ตอนที่ 335

ตอนที่ 335

หลิวหมิงอวี่รีบจัดการอาหารในจานของเขาจนหมด

“ฉันเสร็จแล้ว” หลิวหมิงอวี่วางชามและตะเกียบในมือลง

หวงอี้ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบเช่นกัน เธอจัดการอาหารในจานด้วยความรวดเร็วมาก

“ฉันก็อิ่มแล้ว”

หวังจื่อซินมองไปที่อาหารตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ดูจานเปล่าตรงหน้าเจ้านายและภรรยาของเขา

ถ้าบอกว่าเจ้านายกินเร็วไปหน่อยก็ไม่เป็นไร ทำไมนายหญิงถึงกินเร็วขนาดนี้

เมื่อเห็นร่างผอมเพรียวของนายหญิงแล้ว เธอก็สงสัยว่าอาหารหายไปอยู่าตรงไหนกัน

หลังจากที่เจ้านายกินเสร็จแล้ว เธอไม่สามารถนั่งกินที่นี่ต่อไปได้ เธอดึงทิชชู่เช็ดปากแล้วพูดว่า

“ฉันก็กินเสร็จแล้วเหมือนกันค่ะ”

หลิวหมิงอวี่ดูจานอาหารของเธอที่ไม่ได้ถูกกินไปมากนักเขาไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบ กินช้าๆ แล้วค่อยกลับบ้าน”

หวงอี้ยังกล่าวกับด้านข้างว่า “เราสองคนมักจะกินเร็ว คุณค่อยๆ กิน ตามสบายนะคะ”

แม้ว่าหวงอี้จะเชื่อใจหลิวหมิงอวี่แต่บางครั้งเธอก็ยังต้องประกาศอำนาจแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่มีความคิดนี้ก็ตาม

หลังจากพูดทั้งสองก็เดินออกไป

หวังจื่อซินไม่รู้ว่าหวงอี้หมายถึงอะไรเมื่อเธอเห็นการกระทำของหวงอี้ เธอก็พอจะเข้าใจได้

อย่าบอกว่าเธอไม่มีความคิดนี้ แม้ว่าเธอจะมีความคิดเช่นนี้ เมื่อมองดูรูปร่างและรูปลักษณ์ของหวงอี้เธอไม่คิดว่าเธอจะสามารถแข่งขันกับนายหญิงได้

ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร ฉันก็แค่ทำงานเงียบๆ

หวังจื่อซินเลิกคิดและทานอาหารเย็นของเธออย่างเงียบ ๆ บรรยากาศที่น่าอึดอัดในตอนแรกทำให้เธอไม่กล้าขยับตะเกียบ เมื่อไม่มีหลิวหมิงอวี่และหวงอี้ เธอกินอย่างผ่อนคลายมากขึ้น

ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอก็กินขนมในมือของเธอจนหมด

โอ้ ฉันกินมากเกินไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันต้องกลับไปออกกำลังกายอีกสักสองสามนาทีเพื่อลดน้ำหนัก

อาหารที่นี่อร่อยมาก ไม่จำเป็นต้องจ่ายแพง หากเป็นเช่นนี้ต่อไปภายในหนึ่งเดือน น้ำหนักของเธอคงจะพุ่งแน่ๆ

หวงอี้เดินจับมือหลิวหมิงอวี่ออกมาจากโรงอาหาร โดยทั่วไปที่บริษัทเธอจะไม่ทำแบบนี้ เหตุผลหลักคือเพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดของพนักงานคนอื่น

แค่เห็นใบหน้าที่งดงามของหวังจื่อซิน เธอยังเป็นเลขาของหลิวหมิงอวี่ เธอก็อดอิจฉาไม่ได้

ใช่ พฤติกรรมของเธอในตอนนี้เป็นการกระทำที่เธอกลัวว่าหลิวหมิงอวี่จะถูกดึงดูดโดยหวังจื่อซิน

“สามี ฉันยังมีข้อมูลที่ต้องจัดการ คุณจะกลับไปก่อนหรือเปล่า?” หวงอี้ปล่อยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์โดยไม่รู้ตัว

หลิวหมิงอวี่ยังรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับการกระทำของหวงอี้ในตอนนี้ และตอนนี้หวงอี้เปลี่ยนเรื่องด้วยตัวเอง นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

หลังจากที่กลับถึงบ้านคง ไม่มีอะไรทำ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและพูดว่า “ฉันจะรอ ขอบคุณนะภรรยา”

“ด้วยความยินดีค่ะ” หวงอี้ยิ้มและจูบบนใบหน้าของหลิวหมิงอวี่

หวงอี้กลับไปที่สำนักงานของเธอและทำงานต่อในขณะที่หลิวหมิงอวี่กลับไปที่สำนักงานของเขาและเริ่มเรียนต่อ

เหล่าเว่ยและเสี่ยวไป๋ทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของหลิวหมิงอวี่พวกเขาไปทุกที่ที่หลิวหมิงอวี่ไป และแน่นอนว่าพวกเขายืนเฝ้าอยู่นอกห้อง

แต่เนื่องจากเป็นกลางคืน จึงไม่มีใครมา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเคร่งครัด

เสี่ยวไป๋อยู่ที่ประตู ถือโทรศัพท์มือถือของเขาเล่นเกมฆ่าเวลา

เหล่าเว่ยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเช่นกัน

หลิวหมิงอวี่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้และเข้าสู่โลกเสมือนจริงเพื่อเรียนอีกครั้ง

กริ๊ง กริ๊ง

หลิวหมิงอวี่ถอนตัวจากโลกเสมือนจริง

ดูเวลาก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว

หลิวหมิงอวี่เปิดประตู เสี่ยวไป๋รีบวางโทรศัพท์ ยืนขึ้นและพูดว่า “สวัสดีครับบอส”

หลิวหมิงอวี่มองเห็นการเคลื่อนไหวของทั้งสองคนโดยธรรมชาติ แต่ไม่ได้พูดอะไร และถามว่า “ประธานหวงได้มาที่นี่ไหม?”

“ไม่ครับ ยังไม่มีใครมา” เสี่ยวไป๋ตอบอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะเล่นเกม แต่เขากับเหล่าเว่ยนั่งอยู่ที่ประตู

ห้องทำงานของหวงอี้อยู่ชั้นล่าง เมื่อเขามาถึงทั้งชั้นของสำนักงานก็มืดสนิทยกเว้นห้องของเธอ

“สวัสดีครับบอส” ผู้คุ้มกันสองคนที่ประตูของหวงอี้กล่าวสวัสดี

“คุณหวงยังทำงานอยู่ข้างในเหรอ?” หลิวหมิงอวี่ถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ใช่ คุณหวงไม่ได้ออกไปไหนเลยทั้งคืน” ผู้คุ้มกันของหวงอี้นั้นมีทั้งตัวใหญ่และตัวเล็ก คนหนึ่งชื่อเหล่าอู๋ อีกคนชื่อเสี่ยวเฉิน

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและเคาะประตูสามครั้ง

“เข้ามา” เสียงของหวงอี้ดังมาจากข้างใน

หลิวหมิงอวี่เปิดประตูด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ภรรยามันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้เราค่อยมาทำต่อดีไหม?”

หวงอี้เงยหน้าขึ้นและพบว่าเป็นหลิวหมิงอวี่เธอจึงพูดว่า “หลังจากอ่านไฟล์นี้ก็เสร็จแล้วค่ะ ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”

“สี่ทุ่มแล้ว ให้คนอื่นจัดการเรื่องไม่สำคัญบางอย่างแทนก็ได้” หลิวหมิงอวี่เสนอ

“สามี นี่เป็นเรื่องสำคัญ” หวงอี้เร่งการประมวลผลเอกสารของเธอ ในความเห็นของเธอ เอกสารเหล่านี้เป็นเอกสารสำคัญ ในช่วงแรก ๆ ของการก่อตั้งบริษัท ไม่มีอะไรที่ไม่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่หลายบริษัทร่วมมือกับบริษัทก็ยิ่งสำคัญ

“โอเค” หลิวหมิงอวี่นั่งลงบนโซฟาข้างๆ

เขาเพิ่งเห็นว่าน้ำบนโต๊ะของหวงอี้เย็นแล้ว ดังนั้นหลิวหมิงอวี่จึงชงกาแฟให้หวงอี้และวางไว้บนโต๊ะของหวงอี้ “กาแฟหนึ่งแก้วทำให้สดชื่น”

“ขอบคุณสามี” หวงอี้ยิ้มอย่างมีความสุข จิบกาแฟแล้วไปทำงานอีกครั้ง

หลิวหมิงอวี่ชงกาแฟให้ตัวเองแล้วนั่งรอที่โซฟาข้างๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อหวงอี้อ่านเอกสารสุดท้ายเสร็จ ก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงต่อมา

“สามี ฉันขอโทษ ฉันเสร็จแล้ว” หวงอี้เดินไปข้างหลิวหมิงอวี่ด้วยท่าทางขอโทษ

หลิวหมิงอวี่ตื่นขึ้นมาจากครึ่งหลับครึ่งตื่นขยี้ตาด้วยมือของเขาแล้วถามว่า “คุณทำเสร็จแล้วเหรอ?”

“ค่ะ กลับบ้านกัน”

เมื่อทั้งสองคนจัดการงานเอกสารเสร็จ ก็๋เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว

หลิวหมิงอวี่ปล่อยให้บอดี้การ์ดทั้งสี่กลับบ้านด้วยตัวเอง

เดิมที บอดี้การ์ดส่วนตัวต้องตามมา แต่พวกเขาคิดว่าวิลล่าของพวกเขาเล็กเกินไป และพวกเขาก็จำเป็นต้องจัดเรียงกระเป๋าเดินทางด้วย

เมื่อหลิวหมิงอวี่ซื้อบ้านมาก่อน เขายังคงรู้สึกว่าวิลล่าที่เขาซื้อนั้นใหญ่มาก แต่ตอนนี้มันไม่เพียงพอ

ดูเหมือนว่าการซื้อวิลล่าที่นี่จะต้องได้รับการพิจารณาอย่างละเอียด

เหล่าเว่ยเช่าหอพักใหญ่ใกล้บริษัท ดึกๆแบบนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร

หลิวหมิงอวี่รับหน้าที่เป็นคนขับ ส่วนหวงอี้นั่งที่เบาะข้างๆ

สำหรับรถหวงอี้ที่ขับมาเองวันนี้ยังคงจอดอยู่ที่ชั้นล่าง

เมื่อพวกเขากลับไปที่วิลล่าก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

27 กรกฎาคม 2562

กับแสงตะวันแรก เริ่มวันใหม่อีกครั้ง

เวลาเจ็ดโมงเช้า ป้าหลิวพาลูกชายของเธอมาแต่เช้าตรู่

ในเวลานี้หลิวหมิงอวี่ก็ลุกขึ้นและเริ่มออกกำลังกาย

การพัฒนานิสัยที่ดีเป็นสิ่งสำคัญมาก ในความเป็นจริงหลิวหมิงอวี่ไม่ได้ชอบการออกกำลังกายนัก แต่หากเขาไม่ได้ทำอะไรเลยในตอนเช้า เขาจะรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป

เมื่อหลิวเหวินเฉียงมาถึงหลิวหมิงอวี่กำลังออกกำลังกายอยู่ เขาแค่ทักทายโดยไม่พูดรายละเอียด

หลิวเหวินเฉียงเคยได้ยินเรื่องราวของหลิวหมิงอวี่จากแม่ของเขามานานแล้ว เขาไม่รู้สึกละอายที่จะเป็นคนขับรถของหลิวหมิงอวี่

เขารู้ว่าอดีตเพื่อนบ้านของเขาเป็นประธานของซิงเฉินเทคโนโลยีและเขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลย

เขาไม่เคยคิดว่าหลิวหมิงอวี่จะมาทางเทคโนโลยี และเมื่อก่อนเขาก็ไม่ใช่คนเรียนหนังสือเก่ง เขาจะกลายเป็นเจ้าของบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าตลาดมากกว่า 100 พันล้านดอลลาร์สหรัฐได้อย่างไร

สำหรับตำแหน่งคนขับรถของหัวหน้าของบริษัทใหญ่ๆ เช่นนี้ มันสายเกินไปแล้วที่คนอื่นจะอิจฉา เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร

เมื่อหลิวหมิงอวี่กำลังออกกำลังกายหลิวเหวินเฉียงรออยู่ในห้องนั่งเล่น

เนื่องจากรถอยู่ที่บริษัท วันนี้หวงอี้จึงไม่ไปที่นั่นแต่เช้า เช่นเดียวกับหลิวหมิงอวี่

ทั้งสองออกกำลังกายและอาบน้ำอีกครั้ง

ป้าหลิวเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว วันนี้เป็นโจ๊กขาวธรรมดากับผักดอง

หลังจากกินข้าวต้มแบบอื่นๆ มากเกินไป การกลับไปกินข้าวต้มขาวก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเช่นกัน

หลิวหมิงอวี่เห็นหลิวเหวินเฉียงรออยู่ที่สนาม เขาจึงเชิญ “เหวินเฉียงกินข้าวเช้าหรือยัง มากินข้าวเช้าด้วยกันไหม?”

หลิวเหวินเฉียงยังไม่ตอบ แต่ป้าหลิวที่อยู่ข้างๆ ตอบ “ไม่เป็นไรค่ะ เหวินเฉียงกินข้าวมาจากที่บ้านแล้ว”

“ฉันกินมาแล้ว” หลิวเหวินเฉียงกล่าวต่อ

“โอเค งั้นฉันไปกินข้าวก่อนนะ” หลิวหมิงอวี่ไม่ได้บังคับและเริ่มอาหารเช้า

หลังอาหารเช้า

หลิวหมิงอวี่พาหวงอี้ไปแนะนำ “ภรรยานี่คือลูกชายของป้าหลิว,หลิวเหวินเฉียง เหวินเฉียงนี่คือน้องสะใภ้หวงอี้ รู้จักกันไว้นะ”

“เหวินเฉียง สวัสดี”

“น้องสะใภ้”

ทั้งสองทำความรู้จักกันคร่าวๆ

วันนี้มีคนขับ หลิวหมิงอวี่จึงไม่ต้องขับรถเอง

หลิวเหวินเฉียงขับรถ ขณะที่หลิวหมิงอวี่และหวงอี้นั่งเบาะหลัง

“ไปที่บริษัทกันเลย” หลิวหมิงอวี่สั่ง

“ครับคุณหลิว” หลิวเหวินเฉียงได้ตอบกลับ

“ภรรยานอนพักในรถสักครู่ดีไหม”หลิวหมิงอวี่มองไปที่หวงอี้ยังเหนื่อยเล็กน้อยและแนะนำ

“ขอบคุณค่ะ ฉันจะนอนบนรถสักพัก” หวงอี้ปรับเบาะหลังเล็กน้อย นอนลง ขยับร่างกาย และบิดหาท่าทางที่สบาย

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอยุ่งอยู่กับการจัดการกิจการของบริษัท โอกาสความร่วมมือจำนวนมากที่ซิงเฉินเทคโนโลยีมอบให้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาถือเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่สำหรับเธอเช่นกัน

แม้ว่ายาวิวัฒนาการทางพันธุกรรมทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรมไม่ได้ทำให้เธอเป็นยอดมนุษย์ และเธอจะยังคงรู้สึกเหนื่อยอยู่บ้างเล็กน้อย

หลังจากนอนลงหวงอี้ก็หลับไปในไม่ช้า “เหวินเฉียง ค่อยๆไป ช้าหน่อยก้ไม่เป็นไร”หลิวหมิงอวี่สั่งทันที

“ได้ครับ คุณหลิว” หลิวเหวินเฉียงลดความเร็วลงโดยไม่รู้ตัว

หลิวหมิงอวี่เปิดแถบงานของระบบและตรวจสอบภารกิจที่รีเฟรชในวันนี้

ณ วันนี้หลิวหมิงอวี่ได้รับภารกิจประจำวันสี่งานและภารกิจพิเศษห้างาน เขาเพียงต้องการรับภารกิจประจำวันเพิ่มอีกหนึ่งภารกิจ

เฮ้ ภารกิจประจำวันของวันนี้เกินความคาดหมายของหลิวหมิงอวี่เล็กน้อย เขาคิดเสมอว่าระดับภารกิจประจำวันคือสีขาว สีเขียว และสีน้ำเงิน

ภารกิจสีม่วงควรเป็นภารกิจพิเศษในการรีเฟรช เขาไม่ได้คาดคิดว่าภารกิจสีม่วงจะปรากฏในภารกิจประจำวัน

ภารกิจ 2: การแก้แค้นของซอมบี้กลายพันธุ์

ระดับภารกิจ: สีม่วง

คำอธิบายภารกิจ: การแก้แค้นจากซอมบี้กลายพันธุ์คุณตกเป็นเป้าหมายของมันไม่ว่าจะฆ่า หรือถูกฆ่า นี่คือเกมแห่งความเป็นและความตาย ฆ่าหนึ่งในนั้นให้ได้เพื่อจบภารกิจ

รางวัลภารกิจ: 12,500 คะแนนหรือลอตเตอรีแบบสุ่ม

ความคืบหน้าภารกิจ: 0/1

บลาสเตอร์หรือซอมบี้กลายพันธุ์ ทำให้หลิวหมิงอวี่นึกถึงครั้งสุดท้ายที่เขาได้เผชิญหน้ากับมัน

ร่างกายของบลาสเตอร์ที่สามารถป้องกันกระสุนปืนไรเฟิล และปืนใหญ่ที่สามารถยิงลูกไฟขนาดใหญ่บนไหล่ของมันได้ ล้วนน่าประทับใจ

แม้ว่ามันจะไม่ทำให้เขาสูญเสียบุคลากรมากเกินไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่บลาสเตอร์เหล่านี้จะอ่อนแอ

หากคุณพบพวกมันบนพื้นราบ มีเพียงคำสั่งเดียวนั่นคือการหลบหนี

มนุษย์ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของมันได้

หากผู้นำคือผู้อยู่เบื้องหลัง บลาสเตอร์ก็คือตัวตนที่กล้าเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัว

ต้องการทำงานนี้หรือไม่?

หากเขาไม่รับมัน รางวัลสำหรับภารกิจประจำวันอื่นนั้นก็ยังคงดีมาก เขาแค่จะต้องฆ่าซอมบี้ธรรมดาเพื่อรับ 5,000 คะแนน

หลิวหมิงอวี่เห็นว่ามีรางวัลใหม่ในรางวัลของภารกิจ นั่นคือ ลอตเตอรีแบบสุ่ม ซึ่งเป็นรางวัลที่ไม่เคยมีมาก่อน

เลือก 5,000 คะแนนเพื่อรับภารกิจทั่วไป เลือก 12,500 คะแนน หรือลอตเตอรีแบบสุ่มเพื่อรับภารกิจทั่วไปที่เทียบเท่ากับภารกิจพิเศษ

หลังจากลังเลเล็กน้อย เขาก็เลือกภารกิจธรรมดาที่ไม่ธรรมดานี้

เมื่อมาถึงจุดนี้หลิวหมิงอวี่ก็เติมเต็มแถบงาน

แม้ว่าการฆ่าบลาสเตอร์จะเต็มไปด้วยอันตรายหลิวหมิงอวี่เชื่อว่าเขาได้เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่และกำลังมองหาสถานที่ที่มีอาคารหนาแน่น การฆ่าบลาสเตอร์นั้นจะไม่เป็นปัญหา

เขามีทั้งปืนไรเฟิลธรรมดาๆ และอาวุธมากมาย

การหาอาวุธในวันสิ้นโลกเป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ในโลกแห่งความเป็นจริง

นี่คือเหตุผลที่หลิวหมิงอวี่มีความมั่นใจอย่างมากในการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ

เนื่องจากภารกิจพิเศษเต็มแล้ว จึงไม่มีการรีเฟรชภารกิจใหม่ ดังนั้นคอลัมน์ภารกิจพิเศษจึงสามารถเห็นได้เพียงห้าภารกิจที่ได้รับมาเท่านั้น