ตอนที่ 28 มันแปลกมาก
ในท่ามกลางความงงงวย ถังเทียนแว่วยินเสียงใครบางคนกำลังเรียกเขา
ดูเหมือนเป็นเสียงเด็กสาว เสียงนี้ดึงเขากลับมาจากอาการมึนงง เขาค่อยๆ คืนสติกลับมา
“ถังเทียน... ถังเทียน....”
ถังเทียนต้องใช้ความพยายามลืมตา แสงจ้าจากดวงอาทิตย์ทำให้เขาต้องหรี่ตาโดยไม่รู้ตัว ทำให้เขาต้องใช้เวลาชั่วขณะกว่าจะมองเห็นได้ เขาลืมตาอีกครั้งหนึ่งแล้วต้องแปลกใจใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา
“เธอคือ....”
ถังเทียนถามทั้งที่มึนงง เขาพยายามลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆ ที่แปลกๆ อย่างนี้อยู่ที่ไหนกันนี่?
“พี่ชาย! พี่ชาย!”
น้ำเสียงร่าเริงดังออกมาจากข้างล่าง
หือ?
ถังเทียนโน้มหัวลงและสังเกตเห็นมือน้อยๆ ของเด็กหญิงคนหนึ่งพยายามปีนขึ้นมา จากนั้นหญิงวัยกลางคนก็ไล่ตามหลังเธอมา“หนานหนาน, ระวังนะลูก, เดี๋ยวจะหล่นลงไป”
เป็นศีรษะน้อยๆไว้ผมเปียพยายามปีนขึ้นมาผลุบๆ โผล่ๆ เด็กหญิงยิ้มอย่างดีใจ “พี่ชาย!พี่ชายฟื้นแล้ว!”
ถังเทียนมองดูเด็กหญิงและจำได้ในที่สุด “อา อา อา แม่หนูน้อยนั่นเองที่วันนั้นถูกไล่กวด.. เอ่.. เดี๋ยวก่อน นี่เรามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?”
ถังเทียนหมุนศีรษะไปรอบๆ และถาม “เจ้าวัวใหญ่โง่ พาฉันมาถึงนี่เชียวหรือนี่?นี่มันที่ไหน? แล้ววัวนั่นไปไหนแล้ว?”
“พี่ชาย, ก็พี่ชายนั่งทับวัวโง่อยู่นั่นไง!” เด็กหญิงตอบอย่างมีความสุข
ข้างล่างเขาเหรอ....
ถังเทียนอึ้ง, ค่อยๆ ก้มหัวมองดู แล้วต้องโดดผางด้วยความตกใจทันที “อ๋าอ๋า อ๊า.. ทำไมเจ้านี่มาอยู่ใต้ก้นฉันได้?เอ่... ต้องมีอะไรผิดปกติแน่, ทำไมมันไม่ขยับ? ดูเหมือนมันตายแล้วนี่....”
หานปิงหนิงมักสังเกตดูถังเทียนอยู่ลับๆก่อนถึงวันนี้ หัวใจของเธอรู้สึกดูแคลนดูหมิ่นและงุนงง คือดูหมิ่นดูแคลนถังเทียน และงงต่อเชียนฮุ่ย
แต่ตอนนี้ภาพพจน์ที่มีต่อถังเทียนของเธอเปลี่ยนไปแล้ว
กล้าแต่โง่? ดื้อด้าน? ร่างกายแข็งแรง? เถื่อนและบ้าดีเดือด?
ทันใดนั้น หานปิงหนิงตระหนักว่าเธอพบว่ายากที่จะให้นิยามความหมายที่แน่นอนของเด็กหนุ่มที่อยู่ต่อหน้าเธอ
เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่?
หนานหนานไม่คิดอะไรซับซ้อนอยู่แล้ว เธอยกมืออวบอ้วนและพูดว่า“ก็พี่ชายนั่นแหละเป็นคนฆ่ามัน”
“ฉันน่ะเหรอ?” ถังเทียนชี้มาที่ตัวเองอย่างว่างเปล่า ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
ฉันฆ่ามันเหรอ?
ฉันฆ่าเจ้าสัตว์ดุร้ายตัวนี้ได้ยังไง?
เขาพยายามนึกอย่างดีที่สุด แต่ก็ทั้งหมดที่เขาจำได้ก็คือเจ้าวัวยักษ์โง่วิ่งกลับเข้าไปในทะเลไผ่สุดชีวิต และเขาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดระดมหมัดต่อยมัน และสิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นเขาจำไม่ได้เลย
เขาจะอ้างว่า เขาฆ่ามันได้ยังไง?
หานปิงหนิงตั้งใจมองดูถังเทียนพบว่า สีหน้าเขาว่างเปล่าทั้งหมดกลายเป็นเรื่องลึกลับ เขาแกล้งทำหรือยังไง? เขาไม่รู้จริงๆ หรือ?
เป็นไปไม่ได้
ปฏิกิริยาแรกของหานปิงหนิงก็คือค้านการตัดสินเช่นนี้
มันคือแรดเหล็กเกราะหมึกเป็นสัตว์ร้ายระดับสี่ขั้นกลาง เทียบความแข็งแกร่งกับเพื่อนๆของมันมันจึงถือได้ว่าเป็นสัตว์ร้ายระดับจ้าวสัตว์ร้ายแน่นอน ถ้าเธอต้องสู้กับกับ เธอมีแต่ความมั่นใจว่าจะสู้กับมันได้ในระยะเวลาสั้นๆและจะฆ่าสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งตัวนี้ได้จำเป็นต้องมีพลังที่แข็งแกร่งอย่างน้อยก็ต้องเริ่มที่ระดับสี่
ทั่วทั้งเมืองซิงฟง จำนวนจอมยุทธที่มีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้สามารถนับนิ้วได้เลย
อย่างไรก็ตาม ซากของแรดเหล็กเกราะหมึกอยู่ต่อหน้าเธอจริงๆและแม้กระทั่งรอยช้ำและบาดแผลบนร่างของมันก็มาจากฝีมือของถังเทียน ทั่วทั้งตัวถังเทียนเต็มไปด้วยบาดแผล ซึ่งทั้งหมดนั้นเขาได้รับจากการไล่กวดแรดเหล็กเกราะหมึกที่วิ่งควบตะบึงเข้าไปในป่าไผ่
“เมื่อเราพบนาย นายก็อยู่ในสภาพอย่างนั้นแล้ว” หานปิงหนิงพูดด้วยความมั่นใจ“เราคุ้มกันนายมาสามวันแล้ว”
“คุ้มกันฉันมาสามวัน?” ถังเทียนมีปฏิกิริยาทันทีและตอบ “ขอบคุณ, ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ”
ทันใดนั้นเมื่อจำได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บหลายแห่งเมื่อเขาอยู่บนตัวของเจ้าวัวยักษ์โง่ ถังเทียนก้มดูและพบว่าบาดแผลของเขาตกสะเก็ดแล้ว
“เอ่, แล้วบาดแผลบนตัวฉันมันหายได้ยังไง?” ถังเทียนสงสัย
เสี่ยวหนานหนานยกมือน้อยๆ ของเธอ “ใช้กาวนางพญาผึ้งใบไผ่เสี่ยวหนานหนานใช้ยาพอกนางพญาผึ้งใบไผ่กับพี่ชาย มันมีประโยชน์จริงๆ นะ”
“โอว หนูน้อย หนูเก่งมากเลยนะ” ถังเทียนชะโงกศีรษะไปทางเธอและอุทาน
เสี่ยวหนานหนานเชิดหน้าตบอกด้วยความภาคภูมิใจ“หนานหนานเก่งที่สุดแล้ว”
ถังเทียนลูบศีรษะของเสี่ยวหนานหนาน เขาชอบที่เด็กหญิงนี้ใจดีและน่ารัก เสี่ยวหนานหนานกรอกตาน่ารักไปมา เธอชอบที่เขาลูบศีรษะเธออย่างนั้น
“ฉันต้องขอบคุณเธอเป็นอย่างมาก” มารดาของหนานหนานเพิ่งเปิดปากพูด ด้วยท่าทีซาบซึ้งบุญคุณ “หนานหนานซุกซนมากคาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นต้นเหตุก่อเรื่องวุ่นวายหนัก ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
ถังเทียนเกาหัวพลางหัวเราะไปด้วย “ถึงตอนนี้แล้ว ผมก็ยังไม่รู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น”
ทันใดนั้นถังเทียนคิดเรื่องบางอย่างออก แล้วชี้ไปที่แรดเหล็กเกราะหมึกถามว่า “แล้วนี่มันตัวอะไร?”
“แรดเหล็กเกราะหมึก” หานปิงหนิงเปิดปากพูดทันที “สัตว์ร้ายระดับสี่ชั้นกลางๆ ห้าวหาญ พลังสูงมีนิสัยดุร้ายแข็งแรงผิดธรรมดา มันสร้างแก่นพลังได้แล้วจึงสามารถปล่อยพลังเที่ยงแท้ได้ นายเองก็รู้สึกได้ถึงพลังของมัน”
“ฮื่อ, มันดุร้ายก้าวร้าวแน่นอน ฉันยังเกือบจะยืนไม่ได้เลย” ถังเทียนยังอดนึกขยาดมันไม่ได้
หานปิงหนิงไม่พูดอะไรสักคำ แต่ทันทีที่เธอได้ยินเขาพูด เธออดจะกรอกนัยน์ไปมาไม่ได้ ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขายังจะยืนอยู่ได้อีกเหรอ
ถังเทียนกระโดดลงมาจากซากของแรด กะขนาดและถามด้วยความสงสัยว่า“ทำไมสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาตัวนี้ถึงได้มาอยู่ในบึงหยกทะเลไผ่ได้? มันไม่จมลงไปในบึงเหรอ?”
“ไม่” หานปิงหนิงอธิบาย“แผ่นเกราะบนร่างของมันเรียกว่าเกล็ดหมึก, และมันคือเกล็ดปลาธาตุน้ำนั่นเองไม่เพียงแต่สามารถอาศัยอยู่ในบึงได้เท่านั้นมันยังสามารถเติบโตในแม่น้ำใหญ่ก็ยังได้
“โอ้โฮ! แข็งแกร่งขนาดนั้นเชียว” ถังเทียนรู้สึกทึ่ง
เสี่ยวหนานหนานชูมือตะโกนอย่างตื่นเต้น “แต่พี่ชายแข็งแกร่งกว่า!”
ทันใดนั้น ถังเทียนเอามือเท้าคางและจมอยู่กับความคิด สีหน้าเขาเคร่งขรึมเหมือนกำลังขบคิดถึงปัญหาที่สำคัญและร้ายแรง
หลังจากนั้นชั่วครู่ ถังเทียนก็ยังไม่ขยับ หานปิงหนิงไม่อาจทนได้อีกต่อไป เธอมองด้วยความสงสัยถามว่า“นายกำลังคิดเรื่องอะไร?”
ถังเทียนได้ยินเสียงเธอก็เงยหน้า มองหานปิงหนิงตรงๆ แล้วถามเธอจริงจัง“มันถูกฉันฆ่าจริงๆ เหรอ?”
“ถูกต้อง” หานปิงหนิงผงกศีรษะ “ในที่เกิดเหตุก็ไม่มีร่องรอยคนอื่น”
“จริงเหรอ?” ถังเทียนจ้องไม่ขยับ สีหน้าของเขายังคงเคร่งเครียดจริงจัง
เว้นแต่ว่ามีบางสิ่งบางอย่างซ่อนเร้น?
หานปิงหนิงระงับความตื่นเต้นในใจ แต่ก็ยังผงกศีรษะยืนยัน “นายเป็นคนฆ่ามัน”
“พี่ชายเป็นคนฆ่ามัน!” เสี่ยวหนานหนานพูดดังลั่นพิเศษแสดงถึงการคงอยู่ของเธอ
ถังเทียนผงกศีรษะหนักแน่น สีหน้าของเขายังคงเคร่งขรึม“อย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน”
ชั่วเวลาต่อมา เขาคลายอาการปั้นหน้าเคร่งขรึม เขายิ้มแจ่มใส่อย่างอารมณ์ดีจนเห็นฟันเต็มปาก
“เราจะเอาเจ้าตัวนี้ไปขายที่ไหนดี? มันน่าจะขายได้มากโขอยู่นะ”
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
“เรามีที่แล้ว”หานปิงหนิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไร้อารมณ์ของเธอ
“หึหึหึ, ในที่สุดเราก็อยู่ที่นี่, ฉันเหนื่อยหนักแน่,ถ้าเพียงแต่เจ้าวัวน่ารำคาญอยู่ที่นี่ด้วย...” ถังเทียนปาดเหงื่อและพึมพำกับตนเอง
หานปิงหนิงตกตะลึงที่ร่างกายของถังเทียนนั้นแข็งแกร่งเหลือเชื่อ เธอพยายามช่วยด้วย เจ้าแรดเหล็กเกราะหมึกมีน้ำหนักมากกว่า 900กิโลกรัม มันคือภูเขาเนื้อย่อมๆ นี่เอง
ถังเทียนลากมันเดินไปไกลกว่าสิบกิโลเมตรแต่เขาก็ยังเหลือพลังอยู่
บุรุษผู้นี้ต้องเป็นสัตว์ร้ายแน่
ยอดฝีมือที่ปรากฏอยู่ในหัวหานปิงหนิงทั้งหมด แต่ละคนล้วนภูมิใจร่างกายที่แข็งแรงบึกบึนทั้งนั้นถ้าถังเทียนไปยืนอยู่ข้างๆ คนเหล่านั้น เขาอาจจะดูเหมือนถั่วงอกก็ได้
ถั่วงอกที่เทียบกับดอกไม้ที่เพาะในเรือนกระจก
หานปิงหนิงถอนหายใจด้วยความเสียดาย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเช่นนี้ ปกติบุรุษหนุ่มรูปงามที่รายล้อมตัวเธอก็ล้วนแต่เป็นคนมีพรสวรรค์กันทั้งนั้นและพูดจาสุภาพและมีมารยาท พวกเขารู้จักอารมณ์ที่สุนทรีย์และเข้าใจว่าชีวิตน่าเพลิดเพลินเพียงไหน พวกเขาทุกคนคิดว่าตัวพวกเขาเองเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์
เป็นครั้งแรกที่หานปิงหนิงพบคนแบบนี้คนที่แตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง
ถ้าพูดยืนยันว่าคนพวกนี้ทั้งหมดเป็นเหมือนดอกไม้ที่เพาะในเรือนเพาะชำ ถังเทียนกลับเหมือนวัชพืชในป่า แค่ได้แสงแดดและปุ๋ยเพียงเล็กน้อยก็สามารถเติบโตได้ต่อเนื่องและรวดเร็วโดยไม่คำนึงพายุและลมแรง
จู่ๆ เธอเกิดความคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่าซ่างกวนเชียนฮุ่ยได้รับแรงบันดาลใจขับเคลื่อนจากเขา?
“คุณหนู!”
เจ้าของร้านค้าเห็นหานปิงหนิงจึงรีบวางงานที่ทำอยู่และวิ่งมาหาเธอทันที
หานปิงหนิงเรียกสติกลับคืนมาและรู้สึกว่าสิ่งที่เธอคิดช่างเป็นเรื่องเขลา จุดสำคัญก็คือเธอยังไม่ได้ประเมินว่าถังเทียนเป็นคนแบบไหน
ชายคนนี้นับว่าเป็นคนที่แปลกมาก
เธอสงบอารมณ์และตั้งใจพูด“เขาล้มแรดเหล็กเกราะหมึกได้ แต่ยังหาคนซื้อไม่ได้เลย คุณช่วยมองหาได้ไหม ถ้าคุณต้องการใช้ประโยชน์จากมัน งั้นคุณซื้อมันไว้ก็ได้”
“ได้เลยครับ” เจ้าของร้านค้าไม่กล้าถามมากความและรีบไปหาพนักงานร้านให้ตามคนมาประเมินราคา
คนประเมินราคาผลักบานประตูเข้ามาแทบจะทันที พอเห็นหานปิงหนิงก็ทักทาย “คุณหนู”
หานปิงหนิงผงกศีรษะ“เชิญตรวจสอบดู และประเมินราคาตลาดด้วย”
“ได้ขอรับ” พนักงานประเมินพยักหน้าตอบรับทันที
คนประเมินราคาเดินมาที่ซากของแรดเหล็กเกราะหมึก หลังจากเดินวนดูแล้วเขาแลบลิ้นด้วยความทึ่ง“ฉันไม่เคยคิดว่านี่คือแรดเหล็กเกราะหมึกจริงๆ เจ้าหนู แกนี่แข็งแกร่งจริงๆ สามารถล้มแรดเหล็กเกราะหมึกได้แสดงว่ามีฝีมือจริงๆ”
ถังเทียนเกาหัวแกรกกรากพลางหัวเราะอย่างโง่งม“ฉันเองก็ยังงงๆ อยู่เหมือนกันว่าฆ่ามันได้ยังไง”
คนประเมินราคามองอย่างตะลึงจากนั้นกล่าวว่า“ถ่อมตัวมากเกินไปแล้ว! ของอย่างนี้แกไม่มีทางหลอกได้หรอก”
หานปิงหนิงพยายามข่มอารมณ์ไม่ทำเหลือกตา
“โอว, มันมีแก่นพลังอยู่ด้วย น่าจะเป็นสัตว์ร้ายระดับสี่ขั้นกลางๆ” คนประเมินมองดูใกล้ๆ “ของชั้นดีเสียด้วยแต่น่าเสียดาย ที่มันได้รับความเสียหายมากไปหน่อย ทำให้เกล็ดของมันเสียหายไปมากอืม.. ดูเหมือนจะเป็นหมัดพิฆาตน้อย แต่รอยแยกของหมัดพิฆาตน้อยไม่น่าจะเรียบลื่นนัก ยิ่งกว่านั้นหมัดพิฆาตน้อยไม่น่าจะทำลายเกล็ดหมึกได้นี่นา เรื่องนี้แปลก แปลกจริงๆ”
หานปิงหนิงยิ้มอยู่ในที มีปัญหาอย่างหนึ่งแน่นอน เหตุผลที่เธอมาที่นี่เพราะเธอต้องการฟังสิ่งที่ผู้ประเมินต้องพูดเกี่ยวกับการประเมินของเขา”
หลังจากนั้นชั่วขณะ คนประเมินก็ส่ายศีรษะ “ฉันบอกไม่ได้”
หานปิงหนิงบันทึกลักษณะเฉพาะเหล่านี้ไว้เพื่อที่ว่าเธอจะได้ถามอาจารย์ใหญ่ของสถาบัน
“พ่อหนุ่ม!ส่วนที่มีค่าที่สุดของแรดเหล็กเกราะหมึกก็คือแก่นพลังซึ่งสามารถใช้สร้างการ์ดวิญญาณได้ อย่างไรก็ตาม ฉันว่าแกไม่น่าจะขายมันนะ แกสามารถใช้ฝึกสร้างพลังภายในได้ ส่วนเกล็ดหมึกรวมทั้งหมด 620ชิ้นก็เพียงพอจะเย็บสร้างเกราะธาตุน้ำได้ นอกจากนี้นอพวกนี้ก็มีค่ามากเช่นกัน” คนประเมินราคาพูดเหมือนกับว่าเขากำลังนับไข่มุก
“ฝึกสร้างพลังภายใน?” ถังเทียนถามด้วยความงงงวย
“นายไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นมาก่อนหรือ?” หานปิงหนิงถามอย่างคาดไม่ถึง
ถังเทียนสั่นศีรษะ“ไม่อ้ะ”
หานปิงหนิงหันหน้าไปทางคนประเมินกล่าวว่า“ให้เขาเก็บเม็ดพลังเอาไว้ เขาจะขายส่วนอื่นๆ ที่เหลือ”
“งั้นก็เป็นอันตกลง”
เจ้าของร้านและคนประเมินลอบมองหน้ากันเองแล้วจับตามองถังเทียน
ถังเทียนวิ่งไปหาหานปิงหนิงและเซ้าซี้ถาม“ใช้ฝึกบำรุงพลังภายในยังไง? คุณหนู! บอกฉันที”
