ตอนที่ 67 หุ่นกลกระจอกเทศชั้นบรอนซ์

“ขยะนี่น่ะเหรอ?”  หวีเป่าทำหน้าประหลาด แต่ในไม่ช้าก็เริ่มหัวเราะลั่น“ท่านขอรับ,  ช่างรู้จักล้อเล่นจริงๆ!   ทำไมถึงได้มีขยะในอยู่ในร้านข้าด้วยเล่า?  ของเหล่านี้ พวกมันถูกขุดขึ้นมาจากซากปรักหักพังของราชวงศ์โรมันโบราณ...”

ปิงขัดจังหวะเย็นชา “ตาเฒ่าเฉาโง่มากจริงๆ ที่เอาสินค้ายุคโรมันโบราณมาขายเป็นขยะให้กับเจ้า”

หวีเป่าจ้องมองปิงอย่างโง่เขลา  เจ้าผู้นี้ เป็นขุนพลวิญญาณไม่ใช่หรือ?  หวีเป่าแน่ใจว่าเขาไม่เคยเห็นคุณชายผู้นี้ไม่เคยเห็นทั้งขุนพลวิญญาณสองตนนี้มาก่อน

เป็นไปได้ไหมว่ามันรู้วิธีอ่านใจได้

ไม่ว่าจะมองปิงจากมุมใดก็ตาม  เขาเป็นขุนพลวิญญาณแน่ๆแต่เป็นระดับสูงขนาดไหน  สำหรับขุนพลวิญญาณดวงหนึ่งจะมีระดับปัญญาสูงขนาดนั้นด้วยหรือ?  หวีเป่ามักได้ยินว่าขุนพลวิญญาณเหล่านี้มีความสามารถประหลาดบางอย่าง  โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกขุนพลวิญญาณระดับสูงพวกนั้น  พวกเขาชอบข่มขู่ เนื่องจากพวกเขามีพลังน่ากลัว  แต่ความสามารถที่น่ากลัวทำให้ล้อเล่นกับมนุษย์ได้และให้ชีวิตพวกเขาเหมือนอยู่ในนรก

ใบหน้าที่ว่างเปล่าของปิงปรากฏดูชั่วร้ายและอันตรายในสายตาของหวีเป่า

เขาฝืนยิ้ม “ท่านต้องเป็นผู้ที่รู้จักแน่นอน!  เมื่อท่านเป็นเพื่อของเฒ่าเฉา  งั้นเราก็เป็นคนกันเอง ข้าได้ของกองนี้มาจากเฒ่าเฉามันคือชิ้นส่วนของแก่นวิญญาณระดับสี่ห้าชิ้น  คุณชาย ข้าต้องทำงานอย่างหนักถึงจะได้มาถือว่าเป็นรางวัลของข้าเถิด”

ปิงขอแก่นพลังวิญญาณสิบลูกจากถังเทียนเทียนยื่นให้หวีเป่าและหันหน้าไปทางกองขยะนั้น เมื่อปิงเข้าไปในร้าน เขาได้ยินคำสนทนาของพ่อค้าร้านใกล้เคียงสองคน

ตาของหวีเป่าเป็นประกาย ใช้มือทั้งสองฉกกวาดแก่นพลังวิญญาณเข้ามาไม่มีตกหล่น

“โห, ไม่เลว” ถังเทียนมีสีหน้ายอมรับว่าหวีเป่ามีวิชาอาวุธลับที่โดดเด่น

หวีเป่าตอบอย่างถ่อมตัว “ขอบคุณที่ยอมรับข้า” เขาลอบย่ามใจขณะที่ใช้เคล็ดล่อหลอกเล็กๆ น้อยๆ กองขยะนั่นที่เขาได้รับมากจากเฒ่าเฉาเป็นแค่แก่นวิญญาณระดับหนึ่ง  แต่ตอนนี้เขามีแก่นพลังวิญญาณถึงสิบลูกซึ่งก็หมายความว่าได้กำไรถึงสิบเท่า และเขาค่อนข้างพอใจ  นอกจากนี้ทันทีที่แก่นพลังวิญญาณตกอยู่ในมือเขา เขาสามารถบอกได้ว่าแก่นพลังวิญญาณธาตุไม้นี้เป็นของวานรไม้เขียวซึ่งเป็นของหาได้ยาก

นอกจากแก่นพลังวิญญาณของมันแล้ว ตัววานรไม่มีส่วนอื่นๆ ที่มีค่า ภูตอสูรดวงดาวเช่นนั้นมีกล้ามเนื้อแข็งแกร่งและมีพละกำลังมากทำให้ยากจะรับมือ คนอ่อนแอไม่มีทางเอาชนะพวกมันได้ ขณะที่คนแข็งแกร่งมักจะไปล่าเอาแก่นพลังระดับห้า เนื่องจากไม่มีใครยินดีทำงานที่ไม่คุ้มค่าอย่างนั้น

แก่นพลังวิญญาณของวานรไม้เขียวเป็นวัตถุที่มีคุณภาพสูงใช้ผลิตการ์ดวิญญาณวิชาหมัดมวยระดับสี่ได้ซึ่งได้ราคาสูงกว่าแก่นพลังวิญญาณระดับสี่ทั่วไป

เป็นการค้าที่คุ้มค่า

ความสนใจของถังเทียนเปลี่ยนไปที่ปิงที่กำลังโกยกองขยะนั้น   ถังเทียนเบียดตัวเข้าไปและทำกองขยะให้ดูดีขึ้นกลับกลายเป็นว่ามันเป็นกองเศษโลหะรูปร่างแปลกและมีขนาดต่างๆปรากฏเหมือนเป็นชิ้นส่วนของเครื่องกล ดูจากสี มันเป็นสีบรอนซ์  มิน่าเล่าหวีเป่าถึงไม่มั่นใจตัวเองว่ามันเป็นของเก่า  เนื่องจากของสีบรอนซ์นั้นไม่มีสนิมจับแม้ว่าจะเป็นของเก่าแก่โบราณแต่กลับปรากฏดูเหมือนว่ามีอายุอย่างมากไม่เกินสิบสองปี

“ลุงปิง,ลุงได้ของดีอะไรจากที่นี่หรือ?” ถังเทียนอดถามไม่ได้

“เจ้าจะรู้ในไม่ช้า”  ปิงไม่ได้เงยหน้าและถังเทียนสามารถบอกได้ว่าดูเหมือนเขาจะประกอบอะไรบางอย่างด้วยมือที่คล่องแคล่ว

ดูเหมือนว่าปิงจะต้องใช้เวลานานและถังเทียนไม่สามารถรับรู้เข้าใจอะไรได้  ดังนั้นเขาจึงเริ่มเดินดูร้านอย่างสบายๆ  หวีเป่ารู้ว่าคุณชายที่อยู่ต่อหน้าเขาผู้นี้หลอกได้ยาก ดังนั้นเขาตัดสินใจเปลี่ยนพฤติกรรมและเริ่มอธิบายถึงต้นกำเนิดตามตรง

ทันใดนั้น ร่างกระเรียนในตัวถังเทียนขยับ จากชั้นบนร้านฝั่งตรงข้าม มีคลื่นพลังอ่อนที่รู้สึกได้

ถังเทียนประหลาดใจ เขาเดินไปที่ชั้นวางของและตำแหน่งที่มาของคลื่นพลังงาน

กระเรียนทองแดง ขนาดเท่าฝ่ามือทารกตั้งไว้อย่างสงบอยู่ในชั้น ถังเทียนหยิบกระเรียนทองแดงขึ้นมาดูและปัดฝุ่นที่เคลือบอยู่ที่ผิวของมันออกไป  กระเรียนตัวน้อยดูสะอาดและใหม่  ดูเหมือนเป็นกระเรียนน้อยที่ทำจากบรอนซ์มีขนปีกซับซ้อน  กระเรียนน้อยจะมีรูอยู่บนหัวของมัน สันนิษฐานว่าใช้ร้อยสายเพื่อเป็นเครื่องประดับชนิดหนึ่งถังเทียนคาดอย่างนั้น

กระเรียนน้อยตัวนี้ซื้อมาได้เมื่อไม่กี่ปีมานี้ ราคาไม่เท่าไหร่ ข้าไม่คิดว่ามันแค่ดูดี  ถ้าคุณชายชอบ ข้าให้เจ้าฟรีๆ เลย”  หวีเป่าเสนอให้อย่างไม่เห็นแก่ตัว  ความจริงเขาไม่ได้จ่ายแม้แต่แดงเดียวสำหรับของชิ้นนี้ และเขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่หลงกลง่ายๆ  เขาเป็นคนใจกว้างและไม่ถือสาที่จะสละของราคาไม่เหรียญ  เนื่องจากกระเรียนบรอนซ์น้อยตัวนี้ยังดูใหม่คงเป็นของสร้างขึ้นไม่นานและมีราคาไม่มาก ดังนั้นจึงไว้ใช้เป็นเครื่องประดับเท่านั้น

ตามคาด ถังเทียนควักแก่นพลังวิญญาณออกมาอีกสิบลูกให้หวีเป่า “ฉันต้องการของนี้”

หวีเป่ายิ้มกว้างจนมุมปากถึงรูหู เนื่องจากผู้ซื้อใจกว้างทำให้เขารู้สึกสดชื่น“ขอบคุณนายท่าน สำหรับของรางวัล”

ถังเทียนเล่นกับกระเรียนบรอนซ์นี้ ด้วยความรู้สึกว่ากระเรียนนี้อาจเกี่ยวข้องกับสำนักกระเรียน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รู้สึกถึงร่างกระเรียนได้แน่  เมื่อกระเรียนอยู่ในมือของเขาก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่นใดนอกจากคลื่นความเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้น

“มีที่ๆ ขายการ์ดวิญญาณบ้างไหม?” ถังเทียนถามตามปกติ

หวีเป่าถามทันที “เจ้าต้องการระดับไหนชั้นไหน?  ถ้าเจ้าต้องการดีๆ  ร้านขายการ์ดหลินจี้ก็ไม่เลวมีของหลากหลายและราคาถูก แต่ว่าร้านของเขาส่วนใหญ่จะขายการ์ดชั้นเงิน  ถ้าคุณชายอยากได้การ์ดชั้นทองระดับสูง ก็ควรไปบ้านการ์ดสมบัติดีกว่าที่นั่นเชี่ยวชาญในการขายการ์ดวิญญาณที่หายาก แต่ราคาน่าหนักใจสำหรับประชาชนคนธรรมดาอย่างข้า  แน่นอน คุณชายอย่างท่านย่อมไม่มีปัญหา”

“ที่ไหนขายการ์ดวิญญาณสำหรับฝึกฝนชั้นโลหะระดับสี่บ้าง?”ถังเทียนสอบถาม

“ระดับสี่...”  หวี่เป่านิ่งงัน  จะเข้าเมืองสามวิญญาณได้  ก็ต้องมีปราณเที่ยงแท้ระดับสี่เป็นอย่างต่ำ  ผู้ใดยังต้องการซื้อการ์ดพลังยุทธระดับสี่กันเล่า?  นอกจากนี้ ฐานะของเขา  รวยขนาดนั้นจะไม่มีการ์ดวิญญาณได้ยังไง?  อย่างไรก็ตามพอคิดย้อนดูอีกทีบางทีพวกคุณชายก็มีงานอดิเรกสะสมของที่แปลกประหลาดก็มีเหมือนกัน  หวีเป่าคิดว่าก็คงมีงานอดิเรกเป็นธรรมดาเช่นกัน

“คุณชายต้องการซื้อการ์ดวิญญาณระดับสี่ เอ่..”  หวีเป่าแสร้งเป็นคิดหนักให้ถังเทียน “ข้าจำได้ว่ามีร้านอยู่ด้านทิศตะวันออกของเมืองชื่อว่าร้านขายการ์ดเซรีน  ร้านของเขาเชี่ยวชาญในการรวบรวมการ์ดทุกชนิด เชี่ยวชาญในการ์ดสะสมทุกอย่าง  แม้แต่การ์ดชั้นทองสำหรับวิชายุทธขั้นพื้นฐานก็ยังมีขาย”

“การ์ดชั้นทองสำหรับวิทยายุทธขั้นพื้นฐาน” ถังเทียนงง  นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อการ์ดทองวิชาวิทยายุทธขั้นพื้นฐาน

หวีเป่าแสดงความเห็นอกเห็นใจ  “มักจะมีความผูกพันสำหรับคนที่มีรสนิยมต่างกันในโลกนี้อยู่เสมอ”

เขาประจบประแจงถังเทียนโดยไม่กระพริบตา ขณะที่ในสายตาของเขา คุณชายผู้นี้อาจมีงานอดิเรกที่คล้ายๆ กัน ถ้าไม่อย่างนั้น ทำไมจึงต้องซื้อการ์ดวิญญาณระดับสี่ด้วย?ถึงขนาดมาเมืองสามวิญญาณเพื่อซื้อการ์ดวิญญาณระดับสี่  ถ้าเป็นคนอื่น หวีเป่าคงด่าอีกฝ่ายว่าบ้าแน่นอน

“เรียบร้อย” ทันใดนั้นปิงพุ่งมาอยู่ที่ด้านหลังเขาทันที

ถังเทียนและหวีเป่าหันไปทันทีที่ได้ยินเสียงปิง  และขณะที่หวีเป่าจ้องตะลึงมองดูนกระจอกเทศบรอนซ์ข้างหน้า  ถังเทียนโห่ร้องอย่างตื่นเต้นและวิ่งไปดู “ลุงปิง,นี่คืออะไร?”

นกกระจอกเทศบรอนซ์สูงกว่าถังเทียนเล็กน้อยและมีลักษณะใกล้เคียงนกกระจอกเทศยกเว้นแต่มันถูกสร้างขึ้นมาจากชิ้นส่วนบรอนซ์ และขาทั้งสองแข็งแรงมากซึ่งทำให้รู้สึกหนักมาก

“นกกระจอกเทศกลชั้นบรอนซ์เป็นพาหนะภาคพื้นดินสำหรับในค่ายทหารใหม่ของกองทัพดาวกางเขนใต้”ปิงตอบอย่างอารมณ์ดี

ถังเทียนพลิกตัวขึ้นไปนั่งโดยไม่ลังเลใจ

“ใส่หินดวงดาวก้อนหนึ่งตรงนี้” ปิงเปิดหลังคอนกกระจอกเทศแสดงให้เห็นร่อง ซึ่งพอดีกับหินดวงดาว  ถังเทียนใส่ไปก้อนหนึ่งโดยไม่ลังเลใจ

ครึ่กๆ ปัง

หุ่นกลนกกระจอกเทศชั้นบรอนซ์ลืมตาสีบรอนซ์และเริ่มเครื่อนที่ช้าๆ

“ทิ้งรอยประทับพลังยุทธของเจ้าไว้ตรงนี้” ปิงชี้ไปที่หลังหัวของนกกระจอกเทศ

ถังเทียนทำตามคำแนะนำของเขาอย่างรวดเร็ว และตามคาด มีการเชื่อมต่อระหว่างเขากับนกกระจอกเทศอย่างเบาบางและถังเทียนเริ่มตื่นเต้น

ครึ่ง...กึ้ง

หุ่นกลนกกระจอกเทศบรอนซ์เริ่มเดินและวิ่งไปรอบบ้าน แม้ว่ามันจะดูงุ่มง่ามมากแต่เมื่อมันเร่งความเร็ว  ตอนแรกมันไม่เข้าใจสมดุลอย่างถูกต้องดังนั้นเมื่อมันวิ่งไปรอบๆ จึงยังไม่ค่อยมีความเสถียรนัก  ในไม่ช้าหลังจากถังเทียนพบเคล็ดลับการใช้นกกระจอกเทศกลก็เริ่มเดินอย่างสง่างามขึ้น

“ความเร็วของนกกระจอกเทศยังไม่ถือว่ารวดเร็ว โดยเฉลี่ยแล้วจะเร็วพอๆ กับวิชาตัวเบาระดับห้า  อย่างไรก็ตามข้อดีก็คือมันไม่ได้ใช้พลังปราณเที่ยงแท้ ไม่ได้ใช้พลังของผู้ขับขี่มันทำให้เหมาะกับการเดินทางระยะไกล นั่นเหตุผลที่ค่ายทหารใหม่ของกองทัพดาวกางเขนใต้ เป็นที่รู้จักกันในนามว่าค่ายนกกระจอกเทศ”

ความคุ้นเคยกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของปิงทำให้หวีเป่ายอมรับความพ่ายแพ้และชื่นชมเขา

ร้านของหวีเป่าตั้งอยู่แถวนี้มาหลายปีแล้ว ดังนั้นเขาจึงเห็นคนและเหตุการณ์ทุกประเภท    แม้ว่าจะมีบุคคลที่น่ากลัวอยู่หลายคน แต่ไม่มีใครสามารถซ่อมหุ่นกลนกกระจอกเทศจากเศษโลหะได้สำเร็จ ปกติหวีเป่าอาจเคยได้ยินหุ่นนกกระจอกเทศบรอนซ์แห่งกองทัพดาวกางเขนใต้มาบ้าง  แต่เขาไม่เคยฝันมาก่อนว่า จะมีคนเป็นๆที่สามารถซ่อมนกกระจอกเทศในตำนานให้กลับมาใช้งานเต็มที่ได้

เขายิ่งมีความเชื่อว่าถังเทียนมีพื้นหลังที่น่ากลัว

ขุนพลวิญญาณที่มีความรู้ลึกซึ้งอย่างนั้นจะมีอยู่ก็แต่ในตระกูลที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน  และกองทัพดาวกางเขนใต้เมื่อก่อนนี้เป็นหนึ่งในสามกองทัพใหญ่ของราชวงศ์สกอร์เปียน  ประวัติศาสตร์ย้อนหลังไปยาวนาน  และคนรุ่นหลังไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

หวีเป่าแทบจะนึกภาพความบ้าคลั่งของเมืองสามวิญญาณ เมื่อหุ่นนกกระจอกเทศบรอนซ์ปรากฏอยู่ในท้องถนน

และด้วยไหวพริบที่รวดเร็ว หวีเป่านึกถึงจุดขายพร้อมกับคำขวัญโฆษณาในใจเขา

“หุ่นกลนกกระจอกเทศบรอนซ์ ฟื้นคืนชีพจากขยะ ผลงานชิ้นโบว์แดงจากยุคสามกองทัพใหญ่”

“ตราบเท่าที่ท่านมีสายตาที่ดี   เจ้าจะได้รับทองคำจากก้อนกรวด”

“มาแสวงหาโชคกัน วี่จี้ร้านถนัดของที่ยังไม่ประเมินคุณค่า สำหรับการเสี่ยงโชค”

วี่จี้ร้านขายของที่ยังไม่ประเมินคุณค่า ชื่อนี้ใช้ได้เลย

ใช้นกกระจอกเทศประชาสัมพันธ์ ตอนนี้เขาเป็นพ่อค้าถนัดขายของขยะแล้ว ตราบเท่าที่ยังรักษาระดับราคาต่ำเอาไว้ก็จะมีขอบเขตให้คนมาเสี่ยงโชคลองดู ตอนนี้เขาสามารถเปิดธุรกิจจากของขยะได้แล้ว! หึหึเขาช่างมีความคิดที่บรรเจิดจริงๆ

เหมือนกับว่าหวีเป่ามองเห็นเส้นทางสายทองคำแล้ว

ถังเทียนเร่งความเร็วขึ้น ขณะที่ควบคุมนกกระจอกเทศได้ง่ายด้วยการประทับจิตวิญญาณพลังยุทธเท่านั้น มันก็วิ่งเหมือนลมพัด

กลุ่มคนที่ผ่านมาทางร้าน มีสุภาพสตรีคนหนึ่งชายตามองมาภายในร้านและหยุดชะงักฝีเท้าทันที  ต่อมาเธอฟื้นจากความงุนงงและอุทานว่า “หุ่นกลกระจอกเทศบรอนซ์”

คนอื่นๆ หยุดเพราะเสียงอุทานของเธอ และทุกคนต่างมองเข้ามาในร้าน

“เป็นหุ่นกลกระจอกเทศบรอนซ์จริงๆ ด้วย”

“โห, พาหนะโบราณของกองทัพดาวกางเขนใต้”

“เยี่ยมมาก”

เด็กหนุ่มสองสามคนพากันตื่นเต้นและนัยน์ตาเป็นประกาย  ในพริบตาพวกเขาทุกคนก็กรูกันเข้ามาในร้าน

สีหน้าของหวีเป่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้เห็นภาพข้างหน้าแย่แล้ว,ทำไมเจ้าพวกนี้ถึงมาอยู่ที่นี่?