ตอนที่ 130 ดาวไพรมายา

"นี่คือที่ภาพที่คุ้นเคยของกองทัพที่ลุงอ้างถึงหรือ?" ถังเทียนหน้างอขณะที่เขาจ้องมองปิงอย่างเยาะเย้ย

เขาเปียกโชกและหมดแรง และลอยไปตามกระแสน้ำเหมือนกับขอนไม้

ถังเทียนไม่เคยคิดว่าเมื่อเขาผ่านประตูดวงดาวเข้ามา  สิ่งที่รอเขาอยู่ก็คือสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากรุนแรง  เขาไม่มีเวลาทันตั้งตัวก็ถูกน้ำซัดไปไกลในท่ามกลางความมึนงง เขาอยู่ในกลางอากาศ

น้ำตก!

จากที่สูงเกินสามสิบเมตร เขาร่วงลงไปในแม่น้ำ แม้ว่าด้วยร่างกายที่ทนทานอย่างนั้น ถังเทียนก็ยังกระอักเลือดออกมามาก  กระดูกเขาแทบหักสลาย จิตใจว่างโหวงเหวง

นั่นเป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้น

เหมือนกับว่าเขาอยู่บนรถไฟเหาะ มันไม่รอให้เขาได้ตั้งตัว เมื่อเขาถูกกระแสน้ำในแม่น้ำพัดพาไป ก็ยังเป็นน้ำตกอีกแห่งและอีกครั้ง น้ำตกนี้สูงเกินกว่าสามสิบเมตร ถังเทียนผู้น่าสงสารกระแทกกับผืนน้ำแทบสิ้นสติ

ฝันร้ายยังคงเข้ามาไม่มีที่สิ้นสุด

ถังเทียนร่วงอยู่อย่างนี้ถึงหกครั้ง ไม่แต่เพียงแค่นั้น เขายังกระแทกกับหินตามรายทางและได้รับบาดเจ็บ  แม้แต่อวัยวะภายในก็ยังได้รับความบอบช้ำไม่เบา

เขาไม่เหลือเรี่ยวแรงพอจะยืนได้แล้วในตอนนี้

ความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้รวดเร็วเกินไป ไม่มีเวลาให้เขาตั้งตัว

ถ้านัยน์ตาสามารถฆ่าคนได้ ร่างของปิงคงเป็นรูพรุนไปแล้ว และเขาก็คงตายไปเป็นร้อยครั้ง

บนใบหน้าของปิงแสดงว่าลำบากใจอย่างที่ไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน แม้แต่ตัวเขาเองก็ละอายเล็กน้อยที่เรื่องกลับกลายเป็นยุ่งเหยิงเช่นนี้แต่เขาก็หาข้ออ้างพบอย่างรวดเร็ว "เจ้าก็รู้ ความเป็นไปได้ที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงในประตูดวงดาวนั้นมีอยู่  แต่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้าได้เห็นความเปลี่ยนแปลงเช่นนั้น"

ปิงรู้สึกว่าโชคไม่ดี

ประตูดวงดาวด้านนอกเมืองสามวิญญาณก็ยังเป็นที่เดียวกันเหมือนกับเมื่อปีนั้น สถานที่ตั้งและลักษณะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงมากเท่าไหร่ซึ่งเป็นเหตุให้เขาดีใจที่สามารถกลับมายังที่เก่าของเขาได้  ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังประตูดวงดาวจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ถังเทียนมองดูท้องฟ้าพูดไม่ออก "แล้วนี่มันดาวอะไรกัน?"

ปิงย้อนถาม  "เจ้านึกว่าข้าจะรู้เหรอ?"

"ก็ได้, ดูเหมือนว่าข้าต้องพึ่งพาตัวเองเสียแล้ว"  ถังเทียนหลับตาและกระตุ้นปราณเที่ยงแท้เขาสงบใจได้โดยไม่ทันรู้ตัว

เหมือนกับว่าเขาหลับสนิท เขาลอยขึ้นบนน้ำและด้วยสภาพปัจจุบัน เขาล่องไปตามน้ำ

ปิงรู้สึกว่าแปลกที่เขาสามารถเข้าสภาวะเช่นนั้นได้ในเงื่อนไขแบบนั้น  ความก้าวหน้าของถังเทียนทำให้เขาตกตะลึง  เขาสังเกตดูรอบๆ และส่วนลึกของน้ำก็ไม่พบว่าจะมีอะไรคุกคาม

จากนั้นปิงเหลียวมองไปด้านหลัง

ความยิ่งใหญ่ของน้ำตกที่กระแทกกระทั้น แม้ว่าจะอยู่ไกล แต่ก็รู้สึกได้

ในใจของเขา เขามีความรู้สึกปนเป  ปีนั้นคู่หูของเขาพลาดท่า  หัวหน้าถูกสังหาร  โลกของเขาหมุน แม้แต่ประตูดวงดาวก็ถูกปิดใช้งาน

ความรู้สึกเดียวดายอย่างรุนแรงพรั่งพรูเข้ามาในใจของเขาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาถูกทำลายไปแล้ว และมันสลายไปกลับสายลม แม้แต่ความทรงจำเหล่านั้นก็จางหายไปในความมืด และความจำเหล่านั้นค่อยๆจมลงสู่พื้นที่ส่วนลึกที่สุดของหัวใจเขา

เขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่...

ความรู้สึกที่น่ากลัวนั่นก็คือ...

ปิงมองดูถังเทียนผู้ที่ยังหลับตาอยู่  ทันใดนั้นเขาคิดว่า  ถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่อยู่ในสภาพนิ่่งๆ  เขาก็คงบ่นจู้จี้ไปแล้ว  เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้  โชคดีที่เจ้าเด็กนี่ยังแสบยิ่งกว่าเขา  ตัวเขาเองคงไม่เยือกเย็นพอเหมือนเขา

วันที่สอง

ถังเทียนลืมตาและนัยน์ตาเขาเป็นประกาย  ร่างของเขาหายบาดเจ็บสิ้นเชิง  เวลานี้ เมื่อเขาเข้าสมาธิเดินปราณจะใช้เวลามากกว่าปกติ

เขายืดร่างและก้าวเดินไปบนน้ำ  มองดูรอบๆเขาก็ตระหนักได้ว่าเดี๋ยวนี้การเดินไปบนน้ำทำได้ง่ายมาก

"นี่มันที่ไหนกันแน่?" เป็นไปตามที่ปิงคาด เมื่อถังเทียนฟื้นตัวขึ้น เขาจะต้องเริ่มพล่าม"ว้าว... น้ำตกนี่ใหญ่จริงๆ? นี่เราผ่านน้ำตกมากี่แห่งแล้ว?เฮ้, ลุง, ส่งเสียงหน่อยสิทั้งหมดนี้เป็นเพราะลุงนะ ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรบ้างหรือ?"

"เจ้าคิดว่าข้ามีความผิดหรือ?" ปิงเยาะเย้ยตอบ  ในหัวใจเขาเมฆหมอกจางหายไป  เขาเลิกคิ้ว"เจ้าโชคดีแล้วที่นี่ไม่ใช่เป็นดาวเคราะห์ขยะ  ถ้าเป็นละก็ เจ้าคงได้กินแต่ฝุ่น นอกจากนี้ข้าจำเป็นต้องบอกข่าวร้ายบางอย่างกับเจ้า"

"ไม่มีทางที่เราจะเข้าไปในหอจิตวิญญาณพลังยุทธแล้ว"ปิงโบกมือและทำท่าทางซื่อบริสุทธิ์ "มีความเป็นไปได้ว่าเมื่อเราเข้าประตูดวงดาวแล้ว เราจะมีผลต่อหอจิตวิญญาณพลังยุทธไปด้วยทางเข้าของหอจิตวิญญาณพลังยุทธยุ่งเหยิงสิ้นเชิง เพราะเหตุผลที่ข้ายังไม่ทราบชัด ดูเหมือนนี่ต้องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประตูดวงดาวและกองทัพและมันลึกเกินกว่าข้าจะคาดไว้"

ไม่มีทางในหอจิตวิญญาณพลังยุทธ นั่นหมายความว่าอุโมงค์เข้าเมืองสามวิญญาณก็ถูกปิดไปด้วย

นั่นหมายความว่าพวกเขาติดอยู่ในดาวดวงนี้

แม้ว่าปิงไม่ควรถูกตำหนิสำหรับเรื่องนี้  แต่ทัศนคติของเจ้าเด็กผู้นี้....

หน้าของถังเทียนดำเหมือนก้นหม้อ  เขากัดฟันพูด "ร่างของผู้อาวุโสของกองทัพและใครบางคนที่ดูแลบุรุษหนุ่มอยู่ไม่ควรจะมีทัศนคติเช่นนั้น"

ปิงยอมรับโดยไม่เสียใจแม้แต่น้อย"เจ้าก็รู้จักร่างเราเหล่าผู้อาวุโส นี่คือทัศนคติของผู้อาวุโส  พ่อหนุ่ม, เจ้าเพิ่งเข้าสู่วัยหนุ่ม  เจ้าจำเป็นต้องอ่อนน้อมต่อผู้อาวุโสของเจ้าหนุ่มน้อย! เจ้ายังมีทางต้องเดินไปอีกไกล!"

ถังเทียนโกรธถลึงตามองราวกับว่าเขาจะพุ่งเข้าหาปิง"ตาแก่บัดซบ!"

ปิงหัวเราะและย้อน"หนุ่มน้อยอย่านึกว่าเจ้าประสบความสำเร็จน่าทึ่งผ่านด่านสิบแปดมนุษย์ทองแดงได้  ในฐานะเจ้ากรมศึกษาของกองทัพนั่นยังนับว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ"

"บัดซบเอ๊ย!ข้าจะให้ท่านได้เข้าใจว่าท่านจะได้รับความตายแบบไหนเมื่อท่านต่อต้านหนุ่มชาวฟ้า"

"สิ่งที่เจ้าหนุ่มงี่เง่าผู้ไม่รู้จักประมาณตนเองก็คือเขายังไม่ผ่านการฝึกในค่ายทหารใหม่ ข้าเห็นคนอย่างเจ้ามามากแล้ว ข้าต่อให้เจ้ามือเดียวก็ตบเจ้าฟันหลุดได้"

ทั้งสองคนทะเลาะกันลั่นแม่น้ำ

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องแหลมดังมาจากที่ไกล

"มีคนอยู่ที่นี่ด้วย!"

"มีคนอยู่ที่นี่"

ทั้งสองตะโกนพร้อมกันและมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจถ้ายังมีคนอื่น ก็หมายความว่าพวกเขาสามารถหาตำแหน่งที่พวกเขาอยู่ได้

ถังเทียนและปิงวิ่งไปที่ตำแหน่งที่เสียงดังออกมาพร้อมกัน

"เป็นใครกัน?" ถังเทียนถามขณะที่เหินบิน

"สตรีคนหนึ่ง"ปิงมีหูที่รับความรู้สึกได้ดีกว่า "มีเสียงต่อสู้ด้วยนะ หนุ่มน้อย ระวังให้ดีอย่าโดนคนอื่นเล่นงาน"

"ลุง!ลุงดูแลตัวเองจะดีกว่า ลุงน่ะแก่มากแล้ว ฟันร่วงจนจะหมดปากอยู่แล้วอย่าอิจฉาหนุ่มชาวฟ้าก็แล้วกัน"ปิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อได้ยินถังเทียนพูดอย่างนั้น

"อิจฉาเหรอ? หึหึไม่มีโอกาสซะล่ะ! สำหรับเด็กใหม่ที่ยังไม่ผ่านค่ายทหารฝึกใหม่ ข้าไม่ก้มหัวให้ง่ายๆแน่" ปิงตอบอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองตอบโต้กันไปมาโดยไม่มีผลต่อความเร็วของพวกเขา  ถังเทียนเป็นเหมือนม้าป่าที่ไม่มีคนบังคับ  ขณะที่ปิงลอยตัวอยู่ในอากาศตามหลังถังเทียน

พวกเขาบินผ่านไปเหนือน้ำ  เมื่อพวกเขาอยู่บนฝั่ง ก็บินอยู่เหนือต้นไม้

ต่อหน้าพวกเขาเป็นป่าทึบ ต้นไม้ขึ้้นแน่นขนัดจนมีภาพเป็นทะเลสีเขียว  ถังเทียนกางแขนเหมือนนกยักษ์และเหินบินไปบนทะเลต้นไม้

ใช้เวลาประมาณสิบนาทีเขาก็เสาะพบเป้าหมาย

พื้นที่ว่างอยู่ภายในป่าแน่นขนัดเพิ่งจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือด มีศพราวๆ เจ็ดแปดศพนอนอยู่บริเวณนั้นสถานการณ์ดูยุ่งเหยิง

มีคนอยู่ห้าหกคนคอยปกป้องเด็กสาวคนหนึ่ง นางสวมชุดที่บ่งบอกว่าร่ำรวยดูสง่าและเป็นคนชั้นสูง  ดูเพียงครั้งเดียว ก็สามารถบอกได้เลยว่านางไม่ใช่คนธรรมดา องครักษ์ที่คุ้มครองนางเป็นยอดฝีมือทั้งหมด  พวกเขาดูใจเย็นและเหี้ยมเกรียม

คนที่สะดุดตาที่สุดคือบุรุษวัยกลางคนมีรอยแผลเป็นที่หน้า  เขามีรังสีฆ่าฟันเลือดหยดจากฝ่ามือเขาลงสู่พื้น

"บิลลี่!ไปตรวจดูซิ" เขาบอกองครักษ์คนหนึ่ง

บิลลี่พยักหน้าและเริ่มตรวจดูสนามต่อสู้

ทันใดนั้นบุรุษวัยกลางคนดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบางอย่าง เขาหันมาพูดว่า "ใคร? ออกมา!"

องครักษ์รายล้อมเด็กสาวไว้ตรงกลางเหมือนกับว่าพวกเขาได้พบศัตรู

หัวใจของถังเทียนเต้นรัว  เขาพยายามผ่อนคลายฝีเท้าและกลั้นลมหายใจ  เขาไม่เคยคิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะตรวจเขาเจอ  ปิงหลบเข้าไปในร่างของถังเทียนและกระซิบ"ระวังตัวด้วย"

ถังเทียนชูมือและเดินออกมาจากป่า  อย่าโจมตี ข้าไม่ได้มีเจตนาร้าย!"

พวกเขาสามารถบอกได้ว่าเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง องครักษ์ผ่อนคลายการป้องกันยกเว้นบุรุษวัยกลางคน  เขาตะโกนโดยไม่หันศีรษะ "ซานเฉิน!"

หนึ่งในองครักษ์รูปร่างผอมนัยน์ตาฉายประกายสีแดง"ระดับห้า! เขายังไม่ได้ผ่านการกระตุ้นสายเลือด!"

ไม่ได้กระตุ้นสายเลือด?

ทุกคนดูประหลาดใจองครักษ์หัวเราะเบาๆ แม้แต่บุรุษวัยกลางคนก็ยังประหลาดใจ"ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะพบคนบริสุทธิ์ที่นี่ซึ่งยังไม่ผ่านการกระตุ้นสายเลือด

ไม่มีใครใส่ใจถังเทียนตรงกันข้าม เด็กสาวที่รับการปกป้องมองดูถังเทียนด้วยความสงสัย

ถังเทียนจิตใจตื่นเต้น เมื่อเขาได้ยินพวกเขาพูดกันเกี่ยวกับสายเลือด  ในความทรงจำของเขาสิ่งเดียวที่เขาเชื่อมโยงกับเรื่องสายเลือดได้ก็คือองค์การวิญญาณมืด

เป็นไปได้ว่า...

คนอื่นๆลดการระวังตัวลงและถังเทียนก็ไม่ได้แสดงเจตนาร้าย "ข้าขอโทษที่รบกวน  ข้าพลัดหลงมาที่นี่ ข้าอยากจะถามได้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?"

"ป่าดำ"หนึ่งในองครักษ์ตอบ

"เอ่อ..แล้วที่นี่คือดาวอะไรกันแน่?"  ถังเทียนถามตรงๆ

ทุกคนหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำและมองดูถังเทียน

บุรุษวัยกลางคนถาม"เจ้ามาจากดาวไหนหรือ?"

ถังเทียนยักไหล่"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อข้าก้าวเข้ามาในประตูดวงดาว ข้าก็ร่วงลงไปในแม่น้ำทันทีจากนั้นก็ร่วงลงไปตามน้ำตกก็เลยไม่รู้ว่าข้าอยู่ตรงไหนแล้ว"

"เว้นแต่จะมีประตูดวงดาวในป่ามืด?" บุรุษวัยกลางคนพึมพำ คำพูดถังเทียนไม่มีพิรุธ  เขาเพ่งดูถังเทียน "นี่คือดาวไพรมายา"

"ดาวไพรมายา..."ถังเทียนไม่แน่ใจ เขาไม่เคยได้ยินชื่ออย่างนั้นมาก่อน ดังนั้นเขาจึงถามตรงๆ"และมันอยู่ในดาวกลุ่มไหน?"

"ไม่มีเลย"บุรุษวัยกลางคนพูดตามปกติ "มันเป็นของพวกวิญญาณมืด"

เป็นอย่างที่เขาคาดจริงๆ  แต่ถังเทียนไม่ได้ภูมิใจเลยถ้าเขาไม่รู้ว่าเป็นหมู่ดาวไหน อย่างนั้นเขาจะไม่อาจตรวจสอบตำแหน่งได้เลย

"ขอถามได้ไหมว่าพวกท่านคนไหนมีแผนที่ดวงดาวอยู่บ้าง? ขายให้ข้าได้ไหม?"ถังเทียนมองดูพวกเขา

คนที่เหลือหัวเราะทันที

บิลลี่ล้อเลียนเขา"เจ้าหนู,เจ้าต้องการจะออกจากดาวไพรมายาหรือ?  เลิกฝันได้เลยไม่มีเด็กใหม่ที่ได้รับการกระตุ้นสายเลือดสามารถออกไปจากดาวไพรมายาได้"ถังเทียนงง  จะออกจากดวงดาวเกี่ยวอะไรกับการกระตุ้นสายเลือด?