บทที่ 117 ของขวัญ
เมื่อเห็นกลุ่มคนเดินออกมาจากบ้าน หนานกงจิงก็มองดูพวกเขาเหมือนคนเมา แต่เมื่อเธอเห็นเมอร์ลิน เธอก็กระพริบตาปริบๆ จากนั้นอลิซก็ยิ้มและโบกมือให้เธอ “พี่จิง ไม่เจอกันนานนะคะ!” หนานกงจิงมองข้ามเมอร์ลินไปก็เห็นรอยยิ้มที่คุ้นเคยของอลิซและผมสีฟ้าของเธอ ทันใดนั้นเธอก็ตื่นจากอาการเมาทันที เธอเกาหัวอย่างเขินๆ แ...