ตอนที่ 59 เขาวงกต(ตอนฟรี)

ไฟสีครามค่อยๆลอยตกลงมาจากฟ้า

แม้มันจะเป็นไฟ มันก็ให้ความรู้สึกเย็นเข้ากระดูก และอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงอย่างรวดเร็ว แม้แต่อากาศก็ยังควบแน่นเป็นน้ำแข็ง

ซูสือยกฝ่ามือ

เปลวไฟตกลงบนฝ่ามือเขาและพลุ่งพล่านเหมือนน้ำ ราวกับมันกำลังแสดงความรักต่อเขา

ไฟสวรรค์ฟ้าคราม

ไฟชั้นสูงและไฟที่นักหลอมโอสถใฝ่ฝันถึง!

มันสามารถกลืนกินความไม่สมบูรณ์ ทำให้ต้นกำเนิดบริสุทธิ์

ด้วยไฟนี้ โอกาสหลอมเม็ดยาสวรรค์จะเพิ่มขึ้น!

ไม่ใช่แค่นั้น มันยังสามารถดับตัวเอง ล้างความไม่บริสุทธิ์จากพลังปราณ ซึ่งมีประโยชน์อย่างมากต่อการทะลวงผ่านฐานบ่มเพาะ!

ดวงตาผู้คนเต็มไปด้วยความอิจฉา

มรดกนี้พิเศษมาก!

หลังเข้าแผ่นหินมา เขาก็ได้รับโชค

ตอนนี้ ในรอบแรก เขาก็ได้สมบัติอย่างไฟสวรรค์แล้ว!

สมบัติต่อไปจะดีแค่ไหน?

ดวงตาของเย่เซียวแดงก่ำ เขากำหมัดแน่น เล็บจิกเข้าฝ่ามือและเลือดก็ไหลซึม

"ไฟสวรรค์นั่นควรเป็นของข้า!"

"ซูสือ เจ้าสมควรตาย!"

มันมักเป็นเขาที่แย่งสมบัติคนอื่น แต่ตอนนี้เขากลับโดนมารตนนี้แย่ง!

ถ้าไฟนี้เป็นของเขา การเลื่อนระดับเป็นนักหลอมเม็ดยาระดับเก้าก็ยังเป็นไปได้!

"ทำไมจ้านชิงเฉิงกับเฉินชิงหลวนถึงไม่ลงมือ?"

"มันดูเหมือนพวกนางจะอยากเก็บพลังไว้และไม่อยากปะทะกับมารนี่เร็วเกินไปนัก"

"ความภาคภูมิใจของวิถีธรรมะอะไร ไร้สาระสิ้นดี!"

เย่เซียวพูดอย่างเย็นชา จดจำหนี้แค้นนี้ไว้

ในสายตาเขา คนที่ไม่ยอมช่วยเขาคือคนชั่ว!

แม้ตอนนี้เขาจะยังเทียบกับคนพวกนั้นไม่ได้ แต่เขาจะไม่ปล่อยใครไปแน่ถ้าเขามีพลังพอ!

ขณะที่ซูสือมอง มุมปากของเขาก็ยกยิ้มเย็น

"การเป็นเครื่องมือให้คนใช้ครั้งแรกไม่ง่ายเลยใช่ไหมละ?"

"ตัวเจ้าน่าจะรู้ดีสุด ตอนเจ้าไม่หลงเหลือบทบาทของเครื่องมือ การมีอยู่ของเจ้าก็ไม่จำเป็นอีก'

พรึ่บ!

เกิดเสียงสั่นสะเทือนในอากาศ

[เข้าสู่รอบต่อไป]

แสงสว่างวาบและพวกที่ตกรอบก็ค่อยๆหายไป

พวกเขาถูกเตะออกจากอาณาจักรลับโดยตรง

มีผู้บ่มเพาะหลายคนที่เข้ามายังรอบภูเขาสมุนไพรนี้ แต่หลังผ่านการทดสอบ มันกลับเหลือแค่ยี่สิบคน

อากาศผันผวนเหมือนน้ำและสภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

ซูสือลืมตา

เขาเห็นว่าทุกคนรอบตัวเขาหายไปและด้านหน้าเขาก็คือสวนใหญ่โต ราวกับมันคือสวนหลังวัง

ภายใต้เท้าของเขาคือเส้นทางคดเคี้ยวที่แยกเป็นหลายเส้นทางด้านหน้า

เสียงสั่นสะเทือนดังขึ้นอีกครั้ง

[มีประตูมิติอยู่ทุกทาง หากอยากกลับ จะไร้หนทางออก]

[พวกที่เข้าสู่ใจกลางได้สามารถเข้ารอบต่อไปได้]

ซูสือลูบคาง"อืม...มันเป็นเข้าวงกตจริงๆ'

"ซูสือ?"

เสียงคุ้นเคยดังจากด้านหลังเขา

พอหันไปมองข้างหลัง เขาก็เห็นหญิงสาวชุดขาวยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา

ซูสือยิ้ม"ผู้ตรวจการหลวงเฉิน?ดูเหมือนชะตาจะพาเราสองคนมาเจอกันอีก"

"งั้นเหรอ?"

เฉินชิงหลวนหลบสายตา

ตำแหน่งของทุกคนถูกสุ่มกระจัดกระจายออกไป แต่ทั้งสองดันสามารถปรากฏตัวในที่เดียวกันได้

มันดูเหมือนจะเป็นโชคชะตาจริงๆ

"ขอบคุณเจ้ามากตอนอยู่ที่หน้าแผ่นหินก่อนหน้านี้.."

เฉินชิงหลวนพูดเสียงต่ำ

ตอนพวกนางมาถึงก่อน นางกับจ้านชิงเฉิงโดนกลุ่มคนวิถีมารล้อม

ทั้งสองทรงพลังมากจนแม้จะมีความต่างด้านจำนวน คนจากวิถีมารก็ยังลังเลที่จะเคลื่อนไหว

แต่ถ้าซูสือร่วมมือด้วย สถานการณ์จะเป็นคนละเรื่อง

ต่อให้พวกนางรอดชีวิต พวกนางก็คงบาดเจ็บสาหัสและพลาดบททดสอบนี้ เสียโอกาสไปอย่างสมบูรณ์

แต่ทว่า ซูสือกลับเลือกฆ๋าพระมารสืออวิ๋น

พันธมิตรมารจึงแตกกระเจิง

"จริงๆแล้ว พระมารพูดถูก หากไม่มีข้ากับชิงเฉิง คู่ต่อสู้ตัวฉกาจทั้งสองของเจ้าจะหายไป และโอกาสที่เจ้าจะได้รับสมบัติคงเพิ่มขึ้น"

เฉินชิงหลวนส่ายหัว"แต่เจ้ากลับเลือกทางนี้ มันจะต้องมีคนที่สงสัยว่าเจ้าสมคบคิดกับฝ่ายธรรมะแน่ เจ้ารู้ไหม?"

จากมุมมองของนางในฐานะศัตรู

ทางเลือกนี้ไม่ฉลาดเลย

"ไม่ใช่ว่าเราสมคบคิดกันมานานแล้วเหรอ?'

ซูสือหัวเราะ"แม้แต่ผู้ตรวจการหลวงเฉินก็ยังไม่กลัว แล้วข้า มารจากสำนักมารจะกลัวไปใย?นอกจากนี้ ในใจข้า คนบางคนสำคัญกว่าสมบัติ"

หัวใจของเฉินชิงหลวนเต้นกระหน่ำ!

คนบางคนสำคัญกว่าสมบัติ?

เขากำลังพูดถึงใคร?

คงไม่ใช่ชิงเฉิง ระ..หรือว่าคนที่เขาให้ความสำคัญจะเป็นข้า?

เฉินชิงหลวนสับสนและพูดติดอ่าง"ระ*ไร้สาระ ใ-ใคร ใครสมคบคิดกับเจ้า?"

เจ้ามารล่อลวงนี่!

ซูสือไม่คิดมาก

เขามองสภาพแวดล้อม และก็ขมวดคิ้ว"ตามคำใบ้ของเสียงนั่น นี่ควรเป็นค่ายกลเขาวงกตขนาดใหญ่ ผู้ตรวจการหลวงเฉินรู้อะไรเกี่ยวกับค่ายกลหรือไม่?"

แผ่นหินทดสอบพรสวรรค์ ส่วนการหลอมเม็ดยาทดสอบการควบคุม

และค่ายกลเขาวงกตนี้ มันควรเป็นการทดสอบเกี่ยวกับความเข้าใจ การมองให้ทะลุ

เฉินชิงหลวนสงบจิตสงบใจและพยักหน้า"ข้าพอรู้ แต่ไม่ได้ชำนาญ"

"ก็พอแล้ว"

ซูสือหยิบกิ่งไม้มาและขูดขีดบนพื้น"มีประตูมิติอยู่ทุกฝั่ง หากรีบอยากกลับออกไป จะไร้ทางออก นี่คือคำใบ้ของค่ายกลผนึกทองคำแปดประตู"

แปดประตูแบ่งเป็น

ซิวเหมิน(ประตูพัก)

เซิงเหมิน(ประตูชีวิต)

ซังเหมิน(ประตูภัย)

ตู้เหมิน(ประตูปิด)

จิ่งเหมิน(ประตูฉาก)

สื่อเหมิน(ประตูตาย)

จิ้งเหมิน(ประตูกลัว)

ไคเหมิน(ประตูเปิด)

การเข้าประตูชีวิต ประตูฉาก ประตูเปิดคือโชคลาภ การเข้าประตูภัย ประตูกลัว และประตูพักคือโชคร้าย เข้าประตูปิดกับประตูตายคือความตาย

เฉินชิงหลวนพยักหน้า"เราแค่ต้องหาประตูชีวิตใช่ไหม?"

ซูสือส่ายหัว"ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก จำประโยคสองของคำใบ้ได้ไหม?"

เฉินชิงหลวนคิด"เราต้องเดินไปใจกลาง?"

"ถูกต้อง ไม่มีทางออกเมื่ออยากออก"

"เราต้องไม่เดินออกค่ายกล เราจะไปทางตรงกันข้าม สิ่งที่เรากำลังมองหาก็คือ.."

"ประตูตาย"

ซูสือวงตำแหน่งประตูตาย

นี่ไม่มีอธิบายอย่างละเอียดในตำรา และรายละเอียดเจาะจงก็ถูกข้าม

ตามสิทธิพิเศษของเย่เซียวในฐานะบุตรแห่งเต๋า เขาต้องผ่านบททดสอบได้แน่

ส่วนซูสือทำได้แค่วิเคราะห์เอง

"สมเหตุสมผล'

เฉินชิงหลวนมองขึ้นฟ้า ปราณสีเขียวไหววูบในดวงตานาง

ค่ายกลเขาวงกตนี้ห้ามบิน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นทิวทัศน์เต็มตา แต่มันก็เป็นไปได้ที่จะบอกว่ามันอยู่ไหนโดยการมองขึ้นฟ้า

"ห้าร้อยก้าวทางใต้และสามร้อยก้าวทางตะวันออก...ข้าเจอแล้ว!"

"ไปกัน"

ทั้งสองเดินไปตามทาง

ยิ่งเข้าใกล้ประตูตาย พวกเขายิ่งรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตาย และเสียงคำรามต่ำก็สามารถได้ยินจากห้องมืดรอบพวกเขา

มันดูเหมือนจะมีสัตว์ร้ายซุ่มซ่อน

มันส่งความเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังพวกเขา

หลังเดินสักพัก ทั้งสองก็หยุด

พวกเขามาถึงที่ที่ประตูตายตั้งอยู่แล้ว

แต่ด้านหน้าคือกำแพงสูง ซึ่งบดบังมุมมองมิด

พื้นสั่นสะเทือนขณะที่จิตสังหารม้วนตัว เสียงขู่ของสัตว์อสูรนับไม่ถ้วนดังขึ้นจากด้านหลังพวกเขา

"ดูเหมือนข้าจะเดาผิด"

"ที่นี่ไม่ได้มีแค่ค่ายกลผนึกทองคำแปดประตู แต่มีค่ายกลนับไม่ถ้วนรอบมัน ขณะที่ใจกลางถูกแยกอย่างสมบูรณ์!"

"เส้นทางประตูชีวิตไม่สามารถเข้าถึงได้!"

ใบหน้าของเฉินชิงหลวนเย็นชา

นางชักกระบี่ยาวและเตรียมสู้

ซูสือเหลือบมองบ่อน้ำแห้งในสวนข้างเขาและส่ายหัว"ใครบอกว่าใจกลาง ความหมายของใจกลางค่ายกลคืออะไร?"

"หืม?"

เฉินชิงหลวนตัวแข็ง

ซูสือยิ้ม"แม้พื้นจะราบ แต่จริงๆแล้วมันโค้งเล็กน้อย มีลูกบอลขนาดใหญ่อยู่ใต้เท้าเรา"

"ใจกลางที่เสียงนั่นพูดถึงแท้จริงแล้วคือใจกลางโลก!'

เขาดึงตัวเฉินชิงหลวนที่ยังไม่เข้าใจไปทางบ่อน้ำแห้ง

จากนั้นก็กระโดดเขาไป!