ตอนที่ 1303+1304 คุณผู้หญิงเฉิงฟื้นแล้ว

ตอนที่ 1303 คุณผู้หญิงเฉิงฟื้นแล้ว

“คุณผู้หญิงถูกนำไปส่งยังโรงพยาบาลท้องถิ่น หมอทำอะไรไม่ถูกเพราะเขาไม่รู้เกี่ยวกับอาการของคุณผู้หญิงเฉิง ในที่สุด คุณผู้หญิงเฉิงก็ฟื้นขึ้นก่อนที่เธอจะเข้าห้องผ่าตัด แต่เธอลุกจากเตียงไม่ได้ เธอมีอาการชัก ทางโรงพยาบาลคิดว่ามันแปลก พวกเขาจึงตรวจร่างกายของเธอและพบว่าลูกกระสุนในสมองของเธอเคลื่อนที่”

“พรปลอม ๆ?”

มันรู้สึกเหมือนเป็นตำนาน หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถอนหายใจเบา ๆ “คนเราต่างหากที่สร้างปาฏิหาริย์ ไม่ใช่พระเจ้า”

ในฐานะหมอ เจียงเหยาคุ้นเคยกับโครงสร้างของสมองมนุษย์อันน่าทึ่งอยู่แล้ว กระสุนที่อยู่ในสมองของคุณผู้หญิงเฉิงอยู่ในส่วนที่อันตรายที่สุดในส่วนของสมองของเธอและมันอาจจะคร่าชีวิตเธอได้ทุกเมื่อ

ดูเหมือนพยาบาลจะเผลอเอาคุณผู้หญิงเฉิงลงจากเตียง ทำให้กระสุนในสมองของเธอเคลื่อนออกจากจุดที่อันตราย

พรที่ได้รับมาโดยความบังเอิญนี้ไม่เพียงทำให้คุณผู้หญิงเฉิงฟื้น แต่ยังรวมไปถึงชีวิตของนางพยาบาลที่ดูแลเธอด้วย หากคุณผู้หญิงเฉิงไม่โชคดี เธอคงได้ตายในสถานการณ์ปกติไปแล้ว หากคุณผู้หญิงเฉิงเสียชีวิตเพราะเรื่องนี้ พยาบาลคนนี้คงถูกฆ่าด้วยน้ำมือของคนตระกูลเฉิงไปด้วย

พยาบาลสาวคนนี้โชคดีที่คุณผู้หญิงเฉิงฟื้น

“คุณอยากเจอเธอไหม”

ลู่ชิงสีกล่าวว่า “ความเป็นไปได้ที่เธอจะเป็นแม่แท้ ๆ ของคุณนั้นสูงกว่าของนางซุน หลังจากผลการตรวจออกมา คุณผู้หญิงเฉิงมีโอกาสรอด 30% ดังนั้นคุณผู้หญิงเฉิงจะขอให้ทำการผ่าตัดและมีกำหนดในเช้าวันมะรืนนี้”

อัตราความสำเร็จเพียง 30% แสดงว่ามีโอกาสล้มเหลวถึง 70% เธออาจจะได้รับบาดเจ็บที่เส้นประสาทสมอง และในกรณีที่เลวร้าย เธออาจเสียชีวิตบนเตียงผ่าตัด

ลู่ชิงสีบอกเจียงเหยาถึงเวลาที่เธอเข้าผ่าตัด ดังนั้นให้เธอรู้ว่าเธอไม่มีเวลามากพอที่จะคิด หากการผ่าตัดล้มเหลว คุณผู้หญิงเฉิงอาจจะเสียชีวิต และเธอก็จะไม่มีโอกาสได้พบกับคุณผู้หญิงเฉิงซึ่งน่าจะเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธออีก

“ฉันไม่รู้”

เจียงเหยากัดริมฝีปากของเธอ เธอรู้ว่าคุณผู้หญิงเฉิงคือเซี่ยชิวหราน แต่เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างไร

ลู่ชิงสีก้มศีรษะลงและจูบเธอในขณะที่เขามองไปที่ริมฝีปากสีแดงที่เม้มกัดกัน

“ผมจะไปกับคุณ”

ลู่ชิงสีไม่ต้องการให้เจียงเหยาเสียใจ เองจากเธอกำลังลังเล จึงเป็นการดีที่เขาตัดสินใจเพื่อเธอ

บางครั้ง ความรู้สึกผิดอาจเป็นสิ่งที่ยากที่สุดที่จะทนได้หลังความตาย

เมื่อมีคนเสียชีวิตไปแล้ว พวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกเลย

ลู่ชิงสีกล่าวว่า “คนของผมส่งข่าวมาบอกว่ามีคนพยายามไปเยี่ยมเซี่ยชิวเซียงในคุกที่คุณผู้หญิงเฉิงถูกจับ เจ้าหน้าที่เรือนจำระบุว่าเธอคือนางซุน ผมเปลี่ยนผลการทดสอบความเป็นพ่อแม่ในโรงพยาบาลจินโด ดังนั้นเธออาจต้องการตัวอย่างสำหรับนำไปทดสอบอีกครั้งกับคุณ เธอคงคิดว่าเซี่ยชิวหรานต้องเป็นแม่แท้ ๆ ของคุณ แม้ว่าคนบ้าจะไม่ใช่พ่อของคุณก็ตาม เธอคงคิดว่า-”

เจียงเหยารู้ว่าลู่ชิงสีหมายถึงอะไร นางซุนอาจคิดว่าเธอเป็นผลผลิตจากความสัมพันธ์ระหว่างเซี่ยชิวหรานกับชายคนอื่น

__

ตอนที่ 1304 คุกคามเธอ

สิ่งที่ตลกคือนางซุนของให้พี่สาวติดคุกแทนเธอ ในท้ายที่สุด เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายได้ออกจากคุกนานหลายปีแล้ว และเธอพยายามไปเยี่ยมเธอในคุกตอนที่สายไปแล้ว

“เธอคลอดฉันมา ฉันต้องตอบแทนบุญคุณเธอใช่ไหม”

เจียงเหยาก้มศีรษะลงและเตะก้อนหินข้างเท้าของเธอ จากนั้นราวกับว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ ไปชดใช้หนี้บุญคุณที่เธอได้ให้กำเนิดฉันกันเถอะค่ะ”

“ภรรยาโง่”

แม่ของเธอได้ให้กำเนิดเธอ จะบอกว่านี่คือหนี้บุญคุณได้อย่างไร

เธอตัดสินใจแล้ว หลังจากที่เจียงเหยารอให้พ่อของเธอเสร็จงานในไร่และกลับมาที่บ้าน เธอเรียกหาเขาและแม่ของเธอ เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการจะจากไปในครั้งนี้

“ลูกกลับบ้านแค่คืนเดียวนะ พวกลูกยังไม่ได้กลับไปที่บ้านตระกูลลู่เลย แล้วจะไปกันอีกแล้วเหรอ ทำไมไม่แวะไปทานข้าวกลางวันที่ตระกูลลู่ก่อนออกเดินทางเสียหน่อยล่ะ” แม้ว่าแม่ของเจียงเหยาจะเตรียมอาหารกลางวันสุดพิเศษสำหรับพวกเขาแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการรีบร้อนออกเดินทางของพวกเขา

ลู่ชิงสีกล่าวว่า “ไม่ล่ะครับแม่ ผมได้กลิ่นอาหารหอมน่าอร่อยมาจากในครัว แม่คงทำอาหารไว้เยอะ ผมกับเหยาเหยาจะไม่กลับบ้านครับ เราจะอยู่ทานข้าวกับพ่อแม่ที่นี่ ผมโทรบอกพ่อแม่ที่บ้านเรียบร้อยแล้วครับ”

“อ่า ได้ ได้”

นางเจียงพยักหน้าโดยไม่ลังเล แน่นอนว่าเธอดีใจที่ลูกเขยของเธอมีจิตใจที่ดีเช่นนี้ เธอปรุงไก่ให้พวกเขาหนึ่งตัว เธอต้องการให้พวกเขาได้ทานอาหารดี ๆ มีประโยชน์ เพราะพวกเขาทำงานหนักนอกบ้าน

“แม่คะ ชิงสีกับหนูทานข้าวกลางวันกันแล้วจะเข้าไปในเมืองเพื่อไปสนามบินนะคะ หลังจากที่พวกเขาไปแล้ว ตระกูลซุนอาจจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง หนูบอกแม่ไว้ก่อน ดังนั้นแม่อย่าคิดมากนะคะ” เจียงเหยาพิงไหล่ของนางเจียง “แม่คะ นางซุนไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิดหนูอย่างแน่นอนค่ะ ถ้าเธอมาอีก แม่เรียกตำรวจได้เลย และถ้าเธอบอกว่าเธอต้องการมารับลูกของเธอ บอกเธอให้นำผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นแม่ลูกที่แท้จริงมาด้วย”

“อะไรนะ ลูกแน่ใจได้ยังไง” นางเจียงรู้สึกสับสน

“อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้เลยค่ะ อีกไม่นานหนูจะบอกแม่ ถ้าเธอยังมาสร้างปัญหาอีก เธอจะบอกว่าซุนเซียวจ้านไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ ถ้าเธอบอกว่าซุนเซียวจ้านเป็นลูกสาวของพี่สาวของเธอ แม่อย่าไปเชื่อเธอ จริง ๆ แล้วซุนเซียวจ้านเป็นลูกสาวที่แท้จริงของเธอ เธอมาหาหนูเพราะต้องการเงินไปรักษาลูกสาวที่แท้จริงของเธอ เธออยากได้เงินของตระกูลลู่ เธอจึงบอกว่าหนูเป็นลูกสาวของเธอ เพื่อที่เธอจะได้รับเงินจากสามีของหนูไปรักษาลูกสาวของเธอ”

เจียงเหยายังพูดต่อไป “ถ้าเธอไม่ยอมรับ แม่ขู่เธอได้เลย ให้เธอไปตรวจพิสูจน์ความเป็นแม่ลูกได้เลย อย่างเช่นเอาเส้นผมหนูอยู่ในบ้านและเอาเส้นเธอ กับเอาผมของเธอไปตรวจร่วมกับซุนเซียวจ้านที่โรงพยาบาลเมืองจินโดก็ได้ ถ้าผลการทดสอบว่าฉันเป็นลูกสาวแท้ของนางซุน ก็ไม่มีใครห้ามให้เธอยอมรับหนูได้หรอกค่ะ”

“เธอไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของลูก จริง ๆ เหรอ”

นายเจียงต้องการการยืนยันเช่นกัน

“พ่อคะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของหนูค่ะ” เจียงเหยาพูดด้วยความมั่นใจ “เรื่องเร็ว ๆ นี้ ชิงสีสืบรู้บางอย่างมา ถึงเวลาเราจะบอกพ่อกับแม่ค่ะ”

“ได้”

นายเจียงพยักหน้าและไม่ถามต่อ “มีอะไรที่ต้องทำก็ไปทำเถอะ แม่กับพ่ออยู่ที่นี่สบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง”

ด้วยคำพูดที่มั่นใจของเจียงเหยา นายเจียงและนางเจียงไม่ต้องกังวลว่าจะสูญเสียลูกสาวไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน หรือทำอะไร