ตอนที่ 370

ตอนที่ 370

ไม่ไกลจากโรงแรงรถที่ปกคลุมไปด้วยหนามหยุดอยู่ริมถนน

“เธอควบคุมซอมบี้ได้ไกลขนาดไหน?” หลิวหมิงอวี่มองดูซอมบี้สองตัวที่นั่งข้างหลังและถาม

“ตามระยะการควบคุมก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งร้อยเมตรค่ะ”เย่ซิงซวนกล่าวอย่างเขินอาย

ไกลจากระยะนี้ซอมบี้สองตัวจะกลายเป็นซอมบี้ที่ไม่สามารถควบคุมได้

หากเย่ชิงซวนเข้าใกล้ระยะนี้อีกครั้งเธอยังคงสามารถควบคุมได้อีกครั้งแต่ซอมบี้ที่เร่ร่อนรู้ว่าพวกมันจะไปที่ไหน

หลิวหมิงอวี่ขมวดคิ้วระยะทางหนึ่งร้อยเมตรนั้นสั้นเกินไปจากทางเข้าโรงแรมถึงทางเข้ารีสอร์ทก็ร้อยกว่าเมตรแล้ววิธีการก่อนหน้านี้เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง

เย่ชิงซวนลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “หรือไม่ก็ทิ้งพวกมันไปพวกมันเป็นแค่ซอมบี้ธรรมดา”

หลิวหมิงอวี่โบกมือและมองดูซอมบี้ที่นั่งด้านหลังอีกครั้งในปัจจุบันยกเว้นเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งพูดได้เลยว่าพวกเขาไม่ต่างจากคนจริงๆ

ถ้าไวรัสถูกกำจัดออกไปได้บางทีอาจจะรักษาซอมบี้สองตัวนี้เสมือนคนจริงๆได้

ไม่ดีจริงๆ สร้างบ้านให้อยู่แยกออกไปเลยดีกว่า

บ้านควรอยู่ท่ามกลางกิจกรรมของเย่ชิงซวนเพื่อที่เย่ชิงซวนจะควบคุมอีกฝ่ายได้ดีที่สุด

หลิวหมิงอวี่บอกเย่ชิงซวนในสิ่งที่เขาคิด

เย่ชิงซวนมีความสุขมากเธอมีความรู้สึกพิเศษต่อซอมบี้สองตัวนี้จริงๆ เธอรู้สึกเสมอว่าพวกเขาแตกต่างเล็กน้อยแต่เธอไม่พบความแตกต่างตอนนี้เธอสามารถเก็บไว้ได้นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด

แม้ว่ารีสอร์ทจะค่อนข้างเป็นพื้นฐานแต่ก็ยังมีอุปกรณ์สำหรับตรวจจับไวรัสซอมบี้

หลิวหมิงอวี่พาซอมบี้สองตัวไปที่ห้องทดสอบเพื่อทำการทดสอบนอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่ทุกคนต้องผ่านการฆ่าเชื้ออย่างง่ายๆ เมื่อกลับมาจากการต่อสู้

“บอส คุณทั้งสี่แข็งแรงมากและไม่มีไวรัสซอมบี้ในร่างกายของคุณ” ผู้ตรวจการเดินไปและพูดกับหลิวหมิงอวี่

“ขอบคุณ” หลิวหมิงอวี่ขอบคุณเขา

ไม่มีไวรัสซอมบี้ในซอมบี้สองตัวนี้ซึ่งอยู่นอกเหนือความคาดหมายของหลิวหมิงอวี่เล็กน้อย

ซอมบี้ที่ไม่มีไวรัสซอมบี้ยังเป็นซอมบี้อยู่หรือเปล่า?

นี่คือปัญหา.

“บอสคะ ฉันจัดให้พวกเขาอยู่กับคุณดีไหมคะ?”เย่ชิงซวนถามอย่างมีความสุขไม่มีไวรัสซอมบี้ซึ่งหมายความว่าคุณสามารถอาศัยอยู่ในรีสอร์ทได้

หลิวหมิงอวี่พยักหน้า “เอาสิ วันนี้ถ้าเธอแข็งแกร่งในการควบคุมอาจมีผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดบางอย่าง”

ตามจริงแล้วในหัวใจของหลิวหมิงอวี่เขาก็มีความรู้สึกที่แตกต่างกันเกี่ยวกับซอมบี้สองตัวนี้และเขามักจะรู้สึกว่าซอมบี้สองตัวนี้ไม่ธรรมดา

“เข้าใจแล้วค่ะ” เย่ชิงซวนพยักหน้า

เธอยังวางแผนที่จะฝึกฝนวิธีการควบคุมของเธอมากขึ้นในทุกวันนี้นอกจากนี้เธอยังต้องการถ่ายทอดพลังจิตของเธอให้กับพวกเขาหลังจากที่พลังจิตของเธอฟื้นขึ้นมาเพื่อดูว่ามีการเปลี่ยนแปลงใดๆหรือไม่

เมื่อจับซอมบี้สองตัวนี้เธอได้ริเริ่มที่จะตัดการเชื่อมต่อการถ่ายทอดพลังจิต

มีลางสังหรณ์ในใจว่าถ้าเธอยังคงให้อาหารพลังจิตต่อไปบางทีซอมบี้อาจจะแตกต่างออกไปมากขึ้น

อันที่จริงซอมบี้ทั้งสองตอนนี้ดูเหมือนมนุษย์แต่หากสังเกตดีๆ คุณจะเห็นว่าพวกมันค่อนข้างน่าเบื่อ

เย่ชิงซวนเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่โลจิสติกส์การจัดห้องสำหรับสองคนไม่ได้เป็นปัญหาเลย

เย่ชิงซวนไปจัดการกับปัญหาที่พักของซอมบี้และหลิวหมิงอวี่ไปที่โรงอาหารเพื่อจัดการอาหารเย็นของเขาเอง

อาหารเย็นเป็นชุดไก่ตุ๋นรสชาติดีไม่น้อย แต่หลิวหมิงอวี่มักจะรู้สึกว่ารสชาติแย่ลงเล็กน้อยเมื่อเขาคุ้นเคยกับอาหารที่เย่ชิงซวนทำ

สำหรับหลิวหมิงอวี่รสชาติแย่ลงเล็กน้อย สำหรับคนอื่นๆ นี่เป็นมื้อที่อร่อยที่สุด

ติ้ง ติ้ง

สร้อยข้อมือของหลิวหมิงอวี่มีการตั้งเตือนไว้โดยทั่วไปข้อมูลนี้ไม่ใช่ข้อมูลสำคัญและจะไม่ส่งเสียงตอนนี้ดูเหมือนว่าจะต้องมีสิ่งที่สำคัญ

เขาเปิดสร้อยข้อมืออัจฉริยะ เป็นข้อความจากหม่าจุนฮ่าว

หม่าจุนฮ่าว “บอสครับ หมวกเสมือนจริงรุ่นที่สองถูกสร้างขึ้นแล้วมาดูกันเถอะ”

หลิวหมิงอวี่ “ได้ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

หลิวหมิงอวี่วางภาชนะบนโต๊ะอาหารและรีบไปที่ห้องทดลองของหม่าจุนฮ่าว

“หมวกเสมือนจริงที่ผลิตแล้วอยู่ที่ไหน?” หลิวหมิงอวี่ถามเมื่อเห็นหม่าจุนฮ่าว

“บอส นี่ครับ” หม่าจุนฮ่าวนำหลิวหมิงอวี่ไปที่โต๊ะ

หม่าจุนฮ่าวหยิบหมวกเสมือนจริงขึ้นมาและแนะนำหลิวหมิงอวี่ “นี่คือหมวกเสมือนจริงรุ่นที่สอง รูปร่างของหมวกเสมือนจริงรุ่นที่สี่จะยังคงอยู่สำหรับประสาทสัมผัสทั้งห้านั้นวิธีการควบคุมคลื่นสมองที่ง่ายที่สุดจะใช้สำหรับประสาทสัมผัสเพียง5%ของพื้นฐาน…”

หลิวหมิงอวี่หยิบหมวกเสมือนจริงขึ้นมาสวมมันไว้บนหัวของเขาและรู้สึกว่าไม่เลวไม่แตกต่างจากหมวกเสมือนจริงรุ่นที่สี่มากนัก

สำหรับหมวกเสมือนจริง หลิวหมิงอวี่มีความเชี่ยวชาญและเปิดสวิตช์ของหมวกเสมือนจริงแล้ว

ดวงตาของหลิวหมิงอวี่เป็นประกายในทันทีและพบว่าตัวเองยืนอยู่ในลานเล็กๆ

โฮ่ง โฮ่ง

เสียงเห่าของลูกสุนัขและเสียงขันของไก่ดังก้องอยู่ในหูของหลิวหมิงอวี่

นี่คือป่าเก่าแก่ที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขาหลิวหมิงอวี่คุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงในฉากนี้มานานแล้ว

นี่คือโลกเสมือนจริงของส่วนประกอบหมวกเสมือนจริง

มองไปรอบๆ มีสันเขาและภูเขาเขียวขจีและทิวทัศน์ที่สวยงาม

เนื่องจากฮาร์ดแวร์หมวกเสมือนจริงระยะที่โลกเสมือนจริงนี้สามารถเคลื่อนที่ได้จึงมีเพียงรัศมีสิบเมตรของกระท่อมในป่าแห่งนี้เท่านั้น

หลิวหมิงอวี่ส่วนใหญ่ได้สัมผัสกับข้อดีและข้อเสียของหมวกเสมือนจริงรุ่นที่สองช่วงของการเคลื่อนไหวไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาหมวกเสมือนจริงเป็นเพียงเครื่องมือเชื่อมต่อและโลกเสมือนของส่วนประกอบก็ไม่มีปัญหาบนเซิร์ฟเวอร์

หากต้องการให้หมวกเสมือนจริงสร้างโลกเสมือนจริงแม้แต่ฮาร์ดแวร์ของหมวกเสมือนจริงรุ่นที่ 5 ก็ไม่สามารถตอบสนองความต้องการนี้ได้

ปริมาณการคำนวณที่ใช้โดยส่วนประกอบของโลกเสมือนจริงนั้นเป็นข้อมูลขนาดใหญ่มากแม้แต่ในโลกเสมือนจริงของเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่สองจำนวนการคำนวณก็เกินจินตนาการ

หลิวหมิงอวี่ได้เริ่มสำรวจโลกเสมือนจริงขนาดเล็กนี้นอกเหนือจากขอบเขตของการสำรวจแล้ว

ทิศทางของการสำรวจส่วนใหญ่เป็นประสาทสัมผัสทั้งห้า

ได้สัมผัสเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นล่าสุดแล้วมาสัมผัสเทคโนโลยีเมื่อ 50 กว่าปีที่แล้ว เหลือแต่ความรู้สึกย้อนยุค

หลิวหมิงอวี่ไม่พอใจ?

ไม่เลย เขาพอใจมากสิ่งที่เขาต้องการคือเอฟเฟกต์นี้

เป็นความรู้สึกย้อนยุคสำหรับเขาแต่สำหรับผู้ที่อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงหมวกเสมือนจริงนี้เป็นเทคโนโลยีแห่งอนาคตจริงๆ

หลิวหมิงอวี่ออกจากโลกเสมือนจริงและพูดกับหม่าจุนฮ่าวด้วยการยกนิ้วให้ “เมาส์ดีมาก คืนนี้คณะทำงานของคุณจะมีอาหารพิเศษและจะให้คะแนนงานเพิ่มอีก 100 คะแนน”

“ขอบคุณครับบอส”

เสียงเชียร์ดังขึ้นในสตูดิโอ