ตอนที่ 1295+1296 หลักฐานอยู่ที่ไหน

ตอนที่ 1295 หลักฐานอยู่ที่ไหน

“เธอไม่ใช่ ไม่ใช่เธอ!” คนบ้าส่ายหน้าและชี้ไปที่เจียงเหยา เขากล่าวว่า “เธอเป็นเมียผม เธอเป็นเมียผม ผมอยากการเมียผม ไม่ใช่ลูกสาว ไม่ใช่ลูกสาว”

แม้ว่าเจียงเหยาจะรู้ว่าคนบ้านกำลังพูดถึงอะไร แต่เธอก็ยังรู้สึกเศร้าเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด

แม้ว่าเขาจะบ้าและโง่เขลา แต่พ่อผู้ให้กำเนิดเธอก็ยังไม่ต้องการให้เธอเป็นลูกสาวของเขา ตั้งแต่เธอเกิด เขาไม่เคยสนใจเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว แล้วทำไมเธอถึงต้องการการยอมรับว่าเขาเป็นพ่อของเธอด้วยเล่า

“เขาไม่ต้องการลูก แต่ครอบครัวเราต้องการลูกนะ” นายเจียงผลักคนโง่ออกไปด้วยความโมโห “ลูกสาวที่แกไม่รัก คือลูกสาวที่มีค่าของตระกูลเจียง ในเมื่อแกไม่ต้องการลูกสาวแล้ว ก็ไปซะ อย่ามายุ่งที่นี่อีก”

“ที่รัก ฉันต้องการเมียของฉัน ที่รัก กลับบ้านกันเถอะ” คนบ้าพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอื้อมมือไปหาเจียงเหยา เพื่อดึงเธอ แต่นายเจียงและเจียงเจี๋ยหยุดเขา

“หลานสาว เธอปล่อยให้คนอื่นรังแกพ่อของเธอได้อย่างไร ไม่มีปากที่จะพูดเลยเหรอ” นางหลินรู้สึกเสียใจเมื่อเห็นลูกชายของเธอถูกคนอื่นรังแก เธอเงยหน้าขึ้นและตะโกนใส่เจียงเหยา “ทำไมเธอถึงไร้หัวใจอย่างนี้ เพราะคิดว่าพ่อแท้ ๆ ของตัวเองเป็นคนบ้าใช่ไหม”

“หยุดตะโกนสักที ใครหลานสาวของคุณ คุณไม่ได้ฝังหลานสาวทั้งเป็นตั้งนานแล้วเหรอ” เจียงเหยาเยาะเย้ยเธอก่อนที่จะมองไปยังนางซุนที่กำลังร้องไห้อย่างเย็นชา หากลู่ชิงสีไม่บอกเธอล่วงหน้าเกี่ยวกับตัวตนของนางซุนและคุณผู้หญิงเฉิงที่ได้สืบมา เธอคงถูกหลอกเมื่อเห็นนางซุนร้องไห้อย่างสะเทือนใจ

“ใครบอกว่าฉันฝังเธอทั้งเป็น ถ้าฉันทำอย่างนั้น เธอจะยังมีชีวิตอยู่เหรอ” หญิงชราโต้กลับ

“คุณไม่ได้ฝังเธอทั้งเป็นเพราะมันหนาวเกินไปใช่ไหมล่ะ ขี้เกียจที่จะขุดหลุมใช่ไหม” นางเจียงตอบอย่างประชดประชัน

หญิงชราถึงกับพูดไม่ออก ความจริงก็คือเธอขี้เกียจเกินไปที่จะขุดหลุมเพราะมันหนาวเกินไป เธอใช้จอบขุดและตระหนักว่าเธอขี้เกียจเกินกว่าที่จะขุด เพราะตอนนั้นอากาศหนาวเย็นมาก ทิ้งไว้ไม่ถึงชั่วโมง เด็กก็แข็งตาย อีกทั้งบนภูเขามีสัตว์ป่ามากมาย พอพวกมันได้กลิ่นและได้ยินเสียงเด็ก เด็กไม่มีทางรอดอยู่แล้ว เธอคิดว่าสัตว์ป่าจะได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ เธอเลยทิ้งเด็กไว้บนหญ้าและกลับบ้าน

“ไม่ว่ายังไง เขาก็เป็นพ่อแท้ ๆ ของเธออยู่ดี”

หญิงชรารู้ว่าเธอแก่แล้ว และจะอยู่ได้อีกไม่นาน เธอเป็นห่วงลูกชายของเธอเท่านั้น

ถ้าเธอตายจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของเธอ

ในเมื่อเด็กสาวผู้น่าสงสารซึ่งควรตายไปแล้วยังมีชีวิตอยู่ เธอควรเป็นคนดูแลพ่อของเธอ

นอกจากนี้เจียงเหยาได้แต่งงานกับครอบครัวลู่ซึ่งเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในย่านนี้ ถ้าเธอยอมรับหลานสาวของเธอ เธอและลูกชายของเธอจะสามารถพึ่งพาเธอและใช้ชีวิตร่วมกับเธอและครอบครัวลู่ได้

“หลักฐานล่ะ มีไหม คิดว่าแค่พูดทุกอย่างก็เป็นความจริงอย่างนั้นเหรอ” เจียงเหยาถาม ลู่ชิงสีบอกว่าเขาได้เปลี่ยนรายงานการตรวจสอบดีเอ็นเอแล้ว ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธที่จะยอมรับ

“ลูก เขาเป็นพ่อแท้ ๆ ของลูกนะ”

นางซุนหยิบกระดาษสองแผ่นจากกระเป๋าแล้วส่งให้เจียงเหยา “นี่คือผลการทดสอบดีเอ็นเอจากโรงพยาบาลเมืองจินโด เป็นผลที่พิสูจน์ว่าเราเป็นแม่ลูกกัน และเขาเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของลูก”

__

ตอนที่ 1296 จะเป็นของปลอมได้อย่างไร

เจียงเหยามองไปที่ลู่ชิงสีด้วยความสับสน เขาไม่ได้บอกเหรอว่านางซุนใช้เธอและคนบ้าทำการทดสอบ แล้วนางซุนได้รับผลนั้นอย่างไร

เมื่อเธอเห็นลู่ชิงสีขมวดคิ้ว เจียงเหยาก็รู้ว่าลู่ชิงสีก็ไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นั้นเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เจียงเหยามีคำตอบสำหรับข้อสงสัยนั้น

เธอสแกนผลการตรวจสอบดีเอ็นเอสองสามครั้งและพบเหตุผล

เจียงเหยาหัวเราะอย่างมีความสุข “คุณกำลังพยายามหลอกฉันด้วยผลการตรวจดีเอ็นเอปลอมเหรอคะ นี่คุณกำลังพยายามหลอกนักศึกษาแพทย์อย่างฉันด้วยผลการทดสอบปลอมเหรอคะ มีอะไรผิดปกติกับสมองของคุณหรือเปล่า เพียงเพราะคุณไม่เข้าไม่ได้หมายความว่าฉันไม่เข้าใจนี่ คุณคิดว่าฉันก็เหมือนกับคุณที่อ่านเพียงไม่กี่ประโยคในท้ายประโยคอย่างนั้นเหรอ”

เจียงเหยาโยนกระดาษใส่หน้านางซุน การกระทำของเธอไร้มารยาทและหยาบคาย “นำของปลอมของคุณแล้วกลับเมืองปิงไปซะ อย่ามายุ่งกับฉัน”

นางซุนคิดถึงความเป็นได้นับพัน แต่เธอไม่คิดว่าเจียงเหยาจะสามารถมองเห็นการทดสอบว่าเป็นของปลอมได้อย่างรวดเร็ว

ความตื่นตระหนกฉายผ่านดวงตาที่เปื้อนน้ำตาของเธอ “มันจะปลอมได้อย่างไร เธอไม่ต้องการรับฉันเป็นแม่ของเธอใช่ไหม เราหน้าตาเหมือนกันขนาดนี้ จะไม่ใช่แม่ลูกกันได้อย่างไร”

เจียงเหยาเลิกคิ้วของเธอ ผู้หญิงคนนั้นถูกเปิดโปง เธอจึงตัดสินใจทำตัวไร้ยางอายเช่นนี้ใช่หรือไม่

ลู่ชิงสียืนข้างหน้าและปกป้องเจียงเหยาที่อยู่ข้างหลังเขา “คุณใช้รายงานปลอมเพื่อบอกว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณ มีแรงจูงใจอะไร เพราะคิดว่าคุณหน้าตาคล้ายเธอเหรอ คุณคิดว่านั่นทำให้คุณมีสิทธิ์ที่จะบอกว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณอย่างนั้นเหรอ หลายคนในโลกนี้มีหน้าตาคล้ายกัน อย่างเช่น เซี่ยชิวเซียง น้องสาวฝาแฝดของคุณก็หน้าตาคล้ายภรรยาของผมเหมือนกัน บางทีถ้าน้องสาวของคุณรู้ ก็อาจจะพูดว่าภรรยาของฉันเป็นลูกสาวของเธอด้วยเช่นกัน”

“คุณ-” นางซุนมองดูสามีของเจียงเหยาด้วยความตกใจ เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เมื่อผลการทดสอบดีเอ็นเอเป็นของปลอมถูกเปิดโปง อย่างไรก็ตาม เธอตกตะลึงเมื่อเอ่ยชื่อของเซี่ยชิวเซียง

เป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่ได้ยินชื่อนี้จากปากของคนอื่น

นานจนชื่อนี้แทบจะหายไปจากชีวิตของเธอ

สามีของเจียงเหยารู้เรื่องเซี่ยชิวเซียงได้อย่างไร เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอมีพี่น้องฝาแฝด สามีของเจียงเหยาสืบเรื่องของเธองั้นหรือ

ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาค้นพบอะไร เขารู้มากน้อยแค่ไหน

ทำไมเธอถึงรู้สึกเสมอเมื่อสามีของเจียงเหยาเอ่ยชื่อเซี่ยชิวเซียง เขาหมายถึงอย่างอื่น ราวกับว่าเขากำลังเตือนเธอเกี่ยวกับบางสิ่ง

มีเสียงในใจของนางซุนบอกเธอว่าเป็นการดีที่สุดสำหรับเธอที่จะจากไปทันที นั่นเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุด

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับมัน

เธอมาไกลขนาดนี้แล้ว ถ้าเธอกลับไปตอนนี้ เธอจะยอมรับได้อย่างไร

เธอมีเวลารอ แต่ลูกสาวของเธอไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น

นางซุนแนะนำอย่างจริงจัง “ลูก แม่เป็นแม่ของลูกจริง ๆ นะ ไม่เชื่อถามคนที่รู้จักเราในอดีตก็ได้ ถามชื่อแม่ของลูกสิ แม่รู้ว่าลูกเกลียดแม่ ลูกเกลียดที่แม่ปกป้องลูกไม่ดี ให้โอกาสแม่สักครั้งเถอะนะ ให้แม่ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง”

“ของปลอมก็คือของปลอม กล้าปลอมแม้กระทั่งผลการตรวจดีเอ็นเอ คุณจะเป็นแม่แท้ ๆ ของฉันได้ยังไง” เจียงเหยาขัดจังหวะนางซุน เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะป้องกันตัวเอง เธอไม่ให้โอกาสเธอพูดเลย “จะบอกว่าฉันดูผิด หรือเป็นคุณที่ไร้ยางอาย โทรถามทางโรงพยาบาลจินโด ก็จะรู้ว่านี่คือผลการตรวจจริงหรือปลอม”