878 - คู่แค้นพบกันบนทางคับแคบ
878 - คู่แค้นพบกันบนทางคับแคบ
ในเวลาเพียงสามปีฮั่วอวิ๋นเฟยได้รับแก่นแท้ต้นกำเนิดของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์สามสิบสองคน ซึ่งสิบเอ็ดคนเป็นซากศพโบราณ และยี่สิบเอ็ดคนเป็นยอดฝีมือในยุคปัจจุบัน
ในเวลานี้ฮั่วอวิ๋นเฟยกำลังข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ และวิญญาณของผู้ที่ถูกกลืนกินก็กำลังไหลล้น ปรากฏตัวในร่างจริงและปกป้องฮั่วอวิ๋นเฟยจากทัณฑ์สวรรค์
“เขาสามารถต้านทานหายนะที่ทรงพลังเช่นนี้ได้ ทักษะของเด็กน้อยคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ”
เย่ฟ่านไม่ได้เข้าสู่ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้า เพราะเขาเพิ่งผ่านหายนะได้สำเร็จ ต่อให้เขาก้าวเข้าไปตอนนี้ก็เป็นเพียงดิ้นรนหาความเจ็บปวดให้ตัวเองเท่านั้น
ยิ่งกว่านั้นฮั่วอวิ๋นเฟยสามารถทนต่อการลงโทษตามธรรมชาติแบบนี้ได้ และทะเลสายฟ้าที่แข็งแกร่งที่สุดในขอบเขตของเขาก็คงไม่สามารถทำอันตรายฝ่ายตรงข้ามได้เช่นกัน
“หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปจะไม่มีใครสามารถต่อกรกับบเขาได้ เมื่อเขาได้รับต้นกำเนิดของร่างกายต่างๆ เขาจะต้องอยู่ยงคงกระพันในโลกแน่นอน”
การฝึกฝนทักษะสวรรค์ประเภทนี้ของฮั่วอวิ๋นเฟยเทียบเท่ากับเทพผู้อยู่ยงคงกระพันในโลกแล้ว!
เย่ฟ่านก้าวบนทะเลสาบและเดินไปข้างหน้าทีละขั้น ในความว่างเปล่าเขามุ่งหน้าสู่ทะเลสายฟ้าที่กำลังจะสลาย เมื่อเขาได้เผชิญหน้ากับศัตรูเก่าแล้วมันไม่มีทางที่เขาจะปล่อยฮั่วอวิ๋นเฟยให้ทำสำเร็จได้
เมื่อสายฟ้าฟาดครั้งสุดท้ายหายไปพลังงานทั้งหมดกลับสู่ร่างกายของฮั่วอวิ๋นเฟย ชายที่สวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง จักรพรรดิในชุดคลุมมังกร สตรีสวรรค์ในชุดหลากสี และฝุ่นหายไปทั้งหมด
เย่ฟ่านเดินตรงเข้าหาศัตรูผู้ยิ่งใหญ่ในชีวิตและไม่คิดจะเปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามได้ทำให้รากฐานของตัวเองมั่นคง
ฮั่วอวิ๋นเฟยเปิดดวงตาสีทองที่คมกล้าและจ้องมองไปยังเย่ฟ่านด้วยรอยยิ้มสงบนิ่ง!
“พี่เย่เจอกันอีกแล้ว”
ฮั่วอวิ๋นเฟยสวมชุดสีฟ้าและใบหน้าของเขายังคงความเป็นมิตรเช่นเดิม
“ใช่ ในชีวิตนี้ข้าหวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก”
“ที่จริงแล้ว เราสามารถนั่งคุยกันได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย” ฮั่วอวิ๋นเฟยยังคงกล่าวด้วยความสงบเช่นเดิม
“หากเจ้าไม่ได้ต้องการแก่นแท้ต้นกำเนิดในกระดูกสันหลังของข้าเราก็พอคุยกันได้?” เย่ฟ่านเดินไปข้างหน้าทีละก้าว
“ในเวลานี้เราแทบจะกลายเป็นศัตรูของคนทั้งโลกอยู่แล้ว เหตุใดเราไม่ร่วมมือกัน ความบาดหมางรังแต่จะนำความพินาศมาสู่เรา”
เย่ฟ่านยิ้มและกล่าวว่า “ร่วมมือกันเพื่อที่เจ้าจะได้ยึดต้นกำเนิดไป ในท้ายที่สุดเจ้าก็จะกินข้าอยู่ดี? ข้าได้ตามหาพระคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมมานานหลายปี แต่สุดท้ายมันยังคงอยู่กับเจ้า!”
“พี่ชายเย่ สามปีมาแล้วข้าไม่มีความแค้นใดๆ ข้าปล่อยวางแล้วทุกสิ่งอย่างเจ้าควรจะลืมมันซะ หากพวกเราต่อสู้กันอีกครั้งข้าก็ไม่มั่นใจว่าจะอดกลั้นไม่ฆ่าเจ้าได้” ฮั่วอวิ๋นเฟยกล่าวเบาๆ
ทะเลแห่งสายฟ้าได้สลายไปและทัณฑ์สวรรค์ทั้งหมดก็สลายไปเช่นกัน ฮั่วอวิ๋นเฟยยืนอยู่ในความว่างเปล่าสวมชุดคลุมสีฟ้าที่สงบนิ่งด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ
ทะเลสาบขนาดใหญ่ด้านล่างเต็มไปด้วยหมอกและน้ำ ผืนน้ำสีฟ้ากว้างใหญ่ เงียบสงบมาก ไม่มีเสียงนกหรือเสียงสัตว์ร้องโหยหวน มีเพียงภาพเขียนสีจางๆ
ฮั่วอวิ๋นเฟยเป็นคนฉลาด ดังนั้นเขาจึงไม่กล่าวต่อ มันไม่มีประโยชน์ที่จะกล่าวมากกว่านี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาสองคนจะมีช่วงเวลาที่ดีต่อกัน วิธีเดียวคือต่อสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งเท่านั้น
“พี่เย่ ข้าทราบมาว่าเจ้ามาจากโลกอื่น สถานที่แห่งนั้นน่าหลงใหลจริงๆ ข้าหวังว่าสักวันหนึ่งข้าจะไปที่นั่นได้” ฮั่วอวิ๋นเฟยแสดงรอยยิ้มจางๆ
เย่ฟ่านตกใจ หลี่เสี่ยวม่านบอกทุกอย่างหรือไม่? แต่ตอนนี้เขาไม่มีความกลัวแล้ว เขากลายเป็นยอดฝีมือลำดับต้นๆของโลกแม้ว่าฮั่วอวิ๋นเฟยจะรู้ทุกอย่างแต่สุดท้ายเขาก็ต้องตายอยู่ที่นี่และไม่สามารถออกค้นหาโลกได้อย่างแน่นอน
“บูม”
ฮั่วอวิ๋นเฟยประสานอินด้วยมือทั้งสองข้าง และตบอย่างแรง ทำให้หลุมดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น นี่คือพลังที่แท้จริงของทักษะศูนย์กลืนสวรรค์
ดวงตาของเย่ฟ่านส่องสว่างเหมือนสายฟ้า ผมสีดำของเขายุ่งเหยิง เขาประสานอินเพื่อเรียกทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้เช่นกัน ผนึกขุนเขา ผนึกจักรพรรดิมนุษย์ และผนึกพลิกสวรรค์ ก็ถูกนำออกมาใช้อย่างต่อเนื่อง
นี่คือทักษะโบราณอันน่าทึ่งโดยให้ความสำคัญกับ ดิน มนุษย์ และสวรรค์ซึ่งเป็นตัวแทนของเจตจำนงแห่งสวรรค์และพิภพ
“บูม”
เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้า ร่างกายของเขากำลังเดือดพล่าน หลุมดำที่อยู่ข้างหลังเขาพังทลายลง แต่มันได้ดึงดูดพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาออกไปอย่างบ้าคลั่ง
“บูม”
เป็นครั้งแรกที่เขาใช้ผนึกโบราณทั้งสามชุดติดต่อกัน มันลึกลับและยิ่งใหญ่อย่างน่าเหลือเชื่อ พลังของมันราวกับจะป่นโลกทั้งใบให้แหลกละเอียด
หลุมดำพังทลายลง และทุกตารางนิ้วในร่างกายของเย่ฟ่านมีความใสกระจ่างบริสุทธิ์ พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาใช้ผนึกทั้งสามเพื่อสร้างเส้นทางและในที่สุดร่างกายของเขาก็เคลื่อนเข้าหาฮั่วอวิ๋นเฟยได้สำเร็จ
“บูม”
มือสีทองขนาดใหญ่ของเย่ฟ่านตบไปข้างหน้าอย่างรุนแรงโดยต้องการที่จะกดดันคู่ต่อสู้ให้ตกลงไปในน้ำ
ฮั่วอวิ๋นเฟยกระแทกฝ่ามือออกมาต้อนรับอย่างใจเย็น แสงสีดำก็ระเบิดที่ใจกลางการปะทะ คลื่นพลังที่รุนแรงซัดสาดออกไปทุกทิศทางในทันที
บูม!
เย่ฟ่านผงะ พวกเขาไม่ได้พบกันมาสามปีแล้ว คนๆ นี้ช่างหยั่งลึกลับจริงๆ นี่คือศัตรูตัวฉกาจ ยากที่จะคาดเดาว่าใครอ่อนแอและใครคือผู้แข็งแกร่ง
“อัญเชิญราชาผู้ศักดิ์สิทธิ์ให้เสด็จลงมายังโลก”
ฮั่วอวิ๋นเฟยกล่าวเบาๆ กลีบดอกไม้ใสสะอาดดุจแก้วผลึกโปรยลงมาจากท้องฟ้าอย่างลึกลับ แม้ว่ามันจะมีความงดงามอย่างยิ่ง แต่เห็นได้ชัดว่าผลึกเหล่านี้คืออาวุธสังหารชนิดหนึ่ง!
ฮั่วอวิ๋นเฟยลอยอยู่เหนือน้ำราวกับเทพเซียน เขาเหยียบย่ำอยู่บนผลึกที่ตกลงมาอย่างช้าๆ เส้นผมสีดำโบกสะบัดอย่างงดงามตามสายลม
ในขณะนั้นเย่ฟ่านรู้สึกราวกับว่ามีใบมีดนับไม่ถ้วนกำลังพุ่งเข้าหาร่างกายของเขา ใบมีดเหล่านี้คมกล้าอย่างยิ่งและเพียงสัมผัสเบาๆเนื้อหนังของเขาก็ได้รับบาดเจ็บทันที
“บูม”
มือของเย่ฟ่านกลายเป็นสีทอง เขาประสานอินเพื่อเรียกดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ให้พุ่งชนผลึกสดใสมากมายนับไม่ถ้วน หากเขาต้องการจะเข้าถึงตัวฮั่วอวิ๋นเฟยให้ได้อย่างน้อยเขาต้องทำลายสิ่งที่กีดขวางเหล่านั้นออกไปก่อน
หลังจากไม่พบกันสามปีเย่ฟ่านได้ต่อสู้กับฮั่วอวิ๋นเฟยอีกครั้ง แม้ว่าทักษะของเขายังคงยอดเยี่ยมชนิดที่ยากจะหาผู้ใดมาเปรียบได้ แต่ฮั่วอวิ๋นเฟยก็ดูเหมือนจะพัฒนาตัวเองไปไม่น้อยเช่นกัน
“เย่ฟ่าน ข้ากำลังตั้งตารอต้นกำเนิดของเจ้า”
กลีบดอกไม้ที่ตกลงมาไม่รู้จบ แต่ละชิ้นสว่างสดใส ฮั่วอวิ๋นเฟยสง่างามเหมือนเทพเซียน ไร้ที่ติและบริสุทธิ์ กลีบดอกไม้ทุกกลีบล้วนมีเครื่องหมายเต๋าของเขาสลักไว้
ด้วยสายลมที่พัดโชยในพริบตาเดียวก็มีร่างของฮั่วอวิ๋นเฟยกระจายไปทั่วท้องฟ้า กลีบดอกไม้ที่สร้างจากผลึกเหล่านั้นก่อตัวเป็นร่างของเขาและเป็นการยากที่จะบอกได้ว่าร่างไหนคือร่างจริง
เวลาดูเหมือนจะย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว และมันก็เป็นเช่นนี้อีกครั้ง เพียงแต่ฮั่วอวิ๋นเฟยแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่า ทักษะที่เขาแสดงออกมานี้เต็มไปด้วยพลังทำลายล้างที่ไม่สิ้นสุด
เย่ฟ่านยังคงยืนอยู่อย่างสง่างามพร้อมกับประสานอินอย่างรวดเร็ว ในขณะนั้นแผนภูมิหยินหยางปรากฏขึ้น มันเปลี่ยนพลังของตัวเองให้กลายเป็นภาพธรรมของมังกรขนาดใหญ่
“บูม”
มีการปะทะกันอย่างรุนแรง คลื่นของทะเลสาบทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า และบนชายฝั่งที่ห่างไกล ยอดเขามากมายได้พังทลายลงมาอย่างต่อเนื่อง
กลีบดอกไม้กระจายไปทั่วท้องฟ้าและผลักร่างของฮั่วอวิ๋นเฟยนับพันออกไป เหลือเพียงร่างจริงที่งดงามของเขาซึ่งยังคงยืนอยู่บนกลีบดอกไม้
เครื่องหมายเต๋ารูปมังกรของแผนภาพหยินหยางล้มเหลวในการฆ่าศัตรูที่อยู่ข้างหน้า และใบหน้าของเย่ฟ่านก็มืดคล้ำลงเรื่อยๆ นี่คือหนึ่งในทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาแต่มันดูเหมือนจะไม่สามารถสร้างผลกระทบให้ฝ่ายตรงข้ามได้เลย
ดวงตาของฮั่วอวิ๋นเฟยเป็นประกายและมีท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็เริ่มสงบลงและประสานหินเพื่อโจมตีเย่ฟ่านอีกครั้ง
“ทักษะศักดิ์สิทธิ์ว่านฮั่วเจวี่ย”
เขาได้แสดงทักษะศักดิ์สิทธิ์อีกประเภทหนึ่งซึ่งทำให้ท้องฟ้าและความว่างเปล่าเกิดการบิดเบี้ยวอย่างรุนแรงคล้ายกับเผชิญหน้ากับพลังแห่งการกัดกร่อนที่แข็งแกร่งมากที่สุด
