ตอนที่ 15 ถ้ำเพลิง
ดราโก้เหยากล่าวเสริมว่า “เจ้าคือคนที่โ๗มตีเราก่อน ทว่าพวกเจ้าไม่ดีพอและจบลงด้วยการดร็อปอุกรณ์ของพวกเจ้า เจ้าอยู่ในฐานะที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนอย่างเป็นธรรมเหรอ? ข้ารู้ว่าเจ้าส่งลูกน้องออกมาตามล่าข้า นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้า หากเจ้าไม่ยอมรับมัน ข้าจะเก็บถุงมือและฆ่าสมาชิกกิลด์ของเจ้าทันทีที่พวกเขาแยกออกห่างกัน”
“เจ้าขู่ข้าเหรอ!” เซเฟอร์วูล์ฟเดือดพล่าน
“มันไม่ใช่การขู่ ข้าแค่พูดความจริง เจ้าได้รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของข้าแล้ว เจ้าก็รู้ว่าข้าทำได้” ข้อความของดราโก้เหยานั้นปราศจากอารมณ์
เซเฟอร์วูล์ฟยังคงลังเลกับข้อเสนอนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ตอบ ดราโก้เหยาไม่ได้เร่งรีบเขาเช่นกัน เนื่องจากดราโก้เหยารู้ว่าเขาต้องการเวลา
หลังจากผ่านไปสักพัก ในที่สุดเซเฟอร์วูล์ฟก็กล่าวว่า “เงื่อนไขของเจ้าคืออะไร? ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าของฟรีในโลกนี้”
“ฉลาดนิ เงื่อนไขของข้าก็คือไม่ต้องรบกวนข้าอีก”
“ฮ่า! ในที่สุดเจ้าก็รู้ว่าความกลัวคืออะไร!” เซเฟอร์วูล์ฟรู้สึกยินดี สำหรับการสั่งสอนสัตว์ประหลาดให้รู้สึกถึงความหวาดกลัว เขารู้สึกถึงความสำเร็จ
“ใช่แล้ว ข้ากลัว ข้าไม่มีเวลามาเล่นซ่อนหากับพวกเจ้า แม้ว่าข้าจะฆ่าพวกเจ้าทุกคนจนถึงเลเวล 0 ข้าก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลยย นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าแลกเปลี่ยนถุงมือของเจ้ากับถุงมือเลเวล 5 และอิสระของข้า มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ยุติธรรม”
เซเฟอร์วูล์ฟพยักหน้าในใจ เขาเกลียดคำพูดของชายคนนี้ แต่อย่างน้อยชายคนนี้ก็กล่าวอย่างตรงไปตรงมาและเที่ยงตรง สมาชิกปาร์ตี้ห้าคนที่ต่อสู้กับดราก้อนสเปียร์เป็นชั้นยอดในกิลด์ แต่พวกเขาก็ยังตกเป็นเหยื่อของหอกของชายคนนั้น เขารู้ถึงความสามารถของคนในกิลด์ของเขาดี เว้นแต่จะมีคนมากกว่าสิบคนล้อมดราก้อนสเปียร์ไว้ พวกเขาก็จะสูญเสียเลเวลไปอย่างเปล่าประโยชน์
“ข้าจะเชื่อใจเจ้าแค่ครั้งเดียว” เซเฟอร์วูล์ฟตัดสินใจแล้ว “ข้าจะส่งถุงมือให้เจ้าภายในหนึ่งชั่วโมง หากเจ้าไม่คืนมันให้ข้า เราจะไล่ล่าเจ้าไปจนถึงขุมนรก”
“ยุติธรรมมาก”
“ดราก้อนสเปียร์ออกจากห้องสนทนาแล้ว”
ดราโก้เหยาปิดห้องสนทนาหลังจากกล่าวคำอันเรียบง่าย ทิ้งให้เซเฟอร์วูล์ฟมีท่าทางขมขื่น
…
หน้ากากมังกรซ่อนได้พลิกคว่ำแผนการเดิมของดราโก้เหยาอย่างแท้จริง ตอนแรกเขาตั้งใจจะเก็บถุงมือซ่อนหมีไว้เพื่อใช้มันเมื่อเขาเลเวล 10 ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมอุปกรณ์ในปัจจุบันของเขาจึงมีเพียงหมวก เกราะตัว เกราะขา และรองเท้า โดยปล่อยให้ช่องถุงมือว่างเปล่าไว้
หลังจากซื้อหน้ากากแล้ว เขาก็ต้องล้างชื่อดราก้อนสเปียร์ให้ขาวสะอาดและเปลี่ยนเป็นผู้เล่นธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจ ในอนาคต หากเขาเผชิญหน้ากับสถานการณ์บางอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ซึ่งอาจทำให้เขาตาย เขายังสามารถเปลี่ยนเป็นคนสัญจรไปมาทั่วไปโดยการถอดหน้ากากและเปลี่ยนอุปกรณ์ของเขา อย่างน้อยนั่นก็ในความคิดของเขา
เขาแตกต่างจากผู้เล่นคนอื่น พวกเขาสามารถสนุกสนานไปกับเกมในแบบของตัวเองได้ และเมื่อพวกเขาตาย พวกเขาก็จะฟื้นคืนชีพในสิบแปดปี… ไม่สิ ในไม่กี่วินาทีที่แท่นบูชาฟื้นคืนชีพในเมืองและเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
[หมายเหตุ : ชาวจีนโบราณเชื่อว่าผู้คนจะกลับชาติมาเกิดใหม่หลังจากความตาย พวกเขาเชื่อว่าต้องใช้เวลาหนึ่งปีในการกลับชาติมาเกิด หนึ่งปีในครรภ์มารดา และสิบหกปีในการเติบโตอย่างเต็มที่หลังจากการคลอด ทำให้กลายเป็นสิบแปดปีสำหรับวัฎจักรการกลับชาติมาเกิดจนกลายเป็นผู้ใหญ่]
แต่เขาทำไม่ได้ซึ่งคือเหตุผลที่เขาต้องวางแผนสำหรับอนาคตและปล่อยให้ตัวเองหลุดพ้นจากสถานการณ์อันตราย เขามีความรู้สึกว่าเส้นทางของเขาในโลกใบนี้จะไม่ราบรื่นนัก และมันถูกกำหนดให้เต็มไปด้วยขวากหนามและโลหิต
ดราโก้เหยาไม่อยากเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์ เนื่องจากตาแก่บ้าบอกให้เขาแข็งแกร่งขขขึ้นเพื่อหลบหนีจากโลกใบนี้ เขาจึงต้องทำแบบนั้น
ป่าที่นักรบก็อบลินเกิดเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับเขาในการเพิ่มเลเวล แต่เนื่องจากความบาดหมางกับเสียงเห่าหอนแห่งหมาป่าวายุ เขาจึงไม่กล้าเสี่ยงที่จะเก็บเลเวลที่นั่น จุดที่นิยมอื่นสำหรับการเก็บเลเวลนั้นเต็มไปด้วยผู้เล่น ดังนั้นการไปยังสถานที่เหล่านั้นจะเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาของเขา
ในกรณีนั้น เขาจึงมีทางเลือกเพียงอย่างเดียว—ดันเจี้ยน
‘ดันเจี้ยน’ เป็นศัพท์การเล่นเกมที่กล่าวอ้างถึงพื้นที่อิสระและโดดเดี่ยวในเกม เมื่อปาร์ตี้เข้าไปในดันเจี้ยน พวกเขาจะเข้าสู่แผนที่เฉพาะปาร์ตี้ ต่างปาร์ตี้จะไม่สามารถมองเห็นและไม่สามารถสนับสนุนกันได้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะคุณสมบัตินี้ที่ทำให้รางวัลดันเจี้ยนเป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง
โดยทั่วไปแล้ว มอนเตอร์ในดันเจี้ยนนั้นแข็งแกร่งกว่ามอนเตอร์ป่า และมันก็ยากกว่าการต่อสู้ในถิ่นทุรกันดาร ด้วยความยากที่เพิ่มขึ้น ดันเจี้ยนจึงให้รางวัลและค่าประสบการณ์ที่มากขึ้น
เมื่อเป็นแบบนั้น จึงมักจะมีการจำกัดว่าผู้เล่นสามารถท้าทายดันเจี้ยนได้กี่ครั้ง นี่เป็นการป้องกันผู้เล่นจากการเก็บเลเวลที่ดันเจี้ยนเพียงอย่างเดียวและละเลยทุกอย่างในเกม
ถ้ำเพลิงเป็นดันเจี้ยนแรกในเรียลเวิลด์
มันเหมาะสำหรับหลายเลเวล ทำให้ผู้เล่นตั้งแต่เลเวล 5 ถึง 15 เก็บเลเวลและหาอุปกรณ์ที่นี่ เมื่อผู้เล่นเลเวลสูงกว่า 15 พวกเขายังคงสามารถเข้าไปในดันเจี้ยน แต่ค่าประสบการณ์ที่ได้รับนั้นจะน้อยอย่างถึงที่สุด
นี่คือเหตุผลที่ดันเจี้ยนมีความยากสามระดับ : ง่าย ปานกลาง และยาก พวกมันถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้เล่นที่มีระดับต่างกันสามารถเข้าสู่ความยากระดับที่เหมาะสมกับพวกเขาได้ อย่างไรก็ตาม ดราโก้เหยารู้ว่ามีความยากระดับนรกซึ่งสูงกว่าความยากระดับยาก แน่นอนว่ามันจะถูกปลดล็อคเฉพาะหลังจากเคลียร์ความยากระดับยากแล้วเท่านั้น
ความยากระดับนรกนั้นเคลียร์ยากยิ่งกว่าความยากระดับยากหนึ่งหรือสองเท่า แน่นอนว่ารางวัลก็มหาศาลเช่นกัน ไอเท็มมหากาพย์เลเวล 10 และเลเวล 15 ที่ราคาแพงที่สุดในตลาดในตอนนี้กล่าวกันว่าได้รับมาโดยผู้เล่นชั้นนำผ่านการเก็บเลเวลในความยากระดับนรก
มอนเตอร์ในดันเจี้ยนไม่มีจุดอ่อนเท่ากับมอนเตอร์ทั่วไปบนแผนที่ พลังชีวิต ความเสียหาย และพลังป้องกันของพวกมันนั้นสูงกว่ามอนเตอร์ทั่วไปมากซึ่งเป็นสาเหตุที่ผู้คนตั้งปาร์ตี้กัน
“ถ้ำเพลิงความยากระดับง่ายมองหาสาว”
“ความยากระดับยาก ต้องการแทงค์ที่มีพลังชีวิตมากกว่า 1,500…”
ผู้คนจำนวนมากกำลังค้นหาผู้เล่นอื่นเข้าร่วมปาร์ตี้ของพวกเขา ด้วยสายตาที่ประกายของเขา ดราโก้เหยาไม่มีแผนที่จะตั้งปาร์ตี้เพราะเขาตั้งใจที่จะเก็บเลเวลคนเดียวในดันเจี้ยน เขาไม่ใช่คนที่วู้วาม เขาจึงเลือกความยากระดับง่ายในการทดอบ
ตำนานเบื้องหลังถ้ำเพลิงก็คือว่าแต่เดิมเป็นถ้ำที่เรียบง่ายและว่างเปล่าจนกระทั่งนักสำรวจได้เดินทางมาถึงและพบว่ามีแหล่งพลังงานอันทรงพลังอยู่ในนั้น มนุษย์ที่โลภมากเริ่มขุดเพื่อรับคริสตัลเพลิงที่มีค่าในทันที เมื่อพวกเขาขุดลึกลงไปในถ้ำ พวกเขาก็ปลุกเผ่ายักษ์คริสตัลเพลิงที่อาศัยอยู่ในส่วนลึกของถ้ำตื่นขึ้นมา
พวกมันสังหารมนุษย์ทุกคนที่กล้าบุกรุกอาณาเขตของพวกมัน เปลี่ยนมันให้กลายเป็นดินแดนต้องห้าม และดินแดนแห่งนั้นก็คือถ้ำเพลิง และตอนนี้ ผู้เล่นหลายหมื่นคนจะเล่นเป็นมนุษย์ที่โลภมากซึ่งแสวงหาสมบัติและค่าประสบการณ์โดยการเข้าไปในอาณาเขตของยักษ์คริสตัลเพลิงและสังหารพวกมัน
…
ดราโก้เหยามองไปที่ยักษ์คริสตัลเพลิงที่พุ่งเข้ามาหาเขา เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับดันเจี้ยนแห่งนี้ ท้ายที่สุด มันก็เป็นดันเจี้ยนแรกที่เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการออกแบบ
หมัดแล้วหมัดเล่า ด้วยหมัดที่เชื่องช้า ยักษ์ตัวนี้จะสามารถโจมตีต่อยโดนดราโก้เหยาที่เชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้ได้ยังไงกัน? ในเวลาไม่นาน ยักษ์คริสตัลเพลิงก็นอนตายอยู่ข้างเท้าของเขา กลายเป็นควันและเหลือทิ้งเหรียญทองไว้
“ความยากระดับง่าย… มันง่ายเกินไป”
ดราโก้เหยาเดินผ่านถ้ำไปโดยไม่มีใครหยุดยั้งได้และมาถึงสถานที่ที่ผู้อาวุโสเผ่ายักษ์คริสตัลเพลิงเฝ้าอยู่อย่างง่ายดาย
“กรรร!” ผู้อาวุโสทักทายเขาด้วยเสียงคำรามแห่งความโกรธและเหวี่ยงหมัดของมันใส่เขา
ดราโก้เหยาก้าวไปด้านข้าง หมัดพุ่งผ่านเขาไป
“ร้อนเป็นบ้าเลย!” กลิ่นไหม้ลอยเข้ามาในจมูกของเขา ผมของเขาถูกแผดเผาจากความร้อน เขาแทงหอกของเขาออกไปด้วยความโมโห “เจ้ากล้าเผาผมของข้า… เจ้ากล้ามาก…”
ความยากระดับง่ายมีไว้สำหรับผู้เล่นเลเวล 5 ถึง 7 ด้วยอุปกรณ์ไม่ทั่วไปครบเซ็ตของเขา เขาจึงอยู่ในระดับที่แตกต่างไปจากผู้เล่นธรรมดา ไม่ต้องกล่าวถึงทักษะด้านศิลปะการต่อสู้ของเขา สำหรับเขาแล้ว มอนเตอร์นั้นเชื่องช้าราวกับชายชราที่รำไทเก็กในสวนสาธารณะ เชื่องช้าจนเขาสามารถหลบการโจมตีทุกครั้งได้แม้ว่าเขาจะหลบตา มันไม่ใช่เรื่องน่าเหลือเชื่อสำหรับเขาที่จะโซโล่ดันเจี้ยนในความยากระดับง่าย
“อั๊ค!” ผู้อาวุโสยักษ์คริสตัลเพลิงส่งเสียงคำรามครั้งสุดท้ายและล้มลงกับพื้น
ในเวลาเดียวกัน การแจ้งเตือนของระบบก็ปรากฎขึ้นในการมองเห็นของเขา
“นี่เป็นการเคลียร์ดันเจี้ยนแบบโซโล่ครั้งแรกของคุณ ได้รับฉายา : เงาเดียวดาย”
“คุณเคลียร์ดถ้ำเพลิงแบบโซโล่ ได้รับฉายา : ถ้ำเพลิงแห่งหมาป่าเดียวดาย”
“สถิติใหม่สำหรับการเคลียร์ถ้ำเพลิง (ง่าย) แบบโซโล่ คุณต้องการเปิดเผยชื่อของคุณต่อสาธารณะหรือไม่?”
ดราโก้เหยากด ‘ไม่’ อย่างรวดเร็ว สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการก็คือการได้รับความสนใจ
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
