บทที่ 8 ไม่มีทางย้อนกลับ!

ชายหนุ่มที่เพิ่งอายุสิบแปดปีเดินอยู่บนถนนที่ว่างเปล่า เขากำลังมุ่งหน้าไปยังเมืองของตัวเอง ขณะที่รถม้าวิ่งผ่าน ผู้คนต่างจ้องมองเขาแปลกๆ ในขณะที่เขาเปลือยท่อนบน ดูเหมือนกับขอทาน

มีผ้าผืนเล็กๆ พันอยู่บนมือขวาของเขา ซ่อนรอยดำของการตื่นขึ้น แหวนที่สวยงามประดับอยู่ที่นิ้วของเขา

##อย่าลืมมาเจอกันที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co นะคะ

หลังจากเดินอย่างกระสับกระส่ายสองชั่วโมง ในที่สุด กาเบรียลก็มาถึงทางเข้าเมือง เขาสามารถมองเห็นผู้คนเพียงไม่กี่คนตามท้องถนน เพราะตอนนี้ผู้คนส่วนใหญ่ต่างกลับบ้านไปแล้ว

กาเบรียลหลีกเลี่ยงเส้นทางที่ต้องผ่านทางเข้าโบสถ์และใช้ทางแยก เขาไม่แน่ใจว่าหัวหน้านักบวชจากไปแล้วหรือไม่ได้ กาเบรียลไม่ต้องการพบเขาโดยบังเอิญในตอนนี้

ระหว่างทาง เขาหยุดชายวัยกลางคนไว้แล้วถามว่าหัวหน้านักบวชจากไปแล้วใช่หรือไม่

ชายวัยกลางคนที่เคยประจบประแจงเขาด้วยท่าทางนอบน้อมจนกระทั่งเมื่อวานกำลังมองดูกาเบรียลอย่างดูถูกเหยียดหยามในตอนนี้ กาเบรียลถูกขับไล่ออกจากโบสถ์แห่งแสงและสถาบันการศึกษาแล้ว ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมือง เกือบทุกคนสูญเสียการเคารพในตัวเขาไปแล้ว

ปัจจุบันของเขาถูกทําลาย และตอนนี้เขาก็ไม่มีอนาคตเช่นกัน ชายคนนั้นไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องให้เกียรติอีกต่อไป ไม่ว่ากาเบรียลจะมีความสามารถมากแค่ไหน อนาคตของเขาก็ต้องเสียไปในตอนนี้

"เจ้าสายเกินไปแล้ว นักบวชระดับสูงจากไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา และเขายังขับไล่เจ้าออกจากโบสถ์แห่งแสงเพราะเจ้าทำให้เขาผิดหวัง อีกทั้งเจ้ายังถูกเนรเทศออกจากสถาบันแห่งธาตุ ตอนนี้เจ้าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว" ชายคนนั้นพูดอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะจากไป เขาไม่อยากคุยกับเด็กมากเกินความจำเป็น

"เขาขับไล่ข้าออกจากโบสถ์แห่งแสงงั้นรึ?" กาเบรียลพูดซ้ำ ถอนหายใจยาว เขาจ้องมองแหวนสีดําของเขา "ไม่ใช่ว่าข้าจะเข้าร่วมโบสถ์แห่งแสงได้ถ้าเขาไม่เข้าร่วม แต่การถูกห้ามจากสถาบันการศึกษานั้นช่างเจ็บปวด ข้าคิดว่าข้าสามารถเข้าร่วมได้โดยไม่ถูกจับได้"

เขาผิดหวังมากกับสิ่งที่เขาได้ยิน อย่างไรก็ตามโดยรวมแล้ว เขาก็ค่อนข้างโล่งใจ เขาเชื่อว่ามีเพียงคนเดียวในเมืองที่สามารถค้นพบความลับของเขาได้ที่นี่ และชายคนนั้นก็หายไปแล้ว ดังนั้นเขาสามารถพักผ่อนที่บ้านได้สักพักในขณะที่เขาพยายามวางแผนสําหรับอนาคต

สําหรับฮอว์รินและจาร์วิน กาเบรียลก็ยังไม่ลืมพวกเขาเช่นกัน ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทําอะไร เพราะเขาเดินมาตั้งแต่เช้า สําหรับตอนนี้ เขาต้องการการพักผ่อนและหาอะไรกิน เขาไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน เขากลับไปที่บ้าน

เมื่อถึงทางเข้าบ้าน เมื่อกาเบรียลกำลังจะเคาะประตู มีเสียงตกใจดังมาจากด้านหลัง

"กาเบรียล! นี่เจ้า! เจ้าหายไปไหนมา?! และทําไมเจ้าถึงเปลือยท่อนบน?"

กาเบรียลจำเสียงนั้นได้แม้ในความฝัน เสียงนี้เป็นแสงสว่างของเขาในความมืด มันเป็นเสียงของมายา

กาเบรียลหันกลับไปมอง "มายา เจ้าเอง"

ต่อหน้าหญิงสาว เขารู้สึกผ่อนคลายจริงๆ นางเป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจได้ เขาวิ่งตรงไปหานางและกอดนางไว้แน่น "ข้าดีใจที่เจ้าอยู่ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ข้าอยากเข้าไปข้างใน"

"เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ? เจ้าคนงี่เง่า แล้วถ้าเจ้ากังวลเกี่ยวกับการเลือกงั้นรึ? เจ้าจำเป็นต้องวิ่งหนีและซ่อนตัวจริง ๆ รึ? เจ้าถูกห้ามโดยนักบวชระดับสูงแห่งแสงแล้ว ข้าคิดว่าเจ้ายังสามารถคุยกับเขาและขอการให้อภัยได้ แค่หาข้อแก้ตัวดีๆ อย่ากังวลถึงอนาคต สิ่งต่างๆ ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น" มายาตบศีรษะของกาเบรียลขณะที่นางกอดเขากลับ

"นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้ากังวล ข้าไม่สนใจโบสถ์แห่งแสงอีกต่อไป ชีวิตของข้า... มันโกลาหล ถ้ามีคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าจะถูกสังหารโดยไม่มีโอกาสอธิบาย เราเข้าไปในบ้าน ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่าง” กาเบรียลจับมือมายาและเริ่มดึงนางไปที่บ้าน

"เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร? ทำไมเจ้าถึงจะถูกสังหาร? ใครจะสังหารเจ้า? พวกเขาจะต้องผ่านข้าก่อน" มายาพยายามทำให้กาเบรียลสงบลง นางรู้ว่าเขารู้สึกลำบากใจจริงๆ

"อย่ากังวล ข้าจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า เจ้าสามารถบอกข้าได้ทุกอย่าง เราสามารถหาทางออกร่วมกันได้ บอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าอยู่ที่นี่เพื่อเจ้า" มายาพูดกับกาเบรียลด้วยความเป็นห่วง เขากำลังพูดถึงอะไร? เกิดอะไรขึ้นกับเขาที่ทําให้เขาพูดเช่นนั้น?

เขาเป็นเพื่อนของนาง และนางไม่ต้องการให้เขาได้รับบาดเจ็บ "เจ้าทะเลาะกับใครบางคนหรือไม่? เจ้าสร้างศัตรูงั้นรึ? บอกข้า ข้าจะไปคุยกับพวกเขา"

"ข้าไม่ได้ทําให้ใครเป็นศัตรูของข้า แต่ทั้งโลกกลายเป็นศัตรูของข้าโดยที่ข้าไม่ได้ทําอะไรเลย" กาเบรียลปล่อยมายาและก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว

เขามองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น ก่อนที่เขาจะแกะมือขวาออก สูดหายใจเข้าลึกๆ ถ้าเขาสามารถบอกความลับนี้กับใครก็ได้ คนนั่นคือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา คนที่อยู่กับเขาแม้จะมีความทุกข์ยากและอุปสรรค

ทั้งโลกมีเพียงคนเดียวที่เขาสามารถไว้วางใจได้... เพื่อนสมัยเด็กของเขา มายา ผู้ซึ่งไม่น้อยไปกว่าครอบครัวของเขา

หลังจากถอดแถบผ้าออก กาเบรียลก็ยกมือขึ้นเพื่อเผยให้เห็นรอยดำแห่งความมืดบนหลังจากถอดแถบผ้าออก กาเบรียลยกมือขึ้นเพื่อเผยให้เห็นเครื่องหมายสีดําของความมืดที่ด้านหลังมือของเขา "นี่คือเหตุผลที่โลกจะสังหารข้า มันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ แต่มันเกิดขึ้น ข้าต้องซ่อนตัวเอง ข้าต้องการพักผ่อน ยิ่งไปกว่านั้น ข้าไม่สามารถไปหน้าโบสถ์แห่งแสงได้ เว้นแต่ข้าจะมีความปรารถนาที่จะตาย ช่วยข้าซ่อนตัว… ข้าสัญญาว่าข้าจะหาทางแก้ไขไม่ช้า"

"นี่มัน... " ทันทีที่มายาเห็นรอยดำ นางก็ตกใจแทบสิ้นสติ ดวงตาของนางเบิกกว้างขณะที่นางถอยห่างจากกาเบรียลเพียงไม่กี่ก้าว ใบหน้าของนางซีดเผือดขณะที่หัวใจของนางเต้นไม่เป็นจังหวะ

"ตราของปีศาจ! เจ้าถูกทําให้มีมลทิน!" นางตะโกนสุดปอด!

"ชู่ว! อย่ากรี๊ด ยัยโง่! ข้างใน ข้ายังเป็นคนเดิม แค่มีเครื่องหมายของธาตุมืด ทำให้ข้าไม่สามารถไปตรงหน้าโบสถ์แห่งแสงได้ เพราะสิ่งนี้พวกเขาจะขังและสังหารข้า เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ใช่ปีศาจ ข้ากาเบรียล! เราโตมาด้วยกัน!“กาเบรียลแสดงความจริงใจ”เราเข้าไปในบ้าน! ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่าง!"

"เจ้ามีมลทิน! วิญญาณของเจ้า...เจ้าไม่บริสุทธิ์แล้ว! นั่นเป็นเหตุผลที่เจ้าหนีจากหัวหน้านักบวช!" มายาดูเหมือนจะบ้าเมื่อเห็นตรานั้น

"มายา! ตั้งสติ!" กาเบรียลตะโกนตอบกลับ "ฟังที่ข้าพูด! ตราแห่งธาตุไม่สำคัญ! ข้ายังเหมือนเดิม! เราเข้าไปข้างในกันเถอะ คุยกันได้ ข้าไม่อยากให้ใครรู้ ข้าแค่บอกเจ้าเพราะข้าเชื่อใจเจ้า ได้โปรดฟังข้า!”

กาเบรียลกลับมาที่ประตูแล้วเคาะประตู เขาไม่อยากคุยที่นี่ สถานที่นี้เสี่ยงเกินไป

เขาเหลือบมองกลับไปที่มายา "เข้ามาข้างใน เราจะคุยกัน ข้าจะอธิบายทุกอย่าง ข้าจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น ข้าแน่ใจว่าเจ้าจะเข้าใจ"

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาหันไป เขาสังเกตเห็นบางอย่างที่ทำให้ริมฝีปากของเขาเผยอออกเล็กน้อย

มายาเรียกไม้เท้าของนางออกมา น้ำตาคลอเบ้า แต่นางดูมุ่งมั่น

"มายา! ฟังนะ ใจเย็นๆ ข้ากาเบรียล! เจ้าทำร้ายข้าไม่ได้หรอก! หยุดทำให้ข้ากลัวได้แล้ว เข้ามาข้างในแล้วฟังข้า เพื่อเห็นแก่พระเจ้า!" กาเบรียลคำรามด้วยความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขาคิดว่ามายาจะเข้าข้างเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางเป็นครอบครัวของเขา นางรู้จักเขาดีที่สุด และนางก็รู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร นางน่าจะรู้ว่าเขายังเหมือนเดิม นั่นเป็นเหตุผลที่เขาบอกนาง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงทำบ้าๆ เช่นนี้

"ข้าขอร้อง เจ้าโปรดเข้ามาข้างใน เก็บไม้เท้าไว้ข้างหลัง ข้าไม่ใช่ศัตรู!" เขาพูดต่อ "อย่าทำ ..."

ใบหน้าของมายาเปื้อนน้ำตา แต่นางไม่เก็บไม้เท้ากลับ "เจ้ากลายเป็นความมืดแล้ว ...ข้าต้องทำสิ่งนี้! ข้าไม่มีทางเลือก! เพื่อโลกใบนี้!"

มายายังคงย้ำสิ่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางยกไม้เท้าของนาง ผลึกสีน้ำเงินขนาดเล็กในไม้เท้าเริ่มส่องแสงเจิดจ้า

“หอกน้ำ!” นางร่ายเวท

หอกที่ทำจากน้ำปรากฏตรงหน้านาง ทันทีที่นางโบกมือ หอกก็พุ่งตรงไปที่กาเบรียล

ปกติกาเบรียลจะกระโดดให้พ้นทางเพื่อหลีกเลี่ยงหอก แต่เขายืนอยู่ตรงหน้าประตู และเขาได้ยินเสียงเปิดประตู เขารู้ว่าถ้าเขาหลบ คนในตระกูลของมายาจะถูกหอกเสียบ! เขาปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดก็เกิดขึ้น และผู้คนเริ่มมาถึงมากขึ้นเรื่อยๆ และสงสัยว่าความวุ่นวายนั้นเกี่ยวกับอะไร ตอนแรก พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมมายาถึงโจมตีกาเบรียล พวกเขาสงสัยว่าเพื่อนสองคนทะเลาะกันหรือไม่

หอกน้ำพุ่งเข้าหากาเบรียล เล็งตรงไปที่หัวใจของเขา มายาเติบโตขึ้นมาโดยได้ยินเรื่องราวของนักเวทแห่งความมืดและวิธีที่พวกเขาสังหารผู้คนนับล้านเพื่อความแข็งแกร่ง

นางรู้ว่าสัญญาณของการปลุกธาตุมืดให้ตื่นขึ้นหมายความว่าวิญญาณของบุคคลนั้นเสียหาย และเขาจะเดินไปในเส้นทางแห่งเลือดที่มืดมิด! นางไม่ต้องการให้กาเบรียลไปในทิศทางนั้นและทำให้วิญญาณของเขาเสียไป!

แม้ว่าเขาจะเป็นเหมือนครอบครัวของนาง แต่นางก็เลือกได้ ตัวเลือกสำหรับนางอยู่ระหว่างชีวิตของกาเบรียลกับชีวิตของผู้คนหลายล้านคนที่เขาอาจสังหารได้ หากนางปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ ภาระของชีวิตที่สูญเสียไปทั้งหมดก็จะตกอยู่ที่จิตวิญญาณของนาง นางเสียสติไปหมดแล้ว

ไม่มีทางเลือก กาเบรียลตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ แต่เขาก็ยังปล่อยให้ตัวเองถูกสังหารไม่ได้เช่นกัน เขาต้องปกป้องตัวเองและผู้คนที่อยู่เบื้องหลังเขา

"มาหาข้า!"

เขาตะโกนออกมาดังๆ ขณะที่ยกมือขวาขึ้น แหวนของเขาเปลี่ยนไป เปลี่ยนกลับเป็นคัมภีร์ เปิดหน้าที่สองของคัมภีร์ แสดงเวทแรกในหนังสือ

"โล่วิญญาณ!" กาเบรียลคํารามด้วยพลังทั้งหมดของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้เวท และเขารู้ว่าถ้ามันไม่ได้ผล เขาจะต้องตายและถูกคนที่เขารักแทง

ทันทีที่เขาร่ายเวท มีบางอย่างเกิดขึ้น...ท้องฟ้าพลันมืดลง วิญญาณมืดนับพันออกมาจากคัมภีร์ต้องห้ามแห่งศาตร์มรณะ ส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง วิญญาณทั้งหมดเริ่มวนเวียนตรงหน้ากาเบรียล สร้างโล่กำบัง!

โล่ที่สร้างจากวิญญาณชั่วร้าย ... ในที่สุดก็ปรากฏ ... ทุกคนในหมู่บ้านเห็น รวมทั้งนักบวชประจำเมืองของโบสถ์แห่งแสง ที่เพิ่งมาถึง ...

ไม่มีทางย้อนกลับอีกแล้วสำหรับกาเบรียลในตอนนี้!