บทที่ 1132 หยางซินเหยียน
บทที่ 1132 หยางซินเหยียน สายลมพัดผ่าน หยาดน้ำฝนโปรยปรายทั่วท้องฟ้า เม็ดฝนเย็นเยือกตกกระทบแก้มนวล ขณะที่หัวใจของนางจมดิ่งลงสู่ความมืดมิด เท้าก้าวย่างออกไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย เมื่อมาถึงสะพานแห่งหนึ่ง หยางซินเหยียนก็หยุดนิ่ง สายตาทอดมองแม่น้ำสายใหญ่เบื้องล่างเงียบงัน คลื่นใต้สะพานถาโถมรุนแรง ราวกับ...