วันเบาๆ ของมือเก๋าจากต่างโลก 0102

บทที่ 32 เมืองทะเล, ความฝันของโจรสลัด (6)

* * *

เอ็ดเวิร์ดยืนจ้องยักษ์ในท่ากอดอก ดาบถูกสอดไว้ตรงเอว

ยักษ์อ่านความตั้งใจจากสายตานั้น เธอเห็นความแน่วแน่ดุจดังเทือกเขาจากยุคทองคำ ขณะเดียวกันสัมผัสถึงความรุ่งโรจน์แห่งท้องทะเล

ยักษ์ชอบสายตาดังกล่าว

ภูตวิญญาณเอ็ดเวิร์ดที่ใช้ชื่อเดียวกับเด็กชาย ยืนมองขวดแก้วที่โลมาคาบไว้ในปากด้วยท่าทียังไม่พึงพอใจ

「เจ้ามนุษย์」

“ว่าไง”

「ข้าไม่ใช่มนุษย์ จึงไม่รู้ว่ามนุษย์คิดเช่นไร ดังนั้นข้าขอถามเจ้า! เด็กชายจะพอใจกับสิ่งเหล่านี้หรือไม่? 」

“เด็กคนนั้นก็เป็นมนุษย์? ไม่ใช่เบดูอินหรอกหรือ เบดูอินแตกต่างจากมนุษย์”

「ในสายตาข้าก็เหมือนกันหมด! อย่าเล่นลิ้น! แค่ตอบมาก็พอ!!」

คังซอนฮูจ้องหน้าเอ็ดเวิร์ด จ้องหน้ายักษ์ จ้องภูเขาหินที่ปกคลุมด้วยปะการัง และจ้องทะเลทรายที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

ทะเลทรายยังคงเต็มไปด้วยคลื่น เจตจำนงของยักษ์ที่ปรารถนาทะเล ทำให้เกิดกระแสพลังเวทไหลเวียนใต้ทะเลทราย

“เมืองบนต้นไม้ใหญ่ที่เกิดจากทะเลใต้ดิน ปกครองโดยยักษ์ผู้ดำรงอยู่มาตั้งแต่ยุคทอง… เขาจะได้อาศัยบนผืนดินที่ยอดเยี่ยมที่สุดใต้ผืนฟ้า เป็นทิวทัศน์ที่สามารถมองเห็นทะเลทรายได้ครอบคลุม และมีเรือลำใหญ่ถูกสร้างขึ้นเป็นบ้าน”

คังซอนฮูกางแขนขณะพูดกับเอ็ดเวิร์ด ราวกับชักชวนให้มองดูฉากตามคำบรรยาย

“เท่านี้ยังไม่มากพอที่จะเติมเต็มความฝันของเด็กชายอีกหรือ”

「งั้นก็ดี」

ดวงตาที่มีรอยเหี่ยวย่นของเอ็ดเวิร์ดมักดุดันอยู่เสมอ ไม่ใช่เพราะเป็นภูตวิญญาณ แต่ถูกหล่อหลอมจากกาลเวลาอันยาวนาน

เอ็ดเวิร์ดพยักหน้าพลางจมอยู่กับความคิด

「ถ้าอย่างนั้น ข้าขอถามเจ้าในฐานะเจ้าของผู้ปกครอง มิใช่มนุษย์… ข้าบรรลุหน้าที่ของตัวเองแล้วหรือยัง」

“แน่นอน”

「ขอบใจ」

เอ็ดเวิร์ดไม่รู้วิธีสนทนาอย่างมีเกียรติ ลำพังการแสดงความรู้สึกยังเป็นเรื่องยาก เพราะตลอดชีวิตเอาแต่มองไปยังเส้นขอบฟ้าโดยไม่เคยชั่งน้ำหนักความโผงผางและโอ้อวดของตน

บทสนทนาจึงถูกตัดจบด้วยคำง่ายๆ — ขอบใจ

แต่เท่านี้ก็เพียงพอ

นี่คือวิถีของโจรสลัด

* * *

ถัดมา ทุกคนตัดสินใจพักผ่อนสั้นๆ

เกิดหลายเรื่องขึ้นพร้อมกันจนชายหนุ่มต้องการเวลาเพื่อจัดระเบียบความคิดและสัมภาระ

นั่งลงบนพื้นที่เริ่มแห้ง คังซอนฮูเอนหลังพิงซากหินแข็งก้อนหนึ่ง

ลิลี่นั่งลงข้างๆ ร่างกายที่เคยเปียกน้ำทะเล แห้งอย่างรวดเร็วภายใต้อิทธิพลของแสงแดด

ไม่นานเธอก็เริ่มง่วงและสัปหงก

คังซอนฮูยกดาบขึ้นมาดู — ดาบเล่มที่อัศวินแห่งท้องฟ้ามอบให้

ชายหนุ่มเคยคิดว่าอาวุธชิ้นนี้ไม่เหมาะกับตน เพราะไม่เคยมองว่าตัวเองเป็นนักรบ ออกจะเกลียดการต่อสู้ด้วยซ้ำ

ไม่ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร อย่างน้อยเขาก็รู้จักตัวเองดี

คังซอนฮูเพ่งพินิจดาบอย่างถี่ถ้วน

เจ้านี่เรียกว่า ‘ลองซอร์ด’ (Long Sword) ใช่ไหมนะ? ที่เคยเห็นบ่อยๆ ในหนัง

ส่วนโกร่งค่อนข้างหนาหากเทียบกับดาบทั่วไป ใจกลางใบดาบมีรูนลิฟวิงเมทัลสลักอยู่

คังซอนฮูใช้ดาบไม่เป็นเลย ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นดาบคุณภาพสูงเพียงใด แต่กูรข่ากับมีดล่าสัตว์ก็ยังเหมาะกับตนมากกว่า

อัศวินแห่งท้องฟ้าฟัน ‘ยักษ์’ ด้วยสิ่งนี้

มองไปยังส่วนคม ชายหนุ่มรู้สึกว่ามันไม่คมพอที่จะตัดอะไรได้ กระทั่งมีดทำครัวจากไดโซะยังดูคมกว่า

“…ดาบตัดนิรันดร์”

อย่างที่คิด ดูเหมือนดาบเล่มนี้จะมีไว้ใช้งานในกรณีพิเศษ มากกว่ากวัดแกว่งในฐานะดาบธรรมดา

เหนือสิ่งอื่นใด การมีไว้ย่อมดีกว่าไม่มี และสำหรับคังซอนฮู ดาบเล่มนี้คืออาวุธที่สำคัญมาก

เพ่งสมาธิสักพัก ดาบเปลี่ยนเป็นอัญมณีส่องแสงสีฟ้าคราม

ชายหนุ่มหยิบเข็มชี้ทองคำขึ้นมาและก้มมอง

คันศรนักพเนจร

แหวนนักบันทึก

หนังสือนักพยากรณ์

สมบัติทั้งสามชิ้นถูกเสียบไว้ด้านหลังเข็มชี้ทองคำ

คังซอนฮูนำอัญมณีสีฟ้าสอดเข้าไปในตำแหน่งที่สี่

กริ๊ก!

เข็มชี้สั่นสะเทือนรุนแรงทันที หลังจากรอสักพักจนกระทั่งสงบลง เขาเงยหน้ามองตำแหน่งที่ปลายเข็มชี้ไป

“ทางใต้สินะ”

จากข้อมูลของเบสแคมป์ นั่นคือทิศของหมู่บ้านที่รับใช้วิลสัน แต่แน่นอนว่าคงไกลกว่านั้นไปมาก

คิดถึงตรงนี้ คังซอนฮูลุกพรวดพร้อมกับตะโกนด้วยใบหน้าแตกตื่น

“เรลิกซิน่า!”

“เฮือก!”

ลิลี่ที่สัปหงกมาสักพักสะดุ้งด้วยอาการผวา สีหน้าเผยท่าทีตื่นตระหนก

“ม…ม…มีอะไร? เกิดอะไรขึ้น? ตะโกนทำไม?”

“ฉันลืมไปเลย!”

“…ลืมอะไร?”

“ฉันทิ้งเรลิกซิน่าไว้บนเรือในทะเล!”

ได้ยินแบบนั้น ลิลี่พยายามคืนสติพลางครุ่นคิด

“ให้ตายสิ เกิดหลายเรื่องขึ้นพร้อมกับจนฉันลืมสนิท… พวกเราควรทำยังกันดี?”

คังซอนฮูมองออกไปนอกเมือง จากตรงนี้มองไม่เห็นห้วงลึก

ควรกลับลงไปไหม? แต่จะกลับมาที่นี่อีกไม่ได้แล้ว เพราะตอนแรกใช้เมล็ดพันธุ์ป่าส่งให้ลอยขึ้นมา

ชายหนุ่มเริ่มกระวนกระวาย แต่ไม่นานก็สงบลงและครุ่นคิดหาทางออก

ขณะกำลังวิเคราะห์

ฉ่า—!

มวลไอน้ำก้อนใหญ่ผุดขึ้นจาก ‘น้ำพุ’ ต้นไม้ใจกลางเมือง เดิมทีมันจะพ่นน้ำออกมาเป็นจำนวนมาก แต่ครั้งนี้ต่างออกไป

สายตาทุกคู่หันไปยังทิศทางดังกล่าวโดยพร้อมเพรียง

“…อะ?”

เรือลำหนึ่งผงาดขึ้นท่ามกลางกลุ่มไอน้ำพร้อมกับโลมาจำนวนมาก

หลังจากเรือลอยขึ้นไปแตะจุดสูงสุด

โครม!

มันตกลงมากระแทกกับทะเลสาบข้างๆ ต้นไม้

“…”

“เยี่ยมเลย นึกว่าจะต้องลงไปใหม่”

ค่อนข้างผิดคาด ลิลี่ยังคงเยือกเย็น

เรือที่ตกลงมาในน้ำและส่งเสียงอึกทึก แทบไม่ได้รับความเสียหายใดเลย

เข้าใจได้ไม่ยาก เรือที่เกิดมาแล่นบนทราย ย่อมทนทานเมื่อลอยอยู่บนน้ำ

และ

“กรร—!”

ม้าตัวหนึ่งกระโจนออกจากเรือและวิ่งบนผิวน้ำด้วยความเร็วสูง

ไม่ใช่ใครนอกจากม้าของคังซอนฮู แผงขนและกีบเท้าของมันกำลังลุกโชนด้วยไฟวิญญาณ

จากนั้นก็พยายามสื่อสาร

“กรร—!!”

ถ้าคิดว่าเป็นม้า ก็ช่วยดูแลให้เหมือนม้าหน่อยสิฟะ!

ราวกับอยากจะพูดแบบนั้น

“ขอโทษ ฉันขอโทษ ฮะฮะ!”

เรลิกซิน่าใช้ลิ้นลงโทษคังซอนฮู

“ฮะฮะฮะ— โอ้ย! เจ็บ! พอแล้ว พอแล้ว! หนังฉันจะหลุดอยู่แล้ว!”

เรลิกซิน่าไม่หยุดทรมานจนกว่าเจ้านายจำสำนึกผิดอย่างจริงใจ

ระหว่างที่ทุกคนพักผ่อน ยักษ์ดีโอเน่กำลังผูกเชือกเส้นใหญ่

「เสร็จแล้ว」

ดีโอเน่ยื่นบ่วงที่ผูกหยาบๆ มาให้

「ถ้าใช้สิ่งนี้ เจ้าจะลงไปข้างล่างได้」

“ไปกันเถอะ”

คังซอนฮูลุกขึ้นยืนพลางปัดก้น ลิลี่เองก็รีบเก็บข้าวของ

เมื่อชายหนุ่มเดินขึ้นบนเรือ ดีโอเน่จับบ่วงยักษ์มาผูกกับเรือจนแน่น

คังซอนฮูบนเรือและดีโอเน่ประสานสายตากัน ต่างฝ่ายต่างเห็นรูม่านตาของอีกฝ่ายที่กำลังสั่นเทา

“แล้วพบกันใหม่”

「คงไม่ต้องอำลาอย่างยิ่งใหญ่สินะ」

“พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งแน่นอน”

ดีโอเน่มองไปทางภูตตะเกียง

「เอ็ดเวิร์ด ความปรารถนาของเจ้าจะกลายเป็นจริงอย่างแน่นอน ข้าจะไม่ทำให้ผิดหวัง」

「ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ไปไหน! ทะเลทรายแห่งนี้คือบ้านของข้า! รีบลงมือเข้าล่ะ เพราะข้าจะคอยจับตามองทุกฝีก้าว!」

ดีโอเน่ยิ้มพลางพยักหน้า

รอยยิ้มของยักษ์กลับมาอีกครั้งหลังจากเลือนหายไปแสนนาน

เธอบรรจงห้อยเรือที่ผูกไว้กับเชือก ลงจากขอบเมืองด้วยความระมัดระวัง

หลังจากคังซอนฮูเข้าใกล้ทะเลทราย เรือนับสิบลำที่คอยว่ายเวียนวนเริ่มแล่นเข้าหาทันที

* * *

สุดขอบตะวันตกของทะเลทราย

จุดที่คังซอนฮูผ่าน ‘กำแพง’ เข้ามา

ตรงนี้ไม่ใช่คลื่นทราย แต่เป็นผืนดินที่สามารถยืนได้โดยไม่จม

เหล่าเบดูอินที่ถูกส่งมาเป็นตัวแทนกำลังยืนสบตากับคังซอนฮู

“จะกลับแล้วหรือ”

ฮามูดีพูดด้วยความเสียดาย

“พวกเราต้องกลับแล้ว ยังมีอีกหลายที่ให้ไปสำรวจ”

“แล้วจะกลับมาอีกไหม? หรือเป็นการจากลาชั่วนิรันดร์?”

คังซอนฮูชำเลืองผ่านหัวไหล่ จากตรงนี้ยังสามารถมองเห็นแอตแลนติส

เป็นเมืองที่ใหญ่ถึงเพียงนั้น

“ต้องกลับมาอยู่แล้ว ฉันให้สัญญา… ถัดจากนี้ ยักษ์ในเมืองจะคอยเป็นผู้พิทักษ์ให้พวกนาย เธอดำรงชีวิตด้วยจุดประสงค์นั้น”

“ได้ยินแบบนั้นก็สบายใจ”

เบดูอินวัยกลางคนที่มักยืนอยู่ด้านหลังฮามูดีพยักหน้า

คังซอนฮูยิ้มพลางวางมือลงบนกำแพงกระจกเงา

“—”

ซู่ว!

เหล่าเบดูอินที่ได้ยินภาษาราชันอดไม่ได้ที่จะทึ่งอีกครั้ง แม้ภายในใจจะรู้อยู่แล้วว่ามนุษย์คนนี้คือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่

คังซอนฮูหันกลับไปทางเสียงชื่นชมพลางพยักหน้า

ฮามูดีมองภาพดังกล่าวและเปิดปาก

“จุดหมายถัดไปคือทิศใต้ใช่ไหม”

“ใช่ พอจะรู้อะไรบ้างไหม”

“ทิศใต้ของทะเลทรายคือที่ตั้งของ ‘สหพันธ์สงคราม’ แต่จุดหมายของท่านวีรชนน่าจะไกลกว่านั้นมาก บางที…”

“บางที?”

ฮามูดีพูดด้วยเสียงเจือความกังวล

“บางทีอาจไกลถึงชายแดนทิศใต้ หากจุดหมายของท่านคือที่นั่น จงเดินทางด้วยความระมัดระวัง”

“ชายแดนทิศใต้?”

“สหพันธ์สงครามถูกก่อตั้งขึ้นทางทิศใต้ด้วยเหตุผลนี้… และยังเป็นดินแดนที่ฝั่งจักรวรรดิวางกำลังป้องกันแน่นหนา”

“ป้องกันจากอะไร?”

“ได้ยินว่า เพื่อไม่ให้นรกขยายอาณาเขต… ข้าเองก็ไม่ทราบแน่ชัด ที่นั่นเต็มไปด้วยข่าวลือประหลาด”

“…”

คังซอนฮูครุ่นคิด

ได้ยินว่า OWIC สำรวจทางใต้ได้ไกลกว่าใครสินะ

เห็นทีต้องกลับไปถามจินซอยอน

สิ่งที่สามารถกลับไปครุ่นคิดวันหลังได้ ไม่จำเป็นต้องรีบไตร่ตรองให้ปวดสมอง

ยังมีเวลาเหลืออีกมาก

คังซอนฮูพยักหน้าพลางหันหลังกลับ

ทันใดนั้น

「เฮ้ย!」

เอ็ดเวิร์ดกระโดดจากตะเกียงที่ห้อยอยู่ตรงเอวฮามูดี

จากนั้นก็ลอยเข้ามาใกล้ชายหนุ่มพร้อมกับเหล้าแรงหนึ่งขวดและแก้วสองใบ

ภูตตะเกียงส่งแก้วให้คังซอนฮูด้วยท่าทีขึงขัง

“หมายความว่ายังไง? จู่ๆ ก็…”

「การดื่มของโจรสลัดหมายถึงการเป็นพวกพ้อง! เหล้าคือเครื่องพิสูจน์ว่าพวกเราจะไม่หันอาวุธเข้าหากัน!!」

“ต้องดื่มตอนนี้?”

「มันคือคำสาบาน! คำสาบานว่าเจ้าจะกลับมายังทะเลทรายอีกครั้ง!」

คังซอนฮูก้มมองสักพัก ตามด้วยยิ้มและรับแก้วมาถือ

เอ็ดเวิร์ดรินเครื่องดื่มลงไปและยกแก้วในมือตัวเอง

“ฉันกลายเป็นสหายของกัปตันแล้วใช่ไหม?”

「ต้องเริ่มจากเด็กขัดเรือก่อน!」

คังซอนฮูหัวเราะในลำคอ ทั้งสองดื่มเหล้าแรงๆ เข้าไปพร้อมกัน

「ต้องกลับมาให้ได้นะ!」

“จะกลับมาแน่นอน”

คังซอนฮูเดินผ่านกำแพงไป ไม่นานช่องว่างกำแพงก็สมานตัว

หลังจากเผชิญความโกลาหลอยู่สักพัก ในที่สุดทะเลทรายก็กลับมาเป็นปกติ

ไม่สิ ไม่ใช่

ฮามูดีหันหลังกลับ มองไปยังต้นไม้ที่ผงาดขึ้นจากห้วงลึกและเมืองด้านบน

ยักษ์กำลังยืนเด่นสง่าพลางจ้องมาทางนี้

ทะเลทรายไม่ได้กลับไปเป็นปกติ

คงกลับไปเป็นปกติไม่ได้แล้ว

แต่ทุกคนชอบการเปลี่ยนแปลงนี้

ทะเลทรายเกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นครั้งแรกหลังจากหยุดนิ่งมายาวนาน

ชาวเบดูอินพร้อมที่จะเผชิญการเปลี่ยนแปลงหรือยัง?

「พร้อมหรือยังเจ้าพวกสมองกลวง! ข้าคนนี้จะไปเจรจากับยักษ์! ใครรู้ตัวว่าจะฉี่ราดให้รีบบอกล่วงหน้า! ข้าจะทิ้งไว้ข้างหลัง!!」

เอ็ดเวิร์ดตะโกนพลางแกว่งดาบ ฮามูดียิ้มให้กับภาพนั้น

“ไปกันเถอะ”

* * *

เมื่อนานมาแล้ว มีเด็กชายคนหนึ่งนามว่าเอ็ดเวิร์ด

กัปตันเรือผู้ไม่ได้สร้างชื่อไว้ในประวัติศาสตร์ เก็บเด็กชายมาชุบเลี้ยง

คงเป็นเรือโจรสลัดกระมัง? อย่างน้อยเด็กชายก็คิดแบบนั้น

หน้าที่ของเด็กชายคือการทำความสะอาด เป็นแค่เบ๊ที่เรียกว่าลูกเรือได้ไม่เต็มปาก แต่บางครั้งลูกเรือก็เรียกเด็กชายว่าโจรสลัด

เด็กชายเชื่อว่าตนคือโจรสลัด

ในหมู่โจรสลัดมีตำนานหนึ่งที่โด่งดังมาก กล่าวกันว่า ใต้ห้วงลึกที่แบ่งแยกทะเลทรายตะวันตกกับตะวันออก มีเมืองที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่

ตำนานยังกล่าวด้วยว่า หากใครสามารถไปถึงที่นั่น จะได้เป็นมหาโจรสลัดที่ถูกจารึกชื่อไว้ในตำนาน

เด็กชายชื่นชอบตำนานดังกล่าว

— พวกเราต้องไปที่เมืองนั้น!

— ก็ได้ ก็ได้

กัปตันเรือนิรนามตามใจเด็กชายมากเกินไปไหม?

ไม่มีใครล่วงรู้ความจริง เพราะมีเพียงภูตตะเกียงที่เคยอยู่ในเหตุการณ์ บางทีภูตตนนี้อาจจะแต่งเรื่องเสริม

แต่นั่นก็ไม่สำคัญ สำคัญที่ภูตตะเกียงถือกำเนิดขึ้นขณะเด็กชายกำลังทำความสะอาดโกดัง หนึ่งวันก่อนที่เด็กชายจะถูกคราเค่นสังหาร

ในคืนดังกล่าว ขณะทำความสะอาดโกดัง เด็กชายบอกความปรารถนาของตนกับภูตตะเกียง

จากนั้นก็ถามอีกฝ่าย

— เจ้าชื่ออะไร?

ภูตวิญญาณถามกลับ

— เจ้าชื่ออะไร

— ข้าไม่มีชื่อ กัปตันเรียกข้าว่าเอ็ดเวิร์ด

— ถ้าอย่างนั้นข้าก็ชื่อเอ็ดเวิร์ดเหมือนกัน

— ทำไมถึงเป็นแบบนั้น?

ภูตวิญญาณตอบราวกับเป็นเรื่องปกติ

— ชื่อของภูตวิญญาณจะตั้งตามผู้ที่เอ่ยความปรารถนา

ถึงจะไม่รู้จริงเท็จ แต่เด็กชายก็ไม่คิดมาก

— ถ้าเจ้าคือภูตวิญญาณ ความปรารถนาของข้าจะกลายเป็นจริงใช่ไหม?

— เจ้าสงสัยข้าหรือ

เด็กชายดีใจที่ได้ยินแบบนั้น

เขาไม่กังขาในเรื่องที่ภูตวิญญาณให้สัญญากับตน

______________________

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร พุธ เสาร์ และอาทิตย์ (3/4)

ติดตามผลงานของผู้แปล และนิยายทุกตอนได้ที่เพจเฟสบุค:

https://www.facebook.com/bjknovel/

หรือพิมพ์ค้นหา: bjknovel