาง ศีรษะล้านและสวมชุดขาวยาว หน้าของเขาสงบและเขาจ้องมองเหตุการณ์ข้างล่างทั้งหมดด้วยสายตาเยือกเย็นดุจเทพเจ้า
เป็นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหารเจิดจรัสถึงกับมาถึงด้วยตนเอง!
