ตอนที่ 21 ปะทะเดือด
ฉิวอาวยิ้ม"ถ้าข้าจำไม่ผิด แม่ทัพซูควรอายุยี่สิบในปีนี้ใช่ไหม?การขึ้นสู่ระดับแก่นทองคำได้ด้วยวัยเช่นนี้ พรสวรรค์ของน้องซูช่างสูงล้ำ"
ซูสือยิ้มและไม่ปฏิเสธ
หัวใจของผู้ได้ยินเต้นกระหน่ำ!
นี่ดูเหมือนจะเป็นจริง!
อาณาจักรแก่นทองคำไม่ใช่เรื่องผิดปกติ
แต่เด็กอายุยี่สิบในอาณาจักรแก่นทองคำคือเรื่องผิดปกติ!
ผู้นำศิษย์จ้านชิงเฉิงแห่งศาลาเทียนจีมีพรสวรรค์ระดับสุดยอดขั้นสมบูรณ์ และถือเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งวิถีธรรมะ ตอนนางอายุยี่สิบปีพอดี นางก็ทะลวงผ่านไปอาณาจักรแก่นทองคำ
แล้วซูสือนี่คืออะไร?
อัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งวิถีมาร?
ถ้าเขามีศักยภาพเช่นนั้นจริง อนาคตของเขาก็ไร้ขอบเขต!
ท่าทีของกลุ่มคนเปลี่ยนไปและเริ่มคิดย้อนว่าตัวเองเคยทำอะไรให้ซูสือไม่พอใจหรือเปล่า
แม่ทัพที่นั่งข้าวเฉาเจียขยับเก้าอี้ออกห่างทันที เห็นได้ชัดว่าอยากตัดสัมพันธ์
ก่อนหน้านี้ ทั้งสองยังเรียกกันว่าพี่น้อง แต่ในชั่วพริบตาก็ทำตัวเหินห่าง
ใบหน้าของเฉาเจียยิ่งน่าเกลียด
"สำนักได้มอบหมายงานให้เราเก็บกวาดภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้จากฝ่ายธรรมะเพื่อให้เราสามารถวางรากฐานสำหรับบบุกเข้าที่ราบกลางได้"
"แต่พวกมันอยู่กระจัดกระจายกันเกินไป ข้าเกรงว่าถ้าเราลงมือก่อน เราจะแหวกหญ้าให้งูตื่น"
ฉิวอาวมองซูสือ"แม่ทัพซูมีความเห็นเช่นไร?"
เมืองเฟิงซาเดิมนั้นอ่อนแอสุด
แต่ตอนนี้ที่มีผู้บ่มเพาะแก่นทองคำสองคน พลังของพวกเขาจึงสูงขึ้นเยอะ และถือเป็นพลังหลัก
ซูสือไม่ตอบแต่กลับถาม"แม่ทัพฉิวไม่รู้สึกว่าที่นี่เงียบเกินไปหรือ?"
"หืม?"
ฉิวอาวสับสน"หมายความว่าไง?"
ซูสือพูด"ตำหนักจุ้ยเฟิงตั้งอยู่ในส่วนที่เจริญสุดของเมืองอวี่หลิน และมีร้านค้าไม่ต่ำกว่าสิบในละแวก แต่ตลอดมานี้ ท่านได้ยินเสียงด้านนอกบ้างไหม?"
ฉิวอาวขมวดคิ้วและตระหนักถึงบางสิ่ง"เจ้าหมายความว่า.."
ซูสือส่ายหัว"ข้าเกรงว่าคนรอบๆที่นี่จะโดนเก็บกวาดออกไปแล้ว"
รูม่านตาของฉิวอาวหดลง
"มีคน!"
ปัง!
ประตูหลักถูกเตะเปิด
ยามด้านนอกประตูบินเข้ามาและตกลงบนพื้น
กลุ่มคนเดินเข้ามา
"ใคร?"
"กล้าดียังไง!"
เหล่าแม่ทัพคำราม
ฉิวอาวพ่นลมหายใจเย็นตอนเห็นว่าเป็นใครที่มา
"เทียนอี้?ตำหนักภูเขาปี้เยวี่ย?หน่วยปราบมารมาที่นี่ด้วยรึ?"
ตอนคนกลุ่มนี้เข้าเมืองอวี่หลิน เขาไม่ได้รับข่าวเลย!
ผู้หญิงชุดเขียวยกกระบี่สีเลือดขึ้น
"ฉิวอาว เจ้าเตรียมตัวตายหรือยัง?"
ฉิวอาวขมวดคิ้ว"เฉิน ชิงหลวน หน่วยปราบมารคิดจะทำสงครามกับสำนักขุมนรกของข้าหรืออย่างไรกัน?"
เฉินชิงหลวนหัวเราะเย็น"จุดประสงค์ของหน่วยปราบมารก็คือกำจัดวิถีมารและทวงคืนแสงสว่างให้แก่โลก!ตั้งแต่เมื่อไรที่สงครามนั้นหยุดลง?'
ฉิวอาวกัดฟัน"นี่เป็นในเมือง เจ้าอยากให้ผู้คนของเมืองโดนกลบฝังไปด้วยหรือไง?"
"นั่นไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องกังวล"
เฉินชิงหลวนส่ายหัว"ถ้าผู้บ่มเพาะมารอย่างเจ้าไม่ตาย ผู้คนก็จะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบสุข!"
ใบหน้าของฉิวอาวน่าเกลียดมาก
อีกฝ่ายเห็นได้ชัดว่าเตรียมการมา ฉวยโอกาสตอนที่กองทัพพวกเขายังไม่รวมกันดี เพื่อริเริ่มกำจัดเหล่าแม่ทัพของเมืองต่างๆ!
นี่คือแผนกำจัดผู้บ่มเพวิถีมารในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้!
ซูสือดูไม่แยแส ราวกับคาดเดาไว้อยู่แล้วว่าอะไรแบบนี้ต้องเกิด
"เฉินชิงหลวน?"
ดูเหมือนเนื้อเรื่องจะเปลี่ยนไปจริงๆ แทนที่จะเป็นศาลาเทียนจี มันกลับเป็นหน่วยปราบมาร
พอรู้สึกเหมือนโดนมอง เฉินชิงหลวนก็เห็นซูสือมองนางด้วยสายตาสงบ
นางเลิกคิ้วเล็กน้อย รู้สึกไม่สบายใจ ราวกับนางโดนมองทะลุหมดเปลือก
ชิ้ง!
กระบี่ยาวของเฉินชิงหลวนส่งเสียงกังวาน"หน่วยปราบมาร ฟังคำสั่งข้า ตามข้าไปฆ่าพวกมารเหล่านี้ อย่าปล่อยให้ใครรอดไปได้!"
"ขอรับ!"
"เจิ้งอี้ ตามข้ามา!"
ฉิวอาวตบโต๊ะ และโต๊ะไม้แข็งก็แหลกคามือ
"ข้าหาตัวเจ้าอยู่พอดี ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเสนอหน้ามาหาเราถึงที่!เจ้าคิดว่าสำนักมารขุมนรกเราไม่ได้เตรียมตัวเลยหรือไง?"
"แม่ทัพทั้งหมด ฆ่าพวกมัน!"
"ฆ่า!"
ทั้งสองกลุ่มปะทะกัน
บูม!
พลังปราณผันผวน วิชายุทธ์นับไม่ถ้วนกู่ร้อง
ทั้งสถานที่แหลกเละไม่มีสภาพเดิม
หลังเห็นฉากด้านนอก หัวใจของฉิวอาวก็เต้นกระหน่ำ
เขาสามารถเห็นแสงเหนือหัวเขาได้ ราวกับแสงนั้นคือม่านพลังโปร่งใส ซึ่งมีหน้าที่ป้องกันพวกเขาจากการหลบหนี
'ไม่มีความผันผวนพลังปราณเลย ซึ่งหมายความว่าค่ายกลนี้ถูกวางไว้นานแล้ว"
"พวกมันเตรียมการมานานมาก พวกมันอยากกำจัดรา!"
ดวงตาของฉิวอาวทอประกาย"มีหนอนในสำนัก!'
สำนักเพิ่งออกคำสั่งกำจัดฝ่ายธรรมะในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ และอีกฝ่ายก็ลงมือทันที!
คนโง่ที่ไหนก็รู้ว่าต้องมีปลาเน่าในบ่อ!
"พวกมันเตรียมตัวมา และพวกมันต้องมีกำลังหนุน!'
"เราต้องรีบกำจัดพวกมันให้เร็วที่สุด!"
พรึ่บ!
ด้วยเสียงแหลม ปราณกระบี่ตัดไปทางเขาเหมือนสายฟ้าฟาด!
"ฉิวอาว ตายซะ!'
"เฉินชิงหลวน เจ้าคิดว่าข้าฆ่าได้ง่ายๆหรือไง?"
ดวงตาของฉิวอาวแหลมคม และทั้งตัวของเขาก็เผาไหม้ด้วยไฟ
บูม!
ปราณกระบี่ปะทุ และเปลวไฟก็ระเบิด!
นี่คือการต่อสู้ระหว่างผู้บ่มเพาะแก่นทองคำ!
บ้านใกล้เรือนเคียงโดนปราณกระบี่ผ่าเป็นเหมือนกระดาษ
ถ้าคนรอบๆยังไม่โดนกวาดออกไปลับๆ คนบาดเจ็บล้มตายจะสูงมาก!
ซูสือยังไม่ลงมือ เขายืนอยู่ตรงมุมเหมือนคนนอก คอยมองอย่างไม่แยแส
ดวงตาของเขามองกวาดผ่านกลุ่มคนและจับเข้ากับชายผู้หนึ่ง
เย่เซียว!
