2034 - เป้าหมายต่อไปอาณาจักรสวรรค์ 

2034 - เป้าหมายต่อไปอาณาจักรสวรรค์

ภายใต้เสียงระเบิดอันรุนแรง ภายใต้แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ลุกโชน ตำหนักเซียนดินแดนโบราณแห่งนี้แตกออกและพังทลายลง สิ่งมีชีวิตจำนวนมากรีบหลบหนีออกไปด้านนอก

พวกเขาเห็นผู้คนในขอบฟ้า ทหารแปดร้อยคนกำลังเคลื่อนที่มาทางนี้ มันเหมือนกับกองทัพสวรรค์ที่ลงมาจากเบื้องบน เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“สวรรค์ นั่นคือ… ฮวง!” มีคนร้องออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าขาวซีดทันที

ผ่านไปร้อยปีฮวงก็ปรากฏตัวอีกครั้ง ดังนั้นพวกเขาจะไม่กลัวได้อย่างไร?

ต้องเข้าใจว่าในตอนนั้นแม้แต่ผู้สูงสุดของนิกายพวกเขาก็ยังถูกฆ่า ตอนนี้เวลาผ่านไปหลายปี การฝึกฝนของเขาจะต้องก้าวหน้าไปอีกขั้นอย่างแน่นอน

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาถือกระบี่เซียนไว้ในมือพร้อมกับเคลื่อนที่เข้าหาดินแดนโบราณของตำหนักเซียนเพียงคนเดียว

สำหรับคนอื่นๆ เขาไม่ได้สนใจพวกเขาเลยมีสาวกแปดร้อยคนของเขาคอยทำความสะอาดอยู่แล้ว

สือฮ่าวพุ่งเข้าใส่ด้วยกระบี่ในมือ ค่ายกลเซียนที่ถูกทำลายแม้ว่าจะพยายามส่งพลังโจมตีมาที่เขาแต่ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้แล้ว

ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากระดับสิ่งมีชีวิตอมตะเพียงเส้นผม ไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานเขาได้

นี่คือระดับสุดยอดของเต๋ามนุษย์อย่างแท้จริง ภายในระดับนี้มีเพียงเซียนอมตะหวังเท่านั้นที่สามารถต่อสู้คู่คี่ก้ำกึ่งกับเขา!

สือฮ่าวมีความรู้สึกว่าหากเขายังทำเช่นนี้ต่อไป ถ้าเขายังคงฝึกฝนต่อไป แม้จะอยู่ในยุคไร้การฝึกฝน แต่ในไม่ช้าเขาก็จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะจริงๆ!

เขามีความเชื่อมั่น เขามีเส้นทางของตัวเองโดยใช้ร่างกายของเขาเองเป็นเมล็ดพันธุ์ เมื่อเดินบนเส้นทางนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้กฎแห่งเต๋าของโลก เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพามันในการเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะ

สิ่งที่เหมาะสมกับตัวเองเท่านั้นจึงจะทำให้เขาสามารถแสดงพลังออกมาได้มากที่สุด!

ในเวลานี้ผู้อมตะของตำหนักเซียนนั้นพิการไปแล้ว หากเขายังไม่กล้าเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้าม ในอนาคตเขาจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะได้อย่างไร?

ตอนนี้สือฮ่าวเชื่อว่าในเก้าสวรรค์สิบพิภพนี้ไม่มีใครหยุดเขาได้อีกต่อไป!

เป้ง!

แผ่นดินถูกตัดออกโดยกระบี่เซียน ค่ายกลเต๋าอมตะที่อยู่ด้านในถูกทำลายจนหมดสิ้น

มีบางอย่างไม่ถูกต้องนัก เป็นเพราะเขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังของผู้อมตะ อีกทั้งวังทองแดงก็ไม่อยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน

หงหลง!

สือฮ่าวยืนนิ่งโดยไม่ขยับ เขาแทงกระบี่เซียนลงไปที่พื้น ทำให้เกิดรัศมีอันศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดปะทุขึ้น แสงกระบี่ทั้งหมดแยกออกเป็นหลายหมื่นสายทำลายดินแดนโบราณแห่งนี้ทันที

โลกใต้ดินถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นซากปรักหักพัง แต่ถึงกระนั้นผู้อมตะของตำหนักเซียนก็ไม่ปรากฏตัวขึ้นนั่นแสดงว่าเขาไม่อยู่ที่นี่!

สถานที่แห่งนี้ว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ ไม่มีร่องรอยของเขาและน้ำพุอมตะ ไม่ทราบว่าเขาไปอยู่ที่ใดแล้ว

สือฮ่าวเดินกลับออกไปพร้อมกับกระบี่เซียนในมือ ด้วยการสะบัดมือเบาๆของเขาผู้ยิ่งใหญ่ของตำหนักเซียนมากมายถูกดึงมาที่นี่อย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาเผชิญหน้ากับสือฮ่าวผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดที่อยู่ที่นี่ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น เหตุผลหลักก็เพราะว่ารัศมีของสือฮ่าวนั้นน่ากลัวเกินไป มันแทบจะบดขยี้เขาจนลมหายใจขาดห้วง

นี่คือผู้ที่มีอำนาจสูงสุดของตำหนักเซียนตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก เขามาถึงอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดแล้ว

อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญหน้ากับสือฮ่าวเขาไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว

เขารู้สึกเหมือนกับตัวเองเป็นแมลงที่กำลังเผชิญหน้ากับพญามังกรบนสวรรค์ ความแตกต่างนั้นมากเกินไปร่างกายและวิญญาณของเขาสั่นเทา

“ผู้ยิ่งใหญ่อมตะที่แท้จริงทิ้งที่นี่ไปหลายปีแล้ว เขาไม่ได้บอกเราว่าเขาจะไปไหน…” ชายชราตัวสั่นสะท้านริมฝีปากของเขากระตุกไม่หยุดคำพูดเหล่านี้พูดออกมาด้วยความยากลำบาก

สือฮ่าวยับยั้งรัศมีของตัวเองไม่ได้ลงมือฆ่าฟันไปพร้อมกับทุกคน

ในความเป็นจริง เมื่อผู้คนของตำหนักเซียนเห็นฮวงเป็นผู้นำทัพมาด้วยตัวเองพวกเขาก็ถอดใจไปนานแล้ว ผู้คนมากมายต่างคุกเข่าลงไม่กล้าแม้แต่จะลุกขึ้นปล่อยให้ทหารสวรรค์เชือดเฉือนตามอำเภอใจ

“ทุกคนที่กล้าหยิบอาวุธขึ้นมาต่อสู้จะถูกสังหารโดยไม่ละเว้น!”

มู่ชิงตะโกนนำศิษย์แปดร้อยคนบุกทะลวงไปทุกที่ในตำหนักเซียน

ผู้บ่มเพาะมากมายต่างก็คุกเข่าลงยอมจำนนแต่โดยดี อย่างไรก็ตาม มีกลุ่มคนที่ยังคงต่อสู้อย่างดุเดือด ไม่ยอมก้มหัว ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำ

พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นผู้รับใช้ที่ภักดีของตำหนักเซียน

สือฮ่าวหันกลับมาและจากไป เขาขี่ม้าสวรรค์สีขาวมุ่งหน้าไปไกล

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ตำหนักเซียนถูกกำจัดจนหมดสิ้น!

อาคารที่นี่สร้างด้วยทองแดง มีสมบัติล้ำค่าจากสวรรค์อยู่ภายใน กองทหารสวรรค์ของสือฮ่าวยึดทุกสิ่งที่ยึดได้ ทำลายทุกสิ่งที่ไม่สามารถนำไป

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้จะไม่มีชื่อของตำหนักเซียนปรากฏขึ้นอีก!

ภายในทุ่งยา มียาขั้นเทพอยู่สองก้าน แต่ตอนนี้ พวกมันทั้งหมดเสื่อมโทรมลงแล้ว มันไม่สามารถรักษาสถานะศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองได้อีกต่อไป

ภายในศาลาเก็บคัมภีร์ มีตำรากระดูกหลายเล่มแต่มรดกขั้นสูงสุดของตำหนักเซียนถูกกวาดออกไปหมดแล้ว

เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ส่งต่อจากปากของผู้อมตะที่ถูกทำลายเป็นการส่วนตัว ไม่ได้เขียนด้วยหมึกและไม่มีตำรากระดูก

สือฮ่าวไม่แสดงความเมตตาใดๆ เขาให้มู่ชิง สือจงและคนอื่นๆ ดำเนินการ จัดการมรดกนี้ให้หมด

ระหว่างการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ของชายแดนรกร้างตำหนักเซียนไม่ได้ให้การสนับสนุนใดๆ

เมื่อความมืดเข้าครอบงำ พวกมันก็ซ่อนตัวอยู่ด้านข้าง อย่างไรก็ตามเมื่อทุกอย่างสงบสุข พวกมันจะข่มเหงผู้อื่น พวกมันมีความเย่อหยิ่งและหันคมดาบเข้าหาผู้คนในด้านเดียวกันอยู่เสมอ

“เจ้าง่อยนั่นไม่มีทางหนีพ้น ประตูอาณาจักรเซียนถูกปิดแล้วไม่มีทางที่เขาจะหนีออกจากที่นี่ได้!” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

เขาสงสัยว่าผู้อมตะที่ถูกทำลายอาจจะกลัว กว่าหนึ่งศตวรรษที่ผ่านมาผู้อมตะที่ถูกทำลายสมรู้ร่วมคิดกับผู้อมตะที่แท้จริง

แต่การซุ่มโจมตีสือฮ่าวของพวกเขาล้มเหลวลงอย่างไม่เป็นท่า ผู้ผู้อมตะที่แท้จริงถูกฆ่าโดยเมิ่งเทียนเจิ้ง ดังนั้นเขาจึงอาจซ่อนตัวอยู่

วันนั้นโลกเบื้องล่างก็สั่นสะท้าน!

เมื่อข่าวแพร่ออกไป ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

หลังจากผ่านไปกว่าศตวรรษฮวงก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในโลก ยิ่งกว่านั้นในลักษณะที่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ เขากวาดไปทั่วดินแดนมรดกของตำหนักเซียน

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมานิกายโบราณนี้ไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว

ด้วยความโกลาหลครั้งใหญ่สือฮ่าวได้นำสาวกแปดร้อยคนไปกับเขาเพื่อมุ่งหน้าไปยังที่อื่น อาณาจักรสวรรค์

การหาสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาไล่ตามเบาะแสบางอย่างที่เขาได้รับในอดีตและค้นหาอย่างระมัดระวัง

เบาะแสที่ว่านี้ได้มาจากศาลาเสริมฟ้าของอาณาจักรเบื้องล่าง

ก่อนหน้านี้ท่านปู่ผีเคยเป็นอัจฉริยะที่ท้าทายสวรรค์ เขาก่อตั้งศาลาเสริมฟ้าด้วยสองมือของเขาเอง แต่เขาจากไปเร็วเกินไป

วิญญาณที่พังทลายของเขาก่อนหน้านี้ได้ปกป้องสือฮ่าวให้รอดพ้นจากอันตราย นี่เป็นทั้งอาจารย์และเพื่อน น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีทางได้พบกันอีก

ก่อนหน้านี้สือฮ่าวได้ค้นพบภูมิหลังของปู่ผีแล้ว นี่เป็นลูกศิษย์ที่ถูกทอดทิ้งของนิกายเสริมฟ้า เนื่องจากเขามีความสัมพันธ์กับสตรีของอาณาจักรสวรรค์ชีวิตของเขาจึงถูกทำลายลง

“ท่านปู่ผี ข้าจะแก้แค้นให้ท่านเอง!” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

เขาเกลียดอาณาจักรสวรรค์มาโดยตลอด หลายปีที่ผ่านมาไม่ทราบว่ามีวีรบุรุษมากมายเท่าไหร่ต้องเสียชีวิตจากมือของพวกเขา นี่เป็นองค์กรชั่วร้ายที่ต้องถูกกำจัดให้เร็วที่สุด

แม้ว่าจะไม่เกี่ยวกับผู้อื่นแต่เพียงความแค้นกับท่านปู่ผีคนเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้สือฮ่าวต้องกวาดล้างสถานที่แห่งนี้จนถอนรากถอนโคน!

ถ้าไม่ใช่สำหรับคนของศาลาเสริมฟ้าได้ค้นพบเบาะแสของพวกเขาบางอย่างเมื่อเร็วๆนี้ บางทีสือฮ่าวอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารังของพวกเขาอยู่ที่ไหน

องค์กรนักฆ่านี้มีศัตรูอยู่ทุกหนทุกแห่ง ดังนั้นพวกเขาจึงมักจะระมัดระวังอย่างยิ่ง