ตอนที่ 2-14 พี่น้องในหอพัก 1987 (1)
“เฮ้,ข้าเหนื่อยแล้ว, ลินลี่ย์, เจ้ายังสภาพดีขนาดนั้นได้ยังไงกัน?” เรย์โนลด์หอบ ขณะที่ลินลี่ย์ไม่รู้สึกอะไร
“อะไรกัน, เจ้าเหนื่อยแล้วเหรอ?” ลินลี่ย์เริ่มหัวเราะระยะทางที่พวกเขาวิ่งมานี่สั้นแค่ไหนกันนะ?
เขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเท่าใดนักหลังจากวิ่งจากเมืองอู่ซันมาที่สถาบันเอินส์
“เฮ้, วางลงตรงนั้นแหละ นั่นแหละ วางกล่องไว้ตรงนั้น ระวังด้วยล่ะ ถ้าเจ้าทำมันแตก ไม่มีทางที่เจ้าจะชดใช้ได้” จากภายในหอพัก 1987ได้ยินเสียงของเด็กหนุ่มอีกคนหนึ่งอยางชัดเจน ลินลี่ย์และเรย์โนลด์มองหน้ากันเอง จากนั้นเข้าไปด้วยความสงสัย ทันทีที่เข้าไป พวกเขาก็เห็นบุรุษร่างกำยำหลายคนกำลังวุ่นวายกับการเคลื่อนย้ายสิ่งของ
เด็กหนุ่มแต่งชุดโก้เก๋กำลังยืนอยู่ในกลางห้องออกคำสั่งให้พวกเขาขนย้ายของ
ทันทีที่เขาเห็นลินลี่ย์และเรย์โนลด์ นัยน์ตาเด็กหนุ่มเป็นประกาย และเขาวิ่งออกมาอย่างตื่นเต้น“ฮ่าฮ่า พวกเจ้าเป็นเพื่อนร่วมหอพักของข้าใช่ไหม?ข้ารอพวกเจ้ามานานมากแล้ว จนถึงตอนนี้มีข้าคนเดียวที่มาถึงที่นี่ ข้าขอแนะนำตัวเองนะ ข้าชื่อเยล และข้าคิดว่าข้าเพิ่งได้ฐานะสมาชิกของสหภาพศักดิ์สิทธิ์”
“เจ้าหมายความว่าไงที่เจ้าพูดว่าเพิ่งได้สถานะสมาชิกของสหภาพศักดิ์สิทธิ์?” เรย์โนลด์พึมพำ จากนั้นก็พูดว่า“ข้าชื่อเรย์โนลด์ ข้ามาจากจักรวรรดิโอเบรียน”
“ข้าชื่อลินลี่ย์ ข้ามาจากอาณาจักรเฟนไลแห่งสหภาพศักดิ์สิทธิ์” ลินลี่ย์ยิ้มเช่นกัน
เนื่องจากความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนร่วมหอพักในอนาคตพวกเขาจะต้องอยู่ร่วมกันเป็นเวลานาน
“โอว, เรย์โนลด์, ลินลี่ย์, ข้ามีความสุขมากที่ได้พบสหายอย่างพวกเจ้าเฮ้, อุปกรณ์ออกกำลังกายของข้าอยู่ไหน?” เยลหันหน้าไปจ้องมองคนรับใช้ของเขา
“อุปกรณ์ออกกำลังกายเหรอ?” เรย์โนลด์กระพริบตาปริบๆ ให้เยล “เยล,เจ้ามีไว้เพื่ออะไร? เจ้าจะเป็นนักรบหรือ?”
เยลย่นจมูกขณะที่เขาหัวเราะ “แม้ว่าข้าจะเป็นจอมเวทที่งามสง่า แต่ข้าก็ยังจำเป็นต้องออกกำลังกายเพื่อให้ร่างกายดูดี มิฉะนั้น ข้าจะไปหว่านเสน่ห์ให้สาวสวยได้ยังไง? มีสาวงามหลายคนอยู่ในหมู่นักเวท และนักเวทสาวแห่งสถาบันเอินส์ไม่เพียงแต่น่ารักเท่านั้นพวกนางยังดูดีมีระดับมาก อีกอย่างจะมีหน้ามีตามาก ถ้าได้โม้ให้คนอื่นฟังว่าข้ามีแฟนเป็นเด็กนักเรียนสถาบันเอินส์”
“อื๋อ..” เรย์โนลด์พูดไม่ออก
ลินลี่ย์ไม่รู้จะพูดอะไรเช่นกัน ขณะที่มองดูเครื่องมือออกกำลังกาย ลินลี่ย์ก็อยากออกกำลังกาย แต่เขาคาดไม่ถึงว่าอุปกรณ์เหล่านี้เยลตั้งใจจะใช้เพาะกายไว้ยั่วยวนสาวๆ ที่น่ารัก
“ข้าอายุแปดขวบ เจ้าล่ะ เยล?” เรย์โนลด์เปิดใจอย่างชัดเจน
เยลตัวสูงมาก ลินลี่ย์อายุเก้าขวบแล้วสูง 150 เซน แต่เยลสูงกว่าลินลี่ย์ราวๆ คืบหนึ่ง
“ข้าน่ะหรือ? ข้าสิบขวบ ฮ่าฮ่า,แต่ข้าไม่เด็กแล้วนะ พี่ชายข้าเพิ่งสูญเสียความบริสุทธิ์ตอนอายุสิบสอง ข้าได้เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้วเช่นกัน” นัยน์ตาของเยลเป็นประกาย
“อะไรคือสูญเสียความบริสุทธิ์?” เรย์โนลด์มองหน้าถามเยล
“ใช่แล้ว อะไรคือการสูญเสียความบริสุทธิ์?” ลินลี่ย์ยังมองเยลด้วยความสงสัย
ขณะจ้องมองเพื่อนร่วมหอพัก เยลถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะเหมือนกัน นอกจากลินลี่ย์แล้ว เดลิน โคเวิร์ทในร่างวิญญาณเอามือกุมท้องตัวเองขณะหัวเราะลั่น นี่ยิ่งทำให้ลินลี่ย์ถามเขาด้วยความสงสัย“ปู่เดลิน ทำไมท่านหัวเราะล่ะ?”
“คุณชาย! เราจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว” บุรุษร่างกำยำคนหนึ่งพูดด้วยความนอบน้อม
“อืม.. ตอนนี้เจ้าไปได้แล้ว กลับไปบอกท่านพ่อข้าด้วยว่า ในอนาคตถ้าไม่มีอะไรจำเป็น ไม่ต้องมากวนใจข้า โอวจริงสิ จำไว้ว่า ทุกๆ ปี ห้ามเขาลืมเติมเงินไว้ในบัตรเวทของข้า เขาควรรู้ดีว่าจอมเวทจำเป็นต้องใช้เงินมากสำหรับซื้อคทาเวทหรืออัญมณีสำหรับเติมได้”เยลพูดดังลั่นโดยไม่สนใจอะไร
“ขอรับ, คุณชาย” บุรุษคนนั้นพูดด้วยความเคารพ
เยลพยักหน้าพอใจ จากนั้นโบกมือไล่คนใช้ราวกับว่าเขาเป็นผู้บัญชาการ
“บัตรเวทแก้ว?”เรย์โนลด์จ้องมองเขาอย่างทึ่ง “บัตรผลึกเวทเป็นสิ่งที่ได้รับการสนับสนุนจากธนาคารทองจากสี่จักรวรรดิ ซึ่งจักรวรรดิใหญ่ทั้งสี่ร่วมกันสร้างขึ้นมา ข้าได้ยินว่าค่าธรรมเนียมในการขอบัตรใบหนึ่งต้องใช้เงินร้อยเหรียญทอง”
“ใช่แล้ว” เยลรู้เรื่องนี้ดี “ยอดเงินเริ่มต้นสำหรับการใช้บัตรเวทแก้วอย่างน้อยคือพันเหรียญทอง แต่ข้ากลัวว่าพันเหรียญทองจะไม่พอเป็นค่าใช้จ่ายทั้งเดือนสำหรับข้า”
ลินลี่ย์ครั้นได้ยินคำพูดเหล่านี้...
“รวยจริงๆ” ลินลี่ย์ถอนหายใจให้กับตนเอง
บิดาของเขาเองให้เขาเพียงร้อยเหรียญทองเป็นค่าใช้จ่ายในแต่ละปี ความจริงในสายตาลินลี่ย์ เงินร้อยเหรียญทองถือว่ามากพอ ที่สำคัญที่สุดชาวบ้านส่วนใหญ่หารายได้เพียงปีละยี่สิบหรือสามสิบเหรียญทองหลังจากทำงานอย่างหนัก
“เจ้าช่างรวยจริงๆท่านพ่อข้าให้ข้าใช้ปีละสองร้อยเหรียญทอง” เรย์โนลด์พึมพำ “และเขายังบอกว่าเขาต้องการให้ข้าทุ่มเวลากับการศึกษาเวทมนตร์”
“ข้าได้แค่ร้อยเหรียญทองเอง” ลินลี่ย์หัวเราะ “แต่สำหรับชีวิตที่เรียบง่าย แค่นี้ก็พอแล้ว”
“เฮ้..น้องชาย เงินข้าก็เหมือนเงินเจ้านั่นแหละถ้าพวกเจ้าเงินหมด ก็มาหาข้าได้ ในอนาคต เราจะต้องอยู่ด้วยกันเป็นสิบๆ ปี เราเป็นพี่น้องกันนานสิบๆ ปีเชียวนะ ทำไมจะต้องมากเรื่องด้วยว่าของเจ้าหรือของข้า?” เยลใจกว้างมาก แต่ขณะที่เขาพูดจบ
ลินลี่ย์กับเรย์โนลด์สะดุ้งทั้งคู่
“เป็นสิบๆ ปีเชียวหรือ?” ลินลี่ย์ตกใจจ้องมองเยล
เยลพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา“ลินลี่ย์ ! เจ้าสามารถจบการศึกษาจากสถาบันเอินส์ได้ ถ้าเจ้าเป็นจอมเวทระดับหก สำหรับจอมเวทคนหนึ่ง ยิ่งเจ้าระดับสูงขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้นคนส่วนใหญ่จะใช้เวลาถึงยี่สิบปีเพื่อให้กลายเป็นจอมเวทระดับหก”
ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
เป็นสิบๆปีเชียวหรือ? เขาจะต้องเป็นภาระให้บิดาของเขาเป็นสิบๆ ปีเชียวหรือ?
“ปู่เดลิน! ทำไมท่านไม่บอกเรื่องนี้กับข้า?”
เสียงของเดลิน โคเวิร์ทดังก้องอยู่ในใจเขา“ลินลี่ย์! ใจเย็นๆ สำหรับคนส่วนใหญ่ เวลาหลายสิบปีจึงจะถึงระดับหก ถูกแล้ว แต่ภายใต้การสั่งสอนของข้า ข้าจะให้เจ้ากลายเป็นจอมเวทระดับหกได้ภายในสิบปี”
สิบปี
ในสิบปีลินลี่ย์ก็จะมีอายุเพียงสิบเก้าปี เพียงเท่านี้ลินลี่ย์ก็วางใจแล้ว
“ทุกคนอยู่ที่นี่กันแล้วเหรอ?” เสียงแจ่มชัดดังขึ้น ขณะที่เด็กคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เขาสูงพอๆกับเรย์โนลด์ เด็กคนนี้ค่อนข้างดูเป็นผู้ใหญ่ “สวัสดีทุกคน, ข้าชื่อจอร์จ อายุสิบปีมาจากจักรวรรดิยูลาน”
เยล,เรย์โนลด์และลินลี่ย์แนะนำตัวคร่าวๆกับผู้มาใหม่
“จักรวรรดิยูลาน?” ลินลี่ย์สะดุ้ง
จักรวรรดิยูลานเป็นจักรวรรดิที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปยูลาน เมื่อปฏิทินยูลานเริ่มต้นครั้งแรก เมื่อหมื่นปีที่แล้ว จักรวรรดิยูลานก็ควบคุมทวีปยูลานทั้งหมดและหลังจากนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ทวีปยูลานเริ่มตกอยู่ในภาวะสงครามเป็นเหตุให้จักรวรรดิยูลานแตก
มาถึงยุคนี้จักรวรรดิยูลานเป็นหนึ่งในสี่จักรวรรดิใหญ่
แต่นอกจากนี้จักรวรรดิยูลานยังคงเป็นจักรวรรดิที่มีอำนาจทางเศรษฐกิจมากและยังคงอุดมไปด้วยนักเวท สถาบันเวทของจักรวรรดิยูลานเป็นรองแค่สถาบันเอินส์เท่านั้น
“จอร์จ,สถาบันเวทของจักรวรรดิยูลานก็ไม่เลวนี่ ทำไมเจ้าถึงต้องลำบากมาถึงที่นี่ด้วยเล่า?” เยลพูดด้วยความประหลาดใจ
จอร์จยิ้ม“แม้ว่าสถาบันเวทของจักรวรรดิยูลานจะดีมาก แต่พวกเขาก็ยังอ่อนแอกว่าสถาบันเอินส์เล็กน้อย ถ้าเจ้าจะไปโรงเรียนเจ้าควรไปโรงเรียนที่ดีที่สุด แม้ว่าจะต้องเดินทางไกลไปบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นการฝึกฝนรูปแบบหนึ่งเหมือนกัน”
“จอร์จ, เจ้าสิบขวบเหรือ? แต่เจ้าดูพอๆกับข้าเลยนะ” เรย์โนลด์พูดเลียบเคียง
จอร์จเริ่มหัวเราะทันที
เรย์โนลด์แปดขวบและจอร์จสิบขวบสูงเท่ากัน ทั้งสองคนจัดว่าตัวเตี้ยที่สุดลินลี่ย์สูงกว่าพวกเขาครึ่งศีรษะ ขณะที่เยลตัวสูงที่สุด
“เรื่องนั้นพอแค่นั้นก่อน ข้าเพิ่งรู้มาจากที่ทำการรับสมัครว่านักเรียนใหม่หนึ่งร้อยคน อย่างน้อยที่สุดจะมีความสัมพันธ์ธาตุและความบริสุทธิ์พลังจิตอยู่ในระดับสูง ข้ารู้มาว่ามีหลายคนที่มีความสัมพันธ์ธาตุและความบริสุทธิ์พลังจิตอยู่ในระดับยอดเยี่ยมทั้งสองอย่าง สัตว์ประหลาดชัดๆ” ดูเหมือนจอร์จมีข้อมูลวงในที่ดี
เยลเม้มปาก“นั่นธรรมดามาก นักเรียนสถาบันเอินส์คนไหนบ้างที่อ่อนแอ? ข้าเองระดับความสัมพันธ์ธาตุและความบริสุทธิ์พลังจิตก็อยู่ในระดับสูง ข้าก็ยังอยู่ในระดับล่างๆ ของนักเรียนร้อยคน ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าผู้หลักผู้ใหญ่ของข้ามีสัมพันธ์ที่พิเศษกับทางวิหารเจิดจรัสบางทีข้าคงไม่มีทางเข้ามาที่นี่ได้”
ลินลี่ย์อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเยลด้วยความตกใจ
บิดาของเยลผู้นี้ต้องมีอะไรสักอย่างที่น่าทึ่งมากถึงได้มีสายสัมพันธ์พิเศษกับวิหารเจิดจรัส
“คนที่อยู่ในหอพักของเราที่มีอัจฉริยะตามธรรมชาติมากที่สุดก็คือลินลี่ย์ แต่พวกเจ้าเคยได้ยินอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งเรียนอยู่ในสถาบันเอินส์บ้างไหม?” เยลจ้องมองสหายทั้งสาม
ลินลี่ย์และเรย์โนลด์ส่ายหน้าทั้งคู่
แต่จอร์จยิ้มพลางพยักหน้า“ข้าเคยได้ยินมา อัจฉริยะอันดับหนึ่งของสถาบันเอินส์ ชื่อดิ๊กซี่ เป็นอัจฉริยะที่ร้อยปีถึงจะมีสักคน เขาเป็นจอมเวทสองสายธาตุและความสัมพันธ์และความบริสุทธิ์ของพลังจิตอยู่ในระดับยอดเยี่ยม แต่เฉพาะความบริสุทธิ์พลังจิตของเขานี่น่าอัศจรรย์มาก62 เท่าของคนวัยเดียวกัน ปกติได้สามสิบเท่าก็ถูกมองว่าอยู่ในระดับยอดเยี่ยมแล้ว ดังนั้นระดับของเขาควรเป็นระดับโคตรยอดเยี่ยม แต่เนื่องจากว่าระดับสูงสุดก็คือยอดเยี่ยม นั่นคืออันดับที่พวกเขาจัดกัน”
ลินลี่ย์เข้าใจ
สองสายธาตุ ความสัมพันธ์ธาตุและความบริสุทธิ์ของพลังจิตยอดเยี่ยม
“ข้าแค่เพียงราวๆ สิบเท่าของเด็กในวัยข้า แต่อัจฉริยะคนนั้นมีความบริสุทธิ์ของพลังจิตถึง68 เท่าของคนวัยเดียวกัน” ลินลี่ย์ถอนหายใจด้วยความรู้สึกทึ่ง
สถาบันเอินส์มีคนที่มีพรสวรรค์มากมายเหมือนกับเมฆบนท้องฟ้า สามารถบอกได้ว่าเป็นที่รวบรวมนักเวทอัจฉริยะจากทั่วทวีปยูลาน ที่นี่,ลินลี่ย์อาจถูกมองว่าเหนือคนทั่วไป อย่างไรก็ตาม เบื้องหลังลินลี่ย์มีจอมเวทผู้วิเศษระดับเซียนอายุห้าพันปีคอยหนุนหลังเขา
