ตอนที่ 26 เฮยสุยชาบิดเบี้ยวไปแล้วจริงๆ!(ฟรี)

หุบเขาไร้คน

ภายในถ้ำที่เต็มไปด้วยอากาศที่เป็นพิษและกลิ่นเหม็นเน่า

“อาจารย์ ศิษย์ได้ฆ่าสัตว์ปีศาจทั้งหมดในฐานนี้แล้ว เหตุใดชาหวู่เหวินถึงยังไม่โผล่หัวออกมา”

หลิงอ่าวเทียนมองดูศพหนอนทรายที่เกลื่อนทั่วพื้นอย่างงงงวย

อาจารย์ไม่ได้บอกว่า ชาหวู่เหวินอยู่ในฐานลับนี้หรือ

แต่สัตว์ปีศาจที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดตายไปแล้ว และเขายังพลิกฐานลับทั้งหมดทั้งข้างในและข้างนอก

ทำไมเขาถึงไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกฝ่าย?

เฮยสุยชา ไม่ตอบ

ในความเป็นจริง นางได้รับรู้แล้วผ่านสัมผัสวิญญาณของนางว่า ชาหวู่เหวินซ่อนตัวอยู่ลึกลงไปใต้ดินหนึ่งร้อยเมตร

แต่นางไม่ได้บอกหลิงอ่าวเทียน

ภายในแหวน นางกำลังมองที่บันทึกด้วยสีหน้าไม่พอใจ

[หากคำนวณเวลาดูแล้ว หลิงอ่าวเทียนกำลังน่าจะเอาชนะชาหวู่เหวินได้ในเร็วๆนี้]

[โชคดีที่เขาได้รับความช่วยเหลือจากเฮยสุยชา และยกระดับขอบเขตของเขาจากรวมรวมวิญญาณไปยังหวนคืนสู่ต้นกำเนิดอย่างกระทันหัน]

[ไม่เช่นนั้นเขาคงถูกปีศาจหนอนทรายขอบเขตรู้แจ้งกับเบิกปัญญาทุบตีจนตาย]

จะโดนนอนทรายทุบตี?

แต่ตอนนี้อีกฝ่ายยังไม่โผล่หัวออกมาด้วยซ้ำ!

ใบหน้าของ เฮยสุยชา มืดมนอย่างมาก

นางควรจะรู้ว่าเมื่อนางใช้แรงกดดันวิญญาณข้างนอก ชาหวู่เหวินภายในฐานที่มั่นจะต้องระวังตัวขึ้นอย่างแน่นอน

แต่ในเวลานั้น เจียงมู่ได้เรียกนางว่ายายแก่จมูกยาว

มีชีวิตอยู่มาเกือบพันปี และในฐานะผู้ฝึกตนเทพปีศาจที่ยืนอยู่บนสุดของโลก นางจะเคยโดนเหยียดหยามเช่นนี้ได้อย่างไร?

ดังนั้นมันจึงทำให้นางโกรธ และไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ นางจึงระเบิดแรงกดดันวิญญาณอันทรงพลังออกมา

ด้วยแรงกดดันวิญญาณนี้ทำให้ ชาหวู่เหวิหวาดกลัวจนซ่อนตัวอยู่ใต้พื้นดิน

สิ่งนี้ทำให้เนื้อเรื่องผิดไปจากที่บันทึกกล่าวถึง 'กำลังจะเอาชนะ ชาหวู่เหวิน'

เฮยสุยชา กำลังครุ่นคิดหาวิธีนำเนื้อเรื่องกลับสู่เส้นทางเดิม

เพราะนางต้องการทำตามเนื้อเรื่อง

ในเมื่อนางคือนางเอก อาจารย์ของพระเอก นางเชื่อว่าตราบใดที่พระเอกดำเนินเนื้อเรื่องอย่างราบรื่นจนจบ จุดประสงค์ของนางก็จะต้องสำเร็จเช่นกัน!

ไม่มีทางออกที่ดีกว่านี้แล้ว

ดูเหมือนว่านางจพทำได้เพียงบังคับให้ชาหวู่เหวินออกมาด้วยพลังเท่านั้น!

นางปิดบันทึกส่วนตัวของ เจียงมู่

ร่างของนายกลายเป็นหมอกสีดำลอยออกจากแหวน

"อาจารย์? ท่านออกมาเพราะเหตุใด?”

หลิงอ่าวเทียนรู้สึกประหลาดใจ

เบื้องหน้าเขา ปรากฏเด็กหญิงตัวน้อย ๆ ที่สวมชุดสีดำ ผมตรงสีดำ และรูม่านตาแนวตั้งสีทอง

นั่นคืออาจาร์ของเขา เฮยสุยชา

เนื่องจากอาจารย์ของเขาอยู่ในสภาพวิญญาณไร้ร่าง นางจึงค่อนข้างอ่อนแอ

ดังนั้นนางจึงต้องอยู่ในแหวนมิติเป็นเวลานานเพื่อพักฟื้น

นางออกมาทำไม?

“เทพองค์นี้ตรวจพบว่าชาหวู่เหวินซ่อนตัวอยู่ใต้ดินหนึ่งร้อยเมตร”

รูม่านตาแนวตั้งสีทองคู่ของ เฮยสุยชา มองไปที่พื้นใต้เท้าของพวกเขา

"ใต้ดิน?!"

หลิงอ่าวเทียนมองลงใต้เท้า ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น

อาจารย์ต้องการบังคับอีกฝ่ายให้ขึ้นมาใช่ไหม?

จู่ๆกระโปรงของเฮยสุยชาขยับโดยไร้ลม

“อยู่ให้ห่างจากหลุมนี้ เทพองค์นี้จะขุดสัตว์ร้ายตัวนี้ออกมา”

"ขอรับ!"

หลิงอ่าวเทียนรีบถอนตัวออกจากถ้ำ

เวลาถัดไป

ปราณอันแกร่งกล้าของพลังวิญญาณก็แผ่ออกมาจากภายในถ้ำ

ทันใดนั้น ท้องฟ้าเหนือถ้าก็ปรากฏเมฆทะมึน ตามมาด้วยแสงและเสียงอัสนีบาต

“อสรพิษทมิฬอัสนีศักดิ์สิทธิ์!”

เสียงของสาวน้อยที่ไร้ความปราณีดังขึ้น

อัสนีบาตสีดำขนาดใหญ่ร่วงหล่นลงมาจากท้องนภา ราวกับเทพอสรพิษมาเยือนยังโลกมนุษย์

บูม–!!!

ภูเขาทั้งลูกถูกอสรพิษสายฟ้าฟาดเข้าใส่และระเบิดแตกกระจาย

ก้อนหินและโคลนกระเซ็นปกคลุมทั่วท้องฟ้า ราวกับฉากภูเขาไฟระเบิด

ในที่สุด ภูเขาทั้งลูกก็พังทลายกลายเป็นปล่องภูเขาไฟที่มีความลึกนับร้อยเมตร!

หัวใจของหลิงอ่าวเทียนสั่นสะท้านเมื่อเห็นสิ่งนี้

แข็งแกร่ง!

พลังของท่า ‘อสรพิษทมิฬอัสนีศักดิ์สิทธิ์’ ของอาจารย์ของเขาย่อมอยู่ในระดับ ‘หลอมสุญตา’เป็นอย่างน้อยเมื่อควันและฝุ่นจางหายไป

เขาเห็นว่าสัตว์ปีศาจรูปร่างคล้ายมนุษย์ค่อยๆ โผล่ออกมาจากภายในหลุม

ใบหน้าของมันคล้ายกับใบหน้ามนุษย์ มีหนวดสีดำ 2 เส้นงอกออกมาจากหน้าผาก ร่างของมันถูกปกคลุมด้วยเกราะแมลงสีดำ แขนขาเรียวยาวเหมือนข้อของสัตว์ขาปล้อง และดวงตาสีดำที่ยื่นออกมาคู่หนึ่งกำลังมองไปทางหลิง อ้าวเทียน

“ในที่สุดข้าก็พบเจ้า! ชา หวู่ เหวิน !!!”

หลิงอ่าวเทียนจำได้อย่างรวดเร็วว่านั่นคือศัตรูที่ทำลายหมู่บ้านของเขา

หนอนทรายกลืนวิญญาณ ชาหวู่เหวิน!

ก่อนที่ หลิงอ่าวเทียนจะเคลื่อนไหวได้

ชาหวู่เหวินกุมท้องของมันและวิ่งหนีอย่างกะโผลกกะเผลกไปในทิศทางตรงกันข้ามด้วยความหวาดกลัว

ดูเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บจากแรงระเบิดเมื่อกี้

“ไอ้สารเลว หยุดเดี๋ยวนี้!!!”

เมื่อเห็นศัตรูที่กวาดล้างหมู่บ้านหนีไป หลิง อ้าวเทียนก็ไล่ตามเขาด้วยความบ้าคลั่ง

“เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ…”

เฮยสุยชา พยายามเตือนหลิงอ่าวเทียนที่ไล่ตามเขาไปไกลแล้ว

อย่างไรก็ตามเสียงที่ออกมานั้นแผ่วเบาเป็นอย่างมาก

เนื่องจากนางใช้คาถาวิญญาณที่ทรงพลัง นางจึงใช้พลังวิญญาณและพลังของวิญญาณจำนวนมากจนทำให้นางอ่อนแอลง

นางต้องทำสมาธิ

ในเวลาเดียวกัน นางได้สร้างเขตอาคมที่ว่างเปล่าที่เรียบง่าย และฝากสัมผัสวิญญาณของนางไว้ในเขตอาคมที่ว่างเปล่า ทำให้เขตอาคมนี้มีหน้าที่เป็นเหมือนสัมผัสวิญญาณเพื่อตรวจจับการเคลื่อนไหวทั้งหมดรอบตัวนาง

จากนั้นนางก็นั่งในสมาธิและพักผ่อนอย่างสงบ

ในขณะเดียวกัน.

ปากหุบเขาไร้คน

“อะไร?”

“ข้ามองไม่ผิดใช่ไหม!?”

“เมื่อกี้ คือ อสรพิษทมิฬอัสนีศักดิ์สิทธิ์ ใช่ไหม?”

เจียงมู่ตกตะลึง

หลังจากเกิดใหม่หลายสิบครั้ง เขาก็จำได้ทันทีว่างูสายฟ้าสีดำขนาดใหญ่ที่อยู่บนท้องฟ้าตอนนี้เป็นผลมาจากาถาลับของ เผ่าอสรพิษวารีทมิฬ

นั่นเป็นสิ่งที่มีเพียง เฮยสุยชา เท่านั้นที่สามารถปลดปล่อยออกมาได้!

“บ้าอะไร!”

“ให้ตายเถอะ เฮยสุยชาบิดเบี้ยวไปแล้ว!”

“ดูจากสถานการร์แล้ว นางระเบิดฐานที่มั่นของกลุ่มหนอนทรายเหรอ!”

“นั่นไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องเดิม!!!”

หัวใจของเจียงมู่รู้สึกเย็นเฉียบ

เขาเพิ่งเห็นภูเขาเล็ก ๆที่ซ่อนฐานที่มั่นของหนอนทรายถูกงูสายฟ้าพัดหายไป

ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ …. เขารีบสงบสติอารมณ์และเริ่มคิดถึงเนื้อเรื่องเดิม

ในเนื้อเรื่องเรื่องเดิม

หลิงอ่าวเทียนเข้าสู่ฐานที่มั่นและด้วยความช่วยเหลือจากวิชาลับของเฮยสุยชาทำให้เขาสามารถฝืนบังคับยกระดับการฝึกตนของตัวเองเข้าสู่ขอบเขตหวนคืนได้สำเร็จ และเอาชนะ ชาหวู่เหวินมาได้

เป็นผลให้ ชาหวู่เหวินใช้วิชาต้องห้ามและรอดมาได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะหนีกลับไปยังแดนปีศาจใต้ได้สำเร็จ

เป็นเพราะการหลบหนีของชาหวู่เหวิน แผนการแก้แค้นจึงขยายออกไปอีก ซึ่งทำให้ หลิงอ่าวเทียนสามารถตามรอยและค้นพบปีศาจที่อยู่เบื้องหลัง ชาหวู่เหวินได้ในที่สุด

และปีศาจตนนั้นคือเป้าหมายการล้างแค้นที่แท้จริงของหลิงอ่าวเทียน!

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้….

เนื้อเรื่องบิดเบี้ยวไปแล้ว!

ชาหวู่เหวินไม่ควรถูกฆ่าในทันที…..

เจียงมู่ใช้ สุญตาเทพซ่อนเร้น ทันที ทำให้ร่างกายของเขาโปร่งใสกลายเป็นความว่างเปล่าและวิ่งตรงไปยังฐานลับ

เมื่อเขามาถึงเบื้องหน้าก็ปรากฏขอบหลุมขนาดใหญ่

ภาพตรงหน้าทำให้มุมปากของเขากระตุก

“เยี่ยมมาก!”

“ฐานที่มั่นทั้งหมดถูกทำลายล้างจนสิ้นซาก ดังนั้น ชาหวู่เหวิควรถูกพัดหายไปราวกับขยะไปแล้ว?”

เบื้องหน้าของเขาคือหลุมขนาดใหญ่ลึกหนึ่งร้อยเมตรและมีขนาดเท่ากับสนามฟุตบอล

หัวใจของเจียงมู่รู้สึกเย็นยะเยือก

เมื่อชาหวู่เหวินตาย เส้นทางแห่งการแก้แค้นภายหลังของหลิงอ่าวเทียนก็จะพังทลายลงอย่างสมบูรณ์

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เนื้อเรื่องจะล้มเหลว!

แต่ เจียงมู่ยังคงปรารถนาให้เขามีโชคอยู่เล็กน้อย

เขาวิ่งไปตามขอบหลุมเพื่อดูว่าเขาสามารถหาหลิงอ่าวเทียนและชาหวู่เหวินเจอหรือไม่

"หึ?"

“ทำไมยายแก่จมูกยาวถึงนั่งอยู่ตรงนั้น”

“นางไม่ได้กลับเข้าไปในแหวนของหลิงอ่าวเทียนเหรอ?”

หลังเจียงมู่วิ่งได้ประมาณครึ่งวงกลม เขาก็เห็นโลลิตัวน้อยสวมชุดสีดำอยู่ตรงหน้าเขา

โลลิตัวน้อยไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เฮยสุยชา

นางนั่งสมาธิโดยหลับตา พักฟื้น และปรับลมหายใจ

แล้วหลิง อ่าวเทียนล่ะ?

เจียงมู่รีบมองไปรอบ ๆ บริเวณ แต่ไม่เห็นวี่แววของ หลิงอ่าวเทียน

เขากำลังไล่ตามชาหวู่เหวินอยู่ใช่ไหม?

ความหวังผุดขึ้นในใจ

หากเป็นเช่นนั้น ก็ยังมีโอกาสที่โครงเรื่องจะกลับไปสู่เส้นทางเดิม!

ข้าควรไปถามยายแก่จมูกยาวคนนี้ว่าหลิงอ่าวเทียนอยู่ที่ไหนดีไหม?

แต่นางโหดเหี้ยมและเจ้าอารมณ์ ถ้าเขาพูดผิด เขาอาจถูกนางฆ่าตายทันที

ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังมีความขัดแย้งกับ หลิงอ่าวเทียน

ตามแนวคิดของยายแก่จมูกยาวคนนี้ที่ว่า 'ตัดรากถอนโคน' นางอาจจะฆ่าเขาจริงๆ

ในกรณีนั้น เขาก็ยังล้มเหลวอยู่ดี!

เจียงมู่เจอปัญหา

แต่ถ้าข้าไม่ไปถามนาง...ข้าก็ไม่รู้ว่า หลิงอ่าวเทียนอยู่ที่ไหน ข้าจะหาเขาเจอได้ยังไง?

ทำยังไงดี?

จะถามหรือไม่ถาม?

เจียงมู่อยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก