ตอนที่ 23 นางเอกคนที่ 3

[วันที่ 8 มีนาคม แดดจัดถึงมีเมฆมาก]

[หลีกเลี่ยงการเริ่มต้นธุรกิจ เหมาะแก่การหมั้นหมาย]

[สุขสันต์วันผู้หญิง.]

[เนื้อเรื่องของเมื่อวานถือว่าเสร็จสมบูรณ์]

[ข้าไม่เคยคิดว่าในการเกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะมอบจูบแรกให้เสวี่ยเมิ่งหาน]

[นางสมควรได้รับเล็กน้อย]

????

ได้รับผายลม!

เหล่าเหนียงไม่สนใจจูบแรกของเจ้า!

เสวี่ยเมิ่งหาน อยากขับเรือด้วยตัวเองแล้วบินไปตบปากเจียงมู่

นางเพิ่งตื่นขึ้นมาเพื่อทานอาหารเช้าและรู้สึกหงุดหงิดกับบันทึกประจำวันของ เจียงมู่

จูบแรกของเจ้าคือจูบแรกของเจ้า แต่จูบแรกของเหล่าเหนียงก็เป็นจูบแรกไม่ใช่เหรอ?

นางตบโต๊ะด้วยความโกรธ

ข้าวต้มสีขาวกระเด็นออกมาและตกลงบนหน้าของสาวใช้

สาวใช้ปาดข้าวต้มขาวออกจากหน้าแล้วพูดเบาๆ

“คุณหนู ยามที่ไปตรวจสอบตำแหน่งของเรือบินส่วนตัวของประมุขเจียงเมื่อวานนี้กลับมาพร้อมข่าว”

“ดีมาก บอกพวกเขาให้เตรียมพร้อม คุณหนูคนนี้จะไปหาคนสกุลเจียง!”

เสวี่ยเมิ่งหาน สั่งด้วยความโกรธ

นางตัดสินใจแล้ว

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า นางจะอยู่เคียงข้าง เจียงมู่ ตลอดเวลา มาดูกันว่าเขาจะดำเนินแผยการต่อไปอย่างไร!

อย่าคิดว่าเหล่าเหนียงจะปล่อยเจ้าไป เพียงเพราะเจ้ารักษาขาของข้า!

ฮิฮิฮิ…..ฮิฮิ….!!

นางไม่รู้ว่าทำไม เมื่อนางคิดว่าเจียงมู่เป็นจูบแรกของนาง ความคับข้องใจบางอย่างในใจของนางก็ดูเหมือนจะลดน้อยลง

　　ดังนั้นอาหารเช้าแสนอร่อยบนโต๊ะจึงถูกกวาดเรียบ

ไร้ภาพลักษณ์กุลสตรีจมุมของสาวใช้ข้างปากกระตุกเล็กน้อย

คุณหนูเป็นอะไร…

เมื่อนางกลับมาเมื่อวาน นางหน้าแดงและมึนงงราวกับวคนเสียสติ..

และเช้านี้นางก็กินมากเกินไป...

เป็นไปได้ไหมว่า…. ฤดูใบไม้ผลิมาหาคุณหนูแล้วเหรอ?

[วันนี้ไม่มีบทสำหรับข้า ข้าเลยไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ]

[เทือกเขาสัตว์ปีศาจที่แปลกประหลาดและไม่รู้จักนี้ ข้าอยากเข้าไปผจญภัยจริงๆฟ]

[ตอนนี้พระเอก หลิงอ่าวเทียน น่าจะพบตำแหน่งของศัตรูแล้ว]

ในขณะที่ เจียงมู่ กำลังเขียนบันทึกของเขา

ในอีกด้านหนึ่ง

ภายในเทือกเขาสัตว์ปีศาจ

หุบเขาลึกไร้คน

“อาจารย์ ท่านแข็งแกร่งเกินไป!”

“ฐานที่มั่นลับของกองทัพปีศาจถูกค้นพบจากต้นไม้ปีศาจพิษเลือดขนาดจิ๋ว!”

ในใจของเขา หลิงอ่าวเทียน สื่อสารกับอาจารย์ของเขาอย่างตื่นเต้น

เขาซ่อนตัวอยู่ในซอกหิน จ้องมองไปที่กลุ่มสัตว์ปีศาจเลื้อยคลานในระยะไกลอย่างตั้งใจ

กลุ่มสัตว์ปีศาจตะขาบร้อยขาขนาดมหึมามีหัวคล้ายหินสี่เหลี่ยม มีหนวดยาวมหึมา ลำตัวเหมือนตะขาบ และหางมีหนามแหลมคม

พวกมันคลานไปมาอย่างไร้จุดหมาย

แต่ หลิงอ่าวเทียน รู้ว่าพวกมันกำลังปกป้องถ้ำที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง

และภายในถ้ำนั้นเป็นฐานที่มั่นลับของหนอนทรายกลืนวิญญาณ!

“ตามเบาะแสจากปีศาจต้นไม้”

“ฆาตกรที่ทำลายล้างหมู่บ้านตระกูลหลิงของข้าเมื่อห้าปีก่อน หนอนทรายกลืนวิญญาณ อาจจะอยู่ในถ้ำข้างหน้า!”

ดวงตาของ หลิงอ่าวเทียนเปล่งประกายด้วยความโกรธ เขาแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะพุ่งเข้าไปและสังหารศัตรู

เมื่อวานนี้ ขณะที่เขาปรับแต่งพิษของต้นไม้พิษเลือดน อาจารย์ของเขาได้ค้นพบเครื่องหมายพิเศษบนต้นไม้ปีศาจ: เครื่องหมายวิญญาณกลืนกิน

เครื่องหมายวิญญาณกลืนกิน เป็นเครื่องหมายเฉพาะของเผ่าหนอนทรายกลืนวิญญาณ ทำหน้าที่ดูดซับพลังวิญญาณของสิ่งมีชีวิต

ในเวลานั้น เป็นเพราะองครักษ์ทั้งห้าของเสวี่ยเมิ่งหานถูกปีศาจต้นไม้พิษเลือดดูดกลืนโดยใช้เครื่องหมายกลืนวิญญาณ และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดพ่ายแพ้ทันที

ตามเครื่องหมายนี้

อาจารย์ของ หลิงอ่าวเทียน ก็ค้นพบที่ตั้งของฐานที่มั่นลับของกองทัพปีศาจ

และภายในที่มั่นแห่งนี้

เป็นไปได้ว่ามีศัตรูของหลิงอ่าวเทียนซ่อนตัวอยู่: หนอนทรายกลืนวิญญาณที่ชื่อว่า ชา หวู่เหวิน

“อาจารย์ ขอบเขตการฝึกฝนของ ชา หวู่เหวิน คือขอบเขตแปลงลักษณ์ ซึ่งเทียบเท่าผู้ฝึกตนมนุษย์ ขอบเขต หวนคืนสู่ต้นกำเนิด”

“เช่นนั้นแล้ว อาจารย์ได้โปรดช่วยศิษย์ด้วย!”

"อาจารย์?"

หลิงอ่าวเทียน รู้สึกแปลกเล็กน้อย

เป็นเพราะอาจารย์ไม่ตอบสนองเขา

“ท่านอาจารย์? มีอะไรหรือเปล่าขอรับ?”

[อย่าส่งเสียงดัง]

"ขอรับ!"

แม้ว่า หลิงอ่าวเทียน อยากจะรีบเข้าไปในฐานที่มั่นและฆ่าศัตรูที่ทำลายล้างหมู่บ้านด้วยมือของเขาเร็วๆ

อย่างไรก็ตาม เขายังคงระงับความโกรธในใจและซ่อนตัวต่อไป

ตามความเข้าใจ

อาจารย์จะต้องกำลังวางแผนโจมตีฐานที่มั่นเพื่อไม่ให้มีความผิดพลาด!

หลังจากนั้น.

อาจารย์ผู้โหดเหี้ยมและระมัดระวังไม่เคยต่อสู้ในการต่อสู้ที่นางไม่แน่ใจ!

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ หลิงอ่าวเทียน ไม่รู้ก็คือ

อาจารย์ของเขา

กำลังอ่านบันทึกอย่างสบายใจภายในแหวน

[สถานที่นั้นเป็นฐานที่มั่นลับที่ตั้งขึ้นโดยกองทัพปีศาจหนอนทราย ถูกใช้เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับผู้ฝึกตนมนุษย์โดยเฉพาะเพื่ออำนวยความสะดวกในการโจมตีเมือเสวี่ยในระยะหลัง]

[ฐานที่มั่นที่ซ่อนอยู่ดังกล่าวถูกค้นพบโดย หลิงอ่าวเทียน ข้าต้องบอกว่าเขามีอาจารย์ยอดเยี่ยม]

[โครงเรื่องหลักของวันนี้คือ หลิงอ่าวเทียน ทำลายฐานที่มั่นของกองทัพปีศาจและเริ่มทำสงครามกับ ชา หวู่เหวิน ผู้นำของฐาน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของหนทางแห่งการล้างแค้น]

[โชตดีที่เขามีอาจารย์ที่ทรงพลัง มิฉะนั้น เขาคงถูกฝูงสัตว์ปีศาจหนอนทรายฆ่าตายก่อนที่เขาจะพบ ชา หวู่เหวิน ด้วยซ้ำ]

[จิ๊ๆ พูดถึงอาจารย์ของ หลิงอ่าวเทียน นางเป็นโลลิตัวน้อยผมดำยาวตรง]

[แม้ว่านางจะเป็นโลลิตัวน้อย แต่นางก็มีชื่อที่โดดเด่น ชื่อเดียวของนางคือ ชา ชื่อเต็มของนางคือ เฮยสุยชาและนางเป็นประมุขของเผ่าอสรพิษวารีทมิฬ]

[โอ้ ใช่ นางเป็นนางเอกคนที่สามด้วย]

“กลายเป็นว่าเทพองค์นี้เป็นหนึ่งในนางเอกจริงๆ!”

เฮยสุยชามองดูบันทึกในมือของนาง ไม่เพียงประหลาดใจแต่ยังตื่นเต้นมาก

ในความเป็นจริงเมื่อนางเห็นบันทึกครั้งแรก

นางสงสัยว่ามีใครบางคนกำลังพยายามฆ่านาง

และคนแรกที่นางสงสัยคือศิษย์ของนาง หลิงอ่าวเทียน!

นางต้องการที่จะฆ่า หลิงอ่าวเทียน ในเวลานั้น

ท้ายที่สุด หลิงอ่าวเทียน เป็นมนุษย์ในขณะที่นางเป็นปีศาจ

นางรู้เรื่องนี้ดี

ปัจจุบันมนุษย์และเผ่าพันธุ์ปีศาจดูเหมือนสงบสุขและปรองดองกัน

แต่ในความเป็นจริง

ความขัดแย้งระหว่างมนุษย์และเผ่าพันธุ์ปีศาจได้ทวีความรุนแรงขึ้นเป็นเวลาหลายหมื่นปี และตอนนี้มันได้มาถึงจุดสูงสุดแล้วและจะระเบิดทันทีหากมีคนไปแตะ

และหลิงอ่าวเทียน คือผู้ที่ถูกเรียกว่าพระเอก

แล้วนา เฮยสุยชาในฐานะผู้ดำรงอยู่บนจุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์ปีศาจจะลงเอยด้วยดีได้อย่างไร?

อาจถูกหลิงอ่าวเทียนตัดหัว?

ดังนั้นโดยไม่ลังเล นางเตรียมที่จะลงมือฆ่า หลิงอ่าวเทียน

แต่ก่อนที่นางจะทำเช่นนั้น จู่ๆ นางก็คิดถึงสิ่งหนึ่ง: ในฐานะอาจารย์ของพระเอก เป็นไปได้ไหมว่านางเองก็เป็นหนึ่งใน....นางเอกหญิง?

ดังนั้นนางจึงรออย่างอดทนเพื่อให้บันทึกเขียนเพิ่ม

ในที่สุดวันที่นางรอก็มาถึง!

นาง เฮยสุยชาเป็นนางเอกคนที่สามรองจากเสวี่ยเมิ่งหาน และหลู่ชูโหรว!

“ในเมื่อเทพองค์นี้เป็นนางเอก ตอนจบต้องก็ดีแน่ๆ!”

“ตราบใดที่เทพองค์นี้ดำเนินตามโครงเรื่องและใช้พระเอกหลิงอ่าวเทียนให้เป็นประโยชน์ ข้าก็จะได้ร่างกายของข้ากลับมาในที่สุด!”

“สัตว์ร้ายที่ทำลายเผ่าอสรพิษวารีทมิฬของข้า เทพองค์นี้จะทำลายล้างเผ่าของมันด้วยตัวมันเอง!!!”

เฮยสุยชามีความคาดหวังต่อตอนจบของนาง

“เจียงมู่คนนั้นเขาต้องมีชีวิต”

“ถ้าเขาตาย เทพองค์นี้จะไม่สามารถรู้ชะตาตัวเองผ่านบันทึกได้อีกต่อไป”

นางขดหางงูยาวสีเข้มหนา ส่วนท่อนบนของร่างเล็กพิงเตียงหินที่เย็นเฉียบ

มือเล็กสีขาวที่อ่อนโยนคู่หนึ่งถือบันทึกไว้ รูม่านตาแนวตั้งสีทองขนาดใหญ่ของนางไม่กะพริบ รอคอยส่วนต่อไปของบันทึกประจำวัน

[ เฮยสุยชานี้มักมีร่างเป็นมนุษย์ที่มีหางเป็นงู เมื่ออยู่ในร่างมนุษย์เป็นโลลิที่มีผมสีดำยาวตรง]

[แต่อย่ามองว่าแค่ว่านางน่ารัก นางเป็นผู้นำของเผ่าอสรพิษวารีทมิฬ ผู้ฝึกตนปีศาจที่มีอายุเกือบพันปีและเป็นเทพปีศาจผู้แข็งแกร่ง]

[นางน่ากลัวมาก]

"น่ากลัว? ฮิๆ เจ้ามนุษย์ผู้โง่เขลา”

เฮยสุยชาปัดผมยาวตรงสีดำของนาง

ใบหน้าอันอ่อนเยาว์และน่ารักนั้นเผยรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามแต่ก็ยินดี

[จิตใจของนางเป็นชั่วร้ายมาก]]

[หลายครั้ง คนที่ หลิงอ่าวเทียน ไม่ต้องการฆ่าถูกนางบังคับให้ฆ่าในฐานะอาจารย์]

[และมักจะสอน หลิงอ่าวเทียน ว่า 'ความใจดีเป็นสิ่งที่ไร้สาระที่สุด' และ 'ความไว้ใจเป็นขยะที่ถูกที่สุด' “หากตัดหญ้าโดยไม่ถอนราก เมื่อลมฤดูใบไม้ผลิพัดมาจะทำให้มันงอกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง”]

“เขารู้เรื่องของข้าค่อนข้างมาก”

“เทพองค์นี้ควรทำให้เขากลายเป็นทาสและอยู่กับข้าตลอดเวลา”

เฮยสุยชาหรี่ตา แลบลิ้นสองแฉกยาว ๆ ออกมา และ 'ดูด' และเลียบันทึก

แล้วมองลงไป

อัพเดทวันละ 1-2 ตอน https://www.facebook.com/Guardianstranslator

+++++++++++ คริสมาสต์มีตอนฟรีอัพเดทเพิ่มเติม+++++++++++++

***********ตอนฟรียังอัพเดทเรื่อยๆ 3-4วัน/ตอนตามปกติ************