การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 446 ก่อนเริ่มต้นสงคราม

ตอนที่ 446 ก่อนเริ่มต้นสงคราม

ณ ค่ายของกองทัพพันธมิตรทางทิศใต้

กองทัพพันธมิตรแยกออกเป็น 2 กองทัพหลัก ๆ นั่นคือทิศใต้ และทิศเหนือ กองกำลังทางทิศใต้ประกอบไปได้ กองทัพอาณาจักร กองทัพราชอาณาจักร และกองทัพประเทศเข้าร่วมอื่น ๆ อีกหลายสิบประเทศ

ส่วนกองทัพทางเหนือประกอบไปด้วย กองทัพสหราชอาณาจักร และกองทัพประเทศเข้าร่วมอื่น ๆ อีกนับร้อยประเทศ เหตุผลทื่ทางฝั่งของสหราชอาณาจักรมีประเทศเข้าร่วมเยอะกว่า มันก็เป็นเพราะอิทธิพลของสหราชอาณาจักรทางทิศเหนือ ถ้าประเทศไหนไม่เข้าร่วมหรือเลือกอยู่ฝั่งจักรวรรดิ กองทัพพันธมิตรทางทิศใต้จะแค่เดินทางผ่าน

แต่ว่า กองทัพพันธมิตรทางทิศเหนือไม่ใช่ กองทัพพันธมิตรทางทิศเหนือจะทำลายประเทศนั้น ๆ ทิ้งซะ เพราะแบบนี้ ทางฝั่งกองทัพพันธมิตรทางทิศเหนือเลยมีประเทศเล็ก ๆ เข้าร่วมเยอะกว่า

ภายในเต็นท์ขนาดใหญ่ [ในกองทัพพันธมิตรทางทิศใต้]

จอมพล ลีโอไนตัส ไฮเซอร์ , ราชาราชอาณาจักร และราชาอาณาจักร กำลังนั่งหันหน้าเข้าหากัน ด้านหน้าของพวกเขาเป็นโต๊ะรูปทรงวงกลม โต๊ะวงกลมแบบนี้แสดงให้เห็นว่าคนที่นั่งอยู่มีตำแหน่งเท่ากัน ไม่มีใครเหนือกว่า ไม่มีใครสูงกว่า

“พวกเราต้องเคลื่อนทัพไปรวมกัน”

จอมพล ลีโอไนตัส พูดกับราชาทั้ง 2

เป็นแบบที่ ไคล์ วอเตอร์ คาดการณ์เอาไว้จอมพล ลีโอไนตัส เข้าใจความหมายของสงครามครั้งนี้ เขาเข้าใจดีว่าจุดแพ้ชนะของสงครามอยู่ที่ปกป้องเมืองได้ หรือปกป้องเมืองไม่ได้

ราชาทั้ง 2 ขมวดคิ้ว จากนั้นราชาอาณาจักรก็ถามขึ้นว่า

“ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย พวกเราโจมตีแบบปิดล้อมมันไม่ดีกว่าหรือไง”

“ไม่ สงครามครั้งนี้จะตัดสินกันในศึกนี้ ถ้าพวกเรากองทัพพันธมิตรสามารถยึดเมืองได้ ประเทศต่าง ๆ ก็จะสนับสนุนเราและให้กำลังรบกับเรา กลับกัน ประเทศฝั่งจักรวรรดิก็จะเลิกสนับสนุนจักรวรรดิเพราะขาดความเชื่อใจ เราไม่จำเป็นต้องฆ่าทหารจักรวรรดิให้หมด สิ่งจำเป็นสำหรับเราตอนนี้คือต้องยึดเมืองให้ได้ เมื่อยึดเมืองได้ กองทัพจักรวรรดิก็จะล่มสลายไปเอง”

จอมพล ลีโอไนตัส อธิบาย

เมื่อได้ยินคำอธิบายจากจอมพล ลีโอไนตัส ราชาทั้ง 2 ก็พากันพยักหน้าขึ้นลง พวกเขาคิดว่าสิ่งที่ได้ยินมันสมเหตุสมผล อีกอย่าง พวกเขาก็อยากรวมทัพเหมือนกัน เพราะราชอาณาจักร และอาณาจักร ไม่มีผู้บ่มเพาะระดับพระเจ้าอยู่เลย หากโดน ไคล์ วอเตอร์ บุกทะลวงเข้ามา พวกเขาก็ทำได้เพียงแค่รอความตายเท่านั้น

แต่ถ้าพวกเขาเอาทัพไปรวมกับสหราชอาณาจักร ที่มีจอมพล ลีโอไนตัส ที่มีพลังบ่มเพาะระดับพระเจ้า พวกเขาก็ไม่ต้องกลัว ไคล์ วอเตอร์

“เห็นด้วย”

“เห็นด้วย”

ราชาราชอาณาจักร และ ราชาอาณาจักร ตอบเห็นด้วยตามลำดับ

จอมพล ลีโอไนตัส พยักหน้า จากนั้นก็พูดต่ออีกว่า

“ราชาอาณาจักร ข้ามีบางอย่างต้องบอกกับท่านเอาไว้ก่อน เรื่องลูกสาวท่าน เรื่องขององค์หญิง เทียร่า ตอนนี้เธอเลือกอยู่ฝั่งจักรวรรดิไปแล้ว หลังจากจบสงครามพวกเราต้องประหารเธอ หวังว่าท่านจะไม่ขัดขวางเมื่อเวลามาถึง”

“ตกลง”

ราชาอาณาจักร ตอบด้วยน้ำเสียงปกติ เขารู้อยู่แล้วว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ และเขาก็บอกลูกสาวของเขาให้เตรียมใจไปแล้ว

“ดี ถ้างั้นก็เชิญพวกท่านเคลื่อนทัพกันได้เลย เราจะไปรวมกันทางทิศเหนือของเมืองหลวงอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์”

จอมพล ลีโอไนตัส พูดอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน เจ้าไม่คิดว่าแกรนด์ดยุก วอเตอร์ จะอ่านแผนเราออกงั้นเหรอ”

คนที่ถามคือราชาราชอาณาจักร เขาได้ยินมาว่า ไคล์ วอเตอร์ มีความสามารถมาก หากพวกเขาเคลื่อนไหวไปทางเหนือกันตอนนี้ ไคล์ วอเตอร์ ต้องเดาแผนของพวกเขาออกแน่นอน

“แน่นอนว่าแกรนด์ดยุก วอเตอร์ ต้องรู้ แต่ท่านไม่ต้องเป็นห่วงไป ต่อให้พวกเราไม่เคลื่อนไหวแกรนด์ดยุก วอเตอร์ ก็คงเดาได้อยู่แล้ว เพราะคนฉลาดแบบแกรนด์ดยุก วอเตอร์ มีหรือที่จะไม่รู้ความสำคัญของการต่อสู้ครั้งนี้”

จอมพล ลีโอไนตัส ตอบคำถาม

“ก็จริง…”

ราชาราชอาณาจักร พูดเบา ๆ คนเดียวหลังจากได้รับคำตอบ

ตูม!!!

???

????

?????

ระหว่างที่ทั้ง 3 คน กำลังคุยกันอยู่ในเต็นท์ อยู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นจากด้านนอก พวกเขามองหน้ากันไปมา จากนั้น ลีโอไนตัส ก็ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า

“ข้าจะออกไปดูเอง พวกท่านหลบไปก่อน”

ราชาทั้ง 2 พยักหน้าให้คำพูดของ ลีโอไนตัส

จากนั้นจอมพล ลีโอไนตัส ก็เดินออกจากเต็นท์ด้วยใบหน้าจริงจัง ส่วนเหตุผลที่เขาทำใบหน้าจริงจังมันก็เป็นเพราะว่า หลังจากได้ยินเสียงระเบิดเขาก็สัมผัสพลังปราณที่แข็งแกร่งได้ และถ้าคนแบบจอมพล ลีโอไนตัส คิดว่าแข็งแกร่ง นั่นคือแข็งแกร่งจริง ๆ

จากพลังปราณที่เขาสัมผัสได้จอมพล ลีโอไนตัส คิดว่า ผู้ที่ทำเสียงระเบิดเมื่อครู่คงมีพลังอย่างน้อย ๆ อยู่ในระดับพระเจ้า ขั้นที่ 1

….

ก่อนหน้านี้ไม่นาน

บนท้องฟ้าของค่ายพันธมิตรทางทิศใต้ ได้มีประตูมิติปรากฏขึ้นบนอากาศ และร่างมนุษย์ 1 ร่าง ก็ลอยออกมาจากประตูมิติ และมนุษย์ที่ออกมาก็คือ ไคล์ วอเตอร์ นั่นเอง ไคล์ วอเตอร์ คิดว่าจะมาดูกองทัพศัตรูสักหน่อย เพราะอยู่ในเมืองหลงอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว

แต่ว่า หลังจากมาถึงค่ายของศัตรู เขาก็สัมผัสพลังของระดับพระเจ้าได้ และเขาก็สามารถเดาได้ง่าย ๆ ว่าคนที่เขาสัมผัสพลังได้คือใคร

“จอมพลแห่งจักรวรรดิ จอมพล ลีโอไนตัส ไฮเซอร์”

ไคล์ วอเตอร์ พูดพร้อมรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้า

เมื่อรู้ว่าจอมพล ลีโอไนตัส อยู่ที่ค่ายแห่งนี้ ไคล์ วอเตอร์ ก็มีแผนบางอย่างขึ้นมาในหัว เมื่อคิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้ เขาก็ยกมือขวาขึ้นมาแล้วชี้ลงไปที่ค่ายทหารพันธมิตรด้านล่าง บนมือขวาของ ไคล์ วอเตอร์ ค่อย ๆ มีพลังปราณเข้มข้นก่อตัวขึ้นช้า ๆ

พลังปราณที่ก่อตัวขึ้นเป็นพลังปราณรูปทรงวงกลม เริ่มจากลูกเล็ก ๆ จากนั้นก็ใหญ่เท่าลูกปิงปอง และใหญ่เท่าลูกบอล เมื่อพลังปราณเข้มข้นใหญ่เท่าลูกบอล ไคล์ วอเตอร์ ก็ปล่อยมันออกจากมือขวาของเขา

พลังปราณเข้มข้นพุ่งลงข้างล่างด้วยความเร็ว จากนั้นก็

ตูม!!!!

….

มาแล้วสินะ!

หลังจากผมทักทายด้วยการระเบิดค่ายทหารไป 1 ครั้ง จอมพล ลีโอไนตัส ก็พุ่งตรงเข้ามาหาผมด้วยการลอยตัวบนอากาศ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงบ ไม่ได้แสดงท่าทางโกรธหรือโมโหออกมาให้เห็น

“ไม่คิดเลยว่าเราจะได้มาเจอกันในที่แบบนี้ แกรนด์ดยุก วอเตอร์”

“ข้าเองก็ไม่คิดเหมือนกันจอมพล ลีโอไนตัส ไฮเซอร์”

“ท่านจะไม่รีบร้อนไปหน่อยหรือไงท่านแกรนด์ดยุก วอเตอร์ แอบมาโจมตีแบบนี้ ท่านไม่สนใจชื่อเสียงของท่านบ้างหรือไง”

จอมพล ลีโอไนตัส ถากถางผม

ผมเลยตอบกลับไปว่า

“ชื่อเสียงมันช่วยให้ข้ามีชีวิตนานขึ้นหรือไง มันช่วยให้ข้าชนะสงครามได้งั้นเหรอ ไม่เลย มันไม่ได้ช่วยอะไรข้าเลยทำไมข้าต้องสนใจมันด้วยละ”

“ฮาฮาฮา คำพูดของท่านช่างดีจริง ๆ คุยกับท่านมันสนุกจริง ๆ ท่านแกรนด์ดยุก แต่ข้าคงคุยกับท่านนานมากไม่ได้ เพราะตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่พวกเราต้องคุยกัน มาพูดกันตรง ๆ เลยดีกว่าท่านแกรนด์ดยุก ข้าอยากให้ท่านกลับไป ข้ายังไม่อยากสู้ตัดสินกับท่านที่นี่”

ถึงช่วงแรกจะหัวเราะ แต่อยู่ ๆ จอมพล ลีโอไนตัส ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ผมถามกลับไปว่า

“ตอนนี้เจ้ากำลังสั่งข้างั้นเหรอ”

“อย่าใช้คำว่าสั่งเลย เรียกว่ามันเป็นการขอร้องจากข้าดีกว่า ถ้าท่านไม่เห็นแก่หน้าของข้าก็ช่วยเห็นแก่หน้าของตำแหน่ง ‘จอมพล’ แห่งสหราชอาณาจักรด้วยเถอะ”

“ถ้าข้าตอบว่าไม่ละ”

“เช่นนั้นข้าคงต้องลงมือ”

ระหว่างพูดจอมพล ลีโอไนตัส ก็ใช้มือจับดาบข้างเอวของเขา เขากำลังแสดงให้ผมเห็นว่าเขาจะสู้จริง ๆ ที่ผมไม่ยอมไปดี ๆ

“หึ ครั้งนี้ข้าจะถอยให้ก่อน”

ผมตอบพร้อมหันหลัง ตามแผนของผมคือเดินทางมาเพื่อตรวจสอบ และตอนนี้ผมก็ตรวจสอบเรียบร้อย แล้วเป้าหมายของผมสำเร็จแล้ว อีกอย่าง ที่นี่ไม่ใช่จุดที่ผมควรปะทะกับจอมพล ลีโอไนตัส จุดเหมาะ ๆ ที่ผมต้องปะทะกับเขา ผมเตรียมเอาไว้แล้ว

หลังจากพูดผมก็หันหลังกลับเข้าหาประตูมิติ แต่ก่อนที่ผมจะไปผมก็พูดอีกครั้ง

“หวังว่าเจ้าจะเล่นตามเกม”

“ท่านแกรนด์ดยุก วอเตอร์ ไม่ต้องกังวลข้าจะบุกทางเหนือ และข้าก็หวังว่าท่านจะไม่ไป ๆ มา ๆ ในค่ายของพวกเราแบบนี้อีก”

“ไม่ต้องกังวล”

หลังจากคุยกันรู้เรื่อง ผมก็เข้าประตูมิติที่เปิดเอาไว้

….

“ไปแล้วสินะ ไคล์ วอเตอร์ มันทำยังไงถึงได้แข็งแกร่งเร็วขนาดนี้ พลังปราณที่เราสัมผัสได้จากร่างของมัน เหมือนว่าจะมากว่าของเราซะอีก ระดับพระเจ้า ขั้นที่ 3 แบบเราไม่มีทางมีพลังปราณขนาดนี้แน่นอน แต่ยังไงกันล่ะ ไม่ใช่ว่ารายงานบอกว่า ไคล์ วอเตอร์ อยู่ระดับพระเจ้า ขั้นที่ 2 งั้นเหรอ???”

เมื่อ ไคล์ วอเตอร์ กลับไปแล้วจอมพล ลีโอไนตัส ก็คิดในใจด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพลังปราณในร่างกายถึงเยอะกว่าตัวเอง

ตามรายงานล่าสุดที่เขาได้รับ คือ ไคล์ วอเตอร์ ใช้พลังระดับพระเจ้า ขั้นที่ 2 สู้กับพวกนักบวชหมายเลข ผ่านมาสองเดือน ไคล์ วอเตอร์ ก้าวเข้าสู่ระดับพระเจ้า ขั้นที่ 3 จอมพล ลีโอไนตัส สามารถยอมรับได้ แต่นี่อะไร ทำไมพลังปราณของ ไคล์ วอเตอร์ ถึงได้มากกว่าเขาที่อยู่ในระดับพระเจ้า ขั้นที่ 3 ล่ะ

ในตอนนี้ จอมพล ลีโอไนตัส ตระหนักแล้วว่าการต่อสู้กับจักรวรรดิครั้งนี้ คงไม่ได้จบลงง่าย ๆ แบบที่เขาคิดเอาไว้

“ต้องรีบบุกให้เร็วที่สุด ยิ่งปล่อยไว้เรายิ่งเสียเปรียบ”

จอมพล ลีโอไนตัส พูดกับตัวเอง