ตอนที่ 1321+1322 อยากเป็นนักแสดง

ตอนที่ 1321 นักแสดง

นั่นคือเหตุผลที่เจียงเหยาต้องการสอนบทเรียนให้กับนางซุนก่อนที่เธอจะกลับเมืองซู เธอคงคิดว่าหากได้พบกับคุณผู้หญิงเฉิงอีกครั้ง เธออาจจะเรียกเธอว่าคุณผู้หญิงเฉิงได้อย่างสบายใจและใช้วิธีนั้นเพื่อตัดความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคน

เธอโง่จริง ๆ

แม้ว่าเธอจะไม่ทำอะไรเลย และไม่ยอมรับคนอย่างคุณผู้หญิงเฉิง แต่แม่ผู้ให้กำเนิดก็ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นคนอื่นได้อยู่ดี

หายากสำหรับเธอที่จะมีเวลากลับบ้าน หลังจากที่เธอทำธุระเสร็จแล้ว เจียงเหยาขอให้ลู่ชิงสีขับรถกลับไปที่เมือง เธอรู้สึกว่าเธอควรใช้เวลากับครอบครัวให้มากขึ้นเมื่อมีเวลา

เมื่อพวกเขาทั้งสองกลับมาถึงบ้าน อารองลู่และลู่เสี่ยวเซียวก็อยู่ที่นั่นด้วย พ่อและลูกสาวดูเหมือนกำลังทะเลาะกันรุนแรง นางลู่พยายามเกลี้ยกล่อมทั้งสองฝ่าย

“มีอะไรกันครับ” ลู่ชิงสีเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น อารองลู่รักลูกสาวของเขามากและเขาไม่เคยพูดกับลู่เสี่ยวเซียวด้วยน้ำเสียงที่หนักหน่วงเช่นนี้

“พี่คะ” ดวงตาของลู่เสี่ยวเซียวชุ่มไปด้วยน้ำตา เมื่อเห็นลู่ชิงสีและเจียงเหยา “พี่สะใภ้ กลับมากันเสียที่ ช่วยพูดกับพ่อหัวโบราณของฉันทีสิคะ”

นางลู่ส่ายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “เสี่ยวเซียว คราวนี้หนูตั้งใจจริง ๆ เหรอ”

“มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ” เจียงเหยาดึงลู่เสี่ยวเซียวที่โกรธมากออกมาและปลอบโยนเธอ “ใจเย็นแล้วค่อย ๆ พูด พ่อของเธอรักเธอมากนะ เธอกำลังเสียงดังกับท่าน รู้ไหมว่าเธอกำลังทำร้ายท่านอยู่”

นับตั้งแต่เธอรู้เรื่องภูมิหลังของเธอ เจียงเหยาก็ใส่ใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อแม่มากขึ้น

หลังจากที่เจียงเหยาเกลี้ยกล่อมเธอ ในที่สุดลู่เสี่ยวเซียวก็เลิกแสดงสีหน้าดุร้ายของเธอแล้วก้มหน้าลงไม่พูดอะไรสักคำ

จากนั้นนายลู่และนางลู่ก็เริ่มพูดเกี่ยวกับสาเหตุที่พ่อและลูกสาวทะเลาะกัน “เสี่ยวเซียวบอกว่าเธอไม่ต้องการเรียนหนังสืออีกแล้ว และต้องการเป็นดารา เธอบอกว่าเพื่อนที่เธอพบระหว่างเดินทางไปเมืองจินโด ขอให้เธอไปออดิชั่นกับเธอด้วย และเธอมีโอกาสที่จะได้รับเลือก”

จากนั้นอารองลู่ก็ดุเธอด้วยความผิดหวังทันที “บอกฉันทีว่าแกพูดไร้สาระอะไรอยู่ แกเป็นผู้หญิงนะ ไม่ใช่ว่าครอบครัวจะเลี้ยงดูไม่ได้เสียหน่อย ยังจะอยากเป็นนักแสดงอีกหรือ เรียนก็ไม่ได้เรื่อง แกกำลังพยายามทำอะไรกันแน่”

“พ่อคะ พ่อพูดอย่างนี้ได้ยังไง นักแสดงหญิงจะไร้สาระได้ยังไง อีกอย่างการเป็นนักแสดงไม่ได้ผิดกฎหมาย ตอนนี้ใครบ้างที่ไม่ปรากฏตัวในที่สาธารณะระหว่างที่พวกเขาทำงาน? ไม่ใช่สังคมศักดินาแล้วนะคะ พ่อจะเลือกปฏิบัติกับนักแสดงแบบนี้ไม่ได้” ลู่เสี่ยวเซียวกระทืบเท้าของเธออย่างกระวนกระวาย “พ่อค่ะ หนูร้องเพลง เต้น และเล่นดนตรีได้ ทำไมหนูถึงจะลองไม่ได้ บางทีสักวัน หนูอาจได้เป็นดาราก็ได้”

เจียงเหยาส่ายหน้า ดูเหมือนว่าลู่เสี่ยวเซียวจะเอะอะเกี่ยวกับการอยากเป็นดาราในชาติก่อนของเธอ อย่างไรก็ตาม ครอบครัวของเธอได้ระงับความคิดของเธออย่างรุนแรง และลู่เสี่ยวเซียวก็ต้องเรียนในมหาวิทยาลัยต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน มีบางอย่างเกิดขึ้นกับลู่เสียวเซียว ซึ่งทำให้เธอเจ็บปวด

ลู่เสี่ยวเซียวไม่เคยรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งใดเลย แต่เหตุการณ์นั้นเป็นหายนะสำหรับเธอ ตั้งแต่นั้นมาลู่เสี่ยวเซียวแทบไม่อยากก้าวออกจากบ้าน เธอได้ยินว่าอารองลู่ก็เสียใจเช่นกัน ถ้าเขารู้ว่าลู่เสี่ยวเซียวจะมีประสบการณ์ที่เลวร้ายเช่นนั้นหากเธออยู่ในเมือง เขาคงอยากให้ลู่เสี่ยวเซียวไปทางเหนือและตระหนักถึงความฝันของเธอในการเป็นดารา

เจียงเหยาจำไม่ได้ว่าลู่เสี่ยวเซียวเจอเหตุการณ์นั้นเมื่อไหร่ เธอไม่ได้ติดต่อกับครอบครัวของเธอ ดังนั้นจึงเป็นเวลานานกว่าเธอจะรู้เรื่องนี้

__

ตอนที่ 1322 ฉันเห็นด้วยกับเสี่ยวเซียว

เจียงเหยามองไปที่ลู่เสี่ยวเซียว และพูดด้วยน้ำเสียงติดตลกว่า “ถ้าเธอไปเมืองจินโดแล้วกลายเป็นคนดังขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้นกับแฟนของคุณ”

หากเธอจำไม่ผิด ลู่เสี่ยวเซียวควรมีแฟนที่เธอออกเดตด้วยอยู่แล้ว เขาอายุมากกว่าเธอไม่กี่ปี

“พี่สะใภ้-”

ลู่เสี่ยวเซียวมองไปที่เจียงเหยาด้วยความประหลาดใจ “เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่า”

ใบหน้าของอารองลู่มืดลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ลูกมีแฟนเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่? ไอ้สารเลวนั่นมาจากตระกูลไหน? อายุเท่าไหร่? เขาทำการทำงานอะไร? ครอบครัวของเขาทำอะไร”

“เขาไม่ใช่แฟน!”

ลู่เสี่ยวเซียวรีบโบกมือแล้วพูดว่า “เขายังไม่ใช่แฟน เขากำลังจีบหนูอยู่ หนูยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับเขา”

จากนั้นเธอก็กระซิบ “เจียงเล่ยเอาแต่พูดว่าเขาไม่ใช่คนดี เขามีแรงจูงใจแอบแฝงกับหนู หนูก็เลยยังดู ๆ เขาอยู่ ยังไม่ได้ตกลงอะไรกับเขา”

“ในเมื่อเจียงเล่ยบอกว่าเขาเป็นคนไม่ดี แล้วทำไมลูกยังจะดูเขาอีก ลูกไม่ได้รับอนุญาตให้คบกับเขา” อารองลู่กระแทกฝ่ามือลงบนโต๊ะ “เขารบกวนลูกมานานแค่ไหนแล้ว ทำไมเขาถึงรบกวนลูกได้ บอกพ่อมา เดี๋ยวพ่อจะไปจัดการเขาให้ถึงมหาวิทยาลัย”

“พ่อคะ เขาไม่ดียังไงกัน ก็แค่เจียงเล่ยพูดไปอย่างนั้นเหรอ?” ลู่เสี่ยวเซียวกัดฟันด้วยความโกรธ

“เจียงเล่ยเป็นผู้ชาย ผู้ชายย่อมมองผู้ชายด้วยกันออก อีกอย่าง เขาเป็นพี่เขยของลูก เขาไม่ทำร้ายลูกหรอก” อารองลู่มั่นใจว่าเจียงเล่ยเป็นพี่รองของเจียงเหยา เขารู้สึกว่าคนที่เจียงเล่ยบอกว่าไม่ดีจะต้องเป็นคนไม่ดีอย่างแน่นอน คนอื่นจะทำร้ายลูกสาวของเขา แต่ครอบครัวของเขาจะไม่มีทางทำเช่นนั้น

ลู่เสี่ยวเซียวกล่าวว่า “เจียงเล่ยน่ะเหรอสายตาดี? เขามีสายตาที่ดีจนคบหากับผู้หญิงอย่างหยางเกาซู่ที่นอกใจเขาอย่างนั้นเหรอคะ? นี่มันเรื่องที่หนูจะเป็นนักแสดง ไม่ใช่เรื่องอื่นเสียหน่อย”

เจียงเหยาเหงื่อตกแทนเจียงเล่ย เขาตาบอดไปชั่วขณะ แต่ในสายตาของลู่เสี่ยวเซียว เขาเป็นคนตาบอดไปตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้เป็นประจักษ์แก่ผู้คนที่เห็น เช่นเดียวกับเจียงเล่ยเขามองไม่เห็นตัวตนของหยางเกาซู่ และหัวใจของลู่เสี่ยวเซียวก็มีความคิดต่อรุ่นพี่ของเธอ แม้แต่เจียงเล่ยจะสามารถมองทะลุชายคนนั้น ลู่เสี่ยวเซียวมักจะเป็นผู้หญิงที่ฉลาด แต่เธอไม่สามารถมองทะลุเขาได้

“เสี่ยวเซียว หัวใจของผู้ชายเป็นสิ่งที่เข้าใจยากที่สุด อย่าเพิ่งรับรุ่นพี่คนนั้นของเธอ ให้พี่ชายของเธอไปพบเขาและดูว่าเขาเป็นคนอย่างไรเสียก่อน ถ้าเขาคิดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนดี ก็ยังมีเวลาที่เธอจะตอบตกลงกับเขา” เจียงเหยาดึงลู่เสี่ยวเซียวที่มีความกังวลและน้ำตาไหลอาบแก้มมานั่งบนโซฟา เธอพูดอย่างอ่อนโยนว่า “แล้วเรื่องไปเมืองจินโด-”

เจียงเหยามองไปที่อารองลู่ เธอพูดว่า “อารองคะ ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ ให้เสี่ยวเซียวไปที่เมืองจินโด ให้เธอได้ลองดู ไม่ต้องกังวลไปค่ะ ลู่ชิงสีมีพี่น้องของเขาในเมืองจินโด หากเสี่ยวเซียวไปถึงเมืองจินโด พวกเขาสามารถช่วยดูแลเธอได้ พี่รองของฉันก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาอยู่ที่เมืองหยวน ใกล้กับเมืองจินโดมาก เขาสามารถช่วยดูแลเธอได้ ให้เธอได้ลองเป็นนักแสดงดูค่ะ ถ้าเธอทำไม่ได้ เธอก็แค่อยู่ที่นั่นเหมือนกับไปเที่ยว”

เมื่อลู่เสี่ยวเซียวได้ยินคำพูดของเจียงเหยา เธอก็ดีใจและดึงเสื้อผ้าของเจียงเหยาอย่างตื่นเต้น ในที่สุดเธอก็พบใครสักคนที่สามารถยืนเคียงข้างเธอและพูดแทนเธอได้

เจียงเหยาหัวเราะเมื่อเห็นความสุขของลู่เสี่ยวเซียว ช่างเป็นเด็กโง่เสียจริง เธอจงใจพยายามเบี่ยงเบนความสนใจลู่เสี่ยวเซียว เพื่อให้ลู่ชิงสีได้หาคนมาจัดการกับรุ่นพี่คนนั้นของเธอ ดูเธอสิตอนนี้เธอมีความสุขแค่มากแค่ไหน