ตอนที่ 35 ไม่มีชื่อตอน

ซูสือ

ชื่อนี้ไม่เคยดึงดูดความสนใจในสำนักขุมนรกมาก่อน

แม้ว่าจะมีคนได้ยิน ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาก็จะแสดงความดูถูก

ชายคนหนึ่งที่ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดโดยภูมิหลังของเขา และแพ้การต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลังจากทำหน้าที่เป็นแม่ทัพของเมืองเฟิงชา เกือบจะเป็นตัวตลกของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ทั้งหมด

แต่คนจำนวนมากที่เคยเย้ยหยันเขาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ก็ตกใจมากเช่นกัน

เฉินชิงหลวนเป็นคนแบบไหน?

อัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ของราชวงศ์ ผู้ตรวจการหลวงที่อายุน้อยที่สุดของมือปราบมาร และยังถูกระบุว่าเป็นข้อกังวลหลักของสำนักในระดับเดียวกับจ้านชิงเฉิงแห่งศาลาเทียนจี

พรสวรรค์ที่ไร้เทียมทานเช่นนี้ดันแพ้ให้กับซูสือ

และมันเป็นความพ่ายแพ้ที่น่าเศร้า

หากพวกเขาไม่ได้อ่านรายงานการต่อสู้จากเมืองอวี่หลิน คงไม่มีใครกล้าเชื่อว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นจริง

“ซูสือ? ไม่เด็กเกินไปหรือ?!”

“ว่ากันว่าปีนี้เขาเพิ่งอายุยี่สิบ”

“อาณาจักรแก่นทองคำอายุ 20 ปี? ความสามารถนั้นเทียบได้กับจ้านชิงเฉิงเลยนะ!”

“แต่ตอนเขาเข้าสำนัก พรสวรรค์ของเขาคือสูงเท่านั้น ดังนั้นข้าเดาว่าเขาน่าจะต้องเผชิญอะไรแปลกๆ มาบ้าง”

“นั่นเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ โชคก็เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งเช่นกัน”

“แม่ทัพซูหล่อมาก......”

เมื่อฟังเสียงกระซิบรอบตัวเขา ซูสือดูสงบและไม่ได้กระวนกระวายใจ

คนที่ยิ่งใหญ่คือคนที่ไม่ล้มลงเมื่อถูกดูถูก และไม่ตัวลอยเมื่อได้รับคำชม

แน่นอน

นั่นใช้ได้เฉพาะในกรณีที่ไม่มีใครหาเรื่องต่อสู้กับเขา

“โย่ นี่คือศิษย์น้องซูใช่ไหม?”

หญิงสาวรูปร่างเซ็กซี่หยุดอยู่ตรงหน้าเขาและเย้ยหยัน “อะไร เจ้าเพิ่งทำผลงานและแทบรอไม่ไหวที่จะกลับมาขอรางวัล”

ซูสือหยุดเดิน คิ้วของเขาขมวดเป็นปม

คนที่เขาคาดไม่ถึงปรากฏตัวขึ้น

เซินอี้เหริน

ศิษย์พี่สายในของสำนักยักษ์มารขุมนรก

แม้ว่าชื่อของนางคืออี้เหรินแต่ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับนิสัยนางเลย

นางเลือดร้อน โหดเหี้ยม และหยิ่งยโส นางกรีดร้องเป็นเลือดทันทีที่มีคนทำให้นางขุ่นเคือง

ถ้าเฉินชิงหลวนค่อนข้างรุนแรง ศิษย์พี่คนนี้ก็เรียกได้ว่าบ้าคลั่งขั้นรุนแรง!

ตั้งแต่ซูสือเข้าร่วมสำนักครั้งแรก เซินอี้เหรินก็มองเขาด้วยความไม่พอใจแล้ว

นอยคอยจับผิดและหาเรื่องเขาทุกรอบ

ซูสือคุ้นเคยกับโครงเรื่องเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเพราะอะไร

เซินอี้เหรินเป็นผู้ภักดีต่อจักรพรรดินีมาร

แต่จักรพรรดินีมารกลับปฏิบัติต่อนางอย่างเย็นชา และดันปฏิบัติต่อซูสือซึ่งมีพรสวรรค์ธรรมดาพิเศษกว่ามาก

นางไม่เพียงแค่สอนวิธีการบ่มเพาะให้เขาเท่านั้น แต่นางยังเลื่อนตำแหน่งให้เขาเป็นแม่ทัพของเมืองเฟิงชาด้วยตัวเองอีกด้วย

สิ่งนี้ทำให้เซินอี้เหรินรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก

และโทษว่าทุกอย่างเป็นเพราะซูสือ

“อย่ามาเกะกะขวางทางข้า”

ซูสือกพูดอย่างเฉยเมย

เซินอี้เหรินชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นสีหน้าของนางก็ดูเย็นลง “ดูเหมือนว่าศิษย์น้องซูจะอวดดีมากทีเดียว และคงไม่คิดว่าข้าคือศิษย์พี่ของเขาอีกต่อไป”

“ศิษย์พี่?”

เสียงของซูสือสงบลง “แม้ว่าเจ้าจะเข้าร่วมสำนักก่อนข้า แต่เจ้าไม่มีตำแหน่งอะไรสักหน่อย และเจ้ากับข้าก็ไม่ใช่ผู้บังคับบัญชาหรือผู้ใต้บังคับบัญชา ดังนั้นข้าไม่จำเป็นต้องให้เจ้าอยู่ในสายตาของข้า”

“เจ้าควรเรียกข้าว่าแม่ทัพซูแทน”

"เจ้า!"

เซินอี้เหรินโกรธมาก หน้าอกของนางกระเพื่อมแรง

ไอ้สารเลวนี่ดื้อขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ซูสือเหลือบมองนางด้วยหางตา

ช่างเป็นผู้หญิงที่ดี

ไม่เลวสำหรับศิษย์พี่!

เซินอี้เหรินพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “เจ้ากล้าดียังไงมาพูดกับข้าแบบนั้น? เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?”

"แน่นอนข้ารู้"

ซูสือกล่าว "เจ้าเป็นลูกสาวของนักบุญตะวันตก เซินไป่หู่ แต่แล้วยังไงล่ะ? เจ้าจะส่งนักบุญมาฆ่าข้าอย่างงั้นเหรอ?”

ลมหายใจของเซินอี้เหรินติดขัด

นางทำไม่ได้จริงๆ

แม้ว่าเซินไป่หู่จะเป็นพ่อของนาง แต่เขาก็ไม่มีวันโจมตีศิษย์ร่วมสำนักเพื่อนาง

ซูสือถอนหายใจ “ศิษย์พี่เซิน ถ้าเจ้าต้องการได้รับความชื่นชอบจากฝ่าบาท เจ้าต้องพึ่งพาความพยายามของเจ้าเอง อย่ามาเล่นเป็นเด็กๆ”

“เจ้าหาว่าข้าเด็กอย่างงั้นหรอ?”

เซินอี้เหรินเกือบตายด้วยความโกรธ

ราวกับจะพิสูจน์ตัวเอง นางดันหน้าอกของนางขึ้นอย่างแรง “ตอนนี้เจ้ายังกล้าเรียกข้าว่าเด็กอยู่อีกไหม?”

“แค่ก แค่ก!”

ซูสือเกือบสำลักน้ำลายตาย

“ร่างกายไม่ได้แปลว่าจิตใจเป็นผู้ใหญ่ อย่างที่พูดกันว่าพวกอกโตมักไม่มีสมอง! ......ศิษย์พี่ยังมีหนทางอีกยาวไกล”

พูดจบเขาก็เดินผ่านนางไป

ตรงนี้ไม่เหมาะอยู่นานๆ

ใครจะไปรู้ว่าศิษย์พี่ไร้สมองคนนี้จะทำอะไรอีก?

“จะ จะ เจ้า เจ้าบอกว่าข้าไม่มีสมองอย่างงั้นหรอ?!”

ดวงตาของเซินอี้เหรินแทบจะพ่นไฟ

นางหันมาคำรามไปทางด้านหลังของซูสือ “ใครว่าข้าไม่มีสมอง เจ้าไม่เห็นเหรอในเมื่อมันชัดเจนขนาดนี้!”

"ข้าโกรธมาก!"

หากไม่ใช่เพราะการห้ามต่อสู้โดยไม่มีเหตุภายในสำนัก นางคงกระทืบซูสือจนตายแน่นอน!

เมื่อเห็นเซินอี้เหรินแยกเขี้ยวและกรงเล็บของนาง ศิษย์ที่อยู่รอบๆ ก็เงียบและรีบไปซ่อนให้ไกลเพราะกลัวว่าจะถูกเสือตัวนี้จับไประบายความโกรธของนาง

ในมุมไกล

ชายร่างกำยำผมสั้นสีเงินอดไม่ได้ที่จะตบมือขณะที่เขาดูฉากนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่คิดเลยว่านางจะทำอะไรไม่ถูกขนาดนั้น”

ชายร่างผอมข้างๆ เขาส่ายหัวและพูดว่า “อี้เหรินกำลังอารมณ์เสีย แล้วเจ้ายังหัวเราะอยู่ เจ้าเป็นพ่อของนางนะ?”

ชายร่างกำยำส่ายหัวและพูด “เจ้ารู้อะไรไหม? ด้วยนิสัยของนางถ้าไม่มีใครช่วยดัด ข้าไม่รู้ว่าในอนาคตนางจะต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหน?”

“ทุกคนในสำนักกลัวนางเพราะตัวตนของนาง มีเพียงซูสือคนนี้เท่านั้นที่ไม่มองนางอยู่ในสายตา”

“เอาล่ะ นี่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าสนใจ”

ชายร่างกำยำหัวเราะ

......

วังมาร

ซูสือยืนอยู่หน้าห้องหรูหราพูดด้วยเสียงดัง “ซูสือ แม่ทัพเมืองเฟิงชามาเข้าเฝ้าฝ่าบาทแล้ว”

ครู่ต่อมา เสียงที่ไม่แยแสสิ่งใดก็ดังขึ้นในอากาศ

"เข้ามา"

ซูสือสูดหายใจลึก แล้วยกเท้าก้าวเข้าไปในห้องโถง

宜人 yí rén หมายความว่า ดี น่ารัก มีเสน่ห์ อัธยาศัยดี