ตอนที่5: แรงดันวิญญาณ, พลังวิญญาณ, อณูวิญญาณ
“ไม่เอาน่า~! นี่เธอจะน้อยใจไปถึงเมื่อไหร่กัน?”
“แต่, แต่...”
ฮินาโมริเดินต่อไปเรื่อยๆ แต่ในหัวเธอก็ยังคาใจอยู่. หลังจากคำพูดของโกโจแล้วเธอไม่อยากเชื่อเขาเลย. เหตุนี้เธอเลยลองร่ายคาถาสองสามคาถาเพื่อทดสอบดู.
ผลลัพธ์นั้นน่าประหลาดใจมาก.ไม่ว่าเธอจะใช้อะไร, เขาก็เลียนแบบได้ด้วยการมองครั้งเดียว. ที่น่าตกใจที่สุดก็คือเขาไม่ได้แค่เลียนแบบไปมั่วๆเท่านั้นแต่กลับเข้าใจว่ามันทำงานอย่างไรแม้ว่าเขาจะมีพื้นฐานที่ต่างกันมากก็ตาม.
สุดท้ายเธอก็เข่าทรุดลงด้วยความพ่ายแพ้และยอมรับความเก่งกาจของเขาไป.
เธอเข้าใจความรู้สึกของรุ่นพี่เธอในโรงเรียนแล้วว่าตอนที่เธอใช้วิถีมารระดับต่ำโดยไม่ต้องร่ายมันเป็นยังไง.
ฮินาโมริไม่ใช่คนเย่อหยิ่ง แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าการถูกคนอื่นชมว่าเป็นอัจฉริยะทำให้เธอชะล่าใจ.
พอรวบรวมกำลังใจกลับมาได้เธอก็กำมือ “โย้ช, เราต้องฝึกให้หนักกว่านี้”
โกโจเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็วของเธอก็อดยิ้มไม่ได้. ถึงยังไงเธอก็ยังดูตลกอยู่ดี.
“ตอนนี้พวกเราก็เห็นต้องกันแล้วว่าผมเป็นอัจฉริยะตัวจริง, เรามาคุยกันหน่อยดีไหม? ผมสนใจอยากจะเข้าเรียนมากๆ แต่ถ้าได้ข้อมูลพื้นฐานมาซักหน่อยก่อนก็ดี”
เจ้าโจรคนก่อนหน้าได้หนีไปแล้วตอนที่เขารีบมาช่วยโมโมะ แต่เขาไม่สนใจจึงปล่อยให้มันหนีไป.
ฮินาโมริพยักหน้า “ค่ะ, โกโจซังอยากจะถามอะไรหรอคะ?”
โกโจพยักหน้า. เขามีคำถามคำเดียว, มันคาใจเขามากที่สุด.
“ทำไมพวกเราถึงเลือดออกได้?”
เขาเข้าใจว่าวิญญาณที่แข็งแกร่งนั้นต้องกินแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเลือดออกได้. ขนาดวิญญาณระดับต่ำยังเลือดออกได้เลย.
ฮินาโมริยิ้มเพราะตัวเองเข้าใจ “เป็นคำถามที่ปกติมากเลยค่ะ”
ฮินาโมริหลับตาลงแล้วรวบรวมความคิด.
“ก็อย่างที่คุณเห็น, ร่างกายของพวกเรานั้นไม่ได้ต่างจากมนุษย์เลย. สีเดียวที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดระหว่างร่างวิญญาณและร่างกายหยาบก็คือต้นกำเนิด. ร่างกายของมนุษย์นั้นทำจากสิ่งมีชีวิตหรือที่พวกเราเรียกว่า คิชิ. ขณะที่ร่างของเราทำมาจาก เรชิ (อณูวิญญาณ).”
พอพูดขึ้นมา เธอก็ยกมือขึ้นแล้วเริ่มรวบรวมวิญญาณมาไว้ในมือ.
“นี่ไม่ใช่แค่ร่างของพวกเราเท่านั้น. หญ้าที่อยู่บนพื้น, เมฆบนท้องฟ้า, ต้นไม้และแม้แต่อากาศที่พวกเราหายใจอยู่, ทุกๆอย่างในโซลโซไซตี้ทำมาจากอณูวิญญาณ. พอมันเข้มข้นถึงระดับหนึ่ง เราสามารถร่ายคาถากับอณูวิญญาณเหล่านั้นได้. ตัวอย่างเช่น ก้าวพริบตา. เสียดายที่นักเรียนปีแรกอย่างหนูยังไม่ได้ถูกสอน จึงแสดงให้ดูไม่ได้ค่ะ”
เธอดูเสียใจมากที่ทำให้ดูไม่ได้แต่โกโจก็ไม่ได้ว่าอะไร.
“ไม่เป็นไร.แล้วพลังวิญญาณล่ะ?”
“คุณรู้จักด้วยหรอคะ? ฮึม, พลังวิญญาณคือสิ่งที่สิ่งมีชีวิต, ดวงวิญญาณและแม้แต่มนุษย์มีอยู่ในตัว. ยิ่งมีมากก็ยิ่งสามารถแข็งแกร่งได้. จากที่หนูรู้มา, มนุษย์ที่มีพลังวิญญาณมากสามารถมองเห็นยมฑูตหรือแม้แต่วิญญาณเร่ร่อนได้ด้วยค่ะ. สำหรับยมทูตแล้ว พลังวิญญาณคือสิ่งที่เหมือนกับเชื้อเพลิงเอาไว้ใช้ร่ายคาถาน่ะค่ะ”
โมโมะยิ้มให้ “ต่อไปก็เป็นแรงดันวิญญาณ”
“แรงดันวิญญาณ?”
“ใช่ค่ะ. แรงดันวิญญาณนี่ค่อนข้างอธิบายยาก. จะบอกว่ามันเอาไว้แสดงถึงน้ำหนักของตัวตนดีมั้ยนะ? แรงดันวิญญาณที่แข็งแกร่งสามารถทำให้ศัตรูที่อ่อนแอกว่าสิ้นท่าไปได้เลยค่ะ. พวกเราไม่สามารถวัดค่าพลังวิญญาณที่มีในตัวได้ เราเลยวัดจากแรงดันวิญญาณแทนค่ะ”
ขณะที่พูด เธอก็นั่งลงแล้วใช้กิ่งไม้วาดลงบนพื้น.
“พูดสั้นๆก็คือ, อณูวิญญาณสร้างร่างกายหรือเรียกว่าภาชนะ. พลังวิญญาณคือพลังงานที่เติมเต็มภาชนะนั้นส่วนแรงดันวิญญาณก็คือพลังที่ล้นออกมานั่นเองค่ะ. ยิ่งมีอณูวิญญาณมากเท่าไหร่ พลังวิญญาณก็จะมีมากตาม. และพลังวิญญาณที่มากก็หมายความว่าแรงดันวิญญาณก็จะมากขึ้นด้วยค่ะ. นี่แหละคือพื้นฐาน”
โกโจเงียบไปครู่หนึ่ง “แปลว่า ร่างที่แข็งแกร่งก็คือร่างที่สามารถเก็บพลังและความสามารถได้มากตามสินะ’ง็ฌง”
มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเขาเลย. แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อดจ้องไปทางโทชิโร่ไม่ได้.
‘ร่างของเขาไม่ได้ดูแข็งแกร่งเลย. แต่ถึงอย่างนั้นเราก็สัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลจากเขา. สงสัยเขาจะเหมือนเจ้าหนูยูตะสินะ”
ยูตะคือหนึ่งในลูกศิษย์รุ่นแรกๆของเขา. เป็นผู้ใชไสย์เวทย์ระดับพิเศษ. ตอนที่เขาพบกันครั้งแรก ยูตะถูกสั่งให้ประหารเพราะพลังที่เขาไม่สามารถควบคุมได้.
แม้แต่ตอนนี้เอง ร่างกายที่อ่อนแอของเขาก็คือหนึ่งในจุดด้อย. แต่ถึงอย่างนั้นด้วยพลังไสย์เวทย์มหาศาลของเขา มันคงไม่ใช่ปัญหาอะไร.
‘แล้วก็’
เขาถอนหายใจออกมาเพราะเห็นศิษย์ตัวเองเวลามองสองคนนี้. ดูเหมือนว่าเขาคิดถึงชีวิตเก่ามากกว่าที่คิดไว้. พอนึกดูแล้วเขาก็นึกอะไรออกมา.
“นี่, พวกเธอเคยได้ยินพลังไสย์เวทย์? คำสาป? หรือผู้ใช้ไสยเวทย์ไหม?”
ฮินาโมริกับโทชิโร่มองเขาด้วยความงุนงง.
“คำสาปหรอคะ? หมายถึงพวกฮอลโล่วหรือเปล่า? ส่วนผู้ใช้ไสย์เวทย์? หนูคิดว่ามีแค่มนุษย์ที่ใช้พลังได้ เรียกว่าควินซี่ไม่ใช่ผู้ใช้ไสย์เวทย์ค่ะ”
