บทที่ 58 มองหาอัจฉริยะ
“ถ้าข้ากล้ายอมรับอาจารย์ซุนเป็นอาจารย์ของข้าท่านจะกล้ารับข้าไหม”
ถานไถอวี่ถังยิ้มเยาะตัวเอง
มีข้อกำหนดพื้นฐานที่ต้องปฏิบัติตามในการรับสมัครนักเรียนแม้ว่าจะไม่มีใครสามารถประเมินศักยภาพของบุคคลได้อย่างแท้จริง และพวกเขาไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับภูมิหลังและประสบการณ์ของนักเรียนแต่พวกเขาสามารถประเมินพื้นฐานจากร่างกายได้
หากนักเรียนต้องการฝึกฝนอย่างน้อยพวกเขาก็ต้องไปถึงขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์พวกเขาไม่เพียงต้องมีร่างกายที่แข็งแรงเท่านั้น แต่ยังต้องแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปด้วยมิฉะนั้นพวกเขาจะทนต่อความยากลำบากในการฝึกฝนได้อย่างไร?
ถานไถอวี่ถังมีร่างกายที่อ่อนแอเขายังคงไออยู่ บางครั้งก็มีอาการไอเป็นเลือดราวกับว่าเขาจะล้มลงหากลมกระโชกแรงพัดมา
เขาอ่อนแอถึงขนาดที่ไม่มีครูคนใดที่จะยอมรับเขาเป็นศิษย์ เว้นแต่พวกเขาจะตาบอด
“ถ้าเจ้ากล้ายอมรับข้าข้าก็กล้ายอมรับ!”
ซุนม่อตอบแล้วมองไปที่คนป่วยคนนี้ข้อมูลทั้งหมดของเขาปรากฏขึ้นข้างๆ เขาทันที
เขาไม่ได้เห็นผิดครั้งแล้วครั้งเล่าค่าศักยภาพของบุคคลนี้ถูกระบุว่าสูงมากจริงๆ
เขามีมาตรฐานเดียวกันกับซวนหยวนพ่อและหลี่จื่อฉีในช่วงสามวันของการประชุมคัดเลือกนักศึกษา ซุนม่อได้พบกับนักเรียนกว่า 2,000 คนอย่างไรก็ตาม ทั้งสามคนนี้เป็นนักเรียนเพียงคนเดียวที่มีศักยภาพ"สูงมาก"
ในเวลาเดียวกันระบบยังระบุด้วยว่าอย่ามองเขาแบบเด็ก มิฉะนั้นเขาจะโชคร้ายนี่แสดงให้เห็นว่าถึงแม้เด็กหนุ่มคนนี้จะดูไม่เป็นอันตราย แต่เขาอาจแอบเป็นคนเจ้าเล่ห์
"อืม?"ถานไถอวี่ถังตกตะลึงและประเมินซุนม่อ "ท่านไม่กลัวว่าขยะอย่างข้าจะกลายเป็นมลทินบนเส้นทางของท่านในฐานะมหาคุรุ?"
“ข้ามีความมั่นใจว่าจะปลูกฝังเจ้าให้เป็นคนที่ยอดเยี่ยมได้”
ซุนม่อแค่พูดถึงเรื่องนี้ผ่านๆเขาไม่สนใจจริงๆ ว่าเขาจะสามารถรับสมัครถานไถอวี่ถังได้สำเร็จหรือไม่เป็นเพราะระบบบอกว่าบุคคลนี้เป็นระเบิดเวลา และแนะนำให้อยู่ห่างจากเขา
ถานไถอวี่ถังตกตะลึงเขามองซุนม่อด้วยความประหลาดใจ ครูฝึกสอนที่หล่อเหลาคนนี้ดูมีความมั่นใจมากกว่าเขา!
คิดว่าเขาจะพูดอะไรที่หลงตัวเอง?ใครกันที่ทำให้ท่านกล้าทำอย่างนั้น?
อย่างไรก็ตามถานไถอวี่ถังรู้สึกซาบซึ้งในหัวใจของเขาเล็กน้อยเหตุผลที่เขามาที่ สถาบันจงโจวในครั้งนี้เป็นเพราะมหาคุรุที่เขาชื่นชมมาเป็นเวลานานเป็นอาจารย์รับเชิญที่นี่แม้ว่าเขาจะใช้กลอุบายบางอย่างและไปพบอาจารย์ แต่อาจารย์ก็ไม่รับเขาเป็นลูกศิษย์ของเขา
สาเหตุเป็นเพราะร่างกายที่ป่วยไข้ของเขามันจะมีประโยชน์อะไรถ้าเขาต้องตายตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งที่เขาเป็นอัจฉริยะ? มหาคุรุยุ่งมากและไม่ขาดแคลนศิษย์ ทำไมเขาจะต้องเสียพลังงานกับถานไถอวี่ถัง?
“ฮ่า ฮ่า!”
ถานไถอวี่ถังหัวเราะเยาะตัวเองและตัดสินใจที่จะทดสอบซุนม่อเพิ่มเติมอย่างไรก็ตาม เขาถูกขัดจังหวะก่อนที่เขาจะพูดอะไร
“เรื่องนี้พอได้หรือยัง?ข้าเกลียดคนที่พยายามคิดร้ายกับข้ามากที่สุดเจ้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาอยู่ภายใต้การดูแลของข้าหรือ? ถ้าเจ้าเต็มใจก็คุกเข่าลงตอนนี้มิฉะนั้นก็ออกไปซะ”
ซุนม่อรู้สึกไม่พอใจ(เจ้าต้องการที่จะทดสอบข้า? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?)
การแสดงออกที่สงบของถานไถอวี่ถังเปลี่ยนไปเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจที่ซุนม่อมองเขาออก
ถานไถอวี่ถังได้เห็นกระบวนการที่ซุนม่อยอมรับเจียงเหลิ่งเป็นนักเรียนของเขาและมันทำให้เขาประทับใจอย่างมาก หลังจากนั้นเขาพยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับซุนม่อเหตุผลที่เขามาที่หอโถงประลองคือเพื่อที่เขาจะได้ตรวจสอบซุนม่อหากซุนม่อบรรลุความคาดหวัง เขาก็ขออยู่ภายใต้การดูแลของเขา
นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยที่น่าอึดอัดใจยิ่งกว่านั้นดูเหมือนว่าซุนม่อคนนี้ก็เป็นคนเจ้าเล่ห์เช่นกันทำไมคนถึงบอกว่าเขาเป็นคนที่อาศัยผู้หญิง? ดูเหมือนว่าจะต้องมีเรื่องราวที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
“เจ้าลังเลมากเจ้ายังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”
ซุนม่อขมวดคิ้ว
“ฮ่าฮ่า อาจารย์ซุน! ท่านแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ แต่ท่านไม่กลัวหรือว่าข้าจะสร้างปัญหาใหญ่แก่ท่าน หากท่านรับข้าเป็นศิษย์?” ถานไถอวี่ถังถาม
เผียะ!
ซุนม่อยกมือขึ้นตบหน้าถานไถอวี่ถัง
"หา?"
ลู่จื่อรั่วที่เฝ้าดูอยู่ข้างๆก็ตกใจ ทำไมจู่ๆ เขาถึงทำแบบนั้น?
“ข้าเป็นคนที่ไม่ชอบพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง!อย่าทดสอบข้าอีกต่อไป!”
เหตุผลที่ซุนม่อทำเช่นนี้ไม่เพียงเพราะเขารู้สึกโกรธเล็กน้อยเขายังพยายามทดสอบ ถานไถอวี่ถัง อย่างไรก็ตาม เขาต้องไม่เพิกเฉยต่อคำพูดของระบบ
นักเรียนที่อยู่ใกล้เคียงได้ยินความโกลาหลและมองไป
ถานไถอวี่ถังที่ถูกตีไม่ได้แสดงท่าทีโกรธเคืองรุนแรงหรือละอายใจ เขามองเพียงซุนม่อด้วยความประหลาดใจ
จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าคุกเข่าลง และโค้งคำนับด้วยความเคารพ
“อาจารย์ซุนโปรดรับข้าเป็นศิษย์ของท่านด้วย!”
ติง!
+1คะแนนความประทับใจจาก ถานไถอวี่ถัง
ความสัมพันธ์เชื่อมต่อกับถานไถอวี่ถังเริ่มต้น: เป็นกลาง (1/100)
สายตาของซุนม่อหยุดชั่วคราวเมื่อเขาได้ยินการแจ้งเตือนของระบบ(เจ้าไม่ได้ให้คะแนนความประทับใจที่ดีเมื่อข้าเห็นแผนการของเจ้าแต่เจ้าแสดงปฏิกิริยาหลังจากที่ข้าตบเจ้า เจ้าเป็นคนที่ชอบถูกทำร้ายแล้วมีความสุขหรือ?)
ตามคาดของนักเรียนคนหนึ่งซึ่งถูกมองว่าเป็นระเบิดเวลาโดยระบบปฏิกิริยาของเขาน่าประหลาดเกินไป
หนังสือจิตวิทยาที่เขาซื้อมาบอกอะไร?
มีโอกาสสูงที่คนอย่างเขาจะมีสุขภาพจิตไม่ดี
"อาจารย์!"
ลู่จื่อรั่วซ่อนตัวอยู่ด้านหลังซุนม่อแอบดึงแขนเสื้อของเขา นางเอามือปิดปากและเตือนเขาว่า“ข้ารู้สึกว่าเขาน่ากลัวมาก ไม่รับเขาเป็นลูกศิษย์ดีกว่า”
“ฮะฮะ!”
ซุนม่อก็หัวเราะเช่นกัน(เมื่อข้าเล่นเกม ข้าชอบท้าทายระดับความยากสูงสุดข้าจะถอยได้อย่างไรเมื่อนักเรียนท้าทายข้าในตอนนี้)
“ซุนม่อ อย่าให้มันเกินไปและจบลงด้วยการล้มเหลวอย่างน่าสังเวชเล่า!”
ระบบเตือนเขาทันที
“เอาล่ะ หลังจากโขกศีรษะคารวะสามครั้งเจ้าจะเป็นศิษย์ของข้า”
ซุนม่อพูดขึ้นโดยไม่สนใจระบบเลย
"อาจารย์!"
ลู่จื่อรั่วดึงแขนเสื้อของซุนม่ออย่างกังวล
“อาจารย์ โปรดรับการกราบคารวะจากศิษย์คนนี้!”
ถานไถอวี่ถังโค้งคำนับอย่างถูกต้องโขกหน้าผากของเขาลงกับพื้นโดยไม่พยายามใช้กลอุบายเล่ห์เหลี่ยมใดๆ
"ลุกขึ้น!"
ซุนม่อเอามือไพล่หลังและเดินออกจากโรงฝึกโดยไม่ช่วยประคองถานไถอวี่ถังให้ยืนขึ้น
เด็กหนุ่มผู้ป่วยไม่ได้สนใจ เขาลุกขึ้น ปัดฝุ่นที่หัวเข่าของเขาแล้วก้มตัวไปทาง ลู่จื่อรั่ว “ศิษย์พี่หญิงลู่!”
ลู่จื่อรั่ววิ่งหนีไปทันทีเหมือนกระต่ายที่ได้เห็นนักล่า
“โอ้ย เจ้าหนุ่มขี้โรคนั่นทำให้ตัวนำโชคดีของข้ากลัวหรือนั่น”
ซุนม่อรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“เจ้าควรกังวลเกี่ยวกับตัวเองดีกว่าข้าขอย้ำอีกครั้ง นี่คือเก้าแคว้นแดนแผ่นดินใหญ่ อย่าใช้วิธีการสอนที่เจ้าใช้ในโรงเรียนมัธยมหมายเลขสองมันไร้ประโยชน์”
ระบบตำหนิเขาโดยรู้สึกว่าซุนม่อไม่ฟังคำแนะนำของมัน
“ในเมื่อเจ้าเลือกข้าเป็นเจ้าของเจ้าควรวางใจข้า หรือเจ้ากำลังบอกว่าเจ้าตาบอด?” ริมฝีปากของซุนม่อกระตุก“ข้าถูกท้าทาย ข้าควรทำอย่างไร? หลีกเลี่ยง? ขอโทษนะ ข้ายอมตายดีกว่า!”
ระบบก็เงียบลงกะทันหันหลังจากได้ยินคำพูดของซุนม่อ จู่ๆก็รู้สึกว่าอาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในการเลือกซุนม่อ
หากละทิ้งความสามารถของตนเป็นความจริงที่เขาได้ประพฤติตนเป็นมหาคุรุ ร่างสถิตสองสามคนก่อนหน้านี้ทั้งหมดจะหดหัวกลับทันทีหลังจากฟังคำเตือนอย่างเชื่อฟัง
“ตอนนี้เจ้ารู้สึกชื่นชมข้าไหม?”ซุนม่อถามว่า “ถ้าอย่างนั้นก็พูดมาเถอะ อย่าเก็บมันไว้ในตัวเจ้า!”
“บัดซบ!”
ระบบพูดกระชับชัดเจน
ติง!
'มอบหมายภารกิจใหม่ โปรดให้ถานไถอวี่ถังเทิดทูนยอมรับเจ้าจากก้นบึ้งของหัวใจ รางวัลจะเป็นหีบสมบัติทองคำหนึ่งกล่อง'
ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีนักเมื่อซุนม่อได้ยินภารกิจที่ระบบประกาศเด็กหนุ่มอมโรคคนนี้ไม่ได้มีเจตนาบริสุทธิ์จริงๆ แต่นั่นก็ไม่สำคัญ สิ่งต่างๆจะเป็นสิ่งที่ท้าทายเท่านั้น
หลังจากมาที่อาณาจักรถังในจงโจวแล้ว เขาไม่สามารถวางมือบนเครื่องเล่นเกมอีกต่อไปและไม่สามารถเล่นเกมได้ดังนั้นเขาจึงได้แต่หาความสนุกให้ตัวเองได้เท่านั้นการสอนนักเรียนก็นับว่าเป็นวิธีที่ดีในการใช้เวลาของเขา!
เนื่องจากความพยายามของกู้ซิ่วสวินสถาบันตกลงว่าตราบใดที่ครูฝึกสอนสามารถรับสมัครนักเรียนห้าคน พวกเขาจะถูกเปลี่ยนสถานะอย่างเป็นทางการและกลายเป็นครูสำรอง
การประกาศภายในได้รับการเผยแพร่ดังนั้นจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ
หลี่จื่อฉี, ลู่จื่อรั่ว, ซวนหยวนพ่อ, เจียงเหลิ่งและตอนนี้กับถานไถอวี่ถังมีทั้งหมดห้าคน แม้ว่าพวกเขาแต่ละคนจะมีข้อบกพร่อง แต่ซุนม่อก็สามารถปฏิบัติตามข้อกำหนดได้
“พวกเจ้าสามารถเดินชมไปรอบๆโรงเรียนได้ด้วยตัวเอง ข้าจะไปพักผ่อนก่อน”
ซุนม่อเดินทางไปมาสองวันแล้วแต่ยังไม่พบนักเรียนที่มีคุณค่าสูงมากนัก นอกจากนี้มันไม่ง่ายสำหรับเขาในการรับสมัครนักเรียนตั้งแต่แรกเนื่องจากสถานะของเขาเป็นครูฝึกสอนดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไม่เสียเวลากับเรื่องนี้และกลับไปที่หอพักเพื่อเขียนไซอิ๋ว ต่อ
ลูกผู้ชายต้องไม่ขาดเงินเป็นเพราะพวกเขาไม่มีอะไรจะสำรองหากพวกเขาไม่มี นี่คือสิ่งที่ซุนม่อคิดมาตลอดดังนั้นเขาจึงต้องคิดต้นฉบับโดยเร็วและมุ่งหน้าไปที่ร้านเช่าหนังสือ เพื่อค้นหาเจ้าของร้านสกุลเจิ้งเพื่อแลกต้นฉบับเป็นเงิน
ถานไถอวี่ถังสัมผัสใบหน้าของเขาในที่ที่เขาถูกซุนม่อตบและมองดูซุนม่อจากไปริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้ม หวังว่าชีวิตนี้ที่ใช้ในสถาบันจงโจวจะไม่น่าเบื่อ
ลู่จื่อรั่ววิ่งตามซุนม่อ
…
การประชุมคัดเลือกนักศึกษาสิ้นสุดลงในที่สุดหลังจากสามวัน
เจ้าหน้าที่จากแผนกขนส่งพัสดุได้รื้อแท่นเวทีต่อสู้ถอดป้ายที่แขวนไว้ในส่วนต่างๆ ของโรงเรียนรวมทั้งโครงสร้างพื้นชั่วคราวบางส่วนที่ตั้งขึ้น หลังจากทำงานทั้งหมดเสร็จแล้วพวกเขาก็ไปรวมตัวกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
หลังจากขูดอาหารในจานและเหล้าผ่านไปสามรอบบรรยากาศก็เริ่มมีชีวิตชีวามากขึ้น
หลังจากนั้นไม่นานก่อนที่การสนทนาจะหันไปหาซุนม่อ ไม่มีอะไรช่วยได้เนื่องจากผู้ชายคนนี้มีความสัมพันธ์กับอันซินฮุ่ย
“พวกเจ้าได้ยินไหม?ซุนม่อรับนักเรียนมาสองสามคน หนึ่งในนั้นคืออัจฉริยะที่หลิ่วมู่ไป๋สนใจข้าคิดว่าเขาชื่อซวนหยวนพ่อ ข้าสงสัยว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือไม่!?”
เฉินมู่รู้สึกสงสัย
“เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องโกหกนักเรียนคนไหนจะโง่ขนาดนั้นที่จะยอมเรียนภายใต้ครูฝึกสอน”
หลิ่วถงไอออกมาเบาๆเขาเมามากจนหน้าแดงและลมหายใจมีกลิ่นเหล้า
“นั่นอาจไม่เป็นความจริงเสมอไปข้าได้ยินมาว่ากู้ซิ่วสวินคัดเลือกนักเรียนห้าคนในวันแรก เป็นไปตามที่คาดไว้ ผู้สำเร็จการศึกษาที่อาจารย์ใหญ่อันของเราเคยดึงตัวมาด้วยตัวเองนางโดดเด่นเหลือเกิน”
เฉินมู่ตอบโต้
“ซุนม่อจะเปรียบเทียบกับกู้ซิ่วสวินได้อย่างไร?เขาไม่คู่ควรกับการหิ้วรองเท้าของนางด้วยซ้ำ!”
หลิ่วถงกล่าวด้วยความรังเกียจ
"ถูกต้องเขาต้องใช้เงินเพื่อให้คนกระจายข่าวลือสร้างชื่อเสียงให้เขา มีครูฝึกสอนที่เคยทำแบบเดียวกันมาก่อนใช่ไหม?พวกเขายังคงถูกไล่ออกในที่สุด!”
“แม้ว่าซุนม่อจะมีความสามารถแต่เขาก็จะไม่สามารถทำงานได้นาน ลูกชายของ จางฮั่นฟูชอบอาจารย์ใหญ่อันมาโดยตลอดพวกเจ้าคิดว่าจางฮั่นฟูจะปล่อยซุนม่อออกไปหรือไม่?
“ซุนม่อนั้นไม่มีสายตาที่เฉียบแหลมจริงๆเขาคิดว่าเขามีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายของโรงเรียนเราไหม? เขากำลังวางแผนที่จะช่วยอาจารย์ใหญ่อันนำความรุ่งโรจน์ของโรงเรียนกลับคืนมา?เพื่อนำมันกลับคืนสู่เก้าสถาบันยิ่งใหญ่? เขากำลังคิดมากเกินไป!”
พนักงานขนส่งดื่มมากเกินไปและพวกเขาไม่สนใจสิ่งที่พูด สถาบันจงโจวได้สะสมความยุ่งยากมามากมายนานแล้วหากพวกเขายังอยู่ที่อันดับท้ายของกลุ่มโรงเรียนปีนี้พวกเขาจะเสียสิทธิ์และถูกลบออกจากรายชื่อสถาบันศึกษา มันจะจบลงสำหรับพวกเขาด้วย
มันสมเหตุสมผลจางฮั่นฟูและหวังซู่อยู่ในโรงเรียนมานานกว่า20 ปีและอิทธิพลของพวกเขาหยั่งรากลึก
อันซินฮุ่ยเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้เพียง3 ปี ในอดีตนางไม่มีประสบการณ์ในการเป็นอาจารย์ใหญ่ พูดตามตรงถือว่าดีแล้วที่นางไม่ถูกไล่ออกหลังจากผ่านไปสามเดือน
เมื่ออันซินฮุ่ยเพิ่งมาถึงนอกจากโจวหลินที่อยู่เคียงข้างนาง นางไม่มีผู้ช่วยที่ใกล้ชิดอื่น นางต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำให้สถานะของนางในสถาบันมั่นคง
“ผู้เฒ่าหลี่เจ้าดูแลซุนม่อเมื่อเร็วๆ นี้ เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้”
หลิ่วถงดื่มเหล้าอีกหนึ่งจอก
“ฮะฮะ!”
หลี่กงแสดงสีหน้าเคอะเขินและแอบด่าในใจ เขาติดตามซุนม่อในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาโดยต้องการดูว่ามีวิธีใดบ้างที่จะจัดการกับสถานการณ์นี้จากนั้นเขาก็หมดความกล้าที่จะต่อกรกับซุนม่อมากขึ้น
การพาซวนหยวนพ่อ เข้ามาเป็นข่าวลือ?
ช่างเป็นเรื่องตลกเมื่อซวนหยวนพ่อคุกเข่าลงและยอมรับว่าซุนม่อเป็นอาจารย์ของเขา หลี่กงได้ซ่อนตัวอยู่ในโกดังและเห็นกระบวนการทั้งหมด