ตอนที่ 381

ตอนที่ 381

เมื่อหลิวหมิงอวี่นำทีมไปข้างหน้า ไม่มีใครสังเกตว่ามีนกสามตัวมุ่งหน้ามาทางนี้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากพวกเขามากนัก

นี่คือโดรนที่ถูกส่งมาโดยหลี่ไห่เฟิง

อันที่จริงแม้ว่าพวกเขาจะเห็นนกลักษณะแปลกๆบนท้องฟ้า พวกเขาก็ไม่สนใจมากนัก มีซอมบี้ที่อยู่ตรงหน้า ใครจะมีเวลาไปให้ความสนใจกับนกที่บินอยู่ที่ระดับความสูงหลายร้อยเมตร

ครั้งนี้ยังคงเป็นทหารผ่านศึกสองคนที่ติดตามเขาเข้ามาในห้องสมุด หลิวหมิงอวี่เคลียร์ก็เปิดทางให้พวกเขาด้วย มีชายสองคนสังเกตจอมอนิเตอร์อย่างใจจดใจจ่อ พวกเขาก็ไม่กล้าตามเข้าไป และหยุดที่ทางแยกเข้าสู่เขตใหม่เฉิงตง

ทางแยกอยู่ห่างจากห้องสมุดประมาณ 4 กิโลเมตร และยังอยู่ภายใต้การควบคุมของโดรน

ภายนอกเป็นรถบรรทุกขนาดเล็กธรรมดา แต่ภายในเป็นรถดัดแปลงพิเศษจอดอยู่ข้างถนนเหมือนซากรถยนต์บนท้องถนน

“เหล่าอู๋ ทำไมพวกเขาถึงไปใจกลางเมืองมีแรงผลักดันอะไร มีสมบัติอะไรอยู่ซ่อนอยู่ที่นั่นไหม” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในรถบรรทุกจ้องมองไปที่การฉายภาพโฮโลแกรมตรงกลาง เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะไปไหนต่อ

เนื่องจากหลี่ไห่เฟิงออกคำสั่งมา เหล่าอู๋ก็เรียกเขามาทันที แต่ก็เหมือนกับครั้งที่แล้ว เขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับพฤติกรรมเช่นนี้

“อย่ากังวล เราแค่ต้องทำบันทึก สำหรับเรื่องอื่น ๆ จะมีคนตัดสินเป็นทีหลัง”

เหล่าอู๋บันทึกภาพอย่างใจเย็นสลับภาพของบุคคลสำคัญบางคนเป็นครั้งคราว

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องตัดสินว่าพวกเขาติดตามหรือไม่ แต่การติดตามคือการระบุการกระทำที่สำคัญของอีกฝ่าย

อย่างไรก็ตาม เขายังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับการกระทำของหลิวหมิงอวี่แต่เขารู้ว่าเขาต้องการเพียงแค่บันทึกภาพที่สำคัญเท่านั้น

“โอ้ ขอดูหน่อย ตึกอะไรอยู่ทางนั้น” ชายหนุ่มหยิบสร้อยข้อมือออกมา เปิดแผนที่เมืองหางโจว โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ถนนเส้นนี้ และมองไปทางทิศตะวันตกตามถนน

อย่างไรก็ตาม มีอาคารจำนวนมากเกินไปในทิศทางนั้น และชายหนุ่มไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน

“ไม่ต้องสำรวจ ดูไปก่อน” เหล่าอู๋พูดจากด้านข้าง

“เหล่าอู๋ เห็นไหม ทีมนี้โหดมาก ดุกว่าครั้งก่อนมาก นักแม่นปืนน่าทึ่งมาก” ชายหนุ่มมองดูซอมบี้ที่ตกลงมาบนหน้าจอและตกตะลึง

ไม่เพียง แต่ชายหนุ่มจะตกใจจนยุ่งเหยิง แต่ชายเหล่าอู๋ก็ตกใจอย่างมากเช่นกัน เกิดอะไรขึ้น

เหล่าอู๋รีบเปลี่ยนหน้าจอเป็นแบบสามหน้าจอแล้วตรวจสอบ คนส่วนใหญ่ยังคงเป็นคนเหล่านั้น แต่ทำไมระดับการยิงของฝ่ายตรงข้ามถึงสูงขนาดนี้?

นานแค่ไหนแล้ว?

สิบวัน?

ครึ่งเดือน?

หนึ่งเดือน?

เขาไม่แปลกใจเลยที่พวกเขามีอาวุธอยู่ในมือ แต่ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้น มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่คนที่ไม่เคยจับปืนเลย0tกลายเป็นนักแม่นปืนได้

เหล่าอู๋และคนอื่นๆ ใช้โดรนติดตามพวกเขา มองดูซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนที่วิ่งเข้าหาหลิวหมิงอวี่ในทุกทิศทาง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ซอมบี้จะวิ่งมาถึง พวกมันก็ถูกยิงในระยะไกล โดยไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อทีมของหลิวหมิงอวี่

ในที่สุด ทีมของหลิวหมิงอวี่ก็หยุดอยู่หน้าอาคารหลังหนึ่งและไม่ได้ไปต่อ

“เสี่ยวหยาง ตรวจสอบด่วนว่าพวกเขาอยู่ในอาคารไหน” เหล่าอู๋เห็นพวกเขาหยุดและนึกถึงคำแนะนำของผู้พันอี้และทันใดนั้นก็ตระหนักว่าปลายทางของพวกเขามาถึงแล้ว

ชายหนุ่มเปิดแผนที่อย่างรวดเร็วเปรียบเทียบกับแผนที่ของเขา และพบตำแหน่งของหลิวหมิงอวี่อย่างรวดเร็ว

“เหล่าอู๋ ถัดจากพวกเขาคือห้องสมุดเขตใหม่หางโจวเฉิงตง” เสี่ยวหยางตอบอย่างรวดเร็ว

ห้องสมุด?

ไม่ ผู้พันอี้ไม่ได้บอกหรือว่าพวกเขาอาจมารับคนที่ออกมาจากสุานที่พักพิง

ห้องสมุดนี้เป็นที่หลบภัยหรือไม่?

เหล่าอู๋มีความสงสัย มันมีเหตุผลว่าไม่น่าที่จะสร้างที่หลบภัยในสถานที่นี้

เหล่าอู๋พูดอีกครั้ง “เสี่ยวหยางสามารถหาตำแหน่งของที่หลบภัยบนแผนที่ได้หรือเปล่า?”

เสี่ยวหยางตรวจสอบตำแหน่งของที่หลบภัยบนสร้อยข้อมือของเขาอีกครั้ง น่าเสียดายที่สร้อยข้อมือไม่มีเครือข่ายและแผนที่ก็เหมือนกับแผนที่ก่อนหน้า อย่างไรก็ตาม นอกจากไม่สามารถแสดงตำแหน่งของเขาแบบเรียลไทม์แล้ว ฟังก์ชันอื่นๆ ของแผนที่ก็แทบไม่มีให้ใช้งาน

เขารีบตรวจสิบอาคารโดยรอบที่หลิวหมิงอวี่ตั้งอยู่ แต่เมื่อเขาดูข้อมูลที่ระบุบนแผนที่ เขาก็รู้สึกสับสน

“พี่อู๋ ที่ตั้งของที่หลบภัยนี้มีมากมาย มีทุกที่รอบๆ” เสี่ยวหยางชี้ข้อมูลที่เขาพบให้กับเหล่าอู๋ทันที

เหล่าอู๋ยืดศีรษะไปมอง ส่ายหัวแล้วพูดว่า “สิ่งที่ต้องหาไม่ใช่ที่หลบภัยแบบนี้ แต่เป็นที่หลบภัยแบบที่รัฐบาลสร้างขึ้น ที่หลบภัยที่มีระบบนิเวศที่สมบูรณ์ ที่ที่นายหามาตอนนี้เป็นเพียงชั้นใต้ดินของอาคาร ส่วนหนึ่งของพื้นที่ถูกแบ่งออกเป็นที่พักสงครามไม่ใช่หน่วยใหญ่”

“อา พวกเขาไม่ใช่ผู้ลี้ภัยทั้งหมดเหรอ?” เสี่ยวหยางงงงวย

“แน่นอนว่ามันแตกต่างกัน การมองหาห้องใต้ดินในระดับเดียวกับที่นิคมเจียเฉิงจะเป็นประโยชน์” เหล่าอู๋อธิบายด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวหยางตรวจสอบอาคารใกล้เคียงอีกครั้ง และค้นหาอย่างระมัดระวัง แต่ก็ยังไม่พบที่หลบภัยที่เหล่าอู๋กล่าวถึง

“ลืมมันไปเถอะ ไม่ต้องหาแล้ว แค่ตามพวกเขาให้ดีๆ ที่หลบภัยแบบนี้อาจไม่ปรากฏบนแผนที่”เหล่าอู๋ขอให้เสี่ยวหยางยกเลิกการค้นหาที่หลบภัยต่อไป

การต่อสู้นอกห้องสมุดยังคงดำเนินต่อไป แต่ทั้งสองรู้ดีว่าซอมบี้เหล่านี้จะไม่คุกคามพวกเขามากเกินไป และพวกมันยังให้คริสตัลพลังงานแก่พวกเขามากกว่า

แน่นอนว่าหลังจากนั้นไม่นาน ซอมบี้ทุกตัวที่เข้ามาโจมตีก็ถูกพวกเขาฆ่าจนหมดสิ้น

เหล่าอู๋จ้องมองที่หลิวหมิงอวี่พวกเขารู้ว่าหลิวหมิงอวี่เป็นหัวหน้าทีม พวกเขาเพียงแค่จ้องมองที่การกระทำของเขาเท่านั้นที่จะรู้ว่าปลายทางของอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน

เมื่อพวกเขาเห็นหลิวหมิงอวี่นำทางเข้าไปในห้องสมุด ทั้งสองก็มองหน้ากันด้วยความสงสัย

ที่หลบภัยอยู่ในห้องสมุดนี้จริงหรือ?

สถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะสำหรับการสร้างที่หลบภัยและเหล่าอู๋ปฏิเสธความคิดนี้อย่างรวดเร็วในใจของเขา

แม้ว่าเขาจะปฏิเสธผลของการลี้ภัย แต่เขารู้สึกว่าสถานที่นี้ต้องไม่ง่ายสำหรับหลิวหมิงอวี่ที่มาจากที่ไกล

ทันใดนั้น เสี่ยวหยางที่อยู่ด้านข้างก็ตะโกนว่า “พี่อู๋ โดรนแบตเตอรี่หมดหรือเปล่า ทำไมไม่มีภาพบนโดรน”

เหล่าอู๋เลิกคิดและตรวจสอบอย่างรวดเร็ว ตามที่คาดไว้ ไม่มีภาพใดเลย

“ภาพจาก UAV หมายเลข 10 หายไป ส่ง UAV หมายเลข 9 ไปดู” เหล่าอู๋รีบสั่ง

“โดรนนี้ถูกออกแบบให้รับพลังงานแสงอาทิตย์ร่วมกับแบตเตอรี่สำรอง จะไม่มีแบตเตอรีได้อย่างไร? ต่อให้ใช้งานเป็นเดือน แบตเตอรีก็จะไม่หมด”

เสี่ยวหยางพยักหน้าและรีบเข้าควบคุม UAV หมายเลข 9 และส่งไปที่ UAV หมายเลข 10

ส่วน UAV ตัวอื่นๆ ยังคงติดตามทีมงานทั้งหมดของหลิวหมิงอวี่จากทุกทิศทาง