ตอนที่ 1243+1244 พวกเขาอยู่ทุกที่

ตอนที่ 1243 พวกเขาอยู่ทุกที่

หลังจากที่อาจูจัดให้เธอและลู่ชิงสีย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ชายหญิงวัยกลางคนก็ย้ายไปอยู่ถัดไป อาจจะเอาไว้สำหรับจับตาดูลู่ชิงสี

ดังนั้นคนสองคนจึงต้องซ่อนตัวอยู่หลังผ้าม่านเมื่ออาจูพาเธอและลู่ชิงสีมาที่นี่ ไปเป็นได้มากที่คนสองคนจะเข้ามาในห้องของเธอและลู่ชิงสี เพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง

เมื่อเจียงเหยาคุยกับทั้งสองคน เธอสังเกตว่าหญิงชราคนนั้นจำเธอได้หรือไม่ เจียงเหยาค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองหนานเจียงมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นเมื่อหญิงชราคนนั้นปรากฏตัว เจียงเหยากังวลว่าอีกฝ่ายจะรู้จักเธอ

โชคดีที่หญิงชราไม่ได้แสดงออกเลยว่ารู้จักเธอ เธอยังจับมือเจียงเหยาและพูดคุยกับเธออย่างอบอุ่น

เจียงเหยาครุ่นคิด เมื่อเธอเป็นจุดสนใจ หญิงชราคนนั้นยังอยู่ในคุก เธอเพิ่งออกจากคุกได้ไม่ถึงสองเดือน และเธอก็อยู่ในเมืองซู เธออาจออกจากเมืองหนานเจียงเพราะเธอไม่มีญาติหลังจากที่เธอออกจากคุก

หญิงชรายังคงสัมผัสมือที่อ่อนนุ่มของเจียงเหยาขณะที่เธอพูด “ดูมือที่อ่อนโยนของคุณสิ มาจากเมืองไหนเหรอ มือของคุณดูไม่เหมือนคนทำงานไร่นาที่ชนบท ดูราวกับมือของคนรวยและได้ใช้ชีวิตที่สะดวกสบาย”

“เป็นเพราะน้าของฉัน ท่านดีกับฉันมากค่ะ ท่านไม่เคยปล่อยให้ฉันได้ทำงานอะไรเลย” จากนั้นเจียงเหยามองไปที่ลู่ชิงสีอย่างเขินอายและพูดว่า “สามีของฉันก็เหมือนกัน เขาไม่เคยปล่อยให้ฉันต้องทำงานหนักเลยค่ะ”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้น ไปทานข้าวนอกบ้าน แต่ก็ยังกลับมาทำอาหารให้คุณเพียงเพราะอาหารไม่ถูกปากคุณอีก” ชายชราล้อเลียนพวกเขา จากนั้นเขาก็ให้สัญญาณแก่หญิงชราด้วยสายตาของเขา และทั้งสองคนก็พยุงกันกลับไปในห้อง ดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการรบกวนทั้งคู่อีกแล้ว

หลังจากที่เขาจุดถ่านแล้ว ลู่ชิงสีก็รีบใช้หม้อใบใหม่เพื่อทำบะหมี่ไข่ให้กับเจียงเหยาอย่างรวดเร็ว เขาใส่ต้นหอมและผักลงไป เจียงเหยากินไปถึงสองชามใหญ่ เมื่อเธอไม่สามารถกินต่อได้ ลู่ชิงสีจึงกินส่วนที่เหลือ เตายังมีน้ำร้อนอยู่ จึงใช้เป็นน้ำอาบน้ำของเจียงเหยา

หลังจากล้างหน้าก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว ทั้งสองคนก็ขึ้นไปบนเตียงในที่สุด

เจียงเหยาบอกลู่ชิงสีเกี่ยวกับหญิงชรา “เธอเลี้ยงดูลูกชายที่เป็นฆาตกรต่อเนื่อง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีเท่าไหร่ “หลังจากที่ลูกชายของเธอถูกตัดสินให้ประหารชีวิต เธอได้ทำลายใบหน้าของเจิ้งอี้เพื่อแก้แค้น เธอเพิ่งถูกปล่อยตัวจากเรือนจำ แต่เธอมากลับมาทำร้ายลูกของครอบครัวอื่นและกลายเป็นผู้ค้ามนุษย์ พวกเขาควรจะประหารเธอไปพร้อมกับลูกของเธอเสียเลย”

“เสี่ยติงดูเหมือนจะชอบใช้งานอาชญากรในกิจการของเขา”

ลู่ชิงสีงง หญิงชราคนนั้นมาจากหนานเจียง และเข้าร่วมแก๊งในเวลาสั้นได้อย่างไร

แก๊งนั้นมีอยู่ที่เมืองหนานเจียงด้วยเหรอ และพวกเขาก็เป็นคนพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วยหรือเปล่า

มิฉะนั้น หญิงชราที่เพิ่งออกจากคุกจะเอาเงินที่ไหนซื้อตั๋วรถไฟ

ลำพังอาหารการกินสามมื้อต่อวัน ก็เป็นปัญหาสำหรับเธอแล้ว เธอกล้ามาที่เมืองซูด้วยตนเองได้อย่างไร เธอไม่มีครอบครัวอยู่ที่นี่ด้วย

คนสูงวัยจะมีความรู้สึกหวงแหนและยึดติด

คนส่วนใหญ่ชอบที่จะกลับไปบ้านเกิดเพื่อเกษียณอายุ อย่างไรก็ตาม หญิงชราคนนั้นกลับมาที่เมืองซูหลังจากออกจากคุก มันทำให้เขารู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ลู่ชิงสีคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ดูเหมือนว่าเราต้องสำรวจเมืองหนานเจียง”

บางทีแก๊งพวกนี้อาจจะอยู่ทุกทีจริง ๆ

__

ตอนที่ 1244 สามี-ภรรยา

“โชคดีที่เธอจำคุณไม่ได้” อีกอย่างลู่ชิงสีไม่คิดว่าเธอรู้จักเจียงเหยา เนื่องจากหญิงชราคนนั้นดูไม่คุ้นเคย ลู่ชิงสีสามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่าหญิงชราไม่รู้จักเจียงเหยา

เจียงเหยาพ่นลมหายใจ “เธอไม่รู้จักฉัน เธอไม่ได้พูดอะไรกับเสี่ยติงหรือเจ๊เหวิน และไม่ได้พูดกับอาจูด้วย เธอคงจะเพิ่งเมืองซูเร็วกว่าเราไม่กี่ชั่วโมง แต่เธอพูดถึงคุณหนู ฉันเดาว่าคุณหนูที่เธอพูดถึงคือลูกสาวของเจ๊เหวิน หรือพูดอีกอย่างคือลูกสาวของเจ๊เหวินมีส่วนเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมของแก๊งนี้ และเธอต้องรับผิดชอบต่อกิจการสักกิจการในนั้นด้วย”

เจียงเหยาได้ยินตอนที่หญิงชราข้างบ้านพูดกับชายชรา เธอบอกว่าน่าเสียดายที่เจียงเหยาเป็นภรรยาของกู้ฉางซื่อ ผิวของเธอเนียนสวยย่อมขายได้ราคาดี ถ้าเสี่ยติงไม่ชอบกู้ฉางซื่อ เธอจะให้ปล่อยให้คุณหนูจับตัวเธอไป..

เจียงเหยากัดฟันของเธอ “ลูกสาวของหญิงชราคนนั้นต้องเกี่ยวข้องกับการค้าผู้หญิง”

นั่นคือการคาดเดาทั้งหมดของเธอ แต่เจียงเหยารู้สึกว่าการวิเคราะห์ของเธอใกล้เคียงกับความจริง

เจียงเหยาพบว่ามันยากที่จะจินตนาการว่าลูกสาวของเจ๊เหวินจะมีส่วนร่วมในเรื่องดังกล่าวได้ตั้งแต่อายุยังน้อยได้อย่างไร

ตามข้อมูล ลูกสาวของเจ๊เหวินอายุเพียง 20ปีเท่านั้น พวกเขาทั้งสองเป็นหญิงสาว ดังนั้นเธอจึงไร้ความปรานีถึงขนาดขายลูกสาวของคนอื่นไป? เธอขายเด็กสาวอายุน้อยกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ

เจียงเหยากล่าวว่า “หัวใจของหญิงชราคนนั้นบิดเบี้ยวเล็กน้อย เธอเกลียดผู้หญิงหน้าตาดีทุกคน เธอคิดว่าเด็กผู้หญิงเหล่านั้นเป็นร่างจุติของปีศาจที่ทำร้ายผู้อื่น แต่ต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการตายของลูกชายเธอ เธอคงคิดว่าผู้หญิงหน้าตาดีจะทำร้ายลูกชายของเธอ”

‘ดังนั้นในโลกนี้จึงมีคนป่าเถื่อนที่ไม่มีเหตุผลอยู่เสมอ’ เจียงเหยาคิดกับตัวเอง แม้ว่าเธอจะจะไม่สามารถฆ่าหญิงชราคนนั้นได้ แต่เธอก็ต้องการให้หญิงชรารู้สึกถึงความทรมานทั้งชีวิต

มียาจำนวนมากในระบบการแพทย์ของเธอที่สามารถทรมานแต่ไม่สามารถฆ่าผู้ป่วยได้ เธอจึงตัดสินใจที่จะใช้หญิงชราคนนั้นเป็นหนูทดลอง

“พวกเขาหลับอยู่หรือเปล่า” ลู่ชิงสีอุ้มเจียงเหยาไว้ในอ้อมแขนของเขา

เจียงเหยาอยู่ในห้วงของความคิดมาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อเธอได้ยินคำถามของลู่ชิงสี เธอหันความสนใจกลับไปที่ห้องข้าง ๆ

หญิงชรากำลังนอนอยู่บนเตียง ขณะที่ชายชรานอนอยู่บนพื้น ทั้งสองคนกำลังคุยกัน

“เธอคิดว่าทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ไหม กู้ฉางซื่อเหมือนเขาจะใส่ใจกู้จุนฮุ่ยมาก แต่ก็อย่างว่า ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงจะสนใจเธอเหมือนกัน ถ้าฉันอายุน้อยกว่านี้สักหน่อย คงได้มีภรรยาสวย ๆ” ชายที่นอนอยู่บนพื้นถามหญิงชราที่นอนอยู่บนเตียง

หญิงชราพ่นลมหายใจ “ไอ้คนน่ารังเกียจ ไม่กลัวเลือดจะหมดตัวหรือไง ดูหนังหน้าตัวเองเสียบ้าง ยกไหล่ ยกมือยังไม่ขึ้น แกนี่มันนิสัยเสียเกินไปแล้ว แกมันก็แค่ตัวภาระ อาจูบอกแล้วนะว่าทั้งสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานาน ให้จับตาดูว่าพวกเขายังเป็นสามีภรรยากันอยู่หรือเปล่า เท่าที่ดูก็มีความเป็นไปได้นะ ดูดวงตาของกู้ฉางซื่อที่มองไปยังร่างของเด็กสาวคนนั้นสิ เขาไม่ต้องการแม้แต่จะมองไปที่อื่น”

เจียงเหยาสาปแช่งอย่างเงียบ ๆ ในใจของเธอ เธอกับลู่ชิงสียังต้องทำอย่างนั้นเพื่อคนข้าง ๆ เหรอ”