ตอนที่ 388

ตอนที่ 388

หนีหรือฆ่า?

หลิวหมิงอวี่ทบทวนอีกครั้ง

กอริลล่ายักษ์ตัวใหญ่ แต่ศัตรูที่มองไม่เห็นคือตัวอะไร และไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน

สำหรับพลังที่ทำให้กอริลล่ายักษ์หายไปหลิวหมิงอวี่ไม่ได้สังเกตสถานะของอีกฝ่ายเลย

พลังชนิดใดที่ถูกนำมาใช้ ทำให้หลิวหมิงอวี่ยังคงสงสัยอย่างมาก

กอริลล่ายักษ์ถูกพลังที่ไม่รู้จักนี้กระแทกลงกับพื้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ พลังของคู่ต่อสู้ดูทรงพลังมาก และเขาทำให้กอริลล่ายักนอนราบกับพื้น ขยับไม่ได้ และไม่รู้ว่ามันตายหรือยัง

เขามองไม่เห็นอะไรเลย แต่ไม่รู้ว่าเย่ชิงซวนสามารถมองเห็นร่างของอีกฝ่ายได้หรือไม่

มันไม่มีเหตุผลเลยที่เขาจะคิดแบบนี้ เมื่อก่อนเย่ชิงซวนกำลังจับซอมบี้ เขาเคยบอกว่าเขาจะเข้าสู่สถานะลึกลับ ซึ่งเป็นอีกสถานะหนึ่ง และเขาสามารถรู้สึกถึงโลกในอีกรูปแบบหนึ่ง

บางทีจากมุมมองนี้สามารถรับรู้สถานะของอีกฝ่ายได้จริงๆ

หลิวหมิงอวี่บอกเย่ชิงซวนถึงความคิดของเขา

เย่ชิงซวนพยักหน้าและพูดว่า: “พี่อวี่ ไม่มีปัญหา ฉันจะหาที่ปลอดภัยและเข้าสู่มุมมองลูกบอลแสงเพื่อดูสถานการณ์ที่นี่”

“ใส่ใจกับความปลอดภัย” จู่ๆหลิวหมิงอวี่ก็รู้สึกว่าวิธีนี้อาจเป็นอันตรายเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงจับมือของเย่ชิงซวนและพูดว่า “หรืออย่าใช้วิธีนี้ เราแค่หนีไป”

ทันใดนั้นมือของเย่ชิงซวนก็ถูกหลิวหมิงอวี่จับไว้ และความเขินอายแล่นวาบขึ้นในหัวใจของเธอ ในความเป็นจริงเธอสามารถเห็นได้ว่าการฆ่ากอริลล่ายักษ์นี้จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อหลิวหมิงอวี่เมื่อก่อนไม่มีโอกาสช่วยเลย ตอนนี้เธอมีโอกาสช่วยแล้ว แน่นอนว่าเธอต้องช่วยพี่อวี่ฆ่ากอริลล่ายักษ์ตัวนี้ให้ได้ ดังนั้นเธอจึงส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า “พี่อวี่ ไม่ต้องกังวล นี่ไม่ใช่อันตราย นี่คือการสำรวจพลังทางจิตวิญญาณ ตราบใดที่ปกป้องร่างกายของฉันได้ ก็ไม่มีปัญหา”

หลิวหมิงอวี่มองไปที่เย่ชิงซวนอย่างเคร่งขรึมและพูดอย่างเคร่งขรึม “ร่างกายของคุณจะเหมือนเดิม”

เขาไม่รู้ว่ามีปัญหาใดๆ กับความเสียหายของการสำรวจพลังจิตหรือไม่ แต่เขาก็รู้ว่ามันจะไม่ส่งผลใดๆ อย่างแน่นอนตามที่เย่ชิงซวนพูด แต่สำหรับพลังจิต เขาไม่สามารถให้ความช่วยเหลือที่มีประสิทธิภาพได้ในขณะนี้ ทั้งหมดนี้สามารถพึ่งพาเย่ชิงซวนเท่านั้น

“ไม่เป็นไร และนี่เป็นเพียงการคาดเดาของคุณเอง บางทีหลังจากที่ฉันเข้าสู่สถานะนั้น ฉันอาจไม่พบอะไรเลยก็ได้” เย่ชิงซวนยิ้มอย่างใจเย็น

หลิวหมิงอวี่พาเย่ชิงซวนและที่อาคารที่ปลอดภัย ซอมบี้ในตำแหน่งนี้ถูกกำจัดทันที

เย่ชิงซวนจิบยาพลังงานก่อนที่จะเข้าสู่สถานะลึกลับเพื่อฟื้นฟูสภาพจิตใจของเธอให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด

แม้ว่าในปากของเธอจะไม่มีอันตราย แต่เย่ชิงซวนได้เตรียมการทั้งหมดที่ควรทำเพื่อที่เธอจะไม่เสียใจที่เธอไม่ได้เข้าสู่สถานะที่ดีที่สุดหลังจากเข้าสู่สถานะ

เย่ชิงซวนนั่งอยู่บนพื้น ข้างๆ เธอมีหลิวหมิงอวี่และซอมบี้สองตัวที่เธอควบคุมเย่เย่ชิงหลง,เย่ชิงเหยียนและเพื่อนร่วมทีมธรรมดาบางคน อาจกล่าวได้ว่าระดับความปลอดภัยที่นี่ดีกว่าที่เธอเคยอยู่นอกห้องสมุดมาก่อน ในเวลานั้นสูงกว่าหนึ่งจุด

อาจเป็นเพราะเสียงในสถานที่นี้ค่อนข้างดัง หัวใจของเย่ชิงซวนไม่สามารถสงบลงได้ และมีเสียงต่างๆ ในหูของเธอรบกวนเธอ

ในการเข้าสู่สถานะลูกบอลแสงลึกลับ เธอต้องสงบสติอารมณ์เพื่อเข้าไป

หลิวหมิงอวี่สามารถเห็นสถานะของเย่ชิงซวนและปลอบโยน “ผ่อนคลาย มีฉันอยู่ที่นี่ คุณจะปลอดภัย”

ดูเหมือนว่าคำพูดของหลิวหมิงอวี่ทำให้เธอสบายใจ หลังจากนั้นไม่นานเย่ชิงซวนที่กำลังขมวดคิ้ว ในที่สุดคิ้วของเธอก็เรียบและหายใจเป็นปกติ

หลังจากประสบกับขั้นตอนการจับซอมบี้ ฉันรู้ว่าเย่ชิงซวนได้เข้าสู่สถานะนั้นอีกครั้ง

เมื่อเย่ชิงซวนเข้าสู่สถานะ บุคลากรทุกคนที่กลับไปเติมกระสุนก็กลับมา

“บอส เราจะสู้กันที่ไหน” ลู่ไห่เผิงลดเสียงลงเมื่อเห็นสถานการณ์ที่นี่ เพราะกลัวว่าจะรบกวนเย่ชิงซวนซึ่งนั่งหลับตาอยู่

“ส่งระเบิดไปทักทายกอริลล่ายักษ์” หลิวหมิงอวี่ชี้ไปที่กอริลล่ายักษ์ซึ่งไม่ทราบมีชีวิตอยู่หรือตายเพราะเขาถูกแรงที่ไม่รู้จักกระแทกกับพื้น

“ครับบอส” ลู่ไห่เผิงรับคำสั่ง วิ่งออกไปทันที จัดกำลังพล และทักทายกอริลล่ายักษ์ด้วยอาวุธต่างๆ

กอริลล่ายักษ์ได้รับบาดเจ็บสาหัสในครั้งนี้ มันหมดสติอยู่บนพื้นเกือบห้านาทีและลุกไม่ขึ้น

ลู่ไห่เผิงไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะตายหรือไม่ เขาเพียงแค่เชื่อฟังเจ้านายและใช้ระเบิดเพื่อทักทายมัน

“ปล่อยกระสุนอย่างอิสระ เอากระสุนเจาะเกราะมาให้ฉัน แล้วทุบมันตรงนั้น อย่าให้กระสุนเสียเปล่า” ลู่ไห่เผิงชี้ไปที่ตำแหน่งของกอริลล่ายักษ์และตะโกน

รู้ว่าหากอยู่ในสถานการณ์ปกติ กอริลล่ายักษ์จะฟื้นตัวอีกครั้งในไม่ช้า และโอกาสที่จะตกลงสู่พื้นคือเวลาที่ดีที่สุด

บูม

บูม

ทีละคน ภายใต้การเปิดตัวของ RPG-7 พวกเขาทักทายกอริลล่ายักษ์ด้วยหัวระเบิด

เสียงคำรามของระเบิดทำให้หูของผู้คนบาดเจ็บ

ทุกคนไม่รู้ว่าพวกเขาจะยิงเท่าไหร่ พวกเขารู้เพียงว่าต้องใช้กระสุนที่มีอยู่ในมือ

สถานที่ที่กอริลล่ายักษ์อยู่ แต่เดิมยังคงมีเศษซากอาคารหลงเหลืออยู่ มันถูกระเบิดเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่ภายใต้ระเบิดของกระสุนเจาะเกราะจำนวนมาก

กอริลล่ายักษ์อยู่ใต้หลุมขนาดใหญ่นี้ ซึ่งมีระเบิดจำนวนมาก ภายใต้การโจมตีด้วยระเบิดเจาะเกราะจำนวนมาก ลู่ไห่เผิงไม่เชื่อว่ากอริลล่ายักษ์ตัวนี้จะรอดชีวิต แม้ว่ามันจะดีกว่าก็ตาม ร่างของบลาสเตอร์นั้นใหญ่กว่า แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานการทิ้งระเบิดที่บ้าคลั่งเช่นนี้

หากอีกฝ่ายสามารถอยู่รอดได้ด้วยวิธีนี้ ปฏิกิริยาแรกของลู่ไห่เผิงคือวิ่งหนีเท่านั้น จะทำอะไรได้อีกล่ะ

โลกนี้ถูกสัตว์ประหลาดยึดครองมานานแล้ว และมนุษย์ก็เปลี่ยนจากห่วงโซ่อาหารด้านบนเป็นด้านล่าง

“กัปตันกระสุนเจาะเกราะที่ขนส่งถูกใช้หมดแล้ว เหลือแต่ระเบิดบางลูก แต่ระเบิดขว้างในระยะนี้ไม่ได้” ในเวลานี้มีคนวิ่งไปหาลู่ไห่เผิงเพื่อรายงาน

เพื่อความปลอดภัย พวกเขาอยู่ห่างไปเกือบ 300 เมตร

ระยะนี้ เว้นแต่จะเป็นผู้ใช้ยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรม มันยากสำหรับคนธรรมดาที่จะขว้างระเบิดเข้าไป

“งั้นไปขนกระสุนเจาะเกราะจากด้านหลัง ยังต้องให้สอนเรื่องนี้อีกเหรอ?” ลู่ไห่เผิงอุทาน

“ครับ”

ชายคนนั้นรับคำสั่งและส่งคนไปที่ด้านหลังทันทีเพื่อขนส่งระเบิดเจาะเกราะ

“พี่ลู่ ไม่เป็นไร กอริลล่ายักษ์ตัวนี้ตายแล้ว” หลิวหมิงอวี่เปิดปากในอินเตอร์คอม

“ตายไปแล้ว?” ลู่ไห่เผิงถามด้วยความสับสน บอสรู้ได้อย่างไรว่ากอริลล่ายักษ์ตัวนี้ตายแล้ว?

“มันตายแล้ว หยุดยิงระเบิด แต่ระวัง อย่าไปที่นั่น อาจมีศัตรูน่ากลัวอยู่ใกล้ๆ” หลิวหมิงอวี่สั่ง