ตอนที่ 385

ตอนที่ 385

อาคารข้างหน้า สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ล้มลงในอาคารอื่นหน้าห้องสมุดด้วยเหตุผลบางอย่าง

ดูเหมือนว่ามันจะตายแล้ว สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่นี้ไม่เคลื่อนไหว

เมื่อพิจารณาจากส่วนที่เปิดเผยแล้ว นี่คือสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์ อาคารทั้งหมด จึงไม่สามารถเห็นขนาดเฉพาะเจาะจงได้ แต่สามารถเห็นได้จากรูที่ทะลุออกมา

รูปร่างคล้ายมนุษย์นี้สูงอย่างน้อยสิบเมตร

เมื่อเทียบกับบลาสเตอร์ที่พวกเขาเคยพบมาก่อน มันไม่มีอะไรที่เทียบได้เลย

ความคิดแวบเข้ามาในหัวของทุกคน

สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกฆ่า แล้วสัตว์ประหลาดชนิดใดที่ฆ่าสิ่งมีชีวิตนี้?

ทุกคนตกใจมาก

โลกกำลังเปลี่ยนแปลงเร็วขึ้นและเร็วขึ้น และไม่ใช่โลกที่ทุกคนรู้จักอีกต่อไป

สัตว์ยักษ์ไม่ขยับ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ทิศทางนั้น

ตอนนี้บางคนเพราะพวกเขาไม่สามารถหลบหลีกได้ จึงถูกสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์เข้ามาเกี่ยวข้อง พวกเขาทับในอาคาร พวกเขาอาจจะตายแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ ยังไม่รู้แน่ชัด

“พี่ลู่ ติดต่อพี่อวี่ด่วน นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราต้านทานได้” เย่ชิงซวนกล่าวอย่างเร่งรีบ “ฉันสัญญากับบอสว่าจะปกป้องคุณที่นี่” ลู่ไห่เผิงส่ายหัวแล้วพูดกับหยางจื่อหยงว่า “อาหยงนายเข้าไปหาบอส เร็ว ๆ เราต้องล่าถอยโดยเร็ว”

“ตกลง” หลังจากหยางจื่อหยงพูดจบ เขาก็วิ่งไปที่ห้องสมุดราวกับสายฟ้าฟาด

เสียงร้องและเสียงโห่ร้องก้องไปทั่วท้องฟ้า

ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ไม่มีใครแน่ใจได้ว่าสัตว์ประหลาดยักษ์นั้นตายแล้วหรือยัง

ตึง

มันเหมือนกับการระเบิด

เสียงดังมาจากสัตว์ประหลาดยักษ์

สัตว์ประหลาดลุกขึ้นยืน

ความสูงสิบเมตรที่ประเมินไว้ตอนนี้ยังประเมินต่ำไป มันมีความสูงอย่างน้อย 13 เมตรหรือแม้แต่ 15 เมตร

มีขนปกคลุมเหมือนลิงกอริลล่าที่โตเต็มวัย

กรรร

กอริลล่ายักษ์ร้องลั่น

ทันใดนั้น มันก็ยื่นมือขนาดใหญ่ออกมาและกระแทกมันไปข้างหน้า

คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้อพบพออกมาแล้ว แต่พวกเขายังคงสัมผัสได้ถึงพลังของฝ่ามือยักษ์ที่น่าตกใจ

บูม

อาคารด้านข้างถูกถ่ายภาพโดยไม่มีมุม

อย่างไรก็ตาม กอริลล่ายักษ์ไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหวของมัน ราวกับว่ามีศัตรูที่มองไม่เห็นอยู่ข้างหน้ามัน ฟาดฟันกับอากาศอย่างต่อเนื่องคลื่นกระแทกที่เกิดจากการกระแทกกระทบทุกคนที่ด้านข้าง

“ออกไปจากที่นี่เร็วเข้า” ลู่ไห่เผิงตะโกนใส่คนที่ยังคงเก็บคริสตัลพลังงาน ตอนนี้ชีวิตคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

อันที่จริง ลู่ไห่เผิงไม่จำเป็นต้องพูด บางคนที่เห็นเหตุการณ์เลวร้ายได้หนีออกจากที่นี่ไปแล้ว

ในเวลานี้มีเพียงนักสู้ติดอาวุธที่เหลืออยู่ที่นี่

พนักงานส่งกำลังบำรุงสามารถอพยพออกไปก่อนได้ และพลรบต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุด

“คุณเย่ คุณก็ไปด้วย เมื่อบอสออกมาจะได้สมทบกันข้างนอก” ลู่ไห่เผิงมองไปที่ลิงอุรังอุตังยักษ์ที่ต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่ไม่ไกล และความรู้สึกถึงลางร้ายจากการเคลื่อนไหวนี้

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงดูกระวนกระวายใจ แต่ตอนนี้สถานที่นี้อยู่ใกล้เกินไป

หากเป็นซอมบี้ธรรมดา ลู่ไห่เผิงยังคงสามารถปกป้องเย่ชิงซวนให้ปลอดภัยได้ แต่เมื่อเผชิญกับสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ เขายังไม่แน่ใจนัก สิ่งที่ดีที่สุดคือออกจากที่นี่

“ไม่ ฉันต้องการรอบอสออกมาที่นี่ เขาจะออกมาเร็ว ๆ นี้” เย่ชิงซวนส่ายหัวของเธอ ซอมบี้สองตัวที่เธอควบคุมยังคงอยู่ข้างใน ถ้าพวกมันอยู่ไกลเกินไป ซอมบี้สองตัวจะกลายเป็นซอมบี้จริงๆ

เมื่อถึงเวลา ซอมบี้สองตัวที่สามารถระเบิดพลังอันน่าทึ่งไม่ได้กลายเป็นผู้ช่วยเหลือ แต่กลายเป็นผู้โจมตี นี่เป็นสิ่งที่เธอยอมไม่ได้

นอกจากนี้ เธอยังสามารถรู้สถานการณ์ภายในผ่านเย่ชิงหลงและเย่ชิงเหยียนและรู้ว่าหลิวหมิงอวี่ได้พบฐานข้อมูลของห้องสมุดและกำลังถอดฮาร์ดดิสก์ข้างในออก

เย่ชิงซวนรู้ว่าหลิวหมิงอวี่กำลังจะออกมา แต่ลู่ไห่เผิงไม่รู้ เขาทุบซากปรักหักพังที่ไหลลงมาจากผลพวงของการต่อสู้ด้วยสีหน้าวิตกกังวล และรีบพูดว่า “มันจะสายเกินไปถ้าคุณไม่ออกไป”

เมื่อเห็นชิ้นส่วนที่บินอยู่ที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆ เย่ชิงซวนก็รู้ว่าการอยู่กับที่นั้นอันตรายอย่างยิ่ง ในที่สุดเธอก็ย้ายไปอยู่ในที่ปลอดภัย และสถานที่ที่เธอกำลังจะไปก็ยังอยู่ในระยะที่ควบคุมได้

เมื่อมองไปที่การเคลื่อนไหวของเย่ชิงซวนแล้วลู่ไห่เผิงก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากเย่ชิงซวนไม่เห็นด้วย เขาวางแผนที่จะบังคับให้เย่ชิงซวนไปยังที่ปลอดภัย

ไม่กี่คนที่จากไป ทันใดนั้น กอริลล่ายักษ์ดูเหมือนจะได้รับแรงมหาศาล และทั้งตัวก็บินขึ้นไป

บูม

ร่างใหญ่โตกระแทกเข้าไปในห้องสมุด

และตำแหน่งนั้นคือตำแหน่งที่เย่ชิงซวนเพิ่งยืนอยู่

ถ้าช้ากว่านี้อีกนิดเดียว พวกเขาต้องจบชีวิตที่นั่นแน่ๆ

เย่ชิงซวนก็ใจสั่นเช่นกัน เธอตบหน้าอกของเธออย่างลับๆ โชคดีที่เธอซ่อนตัวได้อย่างรวดเร็ว

“หนีให้ไกลกว่านี้หน่อย ที่นี่ยังอันตรายเกินไป” คิ้วของลู่ไห่เผิงขมวด และเขามองดูกอริลล่ายักษ์และให้คำแนะนำ

เย่ชิงซวนพยักหน้า รู้สึกว่าเย่ชิงหลงและเย่ชิงเหยียนออกมาจากห้องสมุดแล้ว และควบคุมเย่ชิงหลงและเย่ชิงเหยียนให้มาหาเธอทันที

ความเร็วของซอมบี้สองตัวนั้นเร็วมาก และพวกมันก็มาถึงเย่ชิงซวนในเวลาที่แตกต่างกัน เมื่อมีคนสองคนนี้อยู่รอบๆ หัวใจของเย่ชิงซวนก็ผ่อนคลายลงมากเช่นกัน

ลู่ไห่เผิงมองดูคนทั้งสองที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน คิดจะปิดกั้นพวกเขาและมองเข้าไปใกล้ๆ กลายเป็นลูกพี่ลูกน้องของเย่ชิงซวนแม้ว่าเขาจะไม่รู้ความแข็งแกร่งของพวกเขา แต่ก็สามารถติดตามบอสเข้าไปและออกมาได้ ความแข็งแกร่งก็น่าจะดีเช่นกัน

ลู่ไห่เผิงเร่งเร้าอีกครั้ง “ทุกคนออกไปจากที่นี่โดยเร็ว สถานที่นี้อันตรายเกินไป”

ดูเหมือนเขาจะเห็นกอริลล่ายักษ์พยายามจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

“ออกไปเดี๋ยวนี้เลย” เย่ชิงซวนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

บางคนออกจากสถานที่อีกครั้งและถอนตัวไปในทิศทางที่จะกลับไป

ในเวลานี้ผู้คนในห้องสมุดเพิ่งออกมา

เมื่อคนเหล่านี้ออกมา พวกเขายังคงตกอยู่ในความงุนงง ไม่มีศัตรูเหรอ?

ศัตรูอยู่ที่ไหน

พวกเขาเห็นเพียงมนุษย์ที่ทุกข์ทรมานและอาคารที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น

“ถอย” ลู่ไห่เผิงซึ่งอยู่ห่างออกไปเห็นพวกเขาและโบกมือให้พวกเขาล่าถอย

พวกเขายังไม่ตอบสนอง

หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดก็มีคนพบความผิดปกติ

“นี่มันอะไรกัน?” ดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว้าง และเขาอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง

ชายคนนั้นยิงไปที่กอริลล่ายักษ์โดยไม่รู้ตัว

ปัง ปัง ปัง

เสียงปืนดังสนั่น

คนอื่น ๆ ก็พบร่างของกอริลล่ายักษ์ในเวลานี้ และทุกคนก็มึนหัว ในเวลานี้พวกเขาไม่ได้คิดว่าเหตุใดความเสียหายเช่นนี้นี้จึงปรากฏขึ้นที่นี่ ภายใต้การนำของเสียงปืนนัดแรก ผู้คนชักปืนออกมาและยิงไปที่ลิงยักษ์ทันที