2062- กลับสู่หลุมศพโลก 

2062- กลับสู่หลุมศพโลก

สือฮ่าวมองหาหนทางอยู่เสมอ แม้ว่าตัวเขาจะใช้เส้นทางที่ใช้ร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์และในที่สุดเขาก็ยังไม่สามารถกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะเขาก็ควรมองหาเส้นทางอื่น

เขาเชื่อว่าเขาจะพบทางออกไม่ช้าก็เร็ว!

อย่างไรก็ตามตอนนี้เวลาไม่เหลือแล้ว สือฮ่าวหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคนเหล่านี้จะแข็งแกร่งขึ้นเร็วกว่านี้ พวกเขาต้องติดตามเขาไปโลกอื่นไม่เช่นนั้นพวกเขาจะติดอยู่ในอาณาจักรมนุษย์ตลอดไป

“ถ้าพวกเจ้าทั้งหมดได้รับเมล็ดพันธุ์ที่ล้ำค่าบางทีพวกเจ้าอาจจะพัฒนาตัวเองได้?” สือฮ่าวกล่าว

มู่ชิงและคนอื่นๆต่างตกตะลึง พวกเขาเดินบนเส้นทางโลกปัจจุบันแล้ว ทำไมพวกเขาไม่มีโชควาสนากับเมล็ดพันธุ์อันล้ำค่า แต่เหตุไฉนวันนี้พวกเขาต้องกลับไปค้นหาเส้นทางนั้นอีก?

นอกจากนี้เมล็ดพันธุ์เต๋าอันล้ำค่ายังเป็นสิ่งที่หาได้ยาก ทั้งหมดถูกนำออกไปโดยคนเหล่านั้นแล้ว พวกเขาจะไปหาพวกมันมาจากที่ไหน?

พวกเขารู้ดีว่าในตอนนั้น แม้แต่สือฮ่าวก็ไม่อาจได้รับเมล็ดพันธุ์ด้วยซ้ำ ไม่เช่นนั้นเขาจะมุ่งมั่นใช้ร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์ทำไม ก็เพราะว่าตอนนั้นเขาไม่มีทางเลือกอื่นนั่นเอง

“พี่ใหญ่ ท่านไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้น สมบัติเหล่านี้หายากเกินไป อีกครั้งตอนนี้มันก็อาจจะเป็นสิ่งที่ล้ำสมัยไปแล้วพวกเราไม่ต้องการมันอีก!” สือจงกล่าว

“พวกเจ้าไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ ข้าจะหามันมาให้พวกเจ้าเองแต่พวกเจ้ากล้าจะฝึกฝนใหม่หรือไม่?” สือฮ่าวถาม

“กล้าทำไมเราจะไม่กล้า? เมล็ดพืชเหล่านั้นล้ำค่าเกินไป แม้แต่โลกทั้งใบก็ยังเหี่ยวแห้งไปแล้ว เราจะไปหามันที่ไหน?” จือหลินพึมพำ

สือฮ่าวพยักหน้าเขาต้องการให้คนเหล่านี้ฝึกฝนสองเส้นทางเพื่อให้พวกมันปะทะกันในจุดจบบางทีอาจเกิดความเปลี่ยนแปลงบางอย่างก็ได้

เป็นเพราะก่อนหน้านี้ เขาก็ฝึกฝนสองวิธีการพร้อมกันเช่นกันมันเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาแข็งแกร่งถึงขนาดนี้

“เอาล่ะ ทุกคนควรไปเตรียมตัว เรากำลังออกเดินทางเร็วๆนี้!” สือฮ่าวกล่าว

ทุกคนต่างตกใจ โลกนี้ยังมีเมล็ดพันธุ์ที่สมบูรณ์แบบอยู่จริงหรือ? เป็นไปได้อย่างไร? ของพวกนี้มีจำนวนที่แน่นอนไม่ใช่หรือแล้วพวกเขาจะไปหามันมาจากไหน?

จากนั้นสือฮ่าวก็ให้พวกเขาตามหาเฉาอวี่เซิ่งและมดเขาสวรรค์เพื่อให้ทั้งสองคนติดตามไปด้วยเช่นกัน

“ข้าก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมด้วย!” สือฮ่าวกล่าว เขามุ่งหน้าไปยังอาณาจักรเบื้องล่าง

มู่ชิงและคนอื่นๆค้นพบว่าสือฮ่าวนำกระบี่เซียนสะพายไปด้านหลังด้วย

เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์อันตรายของการเดินทางครั้งนี้ เป็นเพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาสือฮ่าวแทบไม่เคยจับอาวุธออกมาเลย

นอกจากนี้ เขายังสื่อสารกับกะโหลกแก้วโบราณ กระดูกแขนสีทอง และลูกตาที่มีเลือดออก นี่คือสัตว์ประหลาดสามตัวที่เขานำออกมาจากดินแดนสุสานตะวันตก

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาพวกเขาส่วนใหญ่ยังคงเงียบและหลับไหลอยู่ตลอดเวลา

“บางทีเจ้าอาจจะต้องคิดใหม่ การรวมเข้ากับพวกเราจะทำให้เจ้ากลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะแน่นอน” กะโหลกแก้วให้คำแนะนำ

“ไม่ ครั้งนี้ข้าแค่ยืมแขน!” ซือห่าวกล่าวเขามองไปที่แขนสีทองนั้น สำหรับกะโหลกแก้วและลูกตานั้นไม่มีทางที่เขาจะรวมมันเข้าสู่ร่างกาย เพราะสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับวิญญาณดั้งเดิมมันอาจจะครอบงำเขาสักวัน

ในที่สุดพวกเขาก็คุยกันอย่างลับๆและบรรลุข้อตกลงกัน กระดูกแขนสีทองนั้นผสานกับมือซ้ายของสือฮ่าว!

มู่ชิงและคนอื่นๆต่างตกตะลึงอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็กังวลอย่างเหลือเชื่อ

พวกเขารู้ว่าสือฮ่าวต่อต้านสิ่งนี้เสมอ และเคยตั้งใจมั่นว่าจะไม่รวมเข้ากับตัวประหลาดทั้งสามนี้อย่างแน่นอน แต่วันนี้เขากลับเกินน้ำลายตัวเองแสดงให้เห็นว่ากันเคลื่อนไหวครั้งนี้จะเต็มไปด้วยอันตรายแค่ไหน

“อย่าได้กังวล ครั้งนี้เราจะไปขโมยของที่ถ้ำเสือหากเราทำสำเร็จพวกเราจะได้รับผลประโยชน์มากมาย” สือฮ่าวหัวเราะ

เขาพาคนไปด้วยจำนวนไม่มาก เช่น ผีเสื้อจักรพรรดิ์, หินศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์, วิญญาณสายฟ้า, สิงโตทอง, มู่ชิงและคนอื่นๆ นี่คือกลุ่มคนที่ทรงพลังมากที่สุดของเขา

มดเขาสวรรค์และเจ้าอ้วนเฉาก็อยู่ในจำนวนนี้ด้วย

พวกเขากลับสู่อาณาจักรเบื้องบนเข้าสู่เก้าสวรรค์ สือฮ่าวพาพวกเขาไปที่สำนักเทพสวรรค์โดยยืมค่ายกลเคลื่อนย้ายขนาดใหญ่ เมื่อเสียงของคำรามขึ้นทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็หายตัวไป

พวกเขาเคลื่อนผ่านห้วงเวลา ผ่านทะเลดาวนับไม่ถ้วน เข้าสู่ดินแดนที่มืดมน

"เราจะไปที่ไหน?"

เมื่อเรือรบที่บรรทุกพวกเขาปรากฏตัว ความเร็วของมันไม่ได้ลดลงแต่ยังคงพยายามไปข้างหน้าราวกับสายฟ้า

ทันใดนั้นก็มีแสงสีเขียวปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา มันคือต้นหญ้าที่ใหญ่โตเกินกว่าจะเปรียบได้ ใบของมันเคลื่อนตัวกวาดดวงดาวที่ยิ่งใหญ่หลายดวงบนท้องฟ้า แล้วกลืนกินพวกมันโดยตรง

“หญ้ากลืนดาราในตำนาน!” มดเขาสวรรค์สูดลมหายใจเข้าไปยังหนาวเหน็บ

ของแบบนี้ถึงแม้จะไม่มีเจตจำนงระดับสูงที่ชัดเจน แต่ความแข็งแกร่งของมันช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง สิ่งมีชีวิตปกติต้องพยายามหลีกเลี่ยงเท่านั้นเมื่อเจอมัน

“ระวัง เรากำลังใกล้ถึงจุดหมายแล้ว สถานที่นี้มีความแปลกประหลาดแต่ในขณะเดียวกันก็มีเมล็ดพันธุ์ระดับสูงสุดอยู่มากมาย

หากพวกเราสามารถแย่งชิงมันมาได้มันจะทำให้เส้นทางของพวกเราสดใสขึ้นอย่างแน่นอน” สือฮ่าวกล่าว

หญ้ากลืนดาราเมื่อเกิดขึ้นมาก็จะกลายเป็นเทพที่แท้จริงแล้ว มันใหญ่โตเกินกว่าจะเปรียบเทียบ มันหยั่งรากในความว่างเปล่า เขียวขจีและค่อยๆกลืนกินดวงดาวขนาดใหญ่มากมายเพื่อเสริมพลังให้กับตัวเอง

น่าเสียดายที่แม้ว่ามันจะเป็นเทพโดยกำเนิดมิหนำซ้ำยังเกิดอยู่ในดินแดนปฐมแห่งความโกลาหล แต่น่าเสียดายที่มันขาดสติปัญญา

มิฉะนั้นสิ่งมีชีวิตประเภทนี้จะยิ่งใหญ่น่ากลัวยิ่งกว่าผู้อมตะเสียอีก

“ที่นี่คือหลุมศพโลก ตำนานเล่าว่ามีโลกอันยิ่งใหญ่โบราณที่ถูกทำลายจำนวนมากอยู่ที่นี่ เมล็ดเต๋าที่สมบูรณ์มีอยู่ที่นี่ที่เดียวเท่านั้น!” สือฮ่าวกล่าว

ในอดีต สือฮ่าวเคยเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ในตอนที่เขายังเป็นนักเรียนของสำนักเทพสวรรค์ โดยในตอนนั้นเขามองเห็นเมล็ดพันธุ์ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งไม่สามารถครอบครองได้

เฉาอวี่เซิ่งก็กัดฟันแน่นเขาก็เคยมาที่นี่เช่นกัน เมื่อเขาเห็นดินแดนที่คุ้นเคยนี้เขาถึงกับพูดไม่ออก เมื่อพันปีก่อนตอนที่เขายังเด็กเขาเคยฝึกที่นี่ ตอนนี้เขากลับมาแล้ว

ในบริเวณโดยรอบ ดวงดาวดวงใหญ่ยังคงอยู่ที่เดิม อย่างไรก็ตามพวกมันทั้งหมดถูกทำลายไปแล้วราวกับว่าพวกเขามาถึงดินแดนร้าง

จักรวาลมืดครึ้ม ฉากแห่งความพินาศกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่ง มีทวีปโบราณจำนวนมากที่ลอยอยู่ไกลออกไป ทั้งหมดถูกบดขยี้จากร่องรอยบาดแผลที่เหลืออยู่สามารถมองเห็นได้ว่ามันถูกรัศมีกระบี่อันยิ่งใหญ่ตัดขาดออกเป็นสองส่วน

ในที่สุดมู่ชิงและคนอื่นๆก็เข้าใจว่าทำไมสถานที่นี้จึงถูกเรียกว่าหลุมศพโลก เป็นเพราะสิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นคือซากดาว เศษซากของทวีปใหญ่ ราวกับว่าสิ่งเหล่านี้คือซากปรักหักพังของจักรวาล

ฮ่อง!

ทันใดนั้น หญ้ากลืนดาราก็เคลื่อนไหว ใบไม้หลายใบกวาดไปทางเรือรบของสือฮ่าวราวกับมังกรยักษ์

สือฮ่าวยืนอยู่หน้าเรือเพียงชี้นิ้วออกไปแสงที่อ่อนโยนก็ถูกยิงไปข้างหน้า

หงหลง!

ก้านหญ้านั้นปะทุออกมาด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ นำพาเมฆและควัน สีเขียวเปล่งประกายเจิดจ้า ก้านทั้งหมดกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรงทุกสิ่งทุกอย่างสูญสลายไปอย่างรวดเร็ว

ทิวทัศน์บริเวณใกล้เคียงก็สงบลง เศษหญ้าที่ถูกเผาไหม้ทิ้งไว้เพียงขี้เถ้าสีดำที่กระจายไปนอกจักรวาล

“มันแข็งแกร่งเทียบเท่าผู้สูงสุดแต่ขาดจิตวิญญาณไม่สามารถแสดงสติปัญญาออกมาได้” สือฮ่าวกล่าว นี่คือการประเมินหญ้ากลืนดาราของเขา

เฉาอวี่เซิ่งก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อพวกเขาเดินทางมาที่นี่ในตอนนั้นพวกเขาต้องหลีกเลี่ยงหญ้ากลืนดารา ไม่กล้าเข้าใกล้แต่พวกเขากลับมาในครั้งนี้มันกลับถูกทำลายอย่างง่ายดาย?

พวกเขาเดินทางต่อไปการเดินทางครั้งนี้เป็นเหมือนความฝัน พวกเขาผ่านดินแดนที่สว่างไสวราวกับโลกหลายแห่ง เข้าสู่ส่วนลึกของหลุมศพโลก ผ่านอาณาจักรโบราณไปทีละแห่ง

“นี่มันอะไรกัน!”

ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาเห็นสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างเหมือนหมาป่า มีเขามังกรอยู่บนศีรษะและมีปีกนกสีแดงสดคู่หนึ่งอยู่ด้านหลัง มันเคลื่อนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขามีรูปร่างใหญ่โตราวกับดวงดาว

นี่เป็นเพียงซากศพแก่นแท้ของมันถูกดูดออกไปหลายหมื่นปีแล้ว

“นี่เป็นเทพโดยกำเนิดเช่นกัน เผ่าพันธุ์ของดินแดนปฐมแห่งความโกลาหล ถ้ามันมีชีวิตอยู่มันจะเป็นผู้สูงสุดระดับสมบูรณ์” สือฮ่าวแสดงความคิดเห็น