ตอนที่ 3 เพราะข้ารักเจ้า
[เจ้าของ : ซูสือ]
[สถานะ : อ่อนแอมาก บาดเจ็บสาหัสและยังไม่ฟื้นตัว]
[พรสวรรค์ : ธรรมดาขั้นสูง]
[ฐานบ่มเพาะ : สร้างรากฐานขั้นปลาย]
[เคล็ดบ่มเพาะ : เคล็ดลมหายใจแห่งปรโลก(สำเร็จอย่างมาก) เคล็ดบ่มเพาะเทพปรโลก(สำเร็จขนาดเล็ก)
มันจบแล้ว
จบแล้ว!!!
ซูสืออย่างร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาไหล
หัวใจของเขาเหมือนโดนฉีก และเขาก็ฝืนเผาโลหิตตัวเอง สถานการณ์นี้จะนำเขาไปสู่ความตาย แต่เขากลับถูกราชาเม็ดยาบัดซบช่วยไว้!
ตอนนี้ที่ภารกิจของเขาล้มเหลว เขาจะไม่มีวันได้เป็นพระเอก!
เสี่ยวชิงขมวดคิ้ว“ช่วยเจ้าแล้วผิดอะไร?”
ซูสือโกรธและพูดไฟแล่บ“ข้าพยายามอย่างมากเพื่อที่จะได้ตาย เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาช่วยข้า?เจ้าถามข้าล่วงหน้าหรือยัง?เจ้าจงใจพยายามยั่วโมโหข้าหรือไง?”
“…”
“ข้าต้องขออนุญาติเพื่อช่วยเจ้าเนี่ยนะ!จิ๊ สมกับเป็นพวกสำนักมาร ไร้เหตุผลซะจริง!”
หน้าอกของเสี่ยวชิงยุบพองด้วยความโกรธ
ไอคนไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ!
“ช่างมัน ข้าขี้เกียจเถียงกับเจา”
ซูสือโบกมือและนอนลงบนเตียงด้วยอารมณ์บูดบึ้ง
มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรตอนนี้ ภารกิจเล่นเป็นตัวร้ายล้มเหลว ความพยายามทั้งหมดของเขาสูญเปล่า และเขาก็พลาดโอกาสเป็นพระเอกไปแล้วในชีวิตนี้
ติ้ง
เสียงของระบบดัง
[เจ้าของซูสือล้มเหลวในการเล่นบทของวายร้าย ฉะนั้น คุณสมบัติเกิดใหม่จะถูกปิด]
“ข้ารู้’
ซูสือถอนหายใจ
การกลับชาติเกิดใหม่ปิดแล้ว ซึ่งหมายความว่าเขาต้องอยู่ในโลกนี้ไปตลอด
การแจ้งเตือนระบบดังขึ้นต่อ
[พบการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในโครงเรื่อง]
[ระบบอยู่ระหว่างการปรุบปรุง..]
[ภารกิจ’เล่นเป็นตัวร้าย’ยกเลิก และเริ่มภารกิจ[ท้าทายสวรรค์และเปลี่ยนโชคชะตา]
“หือ?ภารกิจใหม่?”
ซูสือเปิดแผงระบบ
หลังมอง เขาก็แทบอุทาน!
ตามคำอธิบายภารกิจใหม่ ตราบเท่าที่เขาดื่มด่ำกับโชคของคนอื่น และเปลี่ยนเส้นทางของโครงเรื่องเดิม เขาจะได้รับรางวัล!
“เปลี่ยนโครงเรื่อง?ไม่ง่ายเลย!’
นี่คือโลกบ่มเพาะ’เก้าภพ’
ซูสือคือนักอ่านตัวยงก่อนข้ามมา เขาอ่านแทบทุกเรื่องแบบตามติดประชิดรออัปเดทรายวัน
แม้เขาจะตามไมทันตอล่าสุดเพราะถูกส่งมาโลกนี้ เขาก็ชินกับเนื้อหาในหนังสือ สมบัติของฟ้าดินและความลับอื่น
โลกนี้เหมือนสวนหลังบ้านเขา!
“ในเมื่อข้าไม่อาจเป็น’บุตรสวรรค์’ งั้นข้าก็จะเป็น’ตัวร้าย’แทน!”
ตอนนี้ ความหดหู๋ในหน้าอกของซูสือหายไป
เสี่ยวชิงถอนหายใจ“ข้าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณหนูถึงอยากช่วยเจ้า”
“คุณหนู?”
ซูสือขมวดคิ้ว“จ้านชิงเฉิงขอให้เจ้าช่วยข้า?”
“จะใครละ?”
เสี่ยวชิงสับสน“เจ้ากับคุณหนูคือศัตรูฟ้าลิขิตกัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางกลับเลือกจ่ายราคาสูงเพื่อช่วยเจ้า”
นับประสาอะไรกับราชาเม็ดยา แม้แต่ใบทองคำก็ยังมีค่ามาก
มีต้นวิเศษทองคำแค่สามต้นในโลกนี้ และใบของต้นนั้นก็คือสมบัติล้ำค่าของฟ้าดิน
แม้แต่จ้านชิงเฉิงก็ยังมีแค่ใบเดียวติดตัวและใช้สำหรับสถานการณ์ฉุกเฉิน
แต่มันกลับถูกใช้กับมารตนนี้แทน!
เสี่ยวชิงสับสน
ซูสืออึ้ง
แน่นอนเขารู้ความหมาย
“ถ้าข้าจำไม่ได้ ข้าจูบจ้านชิงเฉิงก่อนตาย!’
“ตามนิสัยนาง การเฉือนข้าเป็นพันชิ้นจะเป็นเรื่องปกติ!’
“เหตุผลที่นางช่วยข้าก็ต้องเพื่อทรมานข้าต่อ!ไม่ปล่อยให้ข้าตายง่ายๆ!’
เหงื่อเย็นวิ่งลงแผ่นหลังซูสือ
“ไม่!ข้าต้องรีบออกไปจากที่นี่!”
เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้นางในสภาพสูงสุด และตอนนี้ที่บาดเจ็บสาหัส เขาจะไปสู้นางได้ไง?
แถม ตอนนี้เขาไปเกิดใหม่ไม่ได้แล้ว ถ้าเขาตาย ทุกอย่างจะจบ
ซูสือเมินความเจ็บปวดและฝืนลุก
แต่ประตูพลันเปิด
ซูสือแข็งทื่อ
เขาค่อยๆแหงนมอง เห็นคนคุ้นหน้ายืนอยู่
เขากระตุกมุมปากและยิ้ม“เทพธิดาจ้าน ไม่เจอกันนานเลย”
จ้านชิงเฉิงสวมผ้าคลุมหน้า“เจ้าจะไปไหน?”
ซูสือพูดอย่างอึดอัด“ข้ามีธุระด่วน…แค่กๆ แต่ไม่มีแล้ว”
“เสี่ยวชิง เจ้าออกไปก่อน”
“เจ้าค่ะ.
เสี่ยวชิงออกไป เหลือแค่สองคนในห้อง
จ้านชิงเฉิงปิดประตู ปล่อยพลังไปกันเสียง และนั่งบนเก้าอี้ จ้องซูสือเงียบๆ
ซูสือไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามและยืนพิงขอบเตียง
หลังผ่านไปนาน จ้านชิงเฉิงก็เปิดปาก“รู้ไหมทำไมข้าถึงช่วยเจ้า?”
ซูสือยิ้มขมขื่น“เทพธิดาจ้านอาจรู้สึกไม่สบายใจ เพราะข้า…”
พอเขาพูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดและไม่พูดต่อ
จ้านชิงเฉิงดูอายและกัดฟัน“งั้นเจ้าก็จำทั้งหมดได้ ข้าคิดว่าเจ้าจะแกล้งความจำเสื่อมซะอีก”
ซูสือส่ายหัว“ข้าเป็นผู้ชาย จูบก็คือจูบ มีอะไรให้กลัวที่ต้องยอมรับ?”
จ้านชิงเฉิงสูดหายใจ
แม้นี่จะเป็นความจริง แต่การได้ยินอีกฝ่ายพูดก็ยังทำให้นางอึดอัดใจ และจุดที่นางถูกจูบก็กลายเป็นร้อนขึ้นมา
นางท่องบทสวดในใจเพื่อทำใจให้สงบ
“เหตุผลที่ข้าช่วยเจ้าก็เพื่อทำให้เรื่องนี้ชัดเจน”
ดวงตาของนางจับจ้องเขา“ทำไมเจ้าถึงจูบข้า?”
ซูสือก้มหัวเงียบๆ
ทำไมนะเหรอ?
เพราะข้าอยากเอาคืนเจ้าก่อนตายไง?
ซูสือมั่นใจมากว่าถ้าเขาตอบไปแบบนี้ เขาจะถูกแทงจนพรุนแน่
สมองของเขาทำงานอย่างบ้าคลั่ง คิดหาคำตอบเพื่อให้รอดพ้นความตาย
เวลาผ่านไป ดวงตาของจ้านชิงเฉิงค่อยๆกลายเป็นไม่แยแส
“เจ้าพูดไม่ออก?”
“ดูเหมือนเจ้าจะแค่อยากแก้แค้นข้า เจ้ามันตัวระยำ”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางผิดหวัง
ตอนนางกำลังจะลุกขึ้นและออกไป ซูสือก็เงยหน้า ด้วยรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าซีดเซียว
“เพราะข้าชอบเจ้า”
จ้านชิงเฉิง : Σ(⊙▽⊙)
