ตอนที่ 1285+1286 คนคนหนึ่ง

ตอนที่ 1285 คนคนหนึ่ง

พี่เหลียงตระหนักว่าเพื่อนของเหวินหยุนฟางดูเหมือนจะไม่ได้รั้งเขา นอกจากนี้ พวกเขายังดูงี่เง่าด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่อธิบายเพิ่มเติม เขาอุ้มเหวินหยุนฟางอย่างใจจดใจจ่อและจากไป

พี่เหลียงพบพี่เซิงที่ทางเข้าโรงหนัง พี่เซิงที่กำลังโกรธแต่เมื่อเขาเห็นเหวินหยุนฟางเกาะติดพี่เหลียง เขาก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

เจียงเหยาดูขณะที่ชายสองคนพาเหวินหยุนฟางไปด้วย เธอยืนอยู่ที่นั่นและเฝ้าดูอยู่สองสามนาทีก่อนที่จะตบกระเป๋าและจากไป

เนื่องจากพี่เหวินบอกว่าเธอต้องการให้ลู่ชิงสีเรียนรู้งาน คงใช้เวลาสักพักก่อนที่เธอจะปล่อยให้เขากลับมา หลังจากที่เจียงเหยากลับมาถึงบ้าน มีเพียงเธอและสาวใช้เท่านั้นที่อยู่ที่นั่น และเธอเป็นเพียงคนเดียวที่รับประทานอาหารกลางวัน

เจียงเหยารู้สึกเบื่อ ในตอนเย็นเธอเดินไปรอบ ๆ ที่พักของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เข้าไปในห้อง แต่เธอก็มองเห็นทุกอย่างในอาคารหลัก

อาคารหลักมีห้องใต้ดิน และห้องใต้ดินเชื่อมไปสู่ภายนอกบ้าน ทางออกคือร้านขายของชำธรรมดาฝั่งตรงข้ามถนน

พี่ติงเป็นกระต่ายเจ้าเล่ห์ บางทีอาจมีคนสนิทของเขาเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องห้องใต้ดิน รวมถึงทางเดินใต้ดินด้วย เจียงเหยาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าอาจูรู้เรื่องนี้หรือเปล่า

ทางใต้ดินนั้นเป็นทางหนีสำหรับพี่ติง เธอเกิดความคิดที่จะบุกเข้าไปในอาคารหลักและค้นพบความลับนั้น บางทีพี่ติงอาจจะสามารถหลบหนีผ่านทางนั้นได้ในวันหนึ่งเมื่อพวกเขาต้องการจับกุมเขา

เธอต้องการดูว่าเส้นทางนี้นำไปสู่ที่ใด ดังนั้นเจียงเหยาจึงเดินไปที่ทางเข้าหลัก ลู่ชิงสีตามพี่เหวินลงมาจากรถและเห็นเจียงเหยายืนอยู่ตรงนั้น

เธอปลอดภัยดี

“ทำไมคุณมายืนอยู่ตรงนี้”

พี่เหวินลงจากรถและชำเลืองมาคนคนนั้น “อยู่คนเดียวเหรอ”

เธอต้องการถามว่าทำไมเธอถึงไม่อยู่กับเหวินหยุนฟาง

“ฉันรอคุณกลับบ้านค่ะ” เจียงเหยากระซิบกับลู่ชิงสีด้วยสายตาเขินอาย เธอค่อย ๆ เคลื่อนไปลู่ชิงสีและเอื้อมมือไปจับแขนของเขา ราวกับว่าเธอคิดถึงเขาหลังจากผ่านไปเพียงครึ่งวัน

พี่เหวินตะคอก “ผู้หญิงเราไม่ควรทุ่มเททั้งหัวใจให้กับผู้ชายหรอกนะ”

เธอดูถูกคนที่ไม่ความคิดที่แข็งแกร่งและพึ่งพาผู้ชายในทุกสิ่ง ถ้าเธอเป็นแบบนั้น เธอคงจะอดตายข้างถนนกับลูกสาวของเธอในตอนนั้นไปแล้ว

“กู้จุนฮุ่ย กู้ฉางซื่อมีหลายสิ่งที่ต้องทำอีกมากในอนาคต ดังนั้นเขาไม่มีเวลาไปกับเธอทุกวันหรอก แล้วเธอล่ะ เธอจะอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ทุกวันและจ้องมองเขาด้วยความกระตือรือร้นอย่างนั้นเหรอ ทำไมเธอไม่ทำงานหยุนฟางล่ะ” พี่เหวินถาม

ลู่ชิงสีตอบห้วน ๆ ว่า “ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมจะหาเงินให้เธอใช้และมองสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอเอง ผมไม่ได้พาเธอมาที่นี่เพื่อให้เธอทำงาน”

พี่เหวินมองกู้ฉางซื่ออย่างมืดมนเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขา เธอต้องยอมรับว่ากู้ฉางซื่อเป็นคนดี จะมีสักกี่คนบนโลกที่มีความมั่นใจมากพอที่จะสาบานรักมั่นกับคนอื่น

พี่เหวินจึงรู้สึกว่าลูกสาวของเธอมีสายตาที่ดีที่มองกู้ฉางซื่อ ผู้ชายคนนี้ซื่อสัตย์ หากเขาตกหลุมรักใครสักคนเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างดี

อย่างไรก็ตาม มันน่าเสียดายมาก กู้จุนฮุ่ย หมูไร้ประโยชน์คนนี้ได้ครอบครองผู้ชายที่ดีเช่นนี้ ลูกสาวของเธอมาช้าไปก้าวหนึ่ง

ถ้าเหวินหยุนฟางสามารถแต่งงานกับกู้ฉางซื่อได้ เธอจะรู้สึกสบายใจกับการเลือกของลูกสาวของเธอ

__

ตอนที่ 1286 ทำงานหนักเพื่ออะไร

“พี่ฉางซื่อไม่อยากให้ฉันทำงานหนักเกินไป” เจียงเหยาฝังใบหน้าของเธอไว้ในแขนของลู่ชิงสีด้วยความลำบากใจ “แต่ฉันก็อยากจะทำงานเหมือนกันค่ะ”

“ทำงานเหรอ”

ทันใดนั้นเหวินหยุนฟางก็เดินมาและได้ยินคำพูดเหล่านั้น เมื่อเธอเห็นกู้ฉางซื่อและกู้จุนฮุ่ยอยู่ด้วยกัน เหวินหยุนฟางก็เต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้

เธอไม่โกรธที่ถูกชายทั้งสองคนข่มขืนโดยไม่มีเหตุผล เพราะทั้งชีวิตเธอเล่นกับผู้ชายมานักต่อนัก แต่เธอโกรธที่เธอวางยากู้จุนฮุ่ย แต่กู้จุนฮุ่ยไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เมื่อเธอดื่มโคล่า เธอต่างหากที่โดนหลอก

เหวินหยุนฟางไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอวางยาผิดหรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม เธอจำได้ว่าเธอวางยาในโคล่า เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างน้ำทั้งสองแก้ว เธอจงใจซื้อน้ำส้มให้ตัวเองหนึ่งแก้ว

เจียงเหยาจงใจพิจารณาท่าทางการเดินของเธอ เมื่อเธอเห็นเหวินหยุนฟาง เธอไม่กล้าแม้แต่จะเดินตามปกติ เห็นได้ชัดว่าพี่เหลียงและพี่เซิงทรมานเธอหลังจากที่พวกเขาพาเธอไป

สิ่งที่ทำให้เจียงเหยาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือใบหน้าของเหวินหยุนฟางไม่มีอารมณ์แม้แต่น้อย ทั้งที่เธอควรจะแสดงอารมณ์ออกมาเพราะเธอถูกข่มขืน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่แยแสกับเรื่องนี้เหล่านี้มากนัก

หนึ่งสามารถบอกได้ว่าเหวินหยุนฟางไม่ใช่ผู้หญิงที่มีมุมมองปกติทั่วไปเกี่ยวกับชีวิต

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเหวินหยุนฟางอยากรู้สิ่งที่เธอพูดกับลู่ชิงสีมาก เจียงเหยายังคงยิ้มต่อ “ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อมีลูกน่ารัก ๆ ให้พี่ฉางซื่อสักสองคน”

พวกเขาพูดไม่ออก แม้แต่พี่เหวินก็ไม่คาดหวังคำตอบนี้

หลังจากที่เหวินหยุนฟางได้ยินเช่นนั้น ไฟในดวงตาของเธอก็กำลังจะระเบิด

ลู่ชิงสีมองไปที่เจียงเหยาด้วยสีหน้าเสแสร้ง เขายังฮัมเพลงตอบกลับ เขากอดภรรยาแน่นขึ้น ทำให้ผู้หญิงคนอื่นอิจฉา

“เป็นเครื่องกำเนิดลูกหรือไง” เหวินหยุนฟางกัดฟันและเยาะเย้ยเธอ

“การมีลูกกับคนที่รักเป็นสิ่งที่มีความสุข ฉันไม่ใช่เครื่องจักรเสียหน่อย พวกคุณไม่เข้าใจ” เจียงเหยาอธิบายอย่างจริงจัง จากนั้นเธอก็มองไปที่เหวินหยุนฟางและถามด้วยน้ำเสียงที่ปกติมากว่า “คุณทำงานเสร็จแล้วหรือคะ ตอนเช้าก่อนที่เราจะดูหนังจบ พี่เหลียงบอกว่าเขามีงานที่ต้องทำกับคุณ จากนั้นฉันเห็นพี่เซิงออกไปพร้อมกับพวกคุณด้วย”

เหวินหยุนฟางรู้สึกหนักใจกับคำถามนั้น

ทำงานหรือ?

ชายสองคนนั้นส่งเธอเข้าโรงแรมน่ะสิ

ไอ้บ้าเอ๊ย! มันควรจะเป็นกู้จุนฮุ่ย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอต้องนอนกับผู้ชายสองคนนั้น

เหวินหยุนฟางโกรธเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ตอบ เธอแค่บอกว่าเธอเหนื่อยและจากไป

พี่เหวินเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับลูกสาวของเธอ เธอคิดว่าต้องมีข้อผิดพลาดในแผน ไม่อย่างนั้น กู้จุนฮุ่ยจะไม่ยืนอยู่ที่นี่เพื่อรอกู้ฉางซื่อกลับมา ดังนั้น หลังจากที่เหวินหยุนฟางจากไป พี่เหวินก็ไล่ตามเธอไป พร้อมที่จะถามเธออย่างเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

เจียงเหยาและลู่ชิงสีจับมือกับและกลับไปที่บ้านของตัวเองอย่างมีความสุข เมื่อพวกเขาไปถึงที่ที่ไม่มีใครอยู่ เจียงเหยาก็หัวเราะและทรุดตัวลงบนร่างของลู่ชิงสี

“ดูท่าทางของเหวินหยุนฟางสิ เธอโกรธจากปากเบี้ยวไปเลย ฉันไม่รู้ว่าเธอพบผู้ชายเหล่านั้นที่ไหน แต่คงจะมีรสชาติเข้มข้นน่าดู หน้าตาของเธอถึงเป็นแบบนั้น แต่พวกเขาก็ยังกล้าทำ เธอไม่ได้ขับรถกลับมา ฉันเดาว่าเธอคงถูกพวกเขาทรมานจนไม่มีแรงแม้แต่จะขับรถ” ท้ายที่สุดเหวินหยุนฟางเป็นคนที่คิดแผนชั่วร้ายนี้ขึ้น